Heimilistíminn - 20.02.1975, Blaðsíða 11

— Já, læknir. Ef koniakiö er aö drepa
mig, vil ég að minnsta kosti deyja i
bardaga.
— Hún býr til góöan mat... hún býr til
góðan mat... hún býr til góðan mat....
iJað hefði gert mér auðveldara um
vörnina, ef þú hefðir látið niig fá eitt-
bvað af þessum fölsuðu peningum til
aö standa undir kostnaðinum.
— Var gaman f veizlunni hjá Matta?
— Já, það er nú likiega. Sjálfur var
hann i sérlega góðu skapi. Hann settist
ioks undir borðið og kvartaði yfir að
það hefði lækkað tii lofts.
— Jón, þú hefðir mátt draga giugga-
tjöldin fyrir í gærkvöidi, áður en þú
byrjaðir að kyssa konuna þina.
— Hvað vitleysa, ég sem var alls
ekki heima i gærkvöldi.
Þorleifur var spurður, hvort hann
væri hættur að vera með Ellu. — Já, ég
þoldi ekki þennan illkvittnislega hlátur
hennar.
— Nú, ekki man ég eftir að hafa
heyrt hann.
— Nei, þú varst ekki þar, þegar ég
bað hennar.
— Ég litaöi á mér hárið fyrir þremur
vikum. en Lalii tók ekki eftir þvi fyrr
en i gærkvöldi, þegar sjónvarpið bil-
aði.
— Ég nota gömlu regluna við að selja:
Bara að koma fætinum á milli.
— Þessi peysa er svo þröng, aö ég get
varla andaö i henni. Eg ætla að fá
hana.
— Variega'. Gerðu ekkcrt scm getur
skemmt kimnigáfu hans.
— Samkvæmt þessari töflu, Halli, ætt-
irðu að vera ?,:!(> á hæð.
n