Morgunblaðið - 21.01.2005, Qupperneq 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JANÚAR 2005 37
MINNINGAR
Faðir okkar,
GUNNAR FRIÐRIKSSON,
frá Látrum í Aðalvík,
lést á Landspítala Landakoti föstudaginn
14. janúar.
Jarðarför hans verður gerð frá Dómkirkjunni
mánudaginn 24. janúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hans, er bent á Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Sæmundur, Friðrik,
Rúnar og Guðrún Gunnarsbörn
og fjölskyldur.
Mínar innilegustu þakkir til allra þeirra, er
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför elskulegs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
SKÚLA BJÖRGVINS SIGHVATSSONAR,
Skólavegi 24,
Keflavík.
Anna Jónsdóttir,
og fjölskylda.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, er
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför elskulegs eiginmanns míns, föður ok-
kar, tengdaföður og afa,
INDRIÐA SIGURÐSSONAR,
Holtsgötu 41,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki heima-
hlynningar Krabbameinsfélagsins og líknardeildar Landspítalans í Fossvo-
gi.
Fyrir hönd aðstandenda,
Svava Jenný Þorsteinsdóttir.
✝ Guðrún Brynj-ólfsdóttir fæddist
á Akranesi 1. apríl
1918. Hún andaðist á
Sjúkrahúsi Akraness
16. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Brynjólfur
Nikulásson skipstjóri,
f. 18.11. 1890, d. 4.1.
1979, og Guðrún
Jónsdóttir, f. 7.8.
1887, d. 12.4. 1918.
Systkini samfeðra
eru Auður, f. 30.3.
1935, og Nikulás, f.
9.9. 1936, d. 12.4.
1997.
Guðrún giftist hinn 30. janúar
1937 Bergþóri Guðjónssyni skip-
stjóra, f. 18. mars 1913, d. 26. febr-
úar 2000. Foreldrar hans voru
Guðjón Þórðarson, f. 8.12. 1885, d.
23.6. 1941, og Ingiríður Bergþórs-
dóttir, f. 1.11. 1889, d. 3.9. 1958.
Börn Guðrúnar og Bergþórs eru:
1) Brynjar, f. 28.10. 1937. 2) Guð-
jón, f. 31.3. 1944, d. 2.3. 1994, maki
Salóme Guðmundsdóttir veflista-
kona, f. 17.9. 1946. Dóttir þeirra er
Lára Huld lögfræðingur, f. 21.5.
1968 og er sonur
hennar Guðjón Alex
Flosason. 3) Ósk
Gabríella, f. 1.9.
1948, maki Óli Jón
Gunnarsson bæjar-
stjóri, f. 7.7. 1949.
Synir þeirra eru a)
Bergþór aðstoðar-
maður samgöngu-
ráðherra, f. 26.9.
1975, b) Jóhann
Gunnar flugmaður, f.
3.1. 1980 og c) Rúnar,
fjölbrautaskólanemi,
f. 26.6. 1986.
Guðrún missti
móður sína skömmu eftir fæðingu
og var þá tekin í fóstur til hjónanna
að Görðum á Akranesi, Vigdísar
Jónsdóttur og Sigmundar Guð-
mundssonar, þar sem byggðasafn
Akraness er í dag. Eftir andlát
Vigdísar bjó hún með Ósk Sig-
mundsdóttur uppeldissystur sinni.
Guðrún stundaði nám við hús-
mæðraskólann á Ísafirði, og helg-
aði sig heimilisstörfum alla tíð.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Hinn 16. janúar kvaddi mín elsku-
lega tengdamóðir Guðrún Brynjólfs-
dóttir, 86 ára að aldri. Guðrún var trú-
uð og kærleiksrík manneskja og við
sem umgengumst hana fengum að
njóta þess í ríkum mæli. Ég minnist
okkar fyrstu kynna er ég kom á heim-
ili hennar á Skólabrautina fyrir 40 ár-
um síðan og hvað hún tók mér af mik-
illi hlýju sem verðandi tengdadóttur
sinni. Með okkur tókst vinátta sem
aldrei bar skugga á.
Guðrún ólst upp hjá fullorðnum
hjónum Vigdísi og Sigmundi sem
bjuggu að Görðum og var hún borin
þangað af föður sínum aðeins 12 daga
gömul eftir að móðir hennar lést af
barnsförum. Þegar hún var á 6. ald-
ursári lést fóstra hennar og tók þá
dóttir þeirra hjóna, Ósk Sigmunds-
dóttir við uppeldi hennar aðeins 18
ára gömul og var henni sem besta
móðir. Milli þeirra var mjög kært og
gott samband meðan báðar lifðu en
Ósk lést fyrir nokkrum árum.
Guðrún eignaðist 2 hálfsystkini,
samfeðra, þau Auði og Nikulás og var
samband þeirra ætíð mjög gott. Guð-
rún fór til Ísafjarðar 15 ára gömul
sem námsmey við Húsmæðraskólann
Ósk og var gaman að heyra hana
segja frá því hve vistin fyrir vestan
var skemmtileg. 18 ára gömul giftist
hún Bergþóri Guðjónssyni, skipstjóra
og fyrstu búskaparárin þeirra var
hann mikið á sjónum og var Guðrún
heima með börnin og hugsaði vel um
heimili sitt sem ætíð var hlýlegt og
fallegt. Guðrún var mjög söngelsk
kona og söng með kór eldri borgara á
Akranesi í mörg ár og hafði hún mjög
gaman af því enda félagslynd að eðl-
isfari.
Mér er í fersku minni ferðalag sem
þau hjón fóru með mér og fjölskyldu
minni til Ísafjarðar fyrir mörgum ár-
um síðan og heimsóttum við foreldra
og systkini mín í yndislegu veðri.
Guðrún og Bergþór fluttu að Dval-
arheimilinu Höfða og undu hag sínum
vel en Bergþór lést skömmu síðar og
var það henni mjög erfitt þó hún hefði
ekki um það mörg orð. Hún var hin
góða og gjöfula móðir, tengdamóðir,
amma og langamma sem allir gátu
leitað til og vissu að alltaf hafði hún
tíma til að hlusta og hughreysta ef
með þurfti. Það var gott að vera ná-
lægt þessari góðu konu og minnist ég
margra góðra stunda er hún sagði
mér frá uppvaxtarárum sínum á
Görðum og þegar hún var kaupakona
ásamt vinkonu sinni á bænum Leirá.
Barnabörnum hennar þótti gott að
koma til ömmu og dvöldu þar mörg-
um stundum. Guðrún var búin að vera
lengi veik en alltaf jafn dugleg að ná
sér aftur.
Alltaf var hún með bros á vör og
þakklát fyrir allt sem var gert fyrir
hana.
Æðrulaus og þolinmóð, þessi orð
komu fyrst upp í huga mér er ég kveð
tengdamóður mína en við sem eftir
lifum eigum góðar minningar sem
hvorki mölur né ryð fær grandað.
Að lokum vil ég kveðja með erindi
eftir móðurömmu mína, Guðrúnu
Halldórsdóttur frá Hóli:
Þegar húmar og hallar degi
heimur hverfur og eilífðin rís.
Sjáumst aftur á sólfögrum degi
þar sem sælan er ástvinum vís.
Salóme Guðmundsdóttir.
Mig langar til að minnast ástkærar
ömmu minnar, Guðrúnar Brynjólfs-
dóttur, með eftirfarandi orðum. Í
minningunni lifa góðar og dýrmætar
minningar um yndislega og hlýja
ömmu sem ég gat alltaf leitað til, jafnt
á barnsaldri sem á fullorðinsárum
mínum. Ég man eftir mér fimm ára að
stauta í lestrarbók við eldhúsborðið á
Skólabrautinni, ég man eftir mér við
borðstofuborðið á sama aldri að spila
marías við ömmu, ég man eftir góða
ilminum sem alltaf var í eldhúsinu og
ég man hvað það var alltaf gott að fá
að vera hjá afa og ömmu. Á fullorðins-
árum mínum minnist ég þess hvað
þau voru glöð þegar þeim fæddist
barnabarnabarn árið 1999. Síminn
hringdi á fæðingardeildinni fljótlega
eftir að sonur minn kom í heiminn –
það var amma að athuga hvort okkur
heilsaðist nú ekki örugglega vel.
Svona var hún – alltaf vakin og sofin
yfir velferð barna sinna og barna-
barna. Amma var góðum gáfum gædd
og kunni ýmislegt sem okkur hinum
er ekki einleikið, t.d. að spila á munn-
hörpu og jafnframt var hún vel hag-
mælt. Það er þó fyrst og fremst sú
umhyggja og hlýja sem hún bar í
brjósti til síns fólks sem stendur upp
úr. Ég vil þakka fyrir að hafa mátt
njóta þeirrar gæfu að eiga svo góða
ömmu og njóta samvista við hana
svona lengi. Nú er komið að hinstu
kveðju og ég bið góðan Guð um að
varðveita sál hennar og minningu.
Lára Huld Guðjónsdóttir.
Þegar við hjónin lögðum af stað
með Guðrúnu tengdamóður mína til
Akraness 2. janúar sl. læddist að mér
sá grunur að þetta væri síðasta heim-
sókn hennar í Stykkishólm.
Guðrún dvaldi hjá okkur um ára-
mótin og var ljóst að heilsufari hennar
hafði hrakað verulega.
Það eru rösklega þrjátíu ár síðan
ég kynntist Guðrúnu, þegar við Ósk
dóttir hennar vorum að draga okkur
saman. Þá strax kynntist ég þeirri
hlýju og jákvæðni sem alltaf geislaði
af henni.
Lífið var Guðrúnu ekki alltaf dans á
rósum því hún missti móður sína
skömmu eftir fæðingu. Hún var tekin
í fóstur til hjónanna að Görðum á
Akranesi þeirra Vigdísar Jónsdóttur
og Sigmundar Guðmundssonar. Vig-
dís andaðist síðan þegar Guðrún var
sex ára og eftir það bjó hún hjá Ósk
Sigmundsdóttur uppeldissystur sinni,
sem hún leit alltaf á sem fóstru sína.
Milli þeirra var mikil virðing og hlýja
og þegar Guðrún eignaðist einkadótt-
ur sína skýrði hún hana í höfuðið á
henni. Guðrún gekk í húsmæðra-
skólann á Ísafirði eftir að þau Berg-
þór kynntust og lagði þar grunn að
þeim myndarskap sem einkenndi
hana alla tíð í rekstri heimilis þeirra
hjóna. Guðrún var hagmælt mjög og
hafði mikið yndi af munnhörpu sem
hún lék á af mikilli list. Víða liggja
lausavísur eftir hana, sem því miður
hefur ekki verði haldið til haga og oft-
ast voru þær ómerktar höfundi. Á af-
mælisdögum lét hún oft fylgja vísu-
korn með heillaóskum, til sam-
ferðamanna.
Það var þeim hjónum Guðrúnu og
Bergþóri mikill harmur þegar Guðjón
sonur þeirra greindist með krabba-
mein og andaðist langt um aldur
fram, tæplega fimmtugur, eftir bar-
áttu við þann illvíga sjúkdóm. Þann
harm bar hún í hljóði, en ekki er mér
grunlaust að hún hafi hlakkað til
þeirrar ferðar sem okkur allra bíður
og hitta þar eiginmann og son.
Það voru allmargar skemmtilegar
ferðir sem farnar voru og hafði Guð-
rún mjög gaman af að ferðast. Veiði-
ferðirnar eru einnig ógleymanlegar
og standa veiðiferðirnar í Flekku-
dalsá þar uppúr en þær voru í leiðinni
gerðar að fjölskylduferðum og lagði
Guðrún mikla áherslu á að alltaf væri
mikill og góður matur tilbúinn ef ein-
hverjir af veiðimönnunum kæmu við í
veiðihúsinu og dvaldist manni stund-
um meir en áköfum veiðimönnum
sæmdi, við góðan viðurgjörning.
Ég get ekki fullþakkað hversu vel
Guðrún og Bergþór reyndust sonum
okkar þegar þannig stóð á að þeir
væru í heimsókn eða með aðstöðu hjá
þeim á Skólabrautinni og aldrei taldi
Guðrún eftir sér að stjana í kringum
þá. Segja má að þeir hafi verið ofdekr-
aðir á köflum.
Oft heyrði ég Guðrúnu tala um hve
gaman hún hafði af að syngja með kór
eldri borgara á Akranesi, en það gerði
hún í um áratug, sér til ánægju og
yndisauka.
Á kveðjustund koma þessar fallegu
sálmalínur upp í hugann.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
(Valdimar Briem.)
Ég bið guð að styrkja aðstandend-
ur hennar alla.
Óli Jón Gunnarsson.
Nú er sú stund runnin upp að
elskuleg amma mín er fallin frá og
tími kominn fyrir kveðjustund. Á
stundu sem þessari hugsa ég til baka
um allar góðu minningarnar sem ég á
um hana. Guðrún amma var einstök
manneskja í huga þeirra sem hana
þekktu og var mikil hlýja sem umlék
hana. Þegar við bræðurnir komum í
heimsókn til afa og ömmu, þegar við
vorum að alast upp, tók amma ávallt á
móti okkur brosandi með opnum örm-
um. Ég man vel eftir því þegar amma
kenndi mér að spila á spil, til dæmis
svarta-Pétur og þegar hún reyndi ár-
angurslítið að útskýra fyrir mér að
betra væri að hafa færri spil, en fleiri,
á hendi í olsen olsen. Eitt skiptið birt-
ust þau hjónin óvænt í heimsókn til
mín þar sem ég var í sumarbúðum í
Vatnaskógi. Það fannst mér sem
litlum hnokka alveg frábært enda var
alltaf eins og birti yfir þega þau kíktu
við, hvar svo sem það var. Þegar ég
dvaldi hjá ömmu og afa um lengri eða
skemmri tíma þá var það venjan að
fara ,,rúnt niður á bryggju“ eins og afi
kallaði það. Amma hafði ánægju af
bryggjurúntinum og þegar ég varð
eldri gat ég, sem ég og gerði, boðið
henni á rúnt um Akranes og ná-
grenni. Þetta voru góðar stundir sem
ég naut mikils og má í raun segja að
oft minntu samverustundir okkar
meira á vinskap en samband ömmu
og barnabarns. Þegar ég varð eldri
fannst mér virkilega ánægjulegt að
fara og hitta ömmu á dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi, þar sem hún bjó
frá 1998, til að spjalla um daginn og
veginn. Hún átti líka til að hringja í
mig til að bjóða góðan daginn og var
það bókað mál að hvernig sem á
manni lá, þá var maður undantekn-
ingarlaust léttari í lund í lok samtals-
ins. Þetta eru þau áhrif sem hún
amma hafði á fólk í kringum sig.
Elsku amma mín, nú ert þú farin og
við verðum að kveðjast að sinni. Ég
bið guð að blessa þig og varðveita.
Þakka þér fyrir allt það góða sem þú
hefur gert fyrir mig, því ég er betri
maður fyrir.
Jóhann Gunnar Ólason.
GUÐRÚN
BRYNJÓLFSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Guð-
rúnu Brynjólfsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga. Höf-
undar eru: Bergþór Ólafsson.
Við þökkum innilega þeim fjölmörgu, sem hafa
á margvíslegan hátt sýnt okkur samúð og hlý-
hug vegna fráfalls ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
STEINARS S. WAAGE
fyrrverandi skókaupmanns
Kríunesi 6,
Garðabæ,
sem lést á Landsspítalanum í Fossvogi föstudaginn 17. desember sl.
Sérstakar þakkir til séra Jóns Dalbú og tónlistarfólksins, sem gerðu
kveðjustundina í Hallgrímskirkju að þeirri einstöku stund sem hún var.
Einnig innilegar þakkir til þeirra, sem styrktu félagasamtök Steinars eða
önnur félög.
Biðjum ykkur öll Guðs blessunar.
Clara Grimmer Waage,
Vera Waage,
Elsa Waage, Emilio De Rossi,
Snorri Waage, Kristín Skúladóttir,
Clara Víf, Tandri, Anna Cecilie, Júlía Charlotte,
Thelma Lind, Rebekka, Alma Rut.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
GUÐMUNDAR MAGNÚSAR JÓNSSONAR,
Garðabraut 6,
Akranesi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki E-deildar
Sjúkrahúss Akraness fyrir góða umönnun.
Jakobína Þóra Pálmadóttir,
Jón Helgi Guðmundsson, Elsa Björk Knútsdóttir,
Guðný Guðmundsdóttir,
Jórunn Petra Guðmundsdóttir, Jóhann Hafsteinn Hafsteinsson,
Helga Guðmundsdóttir,
barnabörn og langafabarn.