Heimilistíminn - 20.02.1975, Blaðsíða 18

AAerkar
uppfmningar
Naglinn
llandsmiöaöir naglar l'rá 18:10.
26. febrúar
Þú hefur sterkan persónuleika og kýst
aö fara eftir þinum eigin lögum, fremur
en annarra. bú tekur vel eftir öllu, sem
fram fer i kring um þig og ekkert fer
framhjá vakandi athygli þinni. Hugboð
þitt er mjög sterkt og þú hlýðir nær alltaf
þinni innri rödd. Þú hefur áhuga á velferð
mannkynsins i heild og þú hefur lika hæfi-
leika á sviði náttúruvisinda og lista. Eig-
inlega gætirðu orðið hvað sem er. Ef til
vill er þó eitt, sem komið gæti i veg fyrir
þaö og það er að þú ert einum of hlédræg-
ur og hugsar of mikið um sjálfan þig, þeg-
ar þú ert innan um annað fólk. Þú verður
aö vinna bug á þessu, ef þér á að takast að
þroska alla þina góðu eiginleika. Tilfinn-
ingar þinar eru sterkar, en þeim hættir til
að snúast eingöngu um litinn hóp fólks.
Fjölskyldubönd þin eru traust, en þeir
sem ekki eru i hringnum, sem næstur þér
er, finnst þú kuldalegur og merkilegur
með þig. Þótt þú hafir aðlaðandi persónu,
llður þér bezt einum við að horfa á tilver-
una úr fjarlægð. Reyndu að þroska rit-
hæfileika þina.
ARIÐ 1833 komst maður nokkur að þvi, að
til var þægilegri vegur að smiða timbur-
hús, en hver maðurinn var, veit enginn.
En það var að minnsta kosti skortur á tré-
smiðum i Chicago, sem varð til þess að
viðtekinn byggingarháttur varð að vikja
fyrir þeim nýja. Á fáum árum hafði Chi-
cago vaxið upp úr þvi að vera fjarlægur
útvörður, i það að verða fjórða stærsta
borg heimsins. Þúsundir innflytjenda
streymdu þangað og allir þurftu þeir þak
yfir höfuðið.
Þessi nýja gerð húsa var grind úr þunn-
um bjálkum og var mun fljótlegri i bygg-
ingu, en gömlu húsin. Hugmyndin ér svo
einföld, nú þegar flest timburhús eru
þannig byggð, að undarlegt má teljast að
aðferðin hafi ekki verið fundin upp fyrr en
1833. Tortryggnir trésmiðir hristu höfuðin
og sögðu að þessi hús fykju um koll i
næsta roki. En þau stóðu og nú voru hús
reist á nýjum mettima, með hamar, sög
og nöglum sem verkfærum.
Það var iðnbyltingin, sem gert hafði
þetta mögulegt. Fram til þessa höfðu
naglar verið torfengin vara, þvi aðeins
þurfti trénagla i bjálkahúsin. Nú voru
komnar til sögunnar vélar, sem fjölda-
framleiddu nagla fyrir litla peninga.
En naglinn sjálfur er ævagömul upp-
finning, sem verið hefur I notkun i að
minnsta kosti hálft sjötta þúsund ára. Allt
fram á siðustu öld voru þó allir naglar
handsmiðaðir. Það var nákvæmnisvinna
og naglar voru meðhöndlaðir með mikilli
varkárni og virðingu. Fyrstu vélarnar,
sem fjöldasmiðuðu nagla i Bandarikjun-
um fyrir 150 árum, mótuðu naglana úr
þunnum járnplötum, en siðar voru þeir
klipptir og mótaðir úr stálvir.
En nú var svo komiö að naglinn varð i
hvers manns eigu og allir gátu rekið hann
inn, beygt hann og brotið eins og verkast
vildi.
Á miðöldum hömruðu smiðir járnið
heitt og mótuðu naglana með þvi að reka
þá i göt af ýmsum stærðum. Loks var odd-
ur sleginn á annan endann og haus á hinn.
Naglar úr kopar, messing og járni voru
notaðir til að negla saman gólffjalir, þak-
bjálka, kistur, leðuráklæði á húsgögn,
hjarir á hurðir, koparplötur I kili skipa,
skeifur og óteljandi aðra hluti.
Arið 1606 fékk Bretinn Sir Bevis Bulmer
einkaleyfi á fyrstu vélinni, sem auðvelda
átti framleiðslu nagla. Hún var ekki sér-
lega góð, en klippti að minnsta kosti járn-
ið i smábúta af naglalengd. Bandariskar
vélar voru teknar i notkun i Bretlandi I
byrjun fyrri aldar, en allt fram til 1830
unnu að minnsta kosti 60 þúsund manns,
karlar, konur og börn fyrir sér með þvi að
handsmiða nagla þar i landi. Þetta var
heimilisiðja og illa launuð.
18