Heimilistíminn - 06.06.1974, Blaðsíða 5

Heimilistíminn - 06.06.1974, Blaðsíða 5
Alma segir frá afmælisg jöfinni, sem var í svona litlum kassa. Það var lykillinn að draumahúsinu ALMA Hitchcock er gift þeim manni, sem lætur kalt vatn renna milli skinns og hör- unds á fólki á degi hverjum allt árið viða um heim. Alma er smávaxin kona, fjörleg og sihlæjandi. Hún er nú 73 ára gömul, ná- kvæmlega einum degi yngri en „Hitch”, eins og hún kallar hann jafnan. Hjóna- band þeirra er afar hamingjusamt. bau voru bæði tvitug daginn, sem þau kynnt- ust og Alma man það eins og það hefði gerzt i gær: — bá var hann grannur. Ég tók eftir, að hann var með Chaplin-yfirskegg og mér fannst það fara honum illa. Við unnum i sama stúdiói i tvö ár og aldrei á þeim tima varð ég þess vör, að hann hefði minnstu hugmynd um, að ég væri yfirleitt til. Hann var sá eini i öllu fyrirtækinu, sem aldrei sagði orð við mig. En skyndilega hrundi allt saman. Stúdióinu var lokað og ég missti atvinn- una. Eftir nokkra mánuði hélt ég að ég mundi missa vitið, peningarnir á þrotum og ég vissi ekki hvað ég átti til bragðs að taka. En þá hringdi siminn og mjög kur- teisleg karlsmannsrödd spurði: „Ungfrú Reville?” Ég staðfesti það og hann hélt áfram : „betta er Alfred Hitchcock. Ég er aðstoðarleikstjóri i nýrri mynd og langar að spyrja, hvort þér viljið ekki klippa myndina fyrir okkur?” Þoröi ekki i tvö ár Alma varð himinlifandi og nokkrum stundum siðar var hún á skrifstofu hans. bað leit út fyrir að honum likaði vel að sjá hana og ekki leið á löngu, þar til henni skildist að árin tvö, sem þau unnu saman, hafði hann varla getað haft af henni aug- un, þegar hún sá ekki til. — begar ég spurði, hvernig það mætti vera, viðurkenndi hann að óhugsandi væri, að Breti viðurkenndi, að kona gæti gegnt þýðingarmeira starfi en hann, og þess vegna hafði hann beðið með að nálg- ast mig, þar til hann hafði fengið hærri stöðu en ég var i. Oft höfum við skemmt okkur yfir þessu. Annars sagði ég honum við sama tækifæri, að yfirskeggið væri hræðilegt og morguninn eftir var þaö horfið. Bónorö á rúmsjó Alfred Hitchcock stjórnaði fyrstu kvik- mynd sinni i býzkalandi. A jóiakvöld, þegar þau Alma voru um borð i litlum báti, úti á miðjum sjó á leið frá býzkalandi tii Englands, bað hann hennar loksins. — betta kvöld var köld og hvöss nótt, segir Alma. — öldurnar voru fjalllhár, og ég var sjóveik. Ég lá i koju og stóð hjartanlega á sama um hvort ég lifði eða dó. Allt i einu var barið að dyrum og Hitch kom inn. Hann var úfinn og blatur, en andlitið jafn sviplaus og venjulega. — Gætirðu hugsað þér að giftast mér? spurði hann án nokkurs aðdraganda. Mér leið allt of illa til að lyfta höfðinu frá kodd- anum, en kona er aldrei of veik til að hlusta á bónorð, þegar hún heyrir það. Við giftum okkur 1926. Lykillinn aö draumahúsinu begar þau fluttust til Hollywood og fóru að leita sér að húsi, var Alma áhugasöm við það og eftir mánaða-langa leit, fann hún loksins draumhúsið sitt. — Hitch sagði strax, að það væri allt of dýrt. Ég beygði mig fyrir þeim úrskurði og hélt áfram að leita að rétta húsinu. Nokkrum vikum seinna átti ég afmæli. Við morgunverðarborðið fékk ég hinn vanalega koss og siðan afmælisgjöfina. bað var ferðataska með engum pappir utan um. Ég opnaði hana og fann litinn pakka. t honum var logagylltur lykill með skilti. bað var likillinn að draumahúsinu M 5

x

Heimilistíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilistíminn
https://timarit.is/publication/304

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.