Heimilistíminn - 20.02.1975, Blaðsíða 36

við f áum okkur húS/ sem er rétta húsið f yrir okkur,
ég vil það alveg eins og þú, David. Ef við erum
þolinmóð, hlýtur eitthvað að koma. Þangaðtil verð-
um við að halda áfram að líta kring um okkur. Hún
lyfti höfðinu og brosti til hans. — Þótt mér sé illa við
það, verð ég að viðurkenna að Nick hefur komið
heiðarlega fram til þessa. Melissa kemur alltaf
heim á réttum tíma og eftir þvi sem hún segir, er
hún að mestu með hestinum og dreng, sem heitir
Andrew þann tíma sem hún er á Wirginina Waters.
Nick lætur hana víst mest um að hafa ofan af fyrir
sér sjálfa. Bros hennar varð enn hlýlegra við
hugsunina um nýjustu frétt Melissu. — Hún hefur
látið skrá Candy á sýningu á Windsor og er alveg
viss um að hún fái fyrstu verðlaun.
Hann gretti sig og tók sígarettuna úr hönd hennar.
— Ekki skil ég hvað ég er að kveikja í þessu fyrir
þig, því þú reykir það aldrei.
— Ég gleymdi henni, játaði hún og horfði á hann
drepa í stubbnum í öskubakka. — Eigum við að f ara
út, eða viltu heldur borða hér?
— Svona í tilefni aðstæðna f innst mér að við ætt-
um að panta borð á Luigio.
' — Hvaða aðstæðna?
— Og þú spyrð að því? Hann tók hana í faðm sér
og kyssti hana.
Hún losaði sig úr f aðmíaginu og lagaði á sér hárið
við spegilinn ofan við arininn. — Væri ekki góð hug-
mynd að fá sér gönguferð í garðinum fyrst? Við
getum varla borðað fyrr en klukkan sjö.
— Það þarf meira en svolitið frískt loft til að
lækna mig, skal ég segja þér. Getum við ekki gefið
Dóru frí og notið kvöldsins almennilega?
Hún broti til hans. — Þú átt að gera heiðarlega
konu úr mér, annars....
— Annars hvað?
— Er samningnum sagt upp.
Hann gekk til hennar og nartaði í eyrnasnepilinn
á henni. — Þetta líf er að gera meltingarfærin i mér
ónýt.
— Það er magnesíum í meðalaskápnum.
Hann læsti tönnunum i mjúkt hold hennar og hló
að sársauka hennar. — Þú hef ur gott af þessu. Auð-
vitað getum við fengið undanþágu og gift okkur í
næstu viku. Caxton Hall er bara steinsnar frá íbúð-
inni minni.
— Ég átti einu sinni stef numót við mann í Caxton
Hall, sagði hún alvarleg. — Við ætluðum að gifta
okkur með undanþágu. Ef hjónaband okkar á að
verða hamingjusamt, skulum við ekki byrja það
þar, David. Augu hennar voru dökk af þungum
hugsunum.
— Það skiptir engu máli, bara ef það byrjar,
greip hann fram í, örlítið hvasst. — Ég er ekki úr
steini, ef þú skyldir halda það og í hvert sinn, sem
ég er einn með þér, ólgar í mér. Ég hef áreiðanlega
lagt af um mörg kíló undanfarið.
— Hvers vegna?
— Allt síðan Courtney kom til sögunnar hef ég
haft þá undarlegu tilfinningu, að ef ég held ekki
fast í þig og kvænist þér sem f yrst, á ég á hættu að
missa þig alveg.
36
— En elskan mín, þetta er hlægilegt. Treystirðu
mér ekki?
— Spurningin er ekki, hvort ég treysti þér, heldur
öllu fremur, hvort þú treystir þér sjálf. Ef þú
manst, varstu fullkomlega heiðarleg varðandi
ástæðurnar fyrir því að þú lofaðir að giftast mér,
eftir að ég var árangurslaust búinn að reyna að
hafa áhrif á þig í fimm ár.
— Vertu nú sanngjarn. Mestan þann tíma varstu
fullkomlega ánægður með að bjóða mér út, þegar
einhver önnur var upptekin.
— En ef tir stendur sú staðreynd, að þegar búið er
að veifa gulrótinni fyrir nef inu á veslings David, er
hann orðinn svangur. Skilurðu það?
— Fullkomlega. Við förum út í garð að ganga-
Hún endurgalt koss hans létt og losaði sig, áður en
faðmlag hans varð allt of heitt. — Kem aftur eftir
f imm mínútur. Fáðu þér glas ef þig langar í.
Dóra Trevorrow kom inn, meðan hann var að
hella sér viský í glas. — Ö, eruð þér hér? heilsaði
hún hljómlausri röddu. /Etlið þið út í kvöld?
Hann kinkaði kolli. — Já, ég vona, að þér hafið
ekkert við það að athuga.
Breytti engu, þó ég hefði það. Hún losaði ösku-
bakkann, sem hann var að nota og setti hann á lítið
borð við dyrnar.
Hann leit gremjulega til hennar, sótti öskubakk-
ann aftur og settist með hann í hendinni. — Þér
megið eiga f rí það sem eftir er dagsins. Við erurn
að fara út í garð að ganga. Frú Allen vill það endi-
lega.
— Þér hafið áreiðanlega goft af því. Mér finnst
þér haf a f itnað upp á síðkastið. Hann dró vestið nið-
ur yf ir ávalann á maganum, móðgaður á svip. — Ég
er ekki gramm yfir 85 kíló.
— Það getur verið gott og blessað eins og er, en
þér ættuð að gæta yðar, kominn yf ir fertugt, aðvar-
aði Dóra.— Hvers vegna stundið þér ekki einhverja
hreyfingu? Til dæmis hestamennsku, eins og
Melissa. Það hjálpar við að halda línunum í lagi.
— Lóðrétt já. Hann þreif glasið sitt, þegar hún f ór
að laga til í stofunni. — í guðanna bænum, getur
þetta ekki beðið þangað til seinna?
— Einhvernveginn verð ég að eyða timanurn-
Húsið er eins og dauðs manns gröf, þegar barnið er
ekki heima. Dóra lagði áherzlu á orð sín með því að
hrista sófapúðana. — Hún kemur þjótandi úr
skólanum á ,,Candy-dögunum", hefur fataskipti og
er horfin áður en maður áttar sig. Skil ekki hvers
vegna hún getur ekki haft hestinn á einhverjum
reiðskólanum hérna í nágrenninu. Hefði ekki sagt
neitt, ef frú Allen hefði ekki efni á því. En það er
Wirginina Waters eða ekkert og þar með er málið
útrætt. Púði skall niður í sófann.
— Talar Melissa mikið um þennan mann, sem gaf
henni hestinn? Heitir hann ekki herra Courtney?
— Talar ekki um annað. Dóra rétti úr sér og
þurrkaði sér um nefið. — Hann er orðinn Cobby
núna. Það er víst gælunafnið hennar á honum og
það er Cobby þetta og Cobby hitt og Cobby allt. Ef
ekki væri greinilegt, að þeim þykir vænt hvoru um
annað, yrði maður galinn. Drættirnir í andliti Dóru
milduðust. — Maður sér með hálf u auga að hann til-