Morgunblaðið - 04.08.2004, Qupperneq 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. ÁGÚST 2004 25
✝ GuðlaugurÁgústsson fædd-
ist á Brekkuborg í
Breiðdal 2. apríl
1919. Hann lést á
dvalarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðs-
firði 24. júlí síðastlið-
inn. Foreldrar
Guðlaugs voru Ágúst
Pálsson, f. 1886, d.
1955, og Sigurlaug
Stefanía Einarsdótt-
ir, f. 1896, d. 1970.
Þau áttu ellefu börn
og komust níu þeirra
upp. Guðlaugur ólst
upp á Steinaborg á Berufjarðar-
strönd.
Guðlaugur kvæntist árið 1945
Svanhild Jensen Ágústsson frá
Sandey í Færeyjum, f. 1926, d.
2001, og stofnuðu þau heimili í
Pétursborg á Fáskrúðsfirði. Börn
þeirra eru: a) Sigurlaug Ágústa, f.
1945, maður hennar er Aðalsteinn
Aðalsteinsson, börn þeirra eru
Guðlaugur, Andri og Eyjólfur,
barnabörn eru fimm; b) Ingiborg,
börn hennar eru Andreas og
Svanhild, barnabörn
eru tvö, og c) Bjart-
mar, kona hans er
María Helena Har-
aldsdóttir, dóttir
þeirra er Berglind
en Bjartmar á fyrir
Örnu og Elmu,
barnabörn eru tvö.
Guðlaugur stund-
aði sjómennsku frá
unga aldri, ávallt
sem vélstjóri, og
lauk hann prófi frá
Vélskólanum í Vest-
mannaeyjum. Árið
1964 hætti Guðlaug-
ur sjómennsku og hóf starf hjá Ís-
félagi Vestmannaeyja við umsjón
flökunarvéla ásamt verkstjórn og
gæðaeftirliti. Árið 1986 flutti
hann til Keflavíkur ásamt konu
sinni og hóf störf hjá Hraðfrysti-
húsi Keflavíkur við umsjón flök-
unarvéla. Eftir að Guðlaugur fór á
eftirlaun fluttu þau hjónin á
Bauganes 7 í Reykjavík.
Guðlaugur verður jarðsunginn
frá Dómkirkjunni í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Nú er mannsi kominn til konsu
sinnar sem hann hafði saknað svo
sárt eftir þriggja ára aðskilnað.
Þegar ég hugsa til baka um afa
og ömmu í Vestmannaeyjum eru
minnisstæðastar stundirnar sem
ég átti hjá þeim í Ísfélaginu þar
sem afi var verkstjóri og amma
húsvörður. Afi vann mikið, vaknaði
eldsnemma á morgnana og fór að
sofa snemma á meðan amma fór
ekki að sofa fyrr en síðasti maður
var kominn inn á verbúðir. Mest
spennandi var að fá að vaka með
ömmu og fylgjast með henni halda
uppi aga á verbúðunum. Það þurfti
engin læti til þess, heldur nægði
oftast að tala blíðlega við unga
fólkið. Afi var rólegur og þolin-
móður, sem dæmi um það er þegar
við barnabörnin fengum að greiða
og snyrta hans fallega, þykka hár
að vild og skreyta það með teygj-
um og spennum. Amma og afi rifj-
uðu það lengi upp þegar afi þurfti
einhverju sinni að róa mannskap-
inn á verbúðunum þegar gleðin var
við völd seint um nótt. Þá struns-
aði verkstjórinn fram á gang með
tíkarspena og spennur í hárinu og
uppskar mikla kátínu fyrir vikið.
Annað skoplegt dæmi frá Ísfélag-
inu var þegar afi setti ofninn á
fullt inni í „rauða herbergi“ eins
og það var kallað en þar lagði
hann sig oft. Nema hvað að í
glugganum voru nokkur páskaegg
sem urðu ekki heil eftir. Afi var
mikill dundari og lagði jafnan kap-
al eða teiknaði fallega báta. Amma
og afi fóru í ófáa bíltúra með
barnabörnin sín, ýmist á fallegu
dökkbláu Lödunni eða stóra spari-
bílnum hans afa, Mónarcnum. Í Ís-
félaginu eignuðust afi og amma
marga vini og töluðu alla tíð hlý-
lega um unga fólkið sem kom á
verbúðirnar til þeirra.
Síðustu ár afa og ömmu bjuggu
þau á Bauganesinu í Skerjafirði.
Þangað komum við oft um helgar í
kaffi þar sem vel var borið á borð
fyrir okkur, kaffi, kex og ostar.
Stundum fékk maður líka bestu
vöfflur í heimi sem voru frönsku
vöfflurnar hennar ömmu. Í þessum
heimsóknum var fortíðin jafnan
rifjuð upp, þegar amma kom til Ís-
lands á skútu frá Færeyjum og
þau hittust árið 1944, þegar afi var
í siglingum, gamlar veiðisögur að
austan og þegar ég kom fjögurra
ára til þeirra frá Svíþjóð og þóttist
vera önnur en ég var.
Fallegt þótti mér hvernig afi tal-
aði um og við ömmu. Hann sagði
að hún hefði verið fyrsta kærastan
sín og alltaf kallaði hann ömmu
„dúlluna sína“. Þegar ég hugsa um
hann þá var hann fjallmyndarlegur
þegar hann var ungur, reffilegur á
miðjum aldri og sætur þegar hann
varð eldri! Afi var rólegur, yfir-
vegaður, réttsýnn og vildi aldrei
tala illa um nokkurn mann. Eftir
að amma dó var eins og það slitn-
aði strengur í lífi afa Lauga. Ófáar
ferðirnar voru farnar upp í Gufu-
neskirkjugarð þar sem leiðisins
hennar ömmu var vitjað. Sú sanna
ást og virðing sem amma Svanhild
og afi Laugi sýndu hvort öðru má
vera okkur sem eftir lifum góð
áminning.
Elsku afi Laugi, takk fyrir allt.
Arna Bjartmarsdóttir,
Tjörvi Bjarnason.
Elsku besti afi minn.
Það er skrýtin tilfinning að setj-
ast niður og skrifa um þig minn-
ingarorð, skrýtið að þú sért far-
inn... ég sakna þín svo mikið.
Síðustu dagar hafa verið erfiðir en
minningarnar eru margar og ynd-
islegar og á þessari stundu þá
hugga ég mig við þær, hugga mig
við það að núna ertu kominn á
þann stað sem þú þráðir síðan
amma lést fyrir 3 árum. Lífið var
þér erfitt eftir að amma dó og þú
saknaðir hennar mjög mikið. Þú
barst hana á höndum þér í gegnum
lífið, studdir hana í veikindunum
og við andlát hennar varð líf þitt
fátæklegt. Mér er minnisstætt
þegar ég kom til þín á Landakot
nú fyrir stuttu, læknirinn hafði
haft orð á því við þig að þú hefðir
grennst mikið og var að spyrja þig
út í það hvað gæti hafa valdið því,
hvort þú hefðir orðið fyrir áfalli og
þá sagðir þú: ,,Já, ég missti dúll-
una mína og það hafði þessi áhrif á
mig.“ Æ, elsku afi, þú varst svo
sterkur og ég held að enginn hafi
áttað sig á því hversu sorgmæddur
þú varst. Við töluðum mikið um
dúlluna og hún lifði með okkur.
Minningarnar úr æskunni eru
yndislegar, bíltúrarnir bæði í Vest-
mannaeyjum og svo í Keflavík sem
enduðu alltaf með ferð í sjoppuna
þar sem við fengum okkur kók-
osbollu og kók og leigðum teikni-
mynd með Tomma og Jenna sem
við skemmtum okkur yfir fram eft-
ir nóttu. Þær stundir sem eru mér
þó efst í huga núna eru þær síð-
ustu sem við áttum á Landakoti,
við gátum spjallað um allt milli
himins og jarðar, þú varst svo góð-
ur vinur og það var ekki að finna
að það væri neinn kynslóðamunur
á okkur. Síðasta stundin sem við
áttum saman var þegar við Orri
minn kíktum á þig daginn áður en
þú fórst á elliheimilið á Fáskrúðs-
firði. Ég fann það að þú varst sátt-
ur við þessa ákvörðun þó svo að þú
værir óöruggur að fara. Við rædd-
um það hvað væri nú gaman að þú
værir að fara á æskuslóðirnar og
þú og Einar bróðir þinn samein-
aðir á ný. Þarna vissi ég elsku afi
minn að ég myndi ekki sjá þig aft-
ur í þessu lífi, fyrir mig var þetta
erfið stund en ég veit að þarna leið
þér vel, varst í umhverfi sem þú
þekktir og á stað sem var þér
hjartnæmur.
Það eru forréttindi að hafa átt
þig að, elsku afi minn, þvílíkt ljúf-
menni sem þú varst, það elskuðu
þig allir hvert sem þú komst og
aldrei langt í húmorinn. Ég get nú
ekki annað en brosað þegar ég
minnist þess þegar við fórum einu
sinni saman í Kringluna, amma, þú
og ég. Það var voða stæll á þér, í
gallabuxum og gulum pólóbol og
þú sagðir glottandi við mig; ,,ekki
kalla mig afa, þá líta stelpurnar
ekki við mér“. Það var þetta sama
glott sem var á þér þegar þú
kvaddir þessa jarðvist og það ylj-
aði mér þó svo að það væri erfitt
að kveðja þig í síðasta skipti.
Lífið án afa dúllu verður óneit-
anlega mjög fátæklegt en ég trúi
því að núna líði þér vel, þú og dúll-
an þín loksins sameinuð á ný. Ég
veit að hún hefur tekið vel á móti
þér og þú kyssir hana frá mér. Ég
er þakklát fyrir að þú þurftir ekki
að líða veikindi og kvaddir þessa
jarðvist með reisn.
Elsku pabbi og María, missir
ykkar er mikill, þið stóðuð ykkur
eins og hetjur. Ég veit að afi var
afskaplega þakklátur fyrir að búa
hjá ykkur síðustu árin og vildi
hvergi annars staðar vera. Mamma
þakkar þér fyrir allt og allt.
Góða ferð, elsku afi minn. Ég
kveð þig eins og þú og amma
kvödduð mig alltaf. Ég elska þig
og guð geymi þig, elsku afi minn.
Þín
Elma Björk.
Elsku afi.
Það er svo sárt að hugsa til þess
að þú sért farinn. Erfitt er að
skrifa til þín stutta grein þar sem
stundirnar með þér og minningar
eru óteljandi afi minn, þú varst svo
stór hluti af mínu lífi. Það var svo
gott að vera í návist þinni, þú
varst yndislegur maður og ekki
vantaði upp á húmorinn með þín-
um skemmtilegu sögum. Það var
dálítill prakkari í þér sem við
börnin kunnum að meta. Það þótti
öllum mjög vænt um þig og köll-
uðu vinkonur mínar þig alltaf „afi
dúlla“ og það varstu svo sann-
arlega.
Það varst þú afi minn sem gafst
mér nafnið mitt, lést mig brosa
þegar ég missti barnatennurnar og
ekki gleymi ég góðu stundunum
sem við áttum saman þegar þú
leyfðir mér að keyra bílinn þinn í
æfingaakstrinum. Ég er svo þakk-
lát fyrir að hafa fengið að vera
„afastelpan“ þín. Það er vont að
missa þig elsku afi minn, en nú ert
þú kominn til ömmu sem þú elsk-
aðir svo heitt og minningarnar um
ykkur mun ég ávallt geyma í
hjarta mínu. Ljóðið sem pabbi orti
um okkur tvö kemur ávallt upp í
huga mínum elsku besti afi minn
er ég hugsa um þig. Guð geymi þig
og varðveiti að eilífu.
Alveg eins og afi sinn,
bísperrtur montrassinn,
það er nú ekki sem verst.
Hann skopast að sjálfum sér,
lætur allt eftir þér,
sem þér þykir best.
(Bjartmar Guðlaugsson.)
Berglind.
Ég var unglingsstúlka þegar ég
kynntist þeim indæla manni er nú
hefur kvatt okkar jarðneska líf.
Þau orð sem koma fyrst í hugann,
þegar ég minnist Guðlaugs, eru
hógværð, gæska og yfirvegun. Það
var yfir Lauga, eins og hann var
kallaður, ró og stilling. Hann hafði
sterka réttlætiskennd, vildi öllum
vel og var sínum nánustu góður
sem og samferðafólki sínu. Sér-
staklega innilegt og fallegt var
samband hans og Svanhildar konu
hans, sem lést fyrir þremur árum
síðan. Þegar Svanhild dó var eins
og lífsljós Lauga dofnaði og fjaraði
út hægt og rólega. En nú er hann
kominn til „konsu“ sinnar eins og
hann kallaði hana alltaf sjálfur. Ég
mun minnast Lauga og Svanhildar
konu hans með hlýhug og þakk-
læti.
Jónína Gunnarsdóttir.
GUÐLAUGUR
ÁGÚSTSSON
Ástkær eignmaður, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÁGÚST GUÐJÓNSSON
múrari,
Hjallaseli 33,
Reykjavík,
lést á hjartadeild Landspítala Háskólasjúkra-
húss miðvikudaginn 28. júlí sl.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtudaginn 5. ágúst kl. 15.00.
Svanhvít Gissurardóttir,
Anna K. Ágústsdóttir, Gunnar V. Andrésson,
Gróa G. Ágústsdóttir, Guðmundur Hilmarsson,
Gissur Þór Ágústsson, Sigríður Alla Alfreðsdóttir,
Auður Ágústa Ágústsdóttir, Finnbogi Þórarinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
HELGA INGIBJÖRG PÁLSDÓTTIR,
Suðurhlíð 38d,
lést þriðjudaginn 3. ágúst.
Björn Sigurbjörnsson,
Unnur Steina Björnsdóttir, Kristinn Haukur Skarphéðinsson,
Björn Kristinsson,
Kristín Helga Kristinsdóttir.
Elskulegur eiginmaður minn,
HARALDUR GUÐBRANDSSON,
Háaleitisbraut 117,
108 Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju fimmtu-
daginn 5. ágúst kl. 13.30.
Jarðsett verður í Gufuneskirkjugarði.
Fyrir hönd fjölskyldu okkar,
Jónea Samsonardóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir og tengda-
faðir,
ÞÓRÐUR E. HALLDÓRSSON,
lést á Hrafnistu Hafnarfirði laugardaginn
31. júlí.
Sigríður Guðmundsdóttir,
Brynjar Þórðarson, Unnur Jónasdóttir,
Ásdís Elfa Jónsdóttir, Smári Hermannsson
og fjölskyldur.
Elskuleg eiginkona mín og systir okkar,
ODDNÝ ESTER MAGNÚSDÓTTIR
CERISANO,
lést í Houston, Texas, miðvikudaginn 28. júlí.
Minningarathöfn auglýst síðar.
Vincent Cerisano,
Hörður Magnússon,
Grétar Jón Magnússon.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
SOFFÍA MAGNÚSDÓTTIR,
Skúlaskeiði 20,
Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugar-
daginnn 31. júlí sl.
Björgvin Steinþórsson,
Margrét Björgvinsdóttir, Stefán H. Jóhannesson,
Þórdís Björgvinsdóttir, Stefán I. Guðmundsson
og barnabörn.