Morgunblaðið - 21.01.2005, Síða 45

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 21. JANÚAR 2005 45
Geggjað grínleikrit eftir DANIEL GUYTON
GUNNAR HELGASON FRIÐRIK FRIÐRIKSSON HÖSKULDUR SÆMUNDSSON
Þeir feðgar segja að hug-myndin hafi fæðst smátt ogsmátt á undanförnum ár-um. „Við erum báðir tölu-
vert mikið fyrir orðið og ég hef verið
að pára eitthvað niður í gegnum tíð-
ina. Sverrir hefur reyndar fengist við
það líka; hann er eiginlega frægara
ljóðskáld en ég því tvö ljóð eftir hann
hafa lent á morgunverðarborði
flestra landsmanna, á mjólkur-
fernum,“ segir Jón.
Faðirinn sér engu að síður um
ljóðagerðina á plötunni, sem var tekin
upp fyrir jólin 2003, en gefin út fyrir
síðustu jól. Jón hafði verið að vinna
með Guðjóni Hafliðasyni, hönn-
unarstjóra í Odda, og hann kynnti
feðgana fyrir Óskari Einarssyni tón-
listarmanni og upptökustjóra. Þá
fóru hjólin að snúast.
Sverrir hafði lesið nokkuð af ljóð-
um föður síns, meðal annars ljóða-
bókina Fjörutíu og níu ljóð og eitt til
viðbótar, sem Jón sendi frá sér árið
1992. „Hann var aðeins byrjaður að
velta fyrir sér útsetningum og því-
líku, en að mestu leyti urðu ljóðin til
fyrst og tónlistin síðan,“ segir Jón.
Bókmenntir hluti af lífinu
Að sögn Jóns halda flestir sem ekki
þekkja hann að hann sé verkfræð-
ingur. „Ég vinn hjá slíku fyrirtæki,
sem fæst við tækni. Eða þá að fólk
telur mig vera viðskiptafræðing. Ég
er hins vegar hvorugt. Ég er húm-
anisti; lærði þýskar bókmenntir og
þýsku í Þýskalandi, lauk svo náminu
hér í Háskóla Íslands og tók íslensku
líka. Ég lærði hins vegar talsverða
eðlis- og stærðfræði á sínum tíma í
MR, sem hefur gert mér starfið auð-
veldara en ella. Ég hef alla tíð haft
mikinn áhuga á ljóðum og ólst upp í
nálægð við bókmenntir.“
Spurður hvort hann noti ljóðagerð
sem afslöppun frá erli fram-
kvæmdastjórastarfsins svarar hann
játandi. „Mér finnst þetta líka vera
hluti af lífinu. Ég get til að mynda
verið að fara með ljóð í bílnum, um
miðjan dag. Þetta er mín næring,
hvenær dags sem er. Þannig finnst
mér að bókmenntir eigi að vera; ekki
settar í sérstakt hólf, með verðlauna-
afhendingu á Bessastöðum, heldur
hluti af lífinu.“
Jón tekur undir fullyrðingu blaða-
manns um að yrkisefni ljóðanna á
Orðin tóm sé breytingar. „Já, það má
segja að verið sé að fjalla um Ísland í
hvörfum. Á breytingaskeiði. Ljóðin
einkennast af vissum söknuði, án þess
þó að ég sé að setja mig á háan hest.
Þótt ég geri nokkurt grín að þjóð-
félaginu er ég hluti af því. Ég panta
mér pítsu og fer í Kringluna og
Smáralind eins og aðrir.
Umfjöllunarefnið er að nokkru
leyti tungumálið og breytingar á því;
gömul og ný menning. Í ljóðunum er
horft frá sjónarhóli hins venjulega
hugsandi manns og fjallað um það
sem hann veltir fyrir sér. Hvort sem
það eru hryðjuverkin 11. september,
sjálfsvígsárásir eða annað. Annars er
Reykjavík töluvert í miðdepli, ástin,
listin og hraðferð tímans. Þá örlar á
gamansemi; sums staðar er slegið á
létta strengi. Þarna er aðeins verið að
vara við firringunni og benda á að
maður sé manns gaman. Við megum
ekki gleyma okkur í viðureigninni við
tölvur og tæki,“ segir Jón.
Tvíeykið taumlausa
Sverrir er menntaður gítarleikari;
er á öðru ári í FÍH eins og stendur, á
djass- og rokkbraut, undir hand-
leiðslu Björns Thoroddsens og Jóns
Rafnssonar. Þá hefur hann notið leið-
sagnar Péturs Jónassonar gítarleik-
ara. Aðspurður segist Sverrir tölu-
vert vera að fást við spilamennsku
þessa dagana. „Já, ég er í Tvíeykinu
taumlausa, ásamt vini mínum, og við
ætlum að fá vini okkar með okkur og
taka þátt í næstu Músíktilraunum,“
segir Sverrir. Og þá er ekki allt upp
talið, því hann tekur þátt í Herranótt
Menntaskólans; leikur eitt af aðal-
hlutverkunum og semur tónlist fyrir
hana ásamt félögum sínum.
Feðgarnir segjast ekki vera með
mjög ólíkan tónlistarsmekk, en Jón
segist þó hafa staðnæmst að nokkru
leyti við miðjan níunda áratuginn.
„Ég er fæddur árið 1957 og þekki
þess vegna nokkuð vel flestalla tónlist
fram til 1985–90. Nú þekkir maður af-
ar lítið af því sem er vinsælast, nema
þá í gegnum strákana mína,“ segir
hann, en Sverrir á tvo yngri bræður,
Kristján og Guðmund Óla.
Jón segist vera mikill aðdáandi
Bobs Dylans og Sverrir segist vera
það líka. „Svo var ég að hlusta á Dire
Straits og líklega fékk hann hluta af
gítaráhuganum í gegnum það. Þá
fann hann plötu sem ég hafði keypt á
flugvelli og lítið hlustað á, með U2, og
hún greip hann alveg,“ segir Jón.
„Já, hún er mín uppáhalds-
hljómsveit, auk Dave Matthews
Band. Svo held ég mikið upp á Jeff
Beck gítarleikara. Þá hlusta ég á
mjög marga djassara, eins og Joe
Pass og Miles Davis. Reyndar hlusta
ég á allt sem að eyra kemur, en við
feðgar mætumst í Dylan og Simon og
Garfunkel,“ segir Sverrir.
Plötugerðin sjálf var ótrúlega lítið
verk, segja þeir, að minnsta kosti
gekk hún vel og snögglega fyrir sig.
„Þetta tók rúma tvo daga. Ég spilaði
undir ljóðalesturinn á kassagítarinn,
þannig að við tókum upp grunninn
„læv“. Svo lagaði ég upptökurnar og
hlóð ofan á þær eftir þörfum. Þetta
gekk ótrúlega vel, en það er líka
vegna þess hversu Óskar Einarsson
er flinkur hljóðmaður,“ segir Sverrir.
„Já, ég vil endilega að það komi
fram að hljóðblöndunin gerir verkið
að því sem það er. Við unnum með
mönnum í hæsta gæðaflokki, Óskari
og Guðjóni Hafliðasyni, sem hannaði
umslag og bækling,“ bætir Jón við.
Ekki dægurfluga
Platan var sem fyrr segir tekin upp
fyrir rúmu ári, en gefin út opin-
berlega núna. Í millitíðinni hafði
Sverrir breytt einum átta lögum og
Óskar farið yfir hljóðblöndunina.
Ekkert var þó átt við lestur Jóns.
„Diskurinn batnaði við þessa með-
ferð,“ segir Jón. Plötunni var dreift til
vina og ættingja fyrir jólin 2003 og
vegna áskorana var ákveðið að gefa
hana út opinberlega ári seinna. „Við
vorum reyndar svolítið seint á ferð-
inni fyrir jólin, sem helgaðist af því að
Sverrir var í prófum, auk þess sem ég
þarf stundum að sinna starfi mínu, í
hjáverkum,“ segir Jón og kímir,
„þannig að við náðum ekki að kynna
plötuna alveg sem skyldi. En hún er
ekki dægurfluga og ætti að geta lif-
að,“ heldur hann áfram.
Feðgarnir eru sammála um að þeir
ætli örugglega að halda áfram á þess-
ari braut. „Við höfum fundið vissan
tón og hver veit nema önnur plata
komi fyrir næstu jól. Líklega vinnum
við hana í september og þá höfum við
vonandi tíma til að sinna kynning-
arstarfi af nægilegum krafti. Fyrst er
það Íslandsfrægðin, svo heims-
frægðin!“ segir Jón í léttum tón.
Tónlist | Feðgarnir Jón og Sverrir Norland senda frá sér ljóðaplötuna Orðin tóm
Feðgar ljóða og laga
Jón Norland og sonur hans Sverrir eru menn
laga og ljóða. Starf Jóns er ekki algengt meðal
skálda; hann er framkvæmdastjóri fyrirtækis,
nánar tiltekið fyrirtækisins Smith & Norland.
Sverrir er 18 ára og þykir vera afar efnilegur
gítarleikari. Saman sendu þeir frá sér plötuna
Orðin tóm, með lögum sonarins við ljóð föðurins.
Morgunblaðið/Jim Smart
Feðgarnir Jón og Sverrir Norland hafa ekki svo ólíkan tónlistarsmekk;
hafa t.d. báðir gaman af Dylan og Simon og Garfunkel.
ivarpall@mbl.is