24 stundir - 05.07.2008, Qupperneq 24

24 LAUGARDAGUR 5. JÚLÍ 2008 24stundir
Það er ekki langt síðan Birgir Ár-
mannsson og Sigurður Kári Krist-
jánsson voru ungir og efnilegir
þingmenn sem virtust þess albúnir
að láta að sér kveða á Alþingi með
nýjum málflutningi, vinnubrögð-
um og hugmyndum.
Nú eru þeir miðaldra og yfir-
bragð þeirra þreytulegt og þeir eru
komnir í þá undarlegu stöðu að
reyna að halda síðustu virkjum
Davíðs Oddssonar áður en umsát-
ur hefjist um sjálf Svörtuloft. Halda
uppi vörnum fyrir gamlan málstað
sem flestir vita þó að er úreltur.
Ekki það „tillitsleysi“ að tala
um Baugsmálið
Þeir agnúast út í að formaður í
stórum stjórnmálaflokki skuli hafa
vogað sér að láta fáein orð falla um
Baugsmálið; af því Ingibjörg Sól-
rún sé utanríkisráðherra komi það
henni ekki við þótt mesta dómsmál
Íslandssögunnar hafi sprungið eins
og blaðra framan í ákæruvald og
lögreglu. Þeir kvarta yfir því „tillits-
leysi við Sjálfstæðisflokkinn“ að yf-
irleitt sé minnst á Baugsmálið – en
það orðaval var reyndar bara sönn-
un þess að þeir vissu ósköp vel hvar
sökin í málinu lá. Þeir þumbast
eins og þeir geta gegn því að lögin
um ellilífeyri Davíðs verði endur-
skoðuð; óskaplega sem það er flók-
ið mál að endurskoða þau lög –
eins og það var nú einfalt að setja
þau!
Og nú síðast kvartar Birgir Ár-
mannsson yfir því að Samfylking-
arráðherra sé að „efna til ófriðar“
með því að hvetja Sjálfstæðisflokk-
inn til að taka á sig rögg í Evrópu-
málum og koma sér upp stefnu til
frambúðar í málinu.
Afstaðan til Evrópusambandsins
er – hvaða skoðun sem menn hafa
á því – stærsta málið sem Íslend-
ingar standa nú frammi fyrir, en
það heitir að „efna til ófriðar“ að
mælast til þess að stærsti stjórn-
málaflokkur landsins taki afstöðu.
Afstaða Sjálfstæðisflokksins er
skýr, segja þingmennirnir tveir.
Hún er sú að gera ekkert á kjör-
tímabilinu.
En má ég spyrja: Af hverju?
Við hvað eru menn hræddir?
Það eru mörg herrans ár síðan
við hefðum átt að sækja um aðild
að Evrópusambandinu. Ef eitthvað
hefði komið út úr aðildarviðræð-
um sem við hefðum ekki getað sætt
okkur við, þá hefðum við bara fellt
aðildina í þjóðaratkvæðagreiðslu.
Umsókn er ekki sjálfkrafa aðild,
hvað sem hver segir. Norðmenn
hafa tvívegis fellt aðild þrátt fyrir
meðmæli helstu stjórnmálaleið-
toga; ýmsar þjóðir, nú síðast Írar,
hafa ósmeykar greitt atkvæði gegn
ESB er þeim svo hentar.
Því eru andstæðingar ESB hér þá
svona hræddir við aðildarumsókn
og aðildarviðræður? Mundum við
ekki alveg eins fella samning sem
við teldum ekki okkur í hag?
Og hvað er þá því til fyrirstöðu
að sækja um? Því að bíða út þetta
kjörtímabil eins og sjálfstæðismenn
vilja áður en alvöru stefna er mót-
uð í málinu? Því er það „ófriður“
að heimta skýra afstöðu af þeim
flokki sem hingað til hefur verið sá
stærsti í landinu? Þótt hann eigi nú
reyndar á hættu að fylgið hrynji af
honum þegar þumbaraskapur hans
í Evrópumálum verður augljósari.
Þjóðin eins og bípólar
sjúklingur
Því þótt ESB sé ekki töfralausn
og evran muni vissulega ekki færa
okkur neinar áður óþekktar gull-
lindir, þá er þó alveg klárt að aðild
og evran mundu koma í veg fyrir
þær gríðarlegu sveiflur sem ein-
kenna efnahagslíf okkar. Við héld-
um að þær sveiflur væru að baki,
en svo reyndist ekki vera. Og þessar
sveiflur eru ekki bara hættulegar
efnahag heimila og einstaklinga,
þær eru hættulegar sjálfri geðheilsu
þjóðarinnar. Þær eiga ríkastan þátt
í að við göngum fram eins og bí-
pólar sjúklingur; með dugnaði,
atorku og fjöri sem endar þó því
miður yfirleitt með oflæti og
fruntaskap, en sökkvum niður í
djúpt þunglyndi á milli.
Og rétt eins og bípólar sjúklingar
vilja fyrir alla muni engin lyf taka
meðan þeir eru enn á uppleið, af
því þá eru þeir svo snöggir og
skemmtilegir, þá má ekki nefna
þann möguleika á Svörtuloftum að
meðalið „evra“ kunni að vera æski-
legt gegn sveiflum og hæðum og
lægðum.
Skítt með hvað það kostar heim-
ilin í landinu. Engin andskotans
meðul hér!
Og meðan enn drynur þessi
boðskapur ofan af hæðum, þá rísa
hin fyrrum vígfúsu ungmenni,
Birgir og Sigurður Kári, enn upp
við dögg í útvirkjunum. Nokkuð
farnir að lýjast, vissulega, og er ekki
brynjan aðeins farin að ryðga? En
verjast þó enn. Og á meðan virðist
nýi kastalaherrann ekki hafa þrek
til að snúa við blaðinu og aflýsa
vörninni, því það er enginn sem
sækir að okkur.
Umsátursherinn er ímyndun.
Það er enginn að reyna að gera
okkur illt. Við stöndum bara
frammi fyrir einfaldri spurningu
um hvort aðild að ESB geti bætt og
styrkt efnahagslífið í landinu.
Grunur minn er sá að bæði Birgir
og Sigurður Kári viti ósköp vel að
sú yrði raunin. En foringjahollust-
an er slík að við skulum bíða …
bíða … bíða … bíða …
Fegurð
in
býr í...
Varist í útvirkjunum
aIllugi Jökulsson skrifar um Evr-ópumál
Afstaðan til
Evrópusam-
bandsins er –
hvaða skoð-
un sem
menn hafa á
því – stærsta
málið sem Íslendingar
standa nú frammi fyrir,
en það heitir að „efna til
ófriðar“ að mælast til
þess að stærsti stjórn-
málaflokkur landsins taki
afstöðu.
Á þingi Birgir Ár-
mannsson og Sigurður
Kári Kristjánsson.
Óskum eftir hressum og góðum bifreiða-
stjórum í fjölbreytta og skemmtilega vinnu.
Um er að ræða vinnu við afleysingar, sumar-
vinnu og eða heilsársvinnu. Unnið er eftir
gæðahandbók og stefnum félagsins í
umhverfis-öryggis- og gæðamálum.
Umsóknir óskast á gt@gtyrfingsson.is.
Nánari upplýsingar veittar í síma 482 1210
Má bjóða þér að ferðast
um landið á launum ?
Grænir og góðir síðan 1969