Heimilistíminn - 17.08.1978, Blaðsíða 5

var Paul David, sem er 22 ára enn i
Amherst College, en hann hefur ml ilt-
skrifazt og er kominn heim til fjölskyld-
unnar.
— Þaöerekki réttláttaö nefna þessa 55
dollara, segir frii Erb varöandi aprll-Ut-
gjöldin. — Ég haföi viöaö aö mér tölu-
veröu af matvælum fyrr og notaöi þau
þennan mánuö. Mánaöareyösla min er
um 130 dollarar.
En meö 130 dollurum á mánuöi á hiin
viö hámarkseyöslu, sem veröur aö meöal-
tali 32.50 á viku. Þessi upphæö $32.50 er
$18.71 eöa 36,5% lægri upphæö en Hag-
stofa þeirra þar vestra, Bureau of Labor
Statistice, segir aö þurfi til þess aö fæöa
samsvarandi fimm manna fjölskyldu og
þá er talaö um svokallaöa „hagsýnis”-
eöa ,,sparnaöar”-áætlun.
Samkvæmt tölum, sem bandarisk
stjórnvöld sendu frá sér i marz siðast
liönum var áætlaö, aö samsvarandi fjöl-
skylda þyrfti $66.31 (kr. 17.250.00) ef
reiknað væri meö sparnaöaráætlun i mat-
arkaupum, $82.84 (kr. 21.600-00) fyrir
miölungsmatarkaup og $98.80 (kr.
25.700.00) fyrir rýmileg matarkaup.
Þrátt fyrir þessar tölfræöilegu staö-
reyndir heldur Ruth Erbþvifram, aö hún
leggi ekki eins hart aö sér viö aö spara og
hún gerði, á meðan hún bjó i Winchester.
— En venjur minar eru liklega þær sömu,
bætir hún viö.
Hún er von aö fara i fjóra eöa jafnvel
fleiri vörumarkaöi til þess aö fá vörur á
tilboðsveröi, en nú fer hún sjaldnást á
fleiri en tvo staöi, og þaö eftir að hafa
kynnt sér matarauglýsingarnar í blööun-
um. Aöur var hún vön aö nota þurrmjólk,
en nú notar hún bara venjulega mjdlk.
Hún notar afsláttarmiöa, en þó aöeins
tilþess aökaupa þær vörur, sem hún ann-
ars myndi kaupa, og kaupir ekki mat af-
sláttarmiöanna vegna. Stundum fer hún i
nokkurs konar vöruhús eöa staö, þar sem
matvæli eru seld á enn lægra véröi en I
verzlunum, en þaö heyrir undantekning-
um til.
Ruth er vön aö leita aö mat, þar sem
dagsetningarstimpill er kominn fram
yfir siöasta söludag. Meö þessa vöru fer
Hér situr fjölskyldan viö boröstofuboröiö.
Frá vinstri Paul David, James Erb,
Christina, Zak og Ruth Erb.
hún gjarnan til verzlunarstjórans, og fær
afslátt.
— Ég hef aldrei lent i neinum erfiöleik-
um viö verzlunarstjórana. Langoftast eru
þeir fegnir aö losna viö þessar vörur.
Hún fer lika mjög vandlega i gegnum
alls konar vörutilboö, sem finna má á sér-
stökúm borðum i verzlununum. Til dæmis
keypti hún nýlega nokkrar dósir af tómöt-
um fyrir 18 cent, en þær höföu veriö lækk-
aöar úr 35 centum vegna þess aö dósirnar
voru svolitiö dældaöar.
Vegna þess sihækkandi kjötverös, borö-
Tvisvar, þrisvar sinnum á ári tilkynnir Ruth Erb að nú
skuli verða það, sem fjölskyldan kallar „uppát”.
—Við borðum alt, sem til er i húsinu áður en við kaup-
um nokkurn mat til viðbótar, segir Ruth.
— Við höfðum þetta nú fyrir stuttu, segir Christina.
— Nei, það er ekki rétt, segir Ruth.
— En það var ekkert til að borða i siðustu viku!, segir
Christina.
— Það var ekki „uppát” mótmælir Ruth, og brosir. —
Við áttum bara litið til af ýmsu.
—-Það var „uppát” hvislar Christina að gestinum.
5