Pressan - 28.05.1992, Blaðsíða 30

30
FIMMTUDAGUR PRESSAN 28. MAI 1992
AKSTURSÍÞRÓTTIR
„Nei, ekki sem ég veit um,“
svaraði Þorsteinn Marel, betur
þekktur sem Steini Tótu, er
PRESSAN spurði hann hvort
það mótorhjólasport væri til
sem hann hefði ekki pmfað.
Steini lifir og hrærist í mótor-
hjólum. Lifibrauð sitt hefur
hann af rekstri Kawasaki-um-
boðsins og mótorhjólaverkstæð-
is og frístundimar fara í hjólin
líka. Sem engan skyldi undra,
því Steini á átta mótorhjól. Af
þeim eru fimm gangfær og hann
þeysir á þeim til skiptis, eftir því
sem ástæða þykir til.
Að sjálfsögðu er Steini í
Sniglunum og situr þar reyndar í
stjóm. „Annars emm við gras-
rót, — það er enginn formaður
og ekki neitt,“ segir hann.
En hvers konar ástríða er
þetta eiginlega?
„Astríða já .. .þetta er eigin-
lega lífsstíll og draumur um
ffelsi. Þetta er einstaklingshóp-
íþrótt...“
Bíddu við, einstaklingshóp-
íþrótt?
„Jú, þú ert aleinn og tekur
þínar eigin ákvarðanir og svífur
um heiminn á þínu mótorhjóli í
takt við púls vélarinnar og sum-
arið í kring. En síðan verðurðu
að hafa hópinn í kringum þig til
að það sé hægt að bera saman
og segja frá.“
Steini segir að það sé gífurleg
nautn að þeysa um á vélfákun-
um frjáls og engum háður og
það er svo sem auðvelt að gera
sér í hugarlund að það sé rétt.
Slæm fmynd hefur fylgt mótor-
hjólamönnum í gegnum tíðina
erlendis, hefur hún verið vanda-
mál hér?
„Þetta hefur verið áberandi
erlendis en lítið héma á íslandi
miðað við þar. Hér eru ekki
þessi gengi sem em annars stað-
ar. En ég held að Sniglamir hafi
breytt ímyndinni í jákvæða átt.
Bifhjólasamtökin em landssam-
tök og við viljum líka kalla okk-
ur íþróttasamtök, — við stund-
um íþróttir af miklum móð. En
jú jú, við höfum gert margt til
að breyta þessari ímynd, enda er
þetta bara venjulegt fólk og í
samtökunum em mslakallar og
þingmenn og allt þar á milli.“
Þingmenn?
„Já, Ámi Johnsen er Snigill
númer 500“
Mótorhjól em kraftmikil tæki
sem ná gríðarmiklum hraða og
hluti af sportinu hlýtur jú að
vera að aka hratt. En það er
bannað að aka eins og tækið
þolir hér. Að sögn Steina bregða
menn sér því í eins konar píla-
grímsferðir út íyrir landsteinana
til að geta ekið eins og þá lystir.
Sumir fara á hraðbrautimar í
Þýskalandi, þar sem hámarks-
hraði er enginn, aðrir fara á sér-
hannaðar kappakstursbrautir og
svo framvegis.
En það geta ekki allir farið ut-
an og Steini segir nauðsynlegt
að bifhjólamönnum verði gert
kleiff að reyna með sér á lokuð-
um svæðum hér á landi. I hitteð-
fyrra reyndu samtökin að fá
leyfi til að loka iðnaðarsvæði
uppi á Höfða einn sunnudags-
eftirmiðdag og reyna með sér.
Allir hlutaðeigendur, þar á með-
al borgarráð og umferðarráð,
tóku vel í erindið og lögðust
ekki gegn því. Það er að segja
allir nema einn; lögreglustjórinn
í Reykjavík gaf ekki leyfi. En
ekki dugir að gefast upp.
„Nú stefnum við að því að fá
að keppa í Fífuhvamminum í
Kópavogi sem er óbyggður, en
þar eru komnar götur," segir
Steini. Hann segir sárlega vanta
aðstöðu fyrir bifhjólafólk þann-
ig að það geti reynt með sér.
Hraðakstur í venjulegri umferð
skapar mikla hættu og alltaf er
einn og einn sem ekki getur
hamið sig. Draumurinn er nátt-
úrulega kappakstursbraut, en
það er dýrt fyrirtæki. — En nú á
Landssamband íslenskra akst-
ursíþróttamanna fulltrúa í Um-
ferðarráði svo og Sniglarnir.
Heimur batnandi fer fyrir mót-
orhjólaidjót.
M0T0RCR0SS
LIFSSTILL
0G DRA
U
Steingrímur
Bjarnason
„Þegar þú kemst upp
brekkur sem virtust algjör-
lega ófærar áður en þú
lagðir af stað er það ólýsan-
Ieg tilfinning. Þetta er ögr-
un. Svo er það félagsskap-
urinn; það er enginn rígur á
milli manna, allir eru vinir.
Það er rosalega góður andi í
kringum þetta sport,“ segir
Steingrímur Bjarnason, Is-
Enginn rígur á milli manna í tor-
landsmeistari í götubíla- færunni, segir Steingrímur Bjarna-
son.
flokki í torfæru.
Munurinn á götubíla-
flokki og sérútbúna flokknum er
sá að jeppamir í götubflaflokkn-
um eru á númerum. Þótt þeir
séu mikið breyttir frá því sem
upphaflega var eru þær breyt-
ingar allar innan löglegra marka.
Torfærukeppni er mjög vin-
sæl og fyrir skemmstu sóttu
fleiri þúsundir manna slíka
keppni í Jósefsdal og skemmtu
sér konunglega. í torfærunni eru
mikil átök og mikið að gerast;
bflar velta, stökkva og endast-
ingast í tilraunum sínum til að
komast heldur lengra en hinir.
Fyrir nokkrum árum var tor-
færan heldur í lægð og vinsældir
hennar ekki nándar nærri eins
miklar og í dag% En þá kom
maður að nafni Arni Kópsson
fram á sjónarsviðið. „Torfæran
kom upp afitur með Áma þegar
hann birtist með fyrstu Heima-
sætuna. Hún hafði verið í smá-
lægð en náði aftur vinsældum
með grindunum og er búin að
vera vinsæl síðan og verður það
vonandi áfram,“ segir Stein-
grímur.
TORFÆRA
ÞETTA
RALLÝCROSS
• • r
ORUGGARA EN I UMFERÐINNI
Sigmundur Guðnason
„Það ganga margir nteð þá
grillu að þetta sé spumingin um
að vera með stærstu vélina, en
það er ekki svo. Þetta byggist að
mörgu leyti upp á tækni, það
þarf að taka beygjumar rétt og
það er spuming um hvað maður
missir margar sekúndur í beygj-
unum. Fjöðrunin er einnig mjög
mikilvæg," segir Sigmundur
Guðnason, ökuþór í svokölluð-
um krónuflokki í Rallycross.
Rallycross er bara hreinrækt-
aður kappaksmr á þar til gerðum
brautum. Keppt er í Rallycross-
flokki, teppaflokki og krónu-
flokki. í Rallycrossflokkinum
em bílar sem búið er að breyta
og bæta eftir kúnstarinnar regl-
um. Teppaflokkurinn er flokkur
amerískra bíla eða bíla yfir
1.300 kíló að þyngd, krónu-
flokkurinn er síðan aftur á móti
sá flokkur sem á að vera ódýr-
astur fyrir þátttakendur — eins
og nafnið ber reyndar með sér.
Reglumar fyrir krónuflokkinn
segja að tíu efstu keppendunum
sé skylt að selja bflinn sinn fái
þeir 150 þúsund króna tilboð í
hann. Þetta er gert til að jafna
aðstöðu keppenda og koma í
veg fyrir að þeir fari að leggja
mikið fjármagn í bflana. Menn
veigra sér við að eyða einhveij-
Sigmundur stefnir ótrauður að því að verða íslandsmeistari í
ár, en í fyrra hafnaði hann í þriðja sæti. Sigmundur er að vfsu
ekki sá sem situr á húddinu, heldur er hann falinn við stýrið.
um hundruðum þúsunda í bíl
sem þeir missa jafnvel fyrir skit-
inn 150þúsundkall.
Vinsældir Rallycrossins em
alltaf að aukast og á síðustu
keppni komu til dæmis 3.000
áhorfendur. Sigmundur segir
fjölmiðla enn einblína svolítið á
torfæruna, en kveðst vona að
þeir fari að sýna öðmm greinum
meiri áhuga.
Sigmundur leggur mikla
áherslu á mikilvægi þess að ör-
yggisbúnaðurinn sé í góðu lagi
og segir að sé hann í lagi þá
þurfi menn ekki að vera hrædd-
ir. „Þegar menn eru búnir að
fara eina veltu og læra að treysta
öryggisbúnaðinunt hafa þeir
engar áhyggjur," segir hann og
tekur ennfremur fram að sér
finnist hann ömggari á hraðferð
í brautinni en í venjulegri um-
ferð.
HVRfl DETTUR
ÞÉRÍHUG
ÞEGRR ÞÚ
HEVRIR
MINNST L.
KERTI
?
■
Bergsteinn
Björgúlfsson
kvikmyndatökumaður
„Kósíheit... rómantík.“
Guðrún
Valdimarsdótt-
ir
flugfreyja
,,Rauðvínsflaska.“
Sigurður
Jónasson
bifvélavirki
„Endalausar viðgerðir.“
Sigríður
Árdal
útlitshönnuður
„Rómantískur
kvöldverður."
Hilmar
Þórarinsson
nuddari
,Uogi.“
Ævar
Petersen
, Jólin aðallega.“
Hafliði
*
Arnason
verslunarmaöur
, JDýrlegur kvöldverður
með fagurri konu.“
Guðbrandur
Örn Arnarson
heimspekinemi
„Rafmagnsleysi og róm-
antík.“