Morgunblaðið - 07.08.2004, Blaðsíða 29

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 7. ÁGÚST 2004 29
Í ÞVÍ ágæta blaði „Bæjarins
bestu“, sem er héraðsfréttablað
Vestfirðinga, birtist fyrir skömmu
frétt þar sem bent er á að sautján
vottorð þurfi fyrir veitingaleyfi en
tvö til skotvopnasölu. Þetta er í sam-
ræmi við það sem Samtök ferðaþjón-
ustunnar hafa verið að benda á und-
anfarin misseri. Að gefnu tilefni
þykir rétt að bæta við
upplýsingar héraðs-
fréttablaðsins og munu
leyfin og vottorðin
þeim fylgjandi vera
25–30 eftir fyr-
irtækjum og flestöll
kosta þau eitthvað og
sum mikið. Árum sam-
an hafa Samtök ferða-
þjónustunnar barist
fyrir breytingum á
þessum makalausu
leyfisveitingum enda
ekki vanþörf á.
Veitingasala er einn
af grunnþáttum í ferðaþjónustu hér
á landi og nauðsynlegt að slík fyr-
irtæki búi við aðhald, bæði frá við-
skiptavinum svo og þeim sem eiga að
gæta að bæði öryggis- og samkeppn-
ismálum hér á landi, en jafnmik-
ilvægt er að stjórnvöld geri fyr-
irtækjum kleift að sækja um leyfi án
allrar þessarar fyrirhafnar og kostn-
aðar. Samtök ferðaþjónustunnar
hafa lagt áherslu á að veitingastaðir
sæki um aðeins eitt starfsleyfi og
geti það verið með eða án vínveit-
ingaleyfis. Leyfi til tóbakssölu á að
vera innifalið í veitingaleyfi og það
er löngu kominn tími til að afnema
skemmtanaleyfið sem er gamall og
illa skilgreindur skattur. Samtökin
hafa margbent á að leyfisveitandi
eigi að geta kallað eftir hinum ýmsu
vottorðum og staðfestingum frá um-
sagnaraðilum á netinu. En hver
skyldu nú þessi leyfi og vottorð vera
hjá veitingastað sem vill bjóða upp á
fjölbreytta þjónustu?
 Veitingaleyfi frá lögreglustjóra
skv. lögum um skipulag ferðamála
 Starfsleyfi heilbrigðiseftirlits
 Eldvarnareftirlit tekur út stað-
inn og kannar ástand og gefur
umsögn
 Vinnueftirlitið þarf að staðfesta
að staðurinn uppfylli reglur
 Viðkomandi bæjarstjórn þarf
að samþykkja staðinn
 Byggingarfulltrúi í viðkomandi
bæjarfélagi þarf að gefa út leyfi
 Vottorð þarf úr fyrirtækjaskrá
Hagstofu Íslands
 Vottorð um búsforræði fyr-
irtækisins frá Héraðsdómi í hverj-
um landshluta
 Staðfestingu þarf fyrir virð-
isaukaskattsnúmer í viðkomandi
skattstofu
 Vottorð frá lífeyrissjóðum
starfsmanna um
skuldastöðu fyr-
irtækisins. Algengt
að lífeyrissjóðirnir
séu þrír
 Vottorð frá rík-
issjóði um skulda-
stöðu fyrirtækisins
frá sýslumanni
 Sakavottorð
vegna umsækjanda,
fæst hjá sýslumanni
 Sakavottorð allrar
stjórnar fyrirtæk-
isins, fæst hjá sýslu-
manni
 Búsetuvottorð umsækjanda frá
Þjóðskrá
 Forræðisvottorð umsækjanda
frá Héraðsdómi
 Vottorð um skuldastöðu um-
sækjanda við ríkissjóð
 Vottorð um skuldastöðu allrar
stjórnar fyrirtækisins við rík-
issjóð
 Sakavottorð vegna ábyrgð-
armanns rekstursins
 Vottorð um skuldastöðu
ábyrgðarmanns við ríkissjóð
 Vínveitingaleyfi frá viðkomandi
sveitarstjórn
 Staðfesting á að umsækjandi
hafi keypt tryggingu fyrir
greiðslu krafna á hendur honum
ef til gjaldþrotaskipta kemur
 Tóbakssöluleyfi frá viðkomandi
sveitarstjórn
 Skemmtanaleyfi frá viðkom-
andi lögreglustjóra
 Leyfi til útiveitinga
Það er síðan umhugsunarvert og
efni í fleiri greinar hvers kyns
rekstrarumhverfi veitingarekstur
býr við þegar þessum umsókn-
arfarsa lýkur. Samkvæmt nýrri
skýrslu sem Hagfræðistofnun Há-
skóla Íslands gerði fyrir forsæt-
isráðuneytið nýlega kemur í ljós að
matarverð á Íslandi var árið 2001 að
meðaltali 50% hærra en í Evrópu-
sambandslöndunum og samkvæmt
könnun SAF er áfengisgjald á létt
vín og bjór 100% hærra en í því landi
sem næst kemur innan ESB. Í
stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar
er kveðið á um að starfsumhverfi
fyrirtækja í ferðaþjónustu eigi að
verða sambærilegt við það sem ger-
ist meðal samkeppnisþjóða. Er því
ekki kominn tími til að bretta upp
ermar?
Viltu opna veitingastað?
Erna Hauksdóttir skrifar
um leyfisveitingar ’Árum saman hafaSamtök ferðaþjónust-
unnar barist fyrir breyt-
ingum á þessum maka-
lausu leyfisveitingum
enda ekki vanþörf á.‘
Erna Hauksdóttir
Höfundur er framkvæmdastjóri
Samtaka ferðaþjónustunnar.
Eftirfarandi greinar eru á
mbl.is:
Jón Steinsson: „Það er engin
tilviljun að hlutabréfamarkað-
urinn í Bandaríkjunum er öfl-
ugri en hlutabréfamarkaðir
annarra landa.“
Regína Ásvaldsdóttir: „Eitt
af markmiðum með stofnun
þjónustumiðstöðva er bætt að-
gengi í þjónustu borgaranna.“
Jónas Gunnar Einarsson:
„Áhrifalaus og mikill meirihluti
jarðarbúa, svokallaður almenn-
ingur þjóðanna, unir jafnan
misjafnlega þolinmóður við
sitt.“
Jakob Björnsson: „Mörg rök
hníga að því að raforka úr
vatnsorku til álframleiðslu
verði í framtíðinni fyrst og
fremst unnin í tiltölulega fá-
mennum, en vatnsorkuauðug-
um, löndum eins og t.d. Kan-
ada, Íslandi, sumum fámennari
ríkjum Suður-Ameríku og víð-
ar.“
Á mbl.is
Aðsendar greinar
NOKKRAR umræður hafa verið í
Mbl. undanfarið um GSM-þjónustu
á íslenskum vegum. Í frétt í blaðinu
nýlega var mynd af
skilti sem Vegagerðin
hefur komið upp við
Skálanes í Reykhóla-
hreppi þar sem segir
„GSM-samband hér.“
Þarna geta menn sem
sagt stöðvað bifreiðar
sínar og hringt úr sím-
um sínum að vild, en
einungis á þessum
stað.
Undir myndinni
stóð m.a. að skiltið
væri „við Skálanes á
Barðaströnd“ þar sem
víða er þó alls ekkert
samband.
Við þennan stutta
myndatexta er tvennt
að athuga. Í fyrsta lagi
er Skálanes ekki á
Barðaströnd! Hin eina
sanna Barðaströnd,
sem Austur- og Vest-
ur-Barðastrand-
arsýslur eru kenndar
við, er sennilega í
meira en 100 km fjar-
lægð frá Skálanesi og
m.a.s. í annarri sýslu.
Það er vaxandi til-
hneiging bæði hjá fólki
og fjölmiðlum að gefa
allri norðurströnd
Breiðafjarðar þetta
nafn og kalla hana Barðaströnd.
Sannleikurinn er sá að norðurströnd
Breiðafjarðar hefur ekkert eitt nafn
og virðist nú bara eðlilegast ef tala
þarf um norðurströnd Breiðafjarðar
að nota nákvæmlega þetta orðalag;
norðurströnd Breiðafjarðar.
Barðaströnd er hins vegar nokk-
urra kílómetra strandlengja í Vest-
ur-Barðastrandarsýslu (fyrir vestan
Hótel Flókalund) og er sannarlega
heimsóknar virði, enda mjög fallegt
svæði.
Síðara atriðið sem er athugavert
við þennan myndatexta er at-
hugasemdin um það að „víða sé alls
ekkert GSM-samband“ á Barða-
strönd (þ.e. við norðurströnd
Breiðafjarðar).
Ég held nú að íbúum við norður-
strönd Breiðafjarðar fyndist þetta
nokkuð kyndugt orðalag og flokkast
sennilega undir það
sem enskumælandi
menn kalla „und-
erstatement“ og heitir
úrdráttur á íslensku.
Sannleikurinn er sá
að GSM-samband á
norðurströnd Breiða-
fjarðar er svo óvenju-
legt fyrirbæri að sjálf
Vegagerðin kostar því
til að koma upp sér-
stöku skilti og áning-
arstað þar sem slíkt
fyrirfinnst!
Ég held því að blaða-
maður Mbl. hefði í
myndatextanum átt að
tala um að skiltið væri
„við Skálanes á norður-
strönd Breiðafjarðar
þar sem víðast hvar er
alls ekkert GSM-
samband“.
Samkvæmt fréttum
blaðsins vilja sam-
gönguyfirvöld að síma-
fyrirtækin komi upp
GSM-sambandi á fá-
mennum svæðum á sinn
kostnað. Símafyr-
irtækin eru hins vegar
reiðubúin til þess ef rík-
issjóður borgar brús-
ann. Það virðist því
ríkja algjör pattstaða í
málinu. Á meðan aka íbúar þétt-
býlisstaða um landið á sumrin með
GSM-símann sinn og átta sig ekkert
á því hvað bíður þeirra ef þeir þurfa
skyndilega að ná sambandi við ann-
að fólk. Og íbúar dreifbýlissvæða
verða að búa við það að e.t.v. ein-
ungis 40% íbúa sveitarfélaga njóti
GSM-sambands á heimilum sínum
en það hlutfall gildir sennilega um
Reykhólahrepp í Austur-Barða-
strandarsýslu.
„Barðaströnd“ og
GSM-þjónusta
Einar Örn Thorlacius
skrifar um samgöngumál
Einar Örn Thorlacius
’GSM-sambandá norðurströnd
Breiðafjarðar er
svo óvenjulegt
fyrirbæri að
sjálf Vegagerðin
kostar því til að
koma upp sér-
stöku skilti og
áningarstað þar
sem slíkt fyr-
irfinnst!‘
Höfundur er sveitarstjóri
Reykhólahrepps.