Heimilistíminn - 20.02.1975, Blaðsíða 27

Anna G. Bjarnadóttir
Hin vinnandi
stétt
ÍDÖT)
Tólf
Mannkynsins sögunnar myndir hafa
mótazt af alþýöustétt.
Hún mest hefur gefiö og þurft aö þræla
og þjást undir, valdsins klett,
sem kúgaö hefur i krafti laga
og kvölum, helgað sér rétt
sem yfir-valdið og auðsins máttur
ólög slik hefur sett.
Á jötu lífsins er jafnan barizt.
um jarövistar gæði og auð.
Á vorum timum, sem fyrr og forðum,
enn fólkið þarf daglegt brauð.
Vinna þarf stétt vor með hörðum höndum
svo heimilin líði ei nauð.
Og ægileg raun er að eiga þar heim
sem afkomuvinin er dauð.
Það lá skal ei neinum, sem lifið elskar,
þó leiti hann hælist þar,
sem hægt er að fá að vinna og vera
sem virkur þegn og sem bar
gætu til þess, að geta unnið
og greitt allar þarfirnar.
Því alþýðu-stéttin er mannlífsins möndull
og máttur til framkvæmdar.
barna móðirin
Hún var tólf barna-móðir ég segi það satt,
en söng þó við daglegu störfin.
Hún var ánægð og hraust og geð hennar glatt,
en geypileg heimilisþörfin.
Við manninn sinn var hún mild og hlý,
hún mat hans aðstoð við börnin.
Og þau höfðu engin efni á því,
að ala þau mikið, svo görnin,
já görnin, hún grét og börnin.
Nú allter i lagi, þóttelskaðsé heitt
og ungarnir fylli hvern bæinn.
Þvi með hverri fjölgun er verðlaun nú veitt
svo veina þarf alls ekki maginn.
Nú tólf barna móðirin mælir i dag
og miklast af hópnum hnellin:
„ Ég verð þó, maður, að hugsa um minn hag
meðan heim mig sækir ei ellin.
Já, ellin hún er svo brellin."
27