Pressan - 28.05.1992, Blaðsíða 9

FIMMTUDAGUR PRESSAN 28. MAÍ 1992
9
Þrír ungir menn réðust inn á heimili í Breiðholti
ÆILUBU UB UEFIU
FYRIRIIU
*
I annað skiptið á stuttum tíma berst frásögn af
freklegri innrás á venjulegt heimili í Reykjavík.
Þrátt fyrir að bæði tilvikin virðist eiga sér létt-
vægar forsendur verða þau að teljast með al-
varlegri ofbeldisglæpum. Heyrir friðhelgi heim-
ilanna fortíðinni til, spyrja menn, og eru þetta
atvik sem má eiga von á að endurtaki sig með
reglulegu millibili? Ástand innrásarmannanna
bendir til þess að þetta tengist vímuefnavanda-
málum á götum borgarinnar.
MEBFERBA^H
KETTINUM 8KURGA
„Ég játa það að hjartað tekur
aukakipp þegar einhver kemur
að útidyrahurðinni," sagði Óð-
inn Snorrason, íbúi við Suður-
hóla 14 í Breiðholti, þegar
blaðamaður bankaði upp á hjá
honum og konu hans. Oðinn og
fjölskylda hans lentu í þeirri
óskemmtilegu reynslu á mánu-
daginn að inn á heimili þeirra
ruddust þrír ungir menn, börðu
hann og konu hans að syni
þeirra ásjáandi, auk þess sem
þeir hótuðu þeim öllu illu.
Þetta er í annað skipti á
skömmum tíma sem atburður
sem þessi á sér stað. í vikunni
áður ruddust tveir drukknir
menn inn á heimili héraðsdóms-
lögmanns á Seltjamamesi vegna
bílaviðskipta. Lögmaðurinn
hafði átt hlut að vörslusviptingu
á bifreið sem unnusta annars
mannsins átti. Eftir því sem
komist verður næst ákváðu þeir
ölvaðir að heimsækja lögmann-
inn og ná bílnum. Þeir ruddust
inn á heimilið í návist konu lög-
mannsins og bama og heimtuðu
lykla. Þetta mál hefur nú verið
kært.
Oft hafa borist frásagnir af
harkalegum innheimtuaðferðum
þar sem gengið er í skrokk á
mönnum sem taldir eru skulda.
Því er reyndar oft haldið fram
að þetta sé innan ákveðins
heims — venjulegt fólk lendi
ekki í þessu. En er þetta kannski
að breytast?
HÖFÐU KOMIÐ ÁÐUR OG
ÞÁ MEÐ KYLFU
I fyrstu virtist um tilviljunar-
kennda árás að ræða við Suður-
hóla, en við nánari skoðun kom
í ljós að hún átti sér ákveðnar
orsakir. Aðalforsprakki árásar-
innar á ömmu í íjölbýlishúsinu,
sem hefur talið sig eiga sökótt
við Oðin. Var það sérstaklega út
af kettinum Skugga, sem gamla
konan taldi illa hirtan og of mik-
ið úti. Oðinn, sem er sjómaður
og nýkominn af vertíð frá
Grindavík, segir það af og frá.
Kötturinn sé vel alinn þótt hann
sé mikið á flækingi, eins og sé
siður fresskatta. Að frumkvæði
gömlu konunnar var kötturinn
hins vegar fluttur til dýralæknis
á Dýraspítalanum, sem gaf hon-
um þá einkunn að hann væri vel
alinn en illa hirtur.
Á laugardaginn klukkan hálf-
sex bönkuðu síðan tveir ungir
menn upp á. Óðinn segist hafa
farið til dyra og þegar hann opn-
aði hurðina hafi þeir viljað kom-
ast inn. Hann meinaði þeim það
þegar hann tók eftir því að annar
þeirra var með homaboltakylfu.
Þegar hann spurði um erindið
svaraði annar: ,,Þú ert að áreita
nágranna þinrí* og bætti síðan
við; „þú ferð illa með köttinn
þinn“. Vegna þessara orðaskipta
segist Óðinn hafa náð samhengi
í árásina. Þótt þeir reyndu að
reka fótinn inn fyrir dymar náði
Óðinn að loka. Eftir það hringdi
hann á lögregluna en þegar hún
kom voru þeir á bak og burt.
Annar árásarmannanna var
bamabam gömlu konunnar.
„FRÁLEITT AÐ ÉG HAFI
KEYPT ÞÁ TIL VERKS-
INS“
En hún hefur aðra sögu að
segja af þessum nágranaerjum:
„Þetta er víst allt til komið út af
mér,“ sagði María Sigurðardótt-
ir. „Ég vissi hins vegar ekki að
drengimir hefðu farið af stað og
auðvitað er fráleitt að segja að
ég hafi greitt þeim fyrir.“
María segir það ekkert leynd-
armál að styr hafi staðið milli
sín og nágrannanna, meðal ann-
ars út af kettinum. „Hann hefur
verið sveltur og við höfum oft
orðið að gefa honum matarbita,“
sagði María, og segist jafhframt
hafa orðið fyrir barðinu á ýmsu
sem greinilega megi rekja til
þessara nágranna. „Það hefur
verið sparkað í hurðina hjá mér,
málning sett í þvott og eldspýt-
um troðið í skráargöt. Þetta vissi
drengurinn og ætlaði að biðja
hann að hætta þessu, með fyrr-
greindum afleiðingum,“ sagði
María, sem telur málið hafa ver-
ið mjög afflutt í fjölmiðlum til
þessa.
RUDDUSTINN ÞEGAR
SONURINN OPNAÐI
DYRNAR
En piltamir komu fjölmennari
á mánudaginn og augljóslega
betur skipulagðir. Þegar þeir
bönkuðu upp á, og það aftur
klukkan hálfsex, fór Ingvi, son-
ur nágrannahjónanna, til dyra.
Þar stóðu þrír ungir menn, rétt
rúmlega tvítugir.
Þremenningamir mddust inn
og framhjá honum. Þeir spurðu
eftir Óðni, en hann var þá að
fara í bað. Auður, kona hans,
var í svefnherberginu og þangað
inn köstuðu þeir logandi sígar-
ettu. Eftir að þeir höfðu gert til-
raun til að brjóta upp baðher-
bergishurðina, þannig að á
henni og dyraumbúnaðinum
sést, opnaði Óðinn. Þá gripu
þeir hann og slógu þannig að á
honum sér. Fékk hann skurð
bak við eyra sem þurfti að
sauma saman með sex spomnt,
auk þess sem hann er marinn
víða. Þegar leikurinn barst fram
í anddyri og eldhús var kona
hans einnig slegin þannig að
losnaði um þrjár tennur.
Óðinn segist hafa náð að
kalla í son sinn í öllum hama-
ganginum og beðið hann að
hringja í lögregluna. Þegar þre-
menningamir gerðu sér ljóst að
lögreglan var á leiðinni fóm þeir
út. Lögreglan kom svo á vett-
vang og tókst að hafa uppi á
piltunum í næsta nágrenni.
EIGA ERFITT MEÐ SVEFN
Lögreglan tók þremenning-
ana í yfirheyrslur og var þeim
sleppt aftur á þriðjudag. Tveir
þeirra hafa sést í nágrenninu en
ekki gert sig líklega til að koma
aftur í húsið.
Það er augljóst á hjónunum
að þetta var herfileg lífsreynsla.
„Þó að maður geti átt von á
ýmsu finnst manni nú að frið-
helgi heimilisins sé nokkuð sem
verði að standa,“ sagði Óðinn.
Hann sagði að hann yrði í landi
í sumar og væri vissulega farinn
að velta fyrir sér hvort hann ætti
að hætta á sjónum.
Kona hans játar að hún hafi
hugleitt að flytja í burtu. „Ég hef
sofið ákaflega illa síðan þetta
átti sér stað — og fundið fyrir
taugaveiklun sem ég átti ekki til
áður,“ bætti hún við.
Þau segjast eigi að síður búa í
ágætu hverfi sem þeim sé að
mörgu leyti hlýtt til, en inn á
milli heyrist þó sögur af óæski-
legum fylgikvillum stórborga.
Ungur nágrannasonur þeirra
lenti meðal annars í því að vera
rukkaður um „verndargjöld"
nteð þeirri hótun að hann yrði
laminn éf hann greiddi ekki
eldri pilti ákveðna upphæð.
„Þetta sem við lentum í er
nokkuð sem ég hélt að væri bara
í bíómyndum," sagði Auður að
lokum.________________________
Siguröur Már Jónsson