Pressan - 25.03.1993, Blaðsíða 7

F R E TT I R
Fimmtudagurinn 25. mars 7 993
PRESSAN 7
Umfangsmikil sala Bjarna Hákonarsonará gömlum hlutafálögum
nú til rannsóknar eftir „Óðinsmálið"
SELDINÖFN HLU1AFÉLAGA
FYRIR 70 ÞÚSUND
KRÓNUR STY
Nú er kominn fram í dags-
ljósið agnúi við skráningu
hlutafélaga, sem hefur gert hug-
myndaríkum „kaupsýslumönn-
um“ kleift að hagnast verulega á
gömlum félögum sem legið hafa
í dvala. Með þessu móti hefur
nýskráningargjald upp á
105.000 krónur verið haft af rík-
issjóði, sem í staðinn fær aðeins
1.623 krónur í nafnbreytingar-
gjald.
Eins og komið hefur fram í
Morgunblaðinu komst upp að
gömlu félagi, Óðni hf. ffá Eyrar-
bakka, hefði verið stolið af skrá
- á það sett nýtt nafn, Kleifar
hf., og ný kennitala. Sá sem
kom viðskiptunum í kring heit-
ir Bjarni Hákonarson, sem
um nokkurra ára skeið hefur
selt nýjum mönnum fjölmörg
„dvalafélög". Þóknun hans hef-
ur verið á bilinu 60.000 til
80.000 krónur fyrir hvert nafh.
PRESSAN hefur heimildir fyrir
því að Óðinsmálið sé síður en
svo einsdæmi.
Að sögn Ása M. Þórðarson-
ar á Eyrarbakka komst atvikið
upp þegar nokkrir einstaklingar
þar ætluðu að endurvekja þetta
gamla félag. Sagði hann að
mönnum hefði sem vonlegt er
brugðið í brún. Hugsanlegt væri
meðal annars að Óðinn hefði átt
eignir og væri verið að kanna
það nú. Þessi viðskipti með fé-
lagið falla að öllum líkindum
undir lög um skjalafals og brot á
hlutafélagalögum. Ekki hefur
verið ákveðið hvort þau verða
kærð.
Fór á Hlutafélaga-
skrá og keypti
nýtt nafn
Kaupin eru nú gengin til
baka, en Bjami mætti sjálfur hjá
Hlutafélagaskrá í gærmorgun
og skráði Kleifar upp á nýtt. Sá
sem keypti félagið af Bjarna
baðst undan því að nafn hans
kæmi fram, en sagðist hafa
fengið þær skýringar að um
mistök væri að ræða og þar sem
fyrirtækinu hefði nú verið kom-
ið á hreint sætti hann sig við þá
skýringu.
Blaðamaður hefur heimildir
fyrir því að þónokkrir hafi
stundað það að leita uppi
„ónotuð“ félög, en nokkur þús-
und slík munu vera á Hlutafé-
lagaskrá. Hafa menn leitað til
skráðra eigenda og fengið félög-
in keypt fyrir lága upphæð.
Eins og sannaðist með Óðin
hf. hefur þó ekki alltaf verið leit-
að til eigenda og mun annað
slíkt mál hafa komið upp á síð-
asta ári.
Breytt vinnubrögð
Að sögn Benedikts Jónas-
sonar, forstöðumanns Hlutafé-
lagaskrár, hefur hann í samráði
við viðskiptaráðuneytið ákveðið
að hér eftir verði að minnsta
kosti að fýlgja með yfirlýsing
eins stjórnarmanns þegar félög
eru seld með þessum hætti.
Eftir að þetta kom uppHtafá
fjölmargir hringt til Hlutafélaga-
skrár til að forvitnast um gömlu
félögin sín. f raun er ákaflega
einfalt að verða sér úti um gam-
STIMPILL HLUTAFÉLAGASKRÁR Á tímabili var fjöldi manna að leita að gömlum og „yfirgefn-
um" fyrirtækjum til að selja á fyrirtækjasölum.
alt félag. Síðan fyrir 1980 höfðu
félög ekki kennitölu, þannig að
flest þessara fyrirtækja þurfa
nýja kennitölu hjá Hagstofunni.
Því getur orðið erfitt að bera
kennsl á gömlu fyrirtækin —
með nýtt nafn og nýja kenni-
tölu.
í samtali við einn þeirra sem
átt hafa viðskipti við Bjarna
kom fram að eftir að hann
ákvað að kaupa nafn af Bjarna
hefði hann fengið að velja nafn-
ið. „Hann spurði hvaða nafh ég
vildi á fýrirtækið og síðan sá
hann um að útbúa öll gögn og
senda þau til Hlutafélagaskrár.
Ég hef síðan fengið upplýsingar
um að hann hafi ekki leitað
samþykkis fyrri eigenda," sagði
heimildamaður. Ekki tókst að
ná í Bjarna vegna málsins.
Sigurður Már Jónsson
Aðgerðirtil að bjarga atvinnulífi Ólafsvíkur

Varlega áædað nemur beinn
og óbeinn kostnaður bæjarsjóðs
Ólafsvíkur við að „bjarga“ at-
vinnulífi bæjarins í kjölfar gjald-
þrots Hraðfrystihúss Ólafsvíkur
árið 1991 á bilinu 35 til 45 millj-
ónum króna. Eru ekki meðtald-
ar greiðslur vegna skuldabréfs í
Landsbanka, sem bærinn tók á
sig við kaup á eignum þrotabús-
ins.
Á þriðjudag lagði meirihluti
bæjarstjórnar Ólafsvíkur fram
svör við spurningum um þessi
mál. f kjölfar gjaldþrots HÓ var
gerður samningur við Jón Ada
Kristjánsson, sem rekur sam-
nefnda ráðgjafarþjónustu í
Reykjavík, um úttekt á atvinnu-
málum bæjarins. Frá þeim tíma
hafa runnið til Jóns Atla, frá
bæði bæjarsjóði og Snæfellingi
hf., sem er alfarið í eigu bæjar-
ins, tæplega 4 milljónir króna.
Samkvæmt heimild í samn-
ingnum réð Jón Atli sér aðstoð-
armann, Tryggva Agnarsson
lögfræðing. Greiðslur til
Tryggva eru 2,1 milljón. Var
bærinn þó með lögfræðisamn-
ing við Jónatan Sveinsson fýr-
ir sunnan. Þá kemur fram í
svarinu að Stefán Garðarsson
bæjarstjóri hafi á árinu 1991
fengið frá Snæfellingi og úr bæj-
arsjóði 944 þúsund krónur
vegna þessara mála, í raun
vegna sex mánaða tímabils.
Hluti þessa var vegna -útlagðs
kostnaðar, en peningar þessir
voru fýrir utan almenn laun
hans sem bæjarstjóra. Svarið
ber með sér að þetta séu verk-
takagreiðslur. Á sama ári, vegna
Tryggvi Agnarsson lögfræðingur
Þjónusta hans kostaði rúmar 2
milljónir og hafði bærinn þó lög-
fræðing í sinni þjónustu fyrir
sunnan.
þriggja síðustu mánaðanna,
fengu þrír stjórnarmenn Snæ-
fellings, Stefán, Atli Alexand-
ersson, forseti bæjarstjórnar,
og Sveinn Þór Elínbergsson,
50 þúsund krónur hver fyrir
stjómarstörf.
I kjölfar gjaldþrots HÓ keyptí
bærinn togarann Má og bátana
Tungufell, Gunnar Bjarnason
og Garðar II. Snæfellingur á enn
Má, en bátarnir voru seldir öðr-
um fyrirtækjum í bænum. Sam-
kvæmt heimildum blaðsins er
talið að mismunurinn á kaup-
verði bæjarins og söluandvirð-
inu sé á bilinu 30 til 40 milljónir
króna. Þá er meðtalin sölu-
þóknunin til Eignahallarinnar
hf. í Reykjavík, tæplega 4 millj-
ónir króna.
Fyrir utan þennan kosmað af
björgunaraðgerð-
unum tók bæjar-
sjóður á sig um 90
milljóna króna
ábyrgðir, sem
gætu íþyngt hon-
um verulega ef illa
fer, og er bærinn
þó nokkuð skuld-
bundinn fýrir
vegna yfirtöku á
um 100 milljóna
króna skuldabréfi
í Landsbanka ís-
lands vegna kaup-
anna á eignum
þrotabús HÓ.
Jón Atli Kristjánsson ráðgjafi
Sérfræðiaðstoð hans kostaði bæ-
inn 4 milljónir á þremur árum.
Herkostnaður bæjarsjóðs
35 til 45 milljónir
Björgvinsson heyrðist gala „Jú,
láttu vaða!“ í símaklefa á Al-
þingi skömmu eftir umræður
um vanda fæðingardeildar-
innar. Þá hafði hann reiknað
út að bam sem kæmi undir
núna fæddist ekki fýrr en í
janúar á næsta ári, sem er ró-
legur tími á deildinni. Á hin-
um enda símalínunnar var
áhyggjufullur kjósandi sem
þótti rétt að leita fyrirífam álits
ráðherrans á fýrirætlunum
sínum. Að vísu skeikaði mán-
uði í útreikningum Sighvats,
en það telst innan ásættan-
legra skekkjumarka í heil-
brigðiskerfmu. Þetta var
skömmu áður en
Ólafsson tilkynnti að þeir Bor-
is Spasskí myndu keppa um
heimsmeistaratitilinn í skák á
næstunni. Nú er svo komið að
Spasskí er eini skákmaðurinn í
heiminum sem nennir ekki að
rífast við FIDE og Friðrik er sá
eini sem er nógu lélegur til að
Spasskí eigi séns á að vinna.
Leynivopn Friðriks er hins
vegar skákstúdían sem hann
hefur stundað í stólnum við
hliðina á Salóme á meðan við
hin héldum að hann væri að
sinna löggjafarsamkomunni.
Þetta gerðist um leið og kom í
ljós að
Skarphéðinsson hefur verið að
vinna vinnuna hans Friðriks
og þess vegna verið í tveimur
stöðugildum eins og vinir
hans stýrimennimir á Heijólfi.
Þetta kom samþingmönnum
hans verulega á óvart, enda
höfðu þeir ekki orðið þess var-
ir að össur gerði neitt, hvað þá
að Friðrik gerði ekki neitt.
össur heimtaði hins vegar
kauphækkun. Og eins og þetta
væm ekki nægar ótrúlegar
fféttir í einni viku steig
Hermannsson fram og til-
kynnti að hann kynni enn ráð
til að bjarga íslandi, atvinnulíf-
inu og öllu klabbinu. Hann
kallaði það þróunarstofnun
eða eitthvað álíka, enda voru
ekki miklu fleiri sjóðanöfn eft-
ir í orðabókinni hans. Stein-
grími stökk ekki bros á meðan
hann malaði um bjargráðin
sín og ekki viðmælendum
hans heldur. Maðurinn sem
hringdi í Sighvat út af barninu
sínu sá hins vegar sitt óvænna
og ákvað að hætta við allt sam-
an. Það em nefnilega takmörk
fýrir því hvaða vitleysu maður
lætur ganga yfir bömin sín.