Heimilistíminn - 20.02.1975, Síða 30

ar þeir, sem voru aö alast upp á eftir-
striösárunum, var fyrsta kynslóö ung-
linga, sem leitaöi að andstæöu viö for-
eldrayfirráö, siðvenjur, og margra ára
fasta hætti viö framkvæmdir hlutanna.
Þeir voru þeir fyrstu sem vöknuðu upp af
eins konar dvala og leituöu aö stööu sinni i
samfélaginu, aðeinhverju til að trúa á, aö
grundvelli framtföar, sem máli skipti.
Var James Dean ekki einmitt spegil-
mynd þessarar afstööu, þessarar möt-
mælaspiru unga fólksins? Voru ekki hlut-
verkin hans, fötin hans, útlit hans, einka-
lifiö, allur hann, eitthvað sem þau vildu
vera sjálf? Var hann ekki neistinn, sem
kveikti von um framtiö fyrir unglinga,
framtiö sem bæri eitthvað i skauti sér, og
væri þess viröi aö trúa á?
Liza Kazan sagöi þetta á einfaldari
hátt, þegar hún sagði í viðtali um fyrir-
bæriö James Dean, áriö 1961: — Hann
heföi aldrei orðiö stjarna á öörum timum
og alls ekki nú. Arið 1954 vildi fólkið dýrka
ringlaöan ungling, svo einfalt er það. Nú
mundi enginn tilbiðja hann á þennan hátt.
Þetta eru hörö orö og margir mótmæltu
þeim. En vist er að varla finnst sá maður,
sem náö hefur slikri frægö i lifanda lifi
meöal unga fólksins. James Dean iézt á
réttu andartaki, áður en vinsældirnar
minnkuðu, áöur en önnur andlit og önnur
nöfn höföu tækifæri til aö hafa áhrif á að-
dáendurna.......
Þetta er Porche-billinn, sem James lézt i.
OKKUR langar aö komast i bréfasam-
band við krakka á aldrinum 15 tii
17 ára. Mynd fylgi fyrsta bréfi.
Rut Indriðadóttir,
Langanesvegi la,
Þórshöfn.
Berglind Kristinsdóttir,
Austurvegi 1,
Þórshöfn.
— A banasænginni játaöi ég allan
glæpaferilinn, en svo batnaöi mér
bara.
OI^j-----
— Geturöu ekki keypt þynnri slæður?
Þaö lieyrir enginn þegar ég segi ,,upp
meö liendur”.
30