Morgunblaðið - 07.08.2004, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 LAUGARDAGUR 7. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Smári Ársælssonfæddist á Bjargi
á Seltjarnarnesi 11.
febrúar 1942. Hann
lést á Sjúkrahúsinu á
Selfossi 27. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
Smára voru hjónin
Ársæll Jóhannsson,
f. á Innri-Skelja-
brekku í Andakíl í
Borgarfjarðarsýslu
29. janúar 1912, d. í
Reykjavík 20. nóv-
ember 1981 og
Hólmfríður Jóhann-
esdóttir, f. í Enn-
iskoti í Víðidal í Vestur-Húna-
vatnssýslu 7. mars 1912, d. 6. maí
1986. Bróðir Smára er Reynir, f.
á Kiðafelli í Kjós 19. desember
1944. Hann fór ungur til Dan-
merkur til náms í mjólkuriðnaði,
tók upp eftirnafnið
Johannsson og
kvæntist Jytte Jo-
hannsson, þau slitu
samvistir. Sonur
þeirra er John Stig
Johannsson, f. 1966.
Smári ólst upp
með foreldrum sín-
um og bróður á
Bjargi á Seltjarnar-
nesi til vors 1944, er
þau hófu búskap á
Kiðafelli í Kjós, þar
sem þau bjuggu til
1950, síðan á Efra-
Velli í Gaulverjabæj-
arhreppi til 1959 og í Jórvík í
Sandvíkurhreppi til 1966 og síð-
ustu árin á Selfossi.
Smári verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Smári var efnilegur sem barn og
tók eðlilegum framförum en um
þriggja ára aldur varð hann fyrir því
að fá heilahimnubólgu, hann náði
ekki fullum þroska upp frá því, var
alla tíð að sumu leyti sem barn. Hann
vissi talsverð deili á fólki vítt um
land, sérstaklega frændfólki og hafði
mikinn hug á að rækta frændsemi
við fólk, skylt og vandalaust, með
heimsóknum og símtölum.
Eftir að foreldrar hans dóu varð
hann fastagestur hjá okkar fjöl-
skyldu um hver jól og einnig á haust-
in um réttaleytið þar sem hann
fylgdist með fénu koma af fjalli til
Oddstaðaréttar. Voru það miklar há-
tíðastundir í hans huga. Var hann þá
jafnan með myndavél sína með og
tók ljósmyndir, sérstaklega í réttun-
um. Fyrr á árum hafði hann gaman
af að bregða á leik með yngra frænd-
fólki sínu og minnist það Smára og
leikja við hann með hlýju.
Hann var minnugur á bílnúmer
áður en þessi nýju komu, þekkti þau
víða bæði í Árnessýslu og Borgar-
firði og vissi hverjir eigendur bif-
reiðanna voru.
Nokkru áður en móðir hans lést
hafði hún komið málum svo fyrir að
Smái fengi einstaklingsíbúð í Sigtún-
um 33a á vegum félagsmálastofnun-
ar á Selfossi, þar sem hann hefur bú-
ið síðustu tvo áratugi og unað hag
sínum vel.
Við Hanna og fjölskyldur okkar
þökkum Smára vinsemd og tryggð
og við munum sakna þess að hann
verður ekki með okkur lengur um jól
og réttir. Við eigum góðar minningar
um hann. Við viljum þakka því fólki,
skyldu og vandalausu, sem tók á
móti honum, greiddi götu hans og
sýndi honum hlýtt viðmót. Guð blessi
ykkur öll.
Blessuð sé minning hans með
þakklæti fyrir margar góðar stundir
á liðnum áratugum.
Þinn föðurbróðir
Ragnar Sveinn Olgeirsson.
Elsku Smári.
Í dag kveðjum við þig, vinnufélag-
arnir á vinnustofunni. Þín verður
sárt saknað en við eigum góðar
minningar um þig sem við komum til
með að geyma með okkur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem.)
Við þökkum þér fyrir öll árin sem
við fengum að eiga með þér. Guð
blessi og veri með þínum nánustu.
Allir á vinnustofunni á Selfossi.
Það var mér harmafregn þegar ég
frétti lát vinar míns Smára Ársæls-
sonar.
Okkar fyrstu kynni voru árið 1965
en þá flutti Smári í hverfið þar sem
ég bjó. Við tókum tal saman og mikið
var talað um músík. Á henni hafði
hann brennandi áhuga og það leiddi
til þess að Smári hóf harmonikunám
í Tónlistarskóla Árnesinga. Skóla-
stjóri skólans var þá Ásgeir Sigurðs-
son og tók hann Smára mjög vel. Ég
var svo kennari hans þar til yfir lauk.
Það voru margar ánægjustundirnar
sem við Smári áttum í spilatímunum.
Hann kom alltaf brosandi og glaður
og lagði sig allan fram við námið. Oft
fengum við okkur smá hressingu á
eftir og uppáhaldið var sneið af
súkkulaðitertu. Við fórum stöku
sinnum á kaffihús til að fá okkur
þetta góðgæti. Smári var ljúfmenni
og vildi öllum gott. Þegar ég heim-
sótti hann hlustuðum við oft á geisla-
diska með harmonikutónlist og átti
hann dágott safn af henni.
Fallinn er frá ljúfur og elskulegur
vinur og mun ég alla tíð muna þenn-
an ljúfa mann. Guð blessi sálu hans í
æðri heimum og veiti þeim líkn sem
lifa.
Sigfús Ólafsson.
Elsku Smári.
Við þökkum þér allar góðu stund-
irnar sem við höfum fengið að eiga
með þér frá fyrstu tíð. Þær hafa
auðgað líf okkar. Þú hefur ávallt
skipað sérstakan sess hjá okkur öll-
um. Þökk fyrir að vera þú sjálfur,
drengurinn góði, sannur og tryggur.
Minningin um þig mun verma hjörtu
okkar um ókomin ár.
Við viljum koma á framfæri þakk-
læti til allra þeirra sem hafa stutt
Smára í gegnum tíðina.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Sigurveig Jóhannsdóttir,
Þuríður, Guðríður og
fjölskyldur.
Við kveðjum heimilisvin okkar
Smára Ársælsson hinstu kveðju.
Hann var traustur vinur og hafði þau
áhrif með nærveru sinni að manni
þótti vænt um hann.
Smári hafði fyrir sið að hringja
alltaf á undan sér, athuga hvort væru
gestir, hvað það þýddi hjá honum
held ég að hann hafi verið að sýna til-
litssemi. Smári vissi að hann var allt-
af velkominn til okkar. Hann gat ver-
ið spaugsamur og glettinn, en alltaf
kurteis. Smári var barngóður og ef
börn sýndu honum vinsemd var hann
ánægður.
Viku fyrir andlát sitt kom Smári til
okkar og var mjög ánægður með or-
lof sitt að Laugarvatni í sumar, það
var síðasta heimsókn hans til okkar.
Við erum þakklát fyrir að hafa átt
Smára að vin.
Smári var þakklátur öllum vinum
og vandamönnum, hann sýndi það
þegar hann varð fimmtugur og sex-
tugur, þá hélt hann frændfólki og
vinum stórveislur, sem hann gat ver-
ið stoltur af. Við þökkum lífsgöngu
með Smára, hann var sannur vinur.
Ingibjörg (Didda) og Gunnar.
Smári var einstakur, með sitt fal-
lega bros og sérstakt blik í augum.
Hann æfði íþróttir, einkum boccia,
með íþróttafélaginu Suðra á Selfossi,
samviskusamur og ákveðinn. Lét
vita ef hann komst ekki á æfingu og
ef eitthvað sérstakt stóð til hringdi
hann alltaf til að fá staðfestingu á
dagsetningu og tíma til að hann
missti örugglega ekki af neinu. Við
árlega jólakortasölu félagsins naut
hann sín vel. Hann tók alltaf sama
hverfið og kæmi hann að tómu húsi
fór hann aftur og aftur þangað til
einhver svaraði bjöllunni.
Smári var svo sannarlega litríkur
persónuleiki og vakti athygli þar sem
hann fór með sólgleraugun, mittis-
töskuna og plastpokann. Svo var það
reyndar líka tóbaksdósin en hana
bar hann ekki utan á sér. Aldrei kom
til greina að skilja þessa hluti við sig
hvort sem hann var á æfingu,
íþróttamóti eða balli.
Að vera snöggur var hugtak sem
ekki var til í orðabók Smára. Hver
minnsta hreyfing var sérstök athöfn
og gat það tekið á taugarnar að bíða
eftir honum en það var ekki hægt að
ergja sig yfir því – þetta var bara
Smári.
Eitt sinn á bocciamóti var hann
búinn að bíða lengi eftir sínum leik,
stóð við völlinn alveg tilbúinn í slag-
inn. Þegar leikurinn átti svo að hefj-
ast var Smári horfinn, leitað var um
allt hús og kom í ljós að hann hafði
þurft að skreppa „afsíðis“. Það var
aðeins eitt í stöðunni, tala við dóm-
arann og biðja hann að seinka leikn-
um því þetta gæti orðið töluverð bið.
Dómarinn tók vel í það og andstæð-
ingurinn líka. Eftir dágóða stund
gekk Smári í rólegheitum inn á völl-
inn með gleraugun á sínum stað,
mittistöskuna utan yfir Suðrajakk-
ann og plastpokann í hendinni. Leik-
urinn gat hafist.
Smára verður sárt saknað er æf-
ingar hefjast aftur í haust. Við erum
rík að hafa fengið að kynnast þessum
einstaka manni og þökkum fyrir það.
Blessuð sé minning Smára Ár-
sælssonar.
Fyrir hönd íþróttafélagsins Suðra
Svanur Ingvarsson, for-
maður, Þorbjörg Vil-
hjálmsdóttir, þjálfari.
SMÁRI
ÁRSÆLSSON
✝ Jón Sigmundssonfæddist að Ein-
fætingsgili í Bitru-
firði 22. nóvember
1914. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun
Hólmavíkur 30. júlí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sig-
mundur Lýðsson frá
Skriðinsenni, f. 8. júlí
1880, d. 8. júní 1960,
og Jóhanna Sig-
mundsdóttir Knudsen
frá Hvolsseli í Svína-
dal, f. 23. ágúst 1886, d. 13. júní
1969. Systkini Jóns eru Lýður, f. 17.
apríl 1911, d. 19. júní 1994, kvæntur
Vigdísi Matthíasdóttur; Signý, f. 30.
ágúst 1912, d. 29. maí 2004, var gift
Jóni Matthíassyni, þau skildu, maki
Sigurður Franklínsson; og Indriði,
f. 26. ágúst 1922, kvæntur Guðfinnu
Magnúsdóttur.
Jón kvæntist 31. okt. 1953, Elínu
Gunnarsdóttur, f. 15. mars 1933,
frá Gilsfjarðarmúla í Gilsfirði. Móð-
ir hennar var Sólrún Guðjónsdóttir,
f. 24. febr. 1899, d. 21. jan. 1985 og
faðir Gunnar Jónsson, f. 18. maí
1896, d. 25. febr. 1979. Börn Jóns og
Elínar eru: 1) Sigmundur, f. 24. jan.
1957, maki Inga Þórunn Sæmunds-
dóttir, f. 17. nóv. 1946. Dætur hans
og Guðnýjar Þorgilsdóttur eru Jó-
hanna Mjöll, f. 17. okt.
1979, og Elínrós, f. 16.
ág. 1989. 2) Guðjón
Friðbjörn, f. 16. júní
1958, maki Margrét
Vagnsdóttir, f. 26. júní
1962, dóttir þeirra
Ágústa Halla, f. 4. jan.
2001. 3) Gunnar, f. 4.
des. 1959, maki Ragn-
heiður Sveinsdóttir, f.
29. apríl 1961, börn
þeirra eru Guðjón
Ingi, f. 17. maí 1992, og
Sólrún Ásdís, f. 26. júlí
1995. 4) Sólrún, f. 17. júlí 1961,
maki Ingimundur Jóhannsson, f.
29. apríl 1962, börn þeirra eru Jón,
f. 19. febr. 1986, Unnur, f. 27. apríl
1988, og Elín, 2. nóv. 1990. 5) Lýð-
ur, f. 29. jan. 1967. Kvæntist Rósu
Þorleifsdóttur, f. 30. mars 1966,
þau skildu. Dóttir þeirra Magða-
lena Sif, f. 3. ágúst 1995. 6) Jóhann
Lárus, f. 28. ágúst 1969, maki Kol-
brún Þorsteinsdóttir, f. 29. janúar
1970, börn þeirra eru Sara, f. 22.
júní 1996; Íris, f. 28. júlí 1999, og
Lárus, f. 3. mars 2003. Jón fæddist
að Einfætingsgili, ólst þar upp og
bjó síðan.
Útför Jóns fer fram frá Hólma-
víkurkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14. Jarðsett verður í
Óspakseyrarkirkjugarði.
Mér er alltaf mikils virði
mega geyma fagran sjóð.
Björt er sól í Bitrufirði
bjart er yfir æskuslóð.
Lífið var mér létt í spori
ljúfu æskuárin góð.
Allt varð þá að einu vori
ættjörð þér ég syng mín ljóð.
Lék ég mér sem lítill strákur
labbað var þá upp á brún.
Eða líkt og fimur fákur
frjáls ég hljóp um fjöll og tún.
Minningar sem gleði geyma
gleðja augað tindar skörð.
Þar sem ljúfar lindir streyma
og líða hljótt í Bitrufjörð.
(Haraldur Haraldsson.)
Guð geymi þig, hafðu þökk fyrir
allt.
Ástarkveðja,
eiginkona, börn
og fjölskyldur.
JÓN
SIGMUNDSSON
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, stjúpmóðir,
amma, langamma og langalangamma,
MARGRÉT KRISTJÁNSDÓTTIR,
Lönguhlíð 3,
er látin.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Fyrir hönd barnabarna, langömmubarna og
langalangömmubarns,
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Hjörleifur Magnússon,
Anna Hlín Guðmundsdóttir, Guðmundur Björnsson,
Kristín Guðmundsdóttir, Björn Guðmundsson,
Olga Guðmundsdóttir, Jóhann Halldórsson,
Víglundur Guðmundsson,
Gunnar Guðmundsson, Lilja Pálsdóttir,
Rakel Guðmundsdóttir,
Teitur Guðmundsson,
Ásta Guðmundsdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför stjúpmóður okkar,
BERGÞÓRU ÞÓRÐARDÓTTUR
(Gógó)
frá Vestmannaeyjum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Vífilsstaða fyrir
frábæra umhyggju og hlýhug.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Lárusdóttir,
Ársæll Lárusson,
Ágústa Lárusdóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
góðar kveðjur við andlát og útför eiginmanns
míns og föður okkar,
PÁLMA KARLSSONAR,
Lindasíðu 2,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks í Seli, sem með
ljúfu viðmóti og alúð önnuðust vel um Pálma
meðan hann dvaldi þar.
Kærar kveðjur,
Elsa Halldórsdóttir og fjölskylda.
Ástkær eiginkona mín,
HANSÍNA JÓNSDÓTTIR,
Fellsmúla 11,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Fossvogi fimmtu-
daginn 5. ágúst.
Ragnar Örn.