Heimilistíminn - 06.06.1974, Síða 43

hún heyrði dyrnar lokast og ef tir andartak yrðu síð-
ustu tengsl hennar við föðurlandið rofin. Hún fékk
kökk í hálsinn og óskaði þess innilega, að hún þekkti
eiginmann sinn nógu vel til að þrýsta hönd sinni í
hans. Nú hyrfi allt, sem hún þekkti og hún var viss
um að hún myndi
þrá að fara heim aftur. Þegar flugvallar-
byggingarnar hurfu skyndilega frá glugganum, lá
við að Janet æpti. Flugvélin var á leið út á brautar-
endann og Neil hallaði sér nær til að sjá út um
gluggann, Janet fann öxl hans snerta sína og
gladdist með sjálfri sér. Nú fannst henni hún ekki
alveg jafnskelfilega ein.
— Nú komum við, Ástralía! sagði hann glaðlega.
Hún sneri sér við og leit á hann.
— Það er ekki að heyra, að þér haf i liðið vel í Eng
landi, sagði hún ásakandi og kökkurinn var enn í
hálsi hennar.
— Ó, það er ekki það. Ég viðurkenni, að það er
fallegt land, svo lítið og dúkkulegt, með lítil tún og
græna og velklippta runna. Það er mannkynssaga
við hvert fótmál og f orfeður mínir eru þaðan, en nú
er ég á leið heim á ný. Hann hló — Eftir þrjá og
hálfan sólarhring verðum við komin heim.
— Þrír og hálf ur sóiarhringur, tautaði hún — Það
er nærri því ótrúlegt.
Og svo horfðu þau niður á flugvöllinn, flugvélin
stefndi til himins og tók stefnuna út fyrir Ermar-
sund. Þau höfðu verið að tala saman og tóku ekki
eftir, fyrr en vélin var komin á loft.
Janet sat grafkyrr, henni fannst að vélin myndi
missa jafnyægiðef hún hreyf ði sig. Skelfingu lostin
horfði hún á aðra farþega standa upp og ganga
um vélina og flugfreyjan var á stöðugum gangi
fram og aftur. Ekki leið henni betur, þegar hún sá
flugmann koma inn í farþegarýmið.Maðurinn varð
iiklega að stjórna flugvélinni?
Flugmaðurinn nam staðar og ræddi við Neil og
Janet kaf roðnaði, þegar hann kynnti hana sem frú
Stonham og hún f lýtti sér að segja að þetta væri sín
fyrsta f lugferð. Flugmaðurinn skildi hana og talaði
rólega við hana og loks tók henni að líða betur.
Árla morguns voru þau í Róm og Janet var von-
svikin yfir að fá ekki að skoða borgina. Um sólar-
upprás lentu þau síðan i Kaíró og Janet f annst ótrú-
legt að hafa verið í Yorkshire fyrir aðeins tuttugu
og fjórum klukkustundum.
Þegar vélin lenti svo í Singapore var henni orðið
alveg sama um flugtök og lendingar, taugaóstyrk-
urinn var gjörsamlega horfinn og hún fullvissaði
Neil brosandi um að engu væri líkara en hún hefði
flogið alla sína æfi. Það var ógerningur að vera
vonsvikin eða gröm, þegar svo margt nýtt var að
sjá og heyra. Allt vakti forvitni hennar og brátt
varð henni eðlilegt að snúa sér að Neil og gera at-
hugasemdir eins og ,,Sástu þetta " eða ,,Heyrðirðu
þetta?".
Þau gistu i Singapore og hún leit í kring um sig í
litla eins manns herberginu, sem hún hafði fengið.
Hún hugsaði um hvað Neil var tillitssamur. Hann
hafði áreiðanlega skipulagt ferðina þannig, að hún
yrði sem þægilegust á allan hátt fyrir Janet. Henni
hafði ekki einu sinni dottið í hug að þau gistu á
hóteli á leiðinni, en hann hafði gert ráð fyrir öllu.
Hún dæsti af vellíðan og skrúfaði frá vatninu í bað-
kerið.
Um kvöldið skoðuðu þau borgina saman. Þó að
Neil hafði aðeins komið þar við á leið til Engiands
áður, fullvissaði hann Janet um að hann þekkti
borgina út og inn. Hún rannsakaði hann i laumi. Það
var ekki laust við að hann minnti hana á smá-
peyjana, sem oft komu inn á Mávakaffi, sátu með
leggina váfða um stólfæturna meðan þeir mokuðu
i sig ís eða einhverju góðgæti og hældu sér af þv(
sem þeir höfðu afrekað í sundi, eða við höfnina.
Einn fimm ára hafði einhverjusinni haldið því statt
og stöðugt f ram að hann hefði synt yf ir Ermarsund
og móðgaðist sárlega, þegar sjö ára systir hans
lýsti yf ir því að hann hefði ekki einu sinni synt þar.
Ef til vill voru karlmenn allir eins, á hvaða aldri
sem þeir voru, hugsaði Janet. Faðir hennar hafði
einnig átt þaðtil að skreyta hlutina svolítið, þegar
hann sagði frá og henni hafði lærzt að hlusta með
aðdáun. Líklega yrði hún að leggja sig alla fram
um það áf ram, ef þetta hjónaband átti að heppnast.
En nú ætlaði hún að einbeita sér að því að sjá sem
mest á ferðalaginu. Ekki var liklegt, að hún yrði á
ferðinni í Singapore á næstunni, eða nokkrum
hinna viðkomustaðanna. Þegar þau komu aftur til
hótelsins, sex tímum áður en þau áttu að leggja af
stað á ný, þakkaði hún Neil fyrir rausn hans og
tækifæri til að sjá svona mikið af heiminum. Og
Neil var harla ánægður með lífið.
Næst millilentu þau í Djakarta, þar sem aðeins
var tekið eldsneyti á vélina og síðan var lagt af stað
yfir hafið og til Perth. Neil varð eftirvæntingar-
fyllri eftir því sem hann nálgarðist ættjörð sína og
ákafi hans smitaði Janet. þó að henni fyndist leitt
að sjá hið nýja ættland sitt í fyrsta sinn að nætur-
lagi. En það skipti Neil engu máli.
43