Pressan - 04.06.1992, Síða 30

30
FIMMTUDAGUR PRESSAN 4. JÚNf 1992
F Ó T B O L T I
H vað
dettur þár
í hug
fyeqar þú
heyrir
minnst á...
VÍT\?
Guðný
Ragnarsdóttir
leikkona
„Helvíti."
Arngrímur
Hermannsson
röntgentæknir
„Víti í knattspymu.“
Theódóra
Sæmundsdóttir
föröunarfræöingur
„Djöfullinn.“
Ólafur
Rögnvaldsson
kvikmyndageröarmaður
„Gígurinn Víti upp við
Öskju eða logandi
eldur.“
Sólveig Dóra
Hartmannsdóttir
húsmóöir
, J^ótbolti,
að sjálfsögðu.“
Anna
Hallgrímsdóttir
ritari
„Víti við Öskju.“
Einar Páll
Tamimi
laganemi
„Vítið sem Sveinbjöm
Hákonarson brenndi af
á móti FH í fyrra.“
Bragi V.
Bergmann
ritstjóri Dags á Akureyri
„Knattspyma — af því
að ég er dómari í fót-
boltanum og víti er not-
að sem stytting á víta-
spymu.“
VÍKINGAR
Vlkingar eiga harösnúiö stuöningsliö
sem fylgir þeim næstum því hvert
sem er — eöa hljóta aö minnsta kosti
að gera núna — þvi nú er af sem áö-
ur var er Vlkingar gátu ómögulega
unnið leik á heimavelli. Þeir eru nú-
verandi Islandsmeistarar og eiga þvi
titit aö verja. En I hinu prúöa og pena
stuðningsliði Fossvogsliðsins eru til
að mynda þessir:
Jóhann Óli Guömundsson, forstjóri
Securitas.
Stefán P. Eggerts verkfræðingur.
Herra Ólafur Skútason þiskup.
Jónas Haraldsson, fréttastjóri DV.
Þorsleinn Pálsson, dóms- og kirkju-
málaráðherra.
Þorbergur Aöalsleinsson, landsliðs-
þjólfari í handbolta.
Ólafur Jónsson, upplýsingafulltrúi
Reykjavikurborgar.
Guömundur Stetánsson, fram-
kvæmdastjóri Laxár, Akureyri.
Þór Simon Ragnarsson, útibússtjóri
Landsbanka islands.
Adolf Guömundsson, framkvæmda-
stjóri, Seyðisfirði.
Siguröur G. Tómasson útvarpsmaöur.
Bjarni Hafþór Helgason fréttamaður.
Agúst Ingi Jónsson, fréttastjóri Morg-
unblaðsins.
Garöar Valdimarsson ríkisskattstjóri.
Kristjin Óskarsson, forstjóri Glitnis.
Hallur Hallsson fréttamaður.
Bjarni Guönason prófessor.
Jónas Jónsson, eigandi bifreiöaverk-
stæðis Jónasar.
Gunnar Örn Kristjánsson endurskoð-
andi.
Björn Tryggvason læknir.
Valgeir Guöjónsson tónlistarmaður.
Ólafur Þorsleinsson, framkvæmda-
stjóri Krabbameinsfélagsins.
Siguröur Óli Sigurösson, útibússtjóri
Landsbanka islands.
Hróbjartur Jónatansson Iðgfræðingur.
Benedikt Árnason leikari.
betri tíma. ,Jú jú, þetta er náttúr-
lega allt annar gangur og félagið
er allt allt annað. Þetta kemur
fyrst með handboltanum 1975
er þeir verða fslandsmeistarar
og síðan er stöðug uppsveifla.
Það kom hápunktur þarna
1981-’82, þegar við urðum fs-
landsmeistarar bæði í handbolta
og fótbolta, og eftir það hefur
þetta verið alveg eðlilegt gengi.
Það koma góð ár og aðeins verri
ár, en alltaf ömgg íyrstudeildar-
ár. Reyndar fómm við niður eitt
ár fyrir nokkmm ámm, en það
getur komið fyrir á bestu bæj-
um,“ segir Hannes.
,J>að er bara eðlilegt að þetta
gangi aðeins upp og niður en
það er skelfilegt ef menn kom-
ast aldrei upp. Svoleiðis var það
hjá Víkingum — stöðug önnur
deild," heldur Hannes áfram. En
hefur hann spilað sjálfur? „Nei,
ekki neitt síðan bara í fimmta
flokki,“ er svarið.
Hann segir að sér lítist bara
vel á sumarið og Ijóst sé að
deildin verði afar jöfn og allir
geti unnið alla. Og hann kvíðir
því ekki að beinar útsendingar
ffá Evrópukeppninni í fótbolta
og Ólympíuleikunum eigi eftir
að hafa mikil áhrif á áhorfenda-
fjölda, að minnsta kosti ekki
verði deildin eins hnífjöfn og
spennandi og margt bendir til.
„Eg fer nú kannski ekki alveg
á hvem einasta leik en reyni að
sjá eins marga og ég mögulega
get. Þegar maður á sumarbústað
fyrir austan fjall er þetta nú að
vísu svolítið mál, en maður læt-
ur sig hafa það að koma í bæinn
á laugardegi og fara aftur til
baka eftir leik, eða koma
snemma heim á sunnudegi til að
geta séð leik um kvöldjð. Það er
ekki nema maður sé alveg utan
seilingar að maður sleppi leik,“
segir Hannes.
En leggur hann land undir fót
og fer til Akureyrar eða Vest-
mannaeyja, eðá hvert á land
sem er, tÚ að hvetja sína menn?
„Ekki geri ég það nú reglu-
lega. Ég hef farið til Vest-
mannaeyja og maður fer svona
þegar mikið liggur við,“ segir
Víkingurinn Hannes Guð-
mundsson.
FH-INGURINN
„LÍRÐ í
HNOT5KURN"
„Nú verð ég að játa á mig
gamlar syndir. Ég byrjaði í
Haukunum og var þar þangað til
í þriðja flokki, en það má segja
að það hafí verið meiri kraftur
og drift í FH þannig að ég sviss-
aði yfir og nú er maður orðinn
FH-INGAR
í stuöningsmannahópi FH eru aö
sjálfsögöu Hafnfiröingar, en þó halda
ekki allir Hafnfiröingar meö FH. Sumir
halda meö Haukum og halda ekki
einu sinni meö FH í fyrstu deildinni.
En þaö er önnur saga. Þeir sem
styöja Fimleikafélag Hafnarfjaröar
meö ráöum og dáö eru til dæmis neö-
antaldir.
Steingrímur Guöjónsson prentari.
Magnús Ólafsson leikari.
Gfsli Ágúst Gunnlaugsson lektor.
Ársæll Guömundsson viðskiptafræö-
ingur.
Pálmi Sveinbjörnsson verktaki.
Helgi Gunnarsson framkvæmdastjóri.
Magnús Jónsson sölumaöur.
Jón Rúnar Halldórsson framkvæmda-
stjóri.
Benedikt Steingrímsson fram-
kvæmdastjóri.
Kjartan Guömundsson kennari.
Guömundur Árni Stefánsson bæjar-
stjóri.
Ingvar Viktorsson, kennari og bæjar-
fulltrúi.
Halldór Fannar tannlæknir.
Ómar Karlsson verktaki.
Geir Hallsteinsson, handboltaþjálfari
meö meiru.
Biörn Eysteinsson bankastjóri.
Arni Ágústsson skrifstofumaöur.
Leifur Helgason kennari.
Jón Pálmason bæjarstarfsmaöur.
FH-ingur í gegn,“ segir Daníel
Pétursson, forstöðumaður Suð-
urbæjarlaugar í Hafnarfirði og
FH-ingur.
,JÉg er fæddur í Suðurbænum
en félagarnir voru í FH. Við
vorum þama saman ég, Viddi
(yiðar Halldórsson), Óli Dan
(Ólafur Danivalsson) og þessir
karlar í FH og mynduðum mjög
góðan kjarna á sínum tíma,“
segir Daníel.
Hann spilaði sjálfur í meist-
araflokki FH á sínum tíma og á
að baki tæplega eitt hundrað
leiki. En að fara á leiki, verða
menn ekki bara stressaðir og
vitlausir á að fylgjast svona
grannt með og sjá liðið sitt jafn-
vel tapa?
„Það má náttúrlega segja að
það sé ákveðinn taugatitringur í
kringum þetta, en það er auðvit-
að keppnin sem gerir þetta
skemmtilegt. Þegar maður sér
liðið sitt skora hríslast um mann
þessi tilfinning og það kemst
næst því að skora sjálfur að sjá
liðið gera mark. Það er líka öll
stemmningin — og gleðin og
náttúrlega vonbrigðin — í
kringum þetta sem gefur því
gildi. Það má segja að þetta sé
lífið í hnotskum," svarar Dam'el.
FH-liðið hefur verið svona
rokkandi í gegnum árin en nú
virðist það vera búið að festa sig
í sessi í fyrstu deildinni.
„Við vorum með þennan
stimpil á okkur að við værum
annaðhvort að falla eða koma
upp, en nú held ég að sé óhætt
að segja að liðið sé búið að
tryggja sér fastan sess í fyrstu
deild, — ég geri að minnsta
kosti þá kröfu til liðsins. Nú
hugsum við ekki lengur bara um
að halda okkur uppi, eins og var
fyrir ekki svo mörgum árum,
heldur erum famir að stefna
hærra.“
Em menn þá famir að horfa á
titla?
, Já, að minnsta kosti famir að
gera kröfur um góðan árangur,"
svarar Daníel. FH missti af ís-
landsmeistaratitlinum íyrir hálf-
gerðan klaufaskap 1990 og í
fyrra komst liðið í úrslit bikar-
keppninnar og tapaði þar naum-
lega fyrir Valsmönnum, en tvo
leiki þurfti til.
Og félagsskapurinn skiptir
máli. „Það er stuðningsmanna-
hópur sem fylgir liðinu og við
hittumst í hálfleik og fáum okk-
ur kaffi og vínarbrauð og forum
yfir leikinn og segjum hvemig
við hefðum gert þetta hefðum
við verið inná, — svona karla-
grobb. Þetta er að verða ansi
myndarlegur hópur og það er
góð stemmning í kringum þetta.
Við höfum hist ásamt meistara-
flokksmönnunum þannig að
menn þekkjast persónulega og
það er orðið töluvert stórt batterí
í kringum þetta," segir Daníel.
Hann hallast helst að því að
Frammarar verði meistarar en
segir FH hafa alla burði til að
lenda í efri hlutanum. „Deildin
er orðin mun jafhari en hún var
og það geta allir unnið alla,“
klykkir FH-ingurinn Daníel út
með.
FRAMMARINN
,£ PANTAÐAN
MIÐAÁALLA
EVRÓPULEIKI
FRAMTIL
ALDAMÓTA"
„Ég hlýt að vera fæddur
Frammari, það hlýtur bara að
vera. Ég fermdist vorið 1951 og
í fermingarveislunni var ég al-
veg friðlaus í matnum og það
endaði með því að ég læddist út
og hljóp upp á Melavöll, en þar
var Fram að spila. Þetta hlýtur
að vera í blóðinu," segir Guð-
mundur J. Óskarsson í Sæ-
björgu. Guðmundur er ugglaust
einn mesti Frammari sem um
getur. Sem dæmi um áhuga
hans má nefna að hann á pant-
aðan miða á alla Evrópuleiki
Fram til aldamóta og ef liðið
stendur sig jafnvel til ársins
2000 og það hefur gert undan-
farin ár má búast við að það
verði margar ferðir sem Guð-
mundur þarf að fara. Hann er
reyndar ekki sá eini sem á pant-
aðan miða á Evrópuleikina, því
Ríkharður Jónsson, knatt-
spymukappinn gamalkunni og
afi Rfkharðs Daðasonar, fram-
heija í Fram, á sömuleiðis frá-
tekinn miða.
,J>að var kannski skrýtinn að-
dragandi að því að ég gekk í
Fram sem ungur maður. Ætli ég
hafi ekki verið tíu ára. Þá fór ég
með nokkmm félögum mínum
upp að Sjómannaskóla — við
ætluðum bara að fara að sparka
bolta eða eitthvað svoleiðis —
en þá var fjórði flokkur Fram að
spila þar. Það vantaði í liðið og
ég var settur í framlínuna í
Framliðið og í þeim leik þá ann-
aðhvort setti ég tvö eða þrjú
mörk og eftir þetta varð ég bara
að vera þama,“ segir Guðmund-
ur um tildrög þess að hann gekk
í sjálft félagið.
Eftir þetta varð ekki aftur
snúið og Guðmundur lék með
Fram í gegnum alla flokka og
var fyrirliði er Frammarar urðu
Islandsmeistarar 1962. Hann lék
einn A-landsleik og einn B-
landsleik, og var iðulega valinn
til að keppa með Reykjavíkur-
úrvalinu á móti landsbyggðinni,
en slíkir leikir voru algengir á
ámm áður.
„Þegar maður er orðinn
svona andskoti gamall og getur
ekki spilað lengur — ekki úti en
við spilum alltaf inni á vetuma
— en kann alltaf allt betur, þá
finnst manni að maður verði að
fylgja þessu eftir. Þegar ég var
strákur og var að hitta þessa
gömlu kalla sögðu þeir mér að
fótboltinn hefði verið miklu
betri í gamla daga. Og það er
kannski það nákvæmlega sama
og ég segi við strákana í dag;
hvað fótboltinn var skemmti-
legri þá — og ég fer nú ekkert
ofan af því. En maður hefur
fullan hug á að fylgjast með lið-
inu. Þetta er þó orðið talsvert
öðruvísi í dag, nú eru þetta
kannski ekki tómir Frammarar
sem eru í liðinu. Nú skipta
menn um félag eins og að skipta
um sokka eða buxur. Það er
meiri breidd og meiri keppni og
menn þurfa kannski að leggja
meira á sig, því ef eitthvert lið er
með áberandi gat er það ekki í
neinum vandræðum með að ná
sér í mann í það gat,“ heldur
Guðmundur áfram. Og vissu-
lega er það rétt að í dag eru leik-
menn ekki endilega fæddir og
uppaldir hjá félaginu sem þeir
leika með, en Guðmundur segir
að í „den“ hefði nú ekki þótt
sniðugt að vera að ná í menn frá
öðmm félögum til að spila, - -
þá héldu menn tryggð við sitt lið
allan ferilinn.
En hvað fá menn út úr því að
þvælast um allar jarðir, til dæm-
is á Evrópuleiki, þegar það er
nokkuð víst að íslensku liðin
eiga lítinn möguleika?
„Ég hef aldrei orðið var við
að þau ættu ekki möguleika. Ég
veit ekki betur en þeir hafi mátt
þakka fyrir þama hjá Barcelona
og sömuleiðis Grikkimir. Nú,
við tókum Svíana hjá
Djurgárden og ég sé ekkert því
til fyrirstöðu að það sé hægt að
standa sig vel, til dæmis fyrir
Framliöið," segir hinn eldheiti
Frammari Guðmundur í Sæ-
þjörgu.
FRAMMARAR
Sumir hafa reynt aö halda því fram í
gegnum árin aö þaö sé ekkert gaman
aö styöja klúbb eins og Fram í knatt-
spyrnunni. Þaö sé nefnilega svo lítiö
spennandi aö halda meö liöi sem allt-
af stendur sig vel og skilar titlum. Nær
só aö velja liö sem geti falliö í aöra
deild eöa oröiö íslandsmeistari eöa
lent einhvers staðar þarna á milli.
Sjálfsagt blása Frammarar á þessa
speki og telja hana bara bera öfund
vitni. En allt um þaö. Frammarar eiga
sína heittrúuöu stuöningsmenn sem
gera kröfur um árangur til þeirra blá-
klæddu. Til dæmis:
Ómar Ragnarsson fréttamann.
Helga Bjömsson, tónlistarmann og
leikara.
Einar Kárason rithöfund.
Þorgeir Ástvaldsson útvarpsmann.
Pótur Krístjánsson tónlistarmann.
Hallgrím Helgason myndlistarmann.
Jón Stefánsson skáld.
Egil Ólafsson, tónlistarmann og leik-
ara.
Svein Andra Sveinsson borgarfull-
trúa.
Þorstein J. Vilhjálmsson útvarps-
mann.
Björn Arnórsson hagfræöing.
Pál Valsson bókmenntafræöing.
Amar Guömundsson, kaupmann í
Ástund.
Hörö Einarsson, verkstjóra og for-
sprakka Kastró-gengisins.
Jón Steinar Gunnlaugsson lögmann.
Ragnheiöi Ríkarösdóttur skólastjóra.
SigurÖ Pétur Haröarson útvarps-
mann.
Kristján Má Unnarsson fréttamann.
Ámunda Ámundason framkvæmda-
stjóra.