Heimilistíminn - 20.02.1975, Blaðsíða 5

Amneh, sem segir frá I greininni Hún er meö grimu, sem algeng er i strandhéruöum
Oman. Hún er ánægö mcö „nýja Hfiö’’ i landinu, börn hennar ganga i skóla og útvarp er
komiö á heimiliö.
Heimatilbúnar áætlanir
bá fékk ég þá hugmynd, að bezt væri að
gera könnun á högum kvennanna og skoð-
unum. Kynnast hugsunum þeirra og við-
horfum til sjúkdóma, hreinlætis og barns-
fæðinga til dæmis. Við urðum að vita við
hvers konar fólk við vorum að tala. Þetta
var fyrsta könnun sinnar tegundar i Mið-
Austurlöndum, eiginlega skot i blindni, en
hún hefur orðið fyrirmynd svipaðra hluta
annars staðar.
En nú vorum við karlmenn og gátum
þess vegna ekkert samband haft við kon-
ur i Oman. Við gátum vissulega ekki rætt
við þær um barnauppeldi, heimilisstjórn
og önnur skyld málefni, svo viö ákváðum
að setja á laggirnar nefnd kvenna. Pen-
ingarnir komu úr Ford-sjóðnum og nefnd-
in varö til: Tveir libanskir þjóðfélags-
fræöingar, Nuhad Kanawati og Abla Qadi,
tveir næringarfræðingar Nuha Farrag frá
Palestinu og Hind Masri frá Libanon,
ásamt bandariskri stúlku, sem alizt hafði
upp i Oman, Margaret Kapenga og 21 árs
innfæddri stúlku, sem menntuð var I
Beirut, Rahimah Kazemi, en tvær þær
siðasttöldu voru túlkar og leiðbeinendur i
ýmsum hagnýtum málum. Loks kom
prófessor Pricilla Basson, bandariskur
félagsfræðingur til að vinna úr gögnum.
Áætlanir i framkvæmd
Byrjað var á að kynna sér allt sem hægt
var i starfsemi fjögurra ráðuneyta, fé-
lagsmála- heilbrigðis- menntamála- og
landbúnaðar. Þegar þvi var lokið, kom
hæst setta fólkið úr þessum ráðuneytum
saman á tveggja mánaða námskeið, þar
sem það fékk fræðslu um allt, sem við
höföum kynnt okkur og hvað mætti betur
fara. Þetta var mun þægilegra, en að
skrifa öllum. Pappirskerfið er of þungt i
vöfum. Að sjálfsögðu kom þetta fólk með
sinar uppástungur og allir lærðu mikið af
þessu.
Þá var næst að hafa samband við kon-'
urnar sjálfar og mæðurnar. Sjónvarp er
nú nýkomið I Oman og hefur það verið
mikið notað til almennrar fræðslu, en per-
sónlegt samband er þó alltaf talið bezt.
Konur verða þjálfaðar til starfa með kon-
um viös vegar um landið. Þjálfunin fer
fram i Beirut i Libanon. Fjórar hafa þeg-
ar hafið störf og tólf eru nú i Beirut.
Að berast með straumnum
Það er ekki hægt að breyta menning-
unni, en það er hægt að fylgja henni og
beina henni inn á aðrar brautir, nota
grundvöllinn. Tökum til dæmis ættflokka-
skiptinguna. Bein samkeppni milli ætt-
flokka er óæskileg og hefur áhrif til hins
verra. Nú eru klúbbar ungs fólks orðnir
algengir i Oman, vegna þess að sam-
keppnin fær útrás i knattspyrnukeppni og
þess háttar. Þessi ættflokkur sigrar hinn i
knattspyrnu og við ættum að stofna félag
til aö sigra þá báða. Þannig ganga málin.
Breytingarnar eru undir þvi komnar
hvernig hægt er að hreyfa við hlutunum. 1
staö þess að útiloka áhrif siðvenjanna, er
reynt að beina þeim á aðrar brautir. Þess
vegna fengum við 20 unga menn úr ýms-
um borgum landsins og sendum þá til
Beirut I þjálfun. Þeir koma aftur sem ráð-
gjafar á vegum félagsmálaráðuneytsins.
Það skal viðurkennt, að þessir ungu
menn fengu menntun sina vegna þess að
foreldrar þeirra hafa búið utan Oman. En
alls staðar i Oman finnur maður, að al-
menningur hefur áhuga á framförum.
Saga landsins er merk og þvi er misskiln-
ingur að setja stimpil vanþróunar á land-
ið. Það varf að þekkja fólkið og aðstæður
þess til að skilja vandamálið til hlitar.
Við vitum, að konur i Oman vilja bæta
aðstöðu sina. Þær eru byrjaðar á þvi og
merkin sjást alls staðar. Meira að segja á
eiginmönnunum.
Mary Dimanti, upplýsingastjóri UNICEF
viö Persaflóa, fæddist og ólst upp í Kairó
og hefur lengi haft áhuga á aö breyta
stööu kvenna i Arabaiöndunum. Hún fór
og heimsótti kvennanefndina I Oman og
fylgdist mcö störfum hennar. Hér er frá-
sögn Mary Dimanti:
Þetta var ekkert venjulegt starf. Á niu
mánuðum töluöu konurnar fimm við 350
konur á tveimur stöðum ilandinu: Nizwa,
fyrrum höfuðborginni, sem er 100 milur
frá Oman og talið sá hluti landsins, sem
ihaldssemin er mest, og umhverfis Sohar.
1 Nizwa þurfti nefnin að byrja á þvi að
vinna bug á andstöðu karlmanna við að
aðskotadýr kæmu til að koma grillum I
höfuö kvenna þeirra. Loks tókst að fá
karlana til að sjá málin frá sjónarhóli
kvennanna og það hjáipaði mikið, þegar
þeim varð ljóst að nýjar mataruppskriftir
voru ekkert verri en þær gömlu.
Rætt var við konurnar og þær voru ró-
legar yfir þessu öllu, vegna þess að
Rahimah var viðstödd, landi þeirra. Þær
litu á hana sem tengilið milli sin og
nafndarinnar og teystu henni.
Þegar tortryggni kvennanna var horfin,
kom fram eðlileg forvitni þeirra um
nefndarkonur og heiminn fyrir utan og
breytti það miklu.
H
5