Heimilistíminn - 10.06.1976, Blaðsíða 7

Ryksuga eða
fallbyssa?
Pabbi Kevins var maður, sem var sann-
færöur um að staður konunnar væri
heimiliö og að hún — og enginn annar —
ætti að sjá um heimilisverkin. En hann
átti sinar góðu hliöar og daginn sem kona
hans var væntanleg heim af sjúkrahiisinu
eftir svolitinn uppskurð, hreinsaði hann
öskuna úr ofninum, sópaði fjórtán daga
brauömylsnu bak við hurðina og strauk
yfir gólfið með rökum klút. Siöan fór hann
— ljómandi af stolti —að sækja elsku kon-
una sina.
Það var Sally, sem kom auga á að þetta
nægði alls ekki, Sallý var stóra systir
Kevins. Hún var nærri helmingi stærri en
hann og hörö i hom að taka. Oft haföi
Kevin langað til að skipta á henni og
gömlum knattspyrnuskóm eöa bunka af
hasarmyndablöðum. Þetta var einn af
þeim dögum.
— Hvert ertu að fara? spurði hún um
leið og faðir þeirra var kominn út úr
dyrunum.
Ég ætla að fara i hringaspil með Billa,
svaraði Kevin. —Viö erum búnirað finna
upp nýjan....
— Þú ferð aldeilis ekki neitt, sagði
Sally. — Viö Mina erum nefnilega búnar
aöskipuleggja allt, skilurðu. Viö ætlum að
taka til i öllu húsinu og þú átt aö hjálpa
okkur.
— Taka til, hvernig? spurði Kevin.
Hann var ekki sonur pabba sinsfyrir ekki
neitt.
— Sjáðu, hvernig hér litur út! Sallý
sveiflaði handleggjunum. — Sjáðu allt
rykið, rusliö og draslið og fingraförin upp
um alla veggi. Þau eru eftir þig! Það
Kevin neyddist
til að hjálpa
systrum sínum með
heimilisverkin
og fyrirleit það.
Þetta voru ekki
karlmannsverk!
En svo komst hann
að því, hvað
ryksuga getur verið
dæmalaust
skemmtilegt tæki...
mundi liða yfir mömmu, ef hún kæmi að
þessu svona.
— En þetta eru heimilisverk! sagði
Kevin. — Ég kem ekki nálægt þeim.
— Égsegi að þú eigir að gera það, sagði
Sally og stillti sér upp i útidyrunum,
þannig aö vonlaust var að komast út. — Ef
þú vinnur ekki þinn hluta af verkinu, segi
ég pabba frá kexinu sem þú tókst.
—Mér er alveg sama, sagði Kevin, sem
vissi að hún mundi ekki standa i dyrunum
til eih'fðar. En Sallý hélt áfram:
— Og ég segi mömmu þaö lika. Þegar
hún kemur heim, á húsiö að vera i lagi og
ég skal segja henni að við Mina höfum
þurft að gera allt einar af þvi þú hafir
stungið af til Billa. Þú ættir að skammast
þin, Kevin. Hugsa sér að þú skulir ekki
vilja hjálpa til, eftir allt sem mamma hef-
ur oröiö að þola!
Og Kevin skammaðist sin. Hann hafði
satt að segja lært að meta mömmu sína
eftir aðhún fór á sjúkrahúsið. Hann þráði
að sofa I nýuppbúnu rúmi og borða eitt-
hvað annaö en baunir úr dós. Honum
höfðu fundizt þær afskaplega góðar, en
hann var oröinn leiður á þeim....
— Jæja þá, sagði hann. — Lánaðu mér
ryksuguna.
— Mina er aönota hana, tiikynnti Sallý.
— Þú getur búiö um rúmin.
— Hvað ætlar þú þá að gera? spurði
Kevin.
— Ég ætia að þvo þvottinn, sagði Sallý,
sem var búin aö læra á þvottavélina. —
Láttu mig fá sokkana þina, þú hefur ekki
haft sokkaskipti i hálfan mánuð.
— Þetta er ranglátt, hvartaöi Kevin. —
Þú gerir allt það skemmtilegasta. Það er
hundleiöinlegt að búa um rúm.
— Ég skal skipta viö þig, sagöi Mlna. —
En ef þú ætlar að fara að þvo, Sallý, bætti
hún við, — viltu þá ekki þvo rauða rúm-
teppið hans bangsa mins lika. Hann kast-
aði upp i það, útskýrði hún.
Sallý samþykkti verkaskiptinguna. —
7