Heimilistíminn - 06.10.1977, Blaðsíða 32

Jennifer Ames
FRAMHALDSSAGAN
Neyddtil
að gleyma
nægja hégómagirnd þinni og það skiptir þig ekki
máli, hvað þú kremur mörg hjörtu til að öðlast þá.
Hvers vegna komstu hingað? Farðu aftur til vina
þinna. Þeir eru af sömu tegund. Ég hef aldrei verið
þannig og kæri mig ekki um það. Jæja,... hvers
vegna ferðu ekki?
— Viltu að ég fari, Judson? Röddin var óstyrk.
Já, já, já. Hann sagði það milli samanbitinna
tanna. — Ég vil að þú farir. Ég get ekki talað við
þig, þoli ekki að sjá þig. Þú ert imynd alls þess sem
ég f yrirlit. Fa'rð'u og gifztu Woolf, þið eigið vel sam-
an.
— Þakka þér fyrir. Hún stóð upp og ýtti stólrium
aftur. — Mér þykir leitt að ég skyldi koma og tala
við þig, Judson.
Hann stóð líka upp. — Allt i lagi. Ef til vill f innst
mér líka leitt að þú komst.
Hún sneri sér snöggt við og yf irgaf hann. Hún
gekk aftur að borðinu, þar sem Mary sat enn með
hinum. Hún talaði og hló, þó hún hefði ekki grun um
hvað hún var að segja eða hvers vegna hún hló. Hún
leit ekki einu sinni í áttina þangað sem Judson sat,
en hún vissi um leiðog hann yfirgaf salinn.
25. kaf li
Mary svaf lítið sem ekkert næstu þrjár nætur.
Hún haf ði séð nóg á Dorchester til að vita að Pearl
elskaði Judson. Hún elskaði Judson, en ætlaði að
giftast David. Mary þoldi þetta ekki, en hvað gat
hún gert? I hvert sinn sem hún reyndi að f itja upp á
umræðum um ef nið við systur sína, var það eins og
að rekast á steinvegg. Pearl leit aðeins kuldalega á
hana og sagði:
— Þurfum við að ræða það? Hjónaband mitt og
Davids er þrátt fyrir allt mitt mál.
Hún ga,t ekki sagt David það. Allt sem hún gat
gert, var að bíóa sjá klukkustundirnar líða fram
hjá og vita að hver þeirra færði brúðkaupið nær. —
Hún getur ekki gert hann hamingjusaman, ef hún
elskar hann ekki, hugsaði hún aftur og aftur.
—'Hvað á ég að gera?
Það var kvöldið fyrir brúðkaupið. Mary og Pearl
höfðu borðað kvöldverð heima. Á yf irborðinu voru
þær vinkonur, en Mary fann að ennþá var veggur
milli þeirra. Þær töluðu saman sem kunningjar,
ekki sem systur. Mary varð óstyrk af þvi og kreppti
hnefana svo að neglurnar skárust inn í lófana.
Henni hafði aldrei liðið svona áður.
Þær Pearl ræddu um allt annað en það sem þær
hugsuðu mest um. Það var næstum óhugnanlegt,
hvernig þær foruðust að nefna aðalatriðið.
Síðar þegar Mary var farin að hátta kom Pearl
upp á herbergi hennar.
— Ég var að velta fyrir mér, hvort þú hefðir
nokkurn tíma sagt David, að við erum systur? sagði
hún.
— Nei, ég hef ekki gert það.
Jæja, hann verður að fá að vita það núna, svaraði
Pearl. — Við getum sagt honum það á morgun. Það
kryddar brúðkaupsveizluna.
ÁAary sagði skjálfandi röddu: — Heldurðu að
brúðkaupið þurfi á einhverju kryddi að halda,
Pearl?
Pear! yppti öxlum. — Ef til vill. Brúðkaup eiga að
vera rómantísk, en í rauninni er ekki um mikla
rómantík að ræða. Leiðinleg athöfn á lítilli skrif-
stof u.
Eitthvað lét undan innra með Mary. Sjálfsstjórn
hennar hvarf. Hún sneri sér að systur sinni. — Tal-
aðu ekki svona, Pearl. Ég þoli það ekki.
— Hvað kemur þér það við? spurði Pearl kaldri
röddu.
— Að öllu leyti, hrópaði Mary. — Þú getur ekki
elskað David, fyrst þú talar svona.
— Ég hef spurt þig áður Mary, hvað þér komi það
við, svaraði Pearl. — Hvers vegna skyldir þú skipta
þér af því hvort ég elska David eða ekki? Ég ætla að
giftast honum, ekki satt? Ég hef ekki hugsað mér
að svíkja hann. Hún gekk nær systur sinni og var
eitt andartak ógnandi á svipinn. — Það er þér að
kenna, Mary. Hvers vegna þurftir þú að skipta þér
af þessu?
— Við hvað áttu?
— Ég á við nákvæmlega það, sagði Pearl harðri
röddu. — Þú skiptir þér af því, þegar þú trúlof aðist
32