Morgunblaðið - 27.01.2005, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2005 33
MINNINGAR
til að gleðja þig og í raun var þá svo
auðvelt að gefa. Alltaf varstu ófeim-
in að láta skoðanir þínar í ljós þó
svo stundum hafi maður ekki alltaf
verið sammála en þú hélst þínu
striki og ef þér líkaði ekki eitthvað
þá léstu í þér heyra. Lífið er svo
skrítið, það hefst og það endar, það
er nokkuð sem við vitum fyrir víst
að sé alveg öruggt. Hvað við gerum
þar á milli er lærdómur, og nú ertu
útskrifuð úr þessum lífsins skóla.
Það er það góða sem situr eftir sem
veldur okkar sorg og tárum. Elsku
Munda mín. Guð varðveiti og blessi
þig og hvíl þú í friði. Við vitum að þú
ert með okkur ætíð. Einhver sagði:
„Við fæðumst grátandi og allir
brosandi í kringum okkur og þegar
við kveðjum gráta allir í kringum
okkur en við förum brosandi.“
Brosið hlýjaði hjarta mitt
teymdir mig um engi
sólin kyssir barnið sitt
telpur bæði og drengi.
Þú skapaðir bæði dali og fjöll
með litum, striga og penslum
nú gengur þú um í himnahöll
með vitringunum elstu.
Hugur okkar dvelur hjá þér
á þessum sorgar tímum
þú munt eiga stað í hjörtum vér
sál og huga mínum.
Hvíldu í friði, Munda mín
líttu til ljóssins bjarta
Guð blessar og geymir börnin sín
við þig kveðjum með söknuð í hjarta.
Helena Íris Kristjánsdóttir,
Kristvin Guðmundsson,
Irma Mjöll Kristvinsdóttir,
Eva Sól Kristvinsdóttir,
Embla Dís Kristvinsdóttir.
Amma mín, nú ertu farin frá okk-
ur til betri staðar en áður. Ef þú
bara vissir hve mikið mér þótti
vænt um þig. Símtölin þín voru svo
hlý og góð, nú verða þau ekki fleiri.
Nú hvílir þú bara í friði og ró.
Þegar þú komst til okkar um ára-
mótin varstu eitthvað svo þróttlaus
að mér fannst þú vera svo þreytt og
lúin, þá fannst mér að þú ættir ekki
langt eftir. En alltaf hlustaðir þú og
við hlógum að sögunum sem við
skiptumst á hérna við eldhúsborðið.
Svo spiluðum við og spiluðum, það
var svo gaman, nú veit ég ekki hver
á að spila við mig.
Nú ertu farin en ég á minning-
arnar og þær geymi ég í hjartanu
mínu þangað til ég hitti þig aftur og
þá getum við sagt sögur og spilað
spilin sem þú kenndir mér.
Ég þakka þér fyrir öll árin sem
við áttum saman og allt það góða.
Ég gat sagt þér allt og treyst.
Guð blessi þig.
Þitt barnabarn
Kolbrún Lind.
Okkur langar til að pára hér
nokkur orð á blað til að minnast
hennar ömmu okkar, Mundu Pálín
á Sogni. Það var alltaf gaman að
koma þangað í heimsókn,við fórum í
körfubolta í garðinum, skoðuðum
hunda, ketti, kettlinga, hænur,
hana og silunga.
Já, dýralífið var fjölbreytt. Svo
renndum við okkur á þotum og sleð-
um í brekkunni bakvið Sogn og fór-
um í fjallgöngu og kíktum á berin.
Stundum fórum við í Eden og
keyptum ís, eða í bakaríið og keypt-
um snúð og kókómjólk. Nú seinni
árin höfum við ekki hist svo mikið
uppi á Sogni.
Þú komst ekki til okkar um jólin
af því að þú vildir vera hjá vinum
þínum á Sogni, af því að þeir gátu
ekki farið heim til sín um jólin.
Svo komu áramótin og þú horfðir
á okkur strákana þína sprengja og
skjóta upp flugeldum og brenna
blys, en þú vildir bara stjörnuljós til
að brenna á svölunum.
Svo óskaðir þú öllum gleðilegs
nýs árs. Svo kvöddumst við 2. jan-
úar á nýja árinu og var það síðasta
kveðjan okkar.
Ó, Jesú bróðir besti
þú barnavinur mesti
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
Söknum þín, elsku Munda amma.
Við verðum alltaf strákarnir þínir.
Kristján Ingi og Enok Anton.
… mundu þótt veröld sé hjartahörð,
þótt hrokinn sigri og rétturinn víki,
bölið, sem aldrei fékk uppreisn á jörð,
var auðlegð á vöxtum í guðanna ríki.
(Einar Benediktsson.)
Hinstu rök lífsins og tilverunnar
eru okkur hulin ráðgáta. Hvers
vegna er veikindum, áföllum og
þjáningum svo misskipt meðal
mannanna barna? Hvað veldur
hinni þungu sorgarbyrði jafnframt
öllu því góða sem með okkur býr?
Hvers mega sín vilji og kærleikur
mannanna?
Í dag er Munda Pálín Enoksdótt-
ir til moldar borin. Hún dvaldist hin
síðari ár á Réttargeðdeildinni á
Sogni. Hennar er nú saknað af okk-
ur öllum sem kynntumst henni hér
og áttum hana að vini. Gæfa og
gjörvileiki áttu ekki hnökralausa
samleið í lífi Mundu. Á unga aldri
greindist hún með sjúkdóm sem
lengi reyndist erfitt að halda í
skefjum. Veikindi hennar og alvar-
leg sjúkdómseinkenni leiddu til
langtímainnlagna, bæði á sjúkra-
húsum og fyrr á tíð á öðrum
stofnunum við misjafnan kost á
köflum svo vægt sé orðað. Dóm-
hörku, sinnuleysi og tillitsleysi í
garð geðsjúkra og aðstandenda
þeirra hefur löngum verið lítill
hörgull á.
En hvernig reiddi Mundu sjálfri
af í ólgusjónum og öllum erfiðleik-
unum? Hvað gerir hana eftirminni-
lega? Í hverju fólst gjörvileiki
hennar? Meðal helstu eiginleika
hennar voru hin sjarmerandi út-
geislun innri lífsorku, áhugi og hug-
ulsemi, glettni og grín sem ekkert
beit á. Hún tjáði sig einnig í mynd-
um og kveðskap sem hún gaf út í
litlum kverum. Hún var mann-
blendin og baráttuglöð og tók á ár-
um áður þátt í félagsstörfum er lutu
að mannúðarmálum. Heil heilsu
hefði Munda Pálín getað látið að sér
kveða á ýmsum sviðum samfélags-
ins.
Munda gat eins og aðrir átt erf-
iðar stundir, verið tannhvöss og
hrjúf en allt leið það hjá og vék fyrir
mannkostum hennar.
Síðustu árin er ólæknandi líkam-
legur sjúkdómur steðjaði að og
kraftarnir dvínuðu hélst karakter-
inn óskertur. Hún vissi að hverju
dró, en aldrei heyrðist eitt æðruorð
vegna þess, og hún stóð sjúkdóminn
af sér miklu lengur en búist var við.
Hlynur krabbameinslæknir á
Landspítalanum og læknarnir á
Heilbrigðisstofnun Suðurlands
urðu kunningjar hennar og vinir.
Er þeim öllum þökkuð frábær að-
hlynning.
Munda varðveitti reisn og virðu-
leik til hins síðasta. Hún valdi sér
sjálf fallegan legstað í Kotstrand-
arkirkjugarði. Nú er áþreifanlega
tómlegt þar sem hún var. Aðstand-
endum er vottuð innileg samúð á
þessari erfiðu stundu. Megi þeim
vegna vel.
F.h. starfsfólksins á Réttargeð-
deildinni að Sogni,
Magnús Skúlason.
Hann er ekki svo ýkja langur,
þessi spölur, sem okkur er ætlað að
ganga frá vöggu til grafar, í það
minnsta ekki sé lögð á hann mæli-
stika eilífðarinnar. Og þótt ýmsum
þyki stórtíðindi gerast harla oft á
þeirri stuttu göngu, þá örkum við
nú flest leiðina þá arna í því til-
breytingarleysi sem kallast „eðli-
legt líf“. Þó er það svo með suma, að
þeim virðast ásköpuð stærri örlög
en öðru fólki, ýmist til gæfu eða
harms, nema hvort tveggja sé.
Munda Pálín gekk æviveg sinn í
þeim skugga, sem fæstir svo mikið
sem vilja vita af. Allt frá því hún var
um tvítug að aldri gekk hún ekki
heil til skógar. Og sú byrði, sem hún
mátti bera, varð bæði henni og öðr-
um þung. Og ekki meira um það.
Leiðir okkar Mundu lágu fyrst
saman, þegar ég gerðist kóngsins
lausamaður á stofnun einni, sem
herbergjar ólánsfólk í þeirri von, að
það nái áttum í lífinu. Hún var ald-
ursforseti í þessum félagsskap og
naut sem slík ákveðinnar virðingar
starfsfólks og vistmanna. Reynar
var sú virðing verðskulduð, burt
séð frá aldrinum. Munda var nefni-
lega eftirminnileg fyrir margra
hluta sakir. Hún gat verið svolítið
eins og veðrið hér sunnan heiða;
nokkuð rysjótt í lund. Vængjaþytur
lóunnar eina stundina; brast á með
rosa þá næstu. En oftast blíðlynd.
Og ekkert aumt mátti hún sjá.
Þegar nýliðar koma á stofnun
eins og þá, sem Munda dvaldi á síð-
ustu æviárin, er jafnan látið á það
reyna, hversu langt er hægt að
ganga gagnvart þeim. Gildir þá
einu, hvort komumaður er starfs-
maður eða vistmaður. Og sjálfir
þurfa þeir einnig að þreifa á þeim,
sem fyrir eru á fleti. Er skemmst
frá að segja, að okkur Mundu samdi
heldur treglega til að byrja með. En
eftir að okkur varð ljóst hvar úr
hausi beggja horn stóðu tókust með
okkur skemmtileg kynni. Kveð ég
því Mundu vinkonu mína með
nokkrum trega en um leið gleði, vit-
andi hana í ljósinu bjarta, sem hún
þráði svo mjög.
Pjetur Hafstein Lárusson.
Elsku Munda mín, ég sakna þinn-
ar samveru. Við vorum svo góðir
vinir og ég kallaði þig eilífðarvin-
konu mína og þú mig eilífðarvin.
Við urðum fljótt vinir eftir að ég
kom hingað á Sogn. Þú hafðir svo
mikla kímnigáfu og léttir dvöl mína
hér með fallegum orðum og faðm-
lögum. Það var svo gott að geta
hlegið aðeins með þér og þú komst
mér oft upp úr þunglyndi.
Þú varst yndisleg persóna með
mikla útgeislun. Ég mun alltaf
minnast þín og allar þær góðu
stundir sem við áttum saman hér á
Sogni.
Við vorum vön að skrifa hvort
öðru falleg bréf og ég á núna heila
stílabók með bréfum þínum sem
voru svo kær og upplífgandi.
Stundum voru erfiðir tímar en þú
barst alltaf svo mikla væntumþykju
til mín að mér gat ekki liðið illa. Ég
gleymi aldrei brosi þínu og hugg-
unarorðum sem þú veittir mér. Þú
varst og verður alltaf verndarengill
Sogns og minn.
Nú veit ég að þér líður vel hjá
þínu fólki í himnaríki eins og þú tal-
aðir alltaf um að yrði eftir þinn dag
hér á jörðu.
Blessuð sé minning þín.
Þinn eilífðarvinur,
Ásbjörn Leví Grétarsson.
Elskulega móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MUNDA PÁLÍN ENOKSDÓTTIR,
Sogni,
Ölfusi,
verður jarðsungin frá Kotstrandarkirkju, Ölfusi,
í dag, fimmtudaginn 27. janúar, kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Kær-
leikssjóð Sogns, Geðhjálp eða önnur góðgerðarfélög.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján V. Halldórsson, Elísabet Egilsdóttir,
Kári Halldórsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og lang-
afi,
STEINÞÓR BENEDIKTSSON
bóndi,
Kálfafelli,
Suðursveit,
sem lést á hjúkrunardeild Heilbrigðisstofnunar
Suðausturlands laugardaginn 22. janúar, verð-
ur jarðsunginn frá Kálfafellsstaðarkirkju laugar-
daginn 29. janúar kl. 14:00.
Benedikt Þór Steinþórsson, Ragnheiður Magnúsdóttir,
Bjarni Steinþórsson, Hrefna Guðmundardóttir,
Unnsteinn Ingi Steinþórsson, Svava Magnúsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
STEINUNN SVEINBJÖRNSDÓTTIR
frá Vegamótum,
Dalvík,
verður jarðsungin frá Dalvíkurkirkju laugar-
daginn 29. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Slysavarnafélagið Landsbjörg.
Steingrímur Þorsteinsson,
Jón Trausti Steingrímsson,
Sveinbjörn Steingrímsson, Lína Gunnarsdóttir,
María Steingrímsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
GUÐRÍÐUR FRIÐGEIRSDÓTTIR,
Nausti,
Stöðvarfirði,
verður jarðsungin frá Stöðvarfjarðarkirkju
laugardaginn 29. janúar kl. 14.00.
Björn Pálsson,
Páll Björnsson, Jóhanna G. Sólmundardóttir,
Þorsteinn Björnsson, Jóhanna M. Agnarsdóttir,
Elsa Jóna Björnsdóttir, Agnar Ásgeirsson,
Hrefna Björnsdóttir, Sverrir R. Reynisson
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR G. AUÐUNSDÓTTIR
frá Dvergasteini,
lést á Landspítalnum við Hringbraut að kvöldi
mánudagsins 24. janúar.
Útför fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 2. febrúar kl. 15.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim,
sem vilja minnast hennar, er bent á Hjálparstarf kirkjunnar.
Auðunn F. Kristinsson, Sigrún Inga Kristinsdóttir,
Jóhann H. Auðunsson,
Kristinn L. Auðunsson,
Sigríður D. Auðunsdóttir,
Árni G. Kristinsson,
Júlíanna M. Árnadóttir.