Heimilistíminn - 10.06.1976, Blaðsíða 8

Heimilistíminn - 10.06.1976, Blaðsíða 8
Kevin, þú ryksugar stofuna og Mína, þii býrö um rúmin, skipaöi hún. Ef einhver hlutur i heiminum gat nú bjargaö stolti Kevins var það ryksugan. Hann haföi aldrei fengib ab nota hana áö- ur. Þetta var heillandi, hnöttóttur hlutur meö slöngu og sogmunni og ýmsir hlutir fylgdu, sem hægt var aö setja á. Hann hófst handa af ákafa. Þaö var nær óhugnanlegt, hvernig ryksugan elti hann. En hann var ekki hræddur. Hann dró hana á eftir sér um stofuna og söng hástöfum. Hvflik vél! Skorpin baun og flls af frönskum kartöflum hurfú eins og dögg fyrir sólu ásamt brauömolum og nokkrum önglum. En snúran var leiöinleg, hún vaföist utan um stólfætur og meöan hann baröist viö aö losa hana, varö honum ein- hvern veginn á aö gera gat á veggfóöriö. Þaö kom lika far á lampaskerminn. En gólfteppiö varö ósköp flnt. — Ég er búinn! kallaöi hann eftir góöa stund. — Má ég þá fara? Sallý var aö vinda rúmföt. Hrúga af óhreinum þvotti lá á gólfinu — skyrtur, sokkar, blússur, brúöuteppiö hennar Mínu og fallega sunnudagssvuntan hennar mömmu. Hvft sápufroöa lak niöur þvotta- vélina og pollur var á gólfinu. — Þú sullar allt út, sagöi Kevin og glotti. Sallý staröi á hann. — Þú getur ekki veriö búinn, sagöi hún. — Þú ert ekki bú- inn aö fara upp ennþá. Hún var sannarlega haröstjóri. Kevin fór fram hjá Mlnu 1 stiganum, þar sem hún var aö fægja handriöiö meö því aö spýta I tuskuna og nudda. Þaö virtist ganga ágætlega. Hann hvildi sig svolltiö i herberginu sinu og taldi glerkúlurnar slnar. Hann vonaöi aö Billi kæmi ekki að spyrja eftir honum fyrr en Sally sleppti honum, þvl Billi haföi ákveönar skoðanir á stööu kon- unnar. Þaö haföi verið mest auömýkjandi stund I lifi Billa, þegr hann hafði þurft aö aka barni systur sinnar úti I vagninum. Kevin óskaöi þess nú, aö hann heföi ekki strltt Billa alveg svona mikiö með snuö- um og bleijum. Billi gleymdi ekki þess háttar. Kevin var aö draga ryksuguna inn i her- bergi telpnanna, þegar hann heyröi bariö aö dyrum niðri. Hjartaö þaut upp i háls á honum. Þaö var Billi! Gégnum þvotta- vélarhljóöiö heyröi hann rödd Sallýar: — Hann fær ekki aö fara út, fyrr en hann er búinn að gera hreint og með þessum hraöa veröur þaö ekki fyrr en um miöja næstu viku. Dyrnar skelitust aftur og Billi heyröist flissa. En hvaö Sallý gat verið andstyggi- leg. Nú hlógu þeir aö honum. Billi og félagarnir. Það var henni að kenna. Fullur reiöi tók hann til starfa aftur. Hann hugsaði um þaö sem mamma haföi svo oft sagt: Ef þú skilur eitthvað eftir á gólfinu, er þaö glataö, þvi þaö fer upp I ryksuguna. Mundu það. — Ftot, sagöi Kevin upphátt, fullur hefndarþorsta. Hann ryksugaöi allt, sem hann sá. Ryksugan gleypti fjögur eöa fimm stykki úr stóru myndakotrunni hennar Sallýjar, flauelsborða, sem hún átti sennilega lika. A eftir fylgdu perlu- festi og litill gulur bandhnykill, sem hann mundi aö Saflý haföi verið aö leita aö. Lit- blýantur. Þetta var mátulegt á hana. En ryksugan var ekki sammála og mót- mælti þessu. Hún neitaöi ab gleypa hár- spennurnar, sem lágu um allt. Kevin slökkti á henni. — Þaö er eitthvaö aö, hrópaöi hann. — Hún vill ekki ryksuga meira. — Þú veröur að blása úr henni, kallaöi Sallý. — Hvaö þá? — Blástu úr henni. Það er eitthvað fast. Biddu, ég skal hjálpa þér. Hún kom þjdt- andi upp meö nærbuxur af pabba sinum á handleggnum. Kevin horföi stóreygöur á þær. — Þær voruekkisvona á litinn, sagöi hann. — Þær voru hvitar. — Ég held aö liturinn sé af brúðuteppinu hennar Mlnu, svaraöi Sallý, —-én þaö lág- ast, þegar búiö er aö skola þær. — Ég er ekki viss um þaö, sagöi Kevin. — Heyrðu, lagaöu ryksuguna og ljúktu viö þitt verk, sagöi Saflý gröm. — Taktu slönguna úr og settu hana I hitt gatið. Haft var endaskipti á ryksugunni. — Þegar þú kveikir, blæs hún út I staöinn fyrir inn, út- skýröi Sallý. — Þaö sem var fast, kemur þá út. — Lofaðu mér, sagöi Kevin ákafur. — Settu hana þannig, aö endinn fari út um gluggann, sagði Sallý áöur en hún flýtti sér aftur aö þvottinum. — Annars fer allt rusliö aftur I teppiö. Kevin setti slönguna I gluggakarminn og kveikti svo. Þaö heyröist hávært sog- hljóö svo kom smellur og kúla af saman- flæktum hárum, kotruhlutum, önglum og gulu garni þaut út um gluggann. An þess að hugsa sig um, hallaði Kevin sér út, til aö athuga, hvar þetta heföi lent. Það var vanhugsað hjá honum,.þvi nú sá óvinurinn hann. Op kvað viö og skelf- ingu lostinn horföi hann á strákahópinn, sem beiö þesseins aðskemmta sér á hans kostnað. Billi og félagarnir. — Ertu ekki enn búinn aö ryksuga? sagöi Billi hæönislega. — Hvaö ertu búinn að gera viö afþurrkunartuskuna? Vesalingurinn, hann er hræddur viö syst- ur sma. Hann er dauöhræddur viö systur slna! — Ég er ekki hræddur við neinn, hróp- aöi Kevin á móti. — Biöið bara, þá skal ég sýna ykkur, að ég ræö við ykkur alla! — Meö hverju þá? Passaðu þig, ég á 28 hnetur. — Og ég á 53, svaraöi Kevin sigri hrós- andi. — Og nokkur stórskot. Strákarnir göptu. Þeir vissu ekki aö hann haföi verið úti allan daginn I gær aö leita aö hnetum og átti þær vel geymdar i kassa I herbergi söiu. Einn strákanna kastaöi hnetu upp og Kevin bálreiddist. — Mina, æpti hann. — Sæktu skókass- ann minn strax! Mina hlýddi. — Hvað ætlaröu aö gera viö hann? spuröi hún. 8

x

Heimilistíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilistíminn
https://timarit.is/publication/304

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.