Pressan - 02.04.1992, Blaðsíða 26

26
FIMMTUDAGUR PRESSAN 2. APRÍL 1992
^nnntii
ttúntíntníiifliinn?
Leiínr Hauksson
útvarpsmaöur
„Ég trúi á Guð föður al-
máttugan, skapara himins og
jarðar.
Ég trúi á Jesúm Krist, hans
einkason, Drottin vorn, sem
getinn er af heilögum anda,
faeddur af Maríu mey, píndur
á dögum Pontíusar Pílatus-
ar, krossfestur, dáinn og
grafinn, steig niður til heljar,
reis á þriðja degi aftur upp
frá dauðum... situr við hægri
hönd Guðs föður almáttugs
og mun þaðan koma að
dæma lifendur og dauða.
Ég trúi á heilagan anda,
heilaga almenna kirkju, sam-
félag heilagra, fyrirgefningu
syndanna, upprisu mannsins
og eilíft líf. Amen.“
Dagur Bergþóruson
Eggertsson
, inspector scholae
„Ég trúi á Guð föður al-
máttugan, skapara himins og
jarðar.
Ég trúi á Jesúm Krist, hans
einkason, sem getinn var af
Maríu mey, píndur á dögum
Pontíusar Pílatusar, kross-
festur, dáinn og grafinn, reis
á fjórða degi aftur upp frá
dauðum, steig niður til helj-
ar, steig upp til himna, situr
við hægri hönd Guðs og mun
þaðan koma að dæma lifend-
ur og dauða.
Ég trúi á heilagan anda,
heilaga almenna kirkju, sam-
félag heilagra... upprisu
holdsins og eilíft líf. Amen.“
Brynjólíur Jónsson,
Binni, ljósmyndari
„Ég trúi á Guð föður al-
máttugan, skapara himins og
jarðar. Ég trúi á Jesúm Krist,
hans einkason, Drottin
vorn... Æ, það er svo langt
síðan ég fermdist, ein 17 ár,
ég man þetta ekki.“
Stefón Jónsson
leikari
„Ég trúi á Guð föður al-
máttugan, skapara himins og
jarðar. Ég trúi á Jesúm Krist,
hans einkason, Drottin vorn,
sem getinn er af heilögum
anda, fæddur af Maríu mey,
píndur undir Pontíusi Pílat-
usi, krossfestur, dáinn og
grafinn, steig niður til heljar,
reis á þriðja degi aftur upp
frá dauðum, steig upp til
himna, situr við hægri hönd
Guðs föður almáttugs og
mun þaðan koma að dæma
lifendur og dauða.
Ég trúi á heilagan anda,
heilaga almenna kirkju, sam-
félag heiiagra, fyrirgefningu
syndanna, upprisu holdsins
og eilíft líf. Amen.“
Siguröur Olafsson,
veitingamaöur á Hressó
„Ég trúi á Guð föður al-
máttugan, skapara himins og
jarðar.
Ég trúi á Jesúm Krist hans
einkason, sem getinn var af
Maríu mey, píndur á dögum
Pontíusar Pílatusar, kross-
festur, dáinn og grafinn,
steig niður til heljar, steig
upp til himna, reis á þriðja
degi aftur upp frá dauðum
og situr við... hlið Guðs föð-
ur almáttugs...
Ég trúi á heilagan anda,
heiiaga almenna kirkju, sam-
félag heilagra... upprisu
holdsins og eilíft líf. Amen.“
POSTULLEGA TRÚARIÁTNINGIN
eins og hún birtist í Handbók
islensku kirkjunnar, útg. 1981:
Ég trúi á Guð föður almátt-
ugim, skapara himins og jarð-
ar.,
Ég trúi á Jesúm Krist, hans
einkason, Drottin vorn, sem
getinn er af heilögum anda,
fæddur af Maríu mey, píndur
á dögum Pontíusar Pílatus-
ar, krossfestur, dáinn og
grafinn, steig niður til heljar,
reis á þriðja degi aftur upp
frá dauðum, steig upp til
himna, situr við hægri hönd
Guðs föður almáttugs og
mun þaðan koma að dæma
lifendur og dauða.
Ég trúi á heilagan anda,
heilaga almenna kirkju, sam-
félag heilagra, fyrirgefningu
syndanna, upprisu mannsins
og eilíft líf. Amen.
Anna Har. Hamar
fara að eiga bamið hann bróður
minn. Þetta var á páskum 1978 í
lok mars, en hann kom í heiminn
20. apríl. Ég var svolítið upptek-
inafþví.
FERMINCIN SVIPUÐ
OC BÍLPRÓFID
Ég held að fermingin sé á
vissan hátt manndómsvígsla,
eitthvað svipað og þegar maður
fær bflpróf eða verður tvítugur.
Við erum kannski aðeins of ung
á þessum árum til að skynja
þelta almennilega, okkur vantar
örlítinn þroska til að skilja hvað
viðerum að ganga í gegnum.
Ég geri ráð íyrir að hlutimir
séu svolítið öðmvísi
í dag og meira gert
fyrir krakkana.
Bróðir minn er að
fermast í ár og
krakkamir em alltaf
að hittast og ræða
málin. Kannski mér
finnist þetta því ég
er orðin eldri og
þroskaðri.
Ég ætlaði alltaf að fermast og
held ég hafi einfaldlega litið á
ferminguna sem fastan þátt í líf-
inu. Það stóð mikið til og margt
að gerast. I dag líður mér mjög
vel í kirkju og skynja það sem er
að gerast þar. Trúin er mér mik-
ils virði og ég bið mínar bænir.
Mér líður vel þegar ég hugsa til
þessa tákns sem er þama uppi,
— hvort sem það er hún eða
hann.“
Þorvaldur Halldórsson
söngvari fermdist í Siglufjarðar-
kirkju árið 1957, þar sem séra
Ragnar Fjalar Lárusson var
sóknarprestur. Þorvaldur „á sjó“
starfar í dag innan Þjóðkirkjunn-
ar. Hann hefur sett saman lítinn
hóp um trúarlega tónlist sem
hann kallar ,Án skilyrða“.
„Fermingardagurinn var há-
tíðlegur og ég man að það var al-
veg sérstaklega fallegt og gott
veður. Þetta var stór hópur eða
rétt um 80 krakkar, einn stærsti
fermingarhópur á Siglufirði fyrr
og síðar. Presturinn var að reyna
að kenna okkur sálma og við
höfðum lítið kver um gmndvall-
aratriði kristinnar trúar, sem ég
held að hafi farið frekar gmnnt
inn í hug okkar.
Ég man eftir því að við rædd-
um þetta ekki mikið á milli okk-
ar félagamir, en fyrir mig per-
sónulega þá fann ég löngun til
jress að þetta væri allt saman satt
og gott, og langaði til að vera
sannur í þessu. Hitt er annað mál
að efndimar vom ekki miklar.
At> SJÁLFSÖÚÐU
DRACFÍNN OC
ÁNÆCÐUR
Fermingin var öll vel skipu-
lögð og gekk vel fyrir sig. Ég var
að sjálfsögðu dragfínn og býsna
ánægður með nýju jakkafötin.
Mér fannst ég vera maður með
mönnum. Við vomm klæddir í
einhneppt jakkaföt með tveimur
tölum, sem þá vom í tísku og
þóttu ægilega smart. Heima á
Siglufirði var mjög sterk hefð
fyrir fermingunni og þar fermd-
ust allir, hver og einn einasti.
Þetta var sjálfsagt atvik sem beð-
ið var eftir og þá fannst manni
maður vera orðinn mikill maður.
Ég tók lífið til endurskoðunar
„Hárgreiöslan var aftur á móti hrikaiega óklæöileg, ég var eins
og settleg gömul kerling meö spöng í háu uppsettu hárinu,“
segir Vala Matt um fermingarhárgreiösluna.
þá staðreynd við fermingarhóp-
inn, ekki nema með góðum tíma
og efni, sem verið er að reyna að
gera í dag.
„Ég held aö ferm-
ingin sé á vissan
hátt manndóms-
vígsla, eitthvaö
svipaö og þegar
maöur fær bílpróf,"
segir Guörún Möll-
er sem fannst hún
líkust prinsessu á
fermingardaginn.
kirkjunni, því þeir báru mig eig-
inlega ofurliði. Þeir voru svo
rosalegir og ég enginn stórgripur.
Dagurinn er mjög yndislegur í
minningunni, sérlega skemmti-
leg og fín veisla og allt fullt af
gestum. Ég á þrjá eldri bræður,
sem komu allir, en það hafði
ekki gerst í mörg ár að öll fjöl-
skyldan næði saman."
FÓR RADDLAUS
MED TRÚARIÁTN-
IN6UNA
„Nú er ég klæddur og
kominn á ról, Kristur Jesús
veri mitt skjól," var við-
kvæðið hjá Skúla Gauta-
syni, Sniglabandsmanni og leik-
ara, þegar tíðindamaður PRESS-
UNNAR truflaði morgunlúrinn
um miðjan dag. Skúli fermdist í.
Dómkirkjunni fyrir nítján árum
hjá séra Oskari Þorlákssyni og
fékk einn lúxorlampa og heil-
mikið af peningum í fermingar-
gjöf.
„Það kom dálítið fyrir mig á
fermingardaginn sem hefur aldrei
komið fyrir mig aftur á ævinni,"
sagði Skúli. „Þegar ég var kom-
inn í kyrtilinn, búinn að greiða
mér, fínn, strokinn og tilbúinn að
ganga inn kirkjuna, þá missti ég
allt í einu röddina. Eg gat varla
hvíslað því ég var alveg stein-
þegjandi hás. A bak við fór ég þar
sem mæðumar stóðu í hnapp.
Þær þuldu í kór góð húsráð við
hæsi og sulluðu í mig heitum
drykk. Síðar þuldi ég trúarjátn-
inguna upp við altarið, en hvoiki
ég né aðrir heyrðu stakt orð.
Röddina fékk ég um leið og ég
var fermdur, rétt eins og stór hönd
hefði snert í mér raddböndin.
KALLALEGURMEO
STÓRA SLAUFU
Ég var mjög fínn og fagur
þennan dag, í jakkafötum með
ákaflega viðamikla flauels-
slaufu, eins og tískan var þá.
Hárið náði niður á herðar og
þótti flott. Reyndar var ég frekar
íhaldssamur, því jakkafötin vom
svört á sama tíma og flestir voru
í lituðum fötum. Mér fannst ég
svolítið kallalegur og ekki alveg
í rétta tískugúnum.
Ég held ég haft aðallega látið
ferma mig af því ég var svo ung-
ur og lítið að spekúlera í athöfn-
inni sem slíkri. Satt best að segja
hef ég ekki velt þessu mikið fyrir
mér, enda ekki trúaður maður.
Ég get varla verið sammála því
að fermingin sé manndóms-
vígsla, því ekki öðlaðist ég
manndóminn við ferminguna."
Það er sólskin í minningum
Valgerðar Matthíasdóttur, Völu
Matt, þegar hún lítur til baka til
fermingardagsins árið 1968.
,J minningunni er sterkust tál-
„Ég uppgötvaöi seinna að
Guö er kærleiksríkur, hann
fyrirgefur, hann er miskunn-
samur,“ segir Þorvaldur Hall-
dórsson.
finning hátíðleika og friðar innra
með mér,“ sagði Vala um hátíð-
lega fermingarathöfn í Laugar-
neskirkju. „Án allrar væmni þá
fannst mér ég finna á yndislegan
hátt til nálægðar við almættið.
Ég man að mér fannst eins og ég
væri að staðfesta það að ég ætl-
aði að reyna af öllum mætti að
fylgja boðskap kristninnar og
hafa að leiðarljósi umburðar-
lyndi og fylgja þeim góða og já-
kvæða boðskap sem þar er að
finna. Mér finnst eins og það
hafi verið sólskin þennan dag,
— kannski það sé bara ljóminn
frá minningunni.
HRIKALEGA ÓKLÆÐI-
LEG HÁRGREIÐSLA
Tískan var á þessum tíma dá-
lítið spaugileg. Það er sniðugt að
sjá að í dag er þetta allt komið í
tísku aftur; stuttu kjólamir og
slöngulokkar og uppsett hár. Ég
man að mér fannst kjóllinn minn
mjög fallegur. Stuttur, hvítur
kjóll úr indversku silki með
mynstri úr gylltum þræði. Hár-
greiðslan var aftur á móti hrika-
lega óklæðileg, ég var eins og
settleg gömul kerling með spöng
í háu uppsettu hárinu! Úff, og ég
man að á þessum tíma fannst
mér ég dálítið mikið ómöguleg,
eins og oft vill verða á þessum
viðkvæmu unlingsárum.
Þar sem ég fermdi sjálf dóttur
mína Tinnu í hitteðfyrra og Skúli
Hansen vinur minn sá um stór-
kostlegar veitingar fyrir mig sá
ég hvað liggur oft á bak við
svona veislur. Þess vegna finnst
mér ennþá stórkostlegra hvað
móðir mín var mikil hetja að slá
upp veislu fyrir tvö böm, því Ól-
afur bróðir minn fermdist um
leið og ég. Allt var heimatilbúið
þrátt fyrir að hún hefði um nóg
annað að hugsa, því við erum
sex systkinin og mamma vann á
fullu sem kennari þessi ár. Ég
tek því ofan fyrir henni. Hún er
hetja í mínum augurn."
eyru unglinganna í dag í stað
þess að setja þeim reglur til að
fara eftir.“
í dag þeytist hún um Efstaleit-
ið ffá níu til fjögur en þann 27.
mars 1974 þeyttist hún upp allar
tröppumar að Akureyrarkirkju
og alla leið að altarinu þar sem
hún fermdist með „hrúgu af
krökkum". „Ég tók ferminguna
mjög alvarlega og hugsaði út í
boðskapinn,“ sagði Margrét
Blöndal. „Ég var búin að velta
þessu mikið fyrir mér áður en
stóra stundin rann upp og ætlaði
að segja já svo hátt að heyrðist
vel. Aftur á móti var ég svo
rosalega feimin að svarið heyrði
náttúrlega ekki nokkur maður.
GUÐ GAMALL
STRANÚUR KARL
Sem strákur hélt ég að Guð
væri einhver gamall strangur
karl sem væri að reyna að kom-
ast að því þegar maður gerði eitt-
hvað vitlaust og refsa manni fyr-
ir. Það er svolítið önnur trúar-
áhersla á guðsmyndina í dag, en
hún var frekar óljós í kirkjunni
sem heild á þeim tíma þegar ég
fermdist. Það sem vantaði var
áherslan á kærleika Guðs, per-
sónulega eiginleika hans sem
Kristur boðar, því það er opin-
berunin um Guð.
Ég uppgötvaði seinna að Guð
er kærleiksríkur, hann fyrirgefur,
hann er miskunnsamur. Þetta var
það sem náði ekki til okkar og
nær kannski ekki svo mikið til
unglinga sem eru galsafengnir
og ekkert að hugsa um þessa
hluti, nema einstaka bam sem á í
sálarkreppu. Við erum öll að
leita eftir því að vera samþykkt
og elskuð. Kærleiki Guðs opnar
„Þegar ég var kominn í
kyrtiiinn, búinn aö
greiöa mér, fínn, strok-
inn og tilbúinn aö ganga
inn kirkjuna, þá missti
ég allt í einu röddina,"
segir Skúli Gautason
sem uppliföi sviös-
skrekkinn í eitt skipti fyr-
ir öll á fermingardaginn.
„Ekki gekk aö þjóna tveimur
herrum, Guöi og Mammon,
sem var í formi trommu-
setts," segir Hilmar Örn Hilm-
arsson sem lét ferma sig út
frá viöskiptalegu sjónarmiöi.
eftir að árin færðust yfir og þá
komst ég að vissum staðreynd-
um um kristindóminn, sem mér
vom ekki ljósar á fermingardag-
inn. Það er mjög erfitt að nálgast
ALDREI AFTURRÚLL-
UR
Þetta er í eina og vonandi síð-
asta skipti á ævinni sem ég þarf
að sofa með rúllur. Ég var aldrei
uppreisnargjöm en samt vildi ég
ekki vera með slöngulokka því
mér fannst þeir ljótir. Ég vildi
bara smákrullur. Síðan fannst
mér hallærislegt að vera með
nelliku í hárinu og mig minnir að
ég hafi þess í stað verið með
blóm í sálmabókinni.
A þessum tíma var í tísku að
vera í skóm með þykkum skó-
hælum. Hjördís mágkona mín
átti alveg rosalega flott leðurstíg-
vél sem vom miklu hærri en Ið-
unnarstígvélin og í jseim fermd-
ist ég. Þá var ég f meira lagi
grobbin. Hins vegar var ég ííraun
ekkert annað en kyrtill og skór í