Morgunblaðið - 27.01.2005, Side 36

36 FIMMTUDAGUR 27. JANÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elenóra Jóns-dóttir fæddist í
Sjúkraskýlinu á
Hólmavík 10. sept-
ember 1930. Hún lést
á Landakoti þriðju-
daginn 11. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jón
Konráðsson bóndi á
Hafnarhólmi, f. 23.
september 1890, d. 7.
september 1961 og
Guðbjörg Gestsdóttir
húsfreyja, f. 12. októ-
ber 1895, d. 3. ágúst
1969. Fósturforeldr-
ar Elenóru voru Jörundur Gests-
son bóndi og hreppstjóri á Hellu í
Steingrímsfirði, f. 13. maí 1900, d.
29. september 1989 og Elín
Sigríður Lárusdóttir húsfreyja, f.
5. janúar 1900, d. 26. febrúar
1983. Uppeldis- og fóstursystkini
Elenóru eru: Ingimundur Gunnar
(látinn), Ragnar Þór,
Lárus Örn, Guðfinna
Erla, Vígþór Hrafn
og Guðlaugur Heið-
ar. Alsystkini henn-
ar eru: Gunnar Sig-
fús (látinn), Jón
Ingimar (látinn),
Guðrún Þorbjörg
(látin), Kjartan
Björgvin (látinn),
Þorbjörn (látinn),
Árni, Stefanía Hall-
dóra (látin), Kristín
(látin), Guðmundur
og Sonný Hilma.
Elenóra giftist
Herði Ragnarssyni, f. 14. ágúst
1928, d. 4. desember 2001 og var
gift honum í 18 ár en þá slitu þau
samvistum. Þeim varð ekki barna
auðið.
Úrför Elenóru fór fram frá Bú-
staðakirkju 19. janúar síðastlið-
inn, í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Nóa systir mín kemur að Hellu
þriggja mánaða gömul með Jóni föð-
ur sínum, en hann var á leið með
hana að Bassastöðum til hjónanna
Guðríðar og Áskels, þar sem móðir
hennar var veik eftir barnsburðinn.
Áður hafði hann reynt að koma
henni fyrir til bráðabirgða á
Drangsnesi en veikindi komu í veg
fyrir það. Meðan þau feðginin
þiggja góðgerðir brestur á stórhríð
sem stendur í u.þ.b. viku svo þau
komust hvorki lönd né strönd. Þeg-
ar veðrinu slotar og Jón hyggst
halda af stað segir móðir mín eitt-
hvað á þá leið hvort honum henti
ekki betur að fara heim til barna
sinna, telpan geti orðið eftir á Hellu
þar til hann hafi fundið henni stað til
lengri dvalar. Alllöngu síðar kom
Jón að sækja Nóu en þá hefur móðir
mín á orði að telpan megi vera um
kyrrt ef hann vilji – færri eigi hún
börnin og báða fætur heila – en
Guðbjörg móðir Nóu hafði fengið
staurfót út úr veikindum sínum.
Nóa litla varð því um kyrrt og er
ekki annað að sjá en að forsjónin
hafi ætlað henni það.
Ung komst þú í Helluhópinn
– hlýjan móðurfaðminn gistir
og áður en varði, einhvern veginn
orðin í bænum litla systir.
Ein af sjö í sama hreiðri
– sólskinsdagar – gleðivistir.
Og ást á pabba og elsku mömmu
aldrei þína daga misstir.
Já æskuárin voru sólskinsdagar
en allir urðu að læra að vinna. Vinn-
an var dyggð og nauðsynleg til að
lifa af. Við vorum alin upp í Guðstrú
og góðum siðum – lesnar með okkur
bænirnar á hverju kvöldi. Trú-
mennskan, vandvirknin og sam-
viskusemin voru í hávegum hafðar.
Við fengum trú á okkur sjálfum, líf-
inu, landinu og þjóðinni. Nóa var
ávallt trú í verkum sínum hvort
heldur sem var í fiskvinnu í Kefla-
vík, við sauma í Últíma eða sem
þerna á Hótel Loftleiðum. Hennar
heimilishald var frábært og hvergi
betri mat að fá en í heimsókn hjá
Nóu.
Nóa hafði einstaklega bjarta og
hljómfagra söngrödd. Ég man sem
drengur þegar systur hennar,
Hafnarhólmssystur, komu heim að
Hellu og sungu. Auðvitað var Nóa
með í þeim söng – og þá var nú gam-
an. Nóa hafði mikinn áhuga fyrir
söng og hefði viljað fara í söngnám
hefðu aðstæður leyft en lífsmottó
hennar var að skulda engum og eiga
til hnífs og skeiðar, vinna, vinna. Ég
man alltaf hvað hún ljómaði þegar
hún kom frá spákonu sem hafði sagt
henni að hún ætti eftir að verða
söngkona og það fræg. Nóu þótti
vænt um æskustöðvarnar og síðustu
árin var hún oft tekin með á Strand-
ir og það jafnvel eftir að hún var
orðin illa ferðafær. Hún naut þess
alltaf að vera heima á Hellu og fór
þá í stuttar gönguferðir jafnvel upp
að Gráasteini og árið 2000 man ég
eftir sjóferð út í Ytri-Hólma.
Nú óska ég þér góðrar ferðar til
himinslanda, þar sem verður tekið
vel á móti þér af ættingjum og vin-
um og þú munt syngja best og
fræknast af öllum englum. Þú verð-
ur ávallt ljúfur hluti minninganna
um æskuheimilið og æskustöðvarn-
ar. Ef til vill hittumst við þar næsta
vor.
Þú víst á Hellu verður stödd
með vorsins fyrstu stráum
og undurbjarta englarödd
ofan af himni bláum.
Ég vil fyrir hönd okkar systk-
inanna og fjölskyldna okkar þakka
Nóu alla þá hlýju og elsku sem hún
sýndi foreldrum okkar alla tíð. Eins
vil ég þakka henni allan hennar hlý-
hug til okkar systkinanna frá Hellu,
barna okkar og barnabarna. – Inni-
legustu þakkir, elsku Nóa mín.
Vígþór H. Jörundsson.
Sérðu dagsins röðul rísa,
rósum glita sólar vegi.
Heyrðu kyrrð í hljóði prísa
himindýrð á nýjum degi.
Fleygar perlur gulli glóa,
gimsteins leiftrum sindra og titra.
Auga manns í yndi fróa
eins og stjarnaskari glitra.
Nótt og dagur blóði blanda,
burtu skuggar allir flýja.
Birtist sýn til ljúfra landa,
ljósið skapar veröld nýja.
Himindrottning heiðisvegi
hefur skeið í geislaflóði.
Heilsar starfið dýrum degi,
Degi lífs í holdi og blóði.
Óma tónar ljúfa lagsins,
lífið stillir hörpu sína.
Nóttin felst í draumum dagsins,
duldar þrár í vonum skína.
Líða stundir lífs að vanda,
ljómar kvöldsins röðull fagur.
Ljúft að óttu blóði blanda
blessuð nótt og liðinn dagur.
(Jörundur Gestsson.)
– Lítil stúlka bendir út um rútu-
gluggann og segir hvellum rómi:
„Nóa, sjáðu lækinn þarna. Elín get-
ur hoppað yfir hann og ég get það
líka.“
Stuttu seinna: „Nóa, sjáðu hólinn
þarna. Elín getur klifrað upp á hann
og ég get það líka.“ Elín nafna mín
er þremur árum eldri en ég og dótt-
ir Guðfinnu föðursystur minnar.
Nóa brosti sínu blíða brosi og sann-
færðist um að þetta stæðist allt
saman! Ég var þriggja ára og á
mínu fyrsta ferðalagi með Nóu á
leiðinni á Hellu við Steingrímsfjörð
til afa og ömmu.
Þetta er mín fyrsta óljósa minn-
ing um Nóu. Reyndar sagði hún mér
oft þessa sögu og það má vel vera að
minningin stafi af því, en hún er
jafngóð fyrir því.
– Tvö börn, strákur og stelpa, hún
tíu ára og hann sex, með hnén út úr
buxunum eftir að hafa verið í marki
í fótbolta, banka upp á í Safamýr-
inni.
Nóa kemur til dyra. Þau eru hálf
hissa á því að hún skuli vera heima
og eru hvumsa. Þeim er boðið í bæ-
inn með kankvísu brosi. Jólakaka,
brúnkaka og fleira góðgæti kemur á
borðið ásamt mjólkinni. Já, mjólk-
inni köldu og ógleymanlegu! Minn-
ingin er svo sterk að okkur verkjar í
gagnaugun.
Glæsileiki, sjálfstæði, andblær
framandi landa, söngur, dansspor,
hnyttin tilsvör, hlýja, barngæska og
hjálpsemi. Allt þetta kemur upp í
hugann þegar hugsað er til baka,
allt frá því að við vorum börn og
munum fyrst eftir Nóu.
Nóa kom oft í heimsókn til for-
eldra okkar þegar við vorum að
alast upp og hún brá oft á leik við
okkur systkinin. Ingimundur, faðir
okkar, var elstur í systkinahópnum
á Hellu og var trúlega sá sem þurfti
að líta mest eftir yngri börnunum ef
á þurfti að halda á annasömum tím-
um í sveitinni.
Það var alltaf mjög hlýtt milli
hans og Nóu. Okkur þótti strax
vænt um þessa frænku okkar sem
var glæsileg, söng og dansaði og
hafði, með réttu, munninn fyrir neð-
an nefið. Aldrei stóð á því að bregða
fyrir sig glettni og heldur ekki að
svara fyrir sig ef svo bar undir.
Útlönd voru okkur systkinunum
framandi, enda hafði enginn á okkar
heimili farið út fyrir landsteinana.
Nóa, aftur á móti, heimsótti fjarlæg
lönd eins og Spán, Ítalíu og meira að
segja Ameríku. Yngsta systir Nóu,
Sonný, er gift Bandaríkjamanni og
Nóa fór a.m.k. tvisvar sinnum að
heimsækja hana. Hún átti góðar
minningar um þessar heimsóknir og
sagði okkur oft frá þeim. Henni var
einstaklega hlýtt til þessarar litlu
systur sinnar og hennar fjölskyldu.
Síðustu 20 árin bjó Nóa í Mjóu-
hlíð og þangað var gott að koma
eins og reyndar hvar sem hún bjó
sér heimili. Þangað komum við
systkinin oft og fjölskyldur okkar en
oftar var hún sótt á Hótel Loftleiðir,
eftir vinnu og tekin með heim, okk-
ur og henni til yndisauka. Nóa var
okkur sem eins konar önnur
mamma og amma barnanna okkar.
Snemma bar á hversu Nóa var elsk
að börnum og þau að henni. Okkur
er minnisstætt hversu börnin okkar
fögnuðu henni þegar hún kom kát
og hress – jafnvel dansandi og
syngjandi ef svo bar undir. Hún
hafði lag á að bregða á leik og fá
börnin með sér.
Stundum gat verið erfitt að róa
þau niður aftur – svo fjörug var
þessi kæra frænka okkar. Vegna
þess hversu auðvelt hún átti með að
fá börnin með sér í kátan leik og
hversu nösk hún var að finna út
hvað hvern og einn sárvantaði í það
og það skiptið var Nóa einskonar
bjargvættur bæði börnum og for-
eldrum sem þurftu stundum pössun
fyrir börnin og áttu oft lítið í budd-
unni. Hún bókstaflega kreisti út úr
okkur upplýsingar til að geta orðið
að sem bestu liði við að gefa börn-
unum okkar nákvæmlega það sem
þau vantaði í það og það skiptið eins
og góðar ömmur gera.
Við systkinin bjuggum í Dan-
mörku um tíma, á árunum 1984–
1994. Nóa kom reglulega í heimsókn
til okkar. Stundum sem sumargest-
ur og eins fengum við að eiga jól og
áramót með henni í Danaveldi. Nóa
sá um að góðgæti eins og saltkjöt,
hangikjöt, lambalæri, harðfiskur og
fleira íslenskt nammi kæmist til
okkar og ekki þarf að spyrja að því
hversu vel það var þegið. Nóa var
alltaf að hugsa um hvað hún gæti
gert fyrir aðra og kannski sérstak-
lega fyrir okkur og börnin okkar.
Við höfum oft hugsað um að hún
hljóti að hafa sparað við sig ýmislegt
til þess að geta hjálpað öðrum, því
ekki voru launin hennar upp á
marga fiska. Hvernig skyldi okkur
reiða af núna? Hún kemur til með
að hafa einhver ráð með að líta til
með okkur. Gott ef við getum ekki
ímyndað okkur samtal hennar við
hæstráðendur á himnum: „Hvort
hún geti ekki fengið að fylgjast með
þessum og hinum – og ef ekki – ja,
við skulum ekkert vera að tala um
hverjum hún segir hvar Davíð
keypti ölið“!
Við erum þakklát fyrir að hafa
fengið að njóta þess að hafa Nóu á
meðal okkar og biðjum Guð að
geyma og leiða hana á nýjum veg-
um.
Elín Ágústa og Halldór Jón
Ingimundarbörn
og fjölskyldur þeirra.
Steingrímsfjörðurinn var baðaður
sólskini og lognið nálgaðist hið
fræga rjómalogn sem afi og mamma
tala um með sérstökum glampa í
augum og segja að sé nánast alltaf á
Ströndunum. Og þarna stóð hún,
með útbreiddan faðminn ásamt afa
og ömmu í Mosó, hún Nóa frænka
okkar. Þrenningin myndaði hina
hefðbundnu móttökusveit sem æv-
inlega er hægt að reiða sig á að bíði
manns þegar rennt er í hlaðið á
Hellu, í það minnsta sé einhver á
annað borð í gamla bænum. Þetta
var fyrir fjórum árum, ef minni okk-
ar er rétt, og trúlega í næstsíðasta
skiptið sem hún Nóa heimsótti
heimahagana.
Það var langt síðan við höfðum
hitt Nóu frænku og enn lengra síðan
við höfðum átt þess kost að verja
með henni tíma, enda langt á milli
Reykjavíkur og Hallormsstaðar og
hún ekki mikið fyrir ferðalög síð-
ustu árin. Kannski hafði hún full-
nægt ferðaþörfinni á sínum yngri
árum en mamma hefur sagt okkur
frá því að þá var hún nánast heims-
borgari, í stöðugum ferðum til út-
landa.
Næst á undan Helludvölinni,
sumarið 2000, áttum við systkinin
með Nóu tíma á Hallormsstað en þá
vorum við bæði svo lítil að það sem
geymst hefur í minninu frá þessari
einu ferð hennar austur til okkar,
eru hlý faðmlög og frænkugælur
sem hún var óspör á, enda einstak-
lega barngóð.
Þessir sumardagar, sem við átt-
um saman á Hellu, líða okkur seint
úr minni, ekki hvað síst fyrir glað-
værð Nóu frænku sem stöðugt hafði
uppi grín og gamanmál um allt og
ELENÓRA
JÓNSDÓTTIR
Útför ástkærrar móður okkar,
KRISTÍNAR J. ÞORSTEINSDÓTTUR
frá Eskifirði,
síðast búsett í Reykjavík,
fer fram frá Fella- og Hólakirkju í dag, fimmtu-
daginn þann 27. janúar, klukkan 15.00.
Marteinn Þór Viggósson, Perla Guðmundsdóttir,
Þorsteinn Freyr Viggósson, Gytte Viggósson,
Kristín Ágústa Viggósdóttir, Birgir Dýrfjörð,
Sigurður Líndal Viggósson, Bryndís Sigurjónsdóttir,
Sigvaldi Viggósson, Þórunn Guðmundsdóttir,
Unnur Rósa Viggósdóttir, Eiríkur Þorsteinsson,
Sigfús Smári Viggósson, María Guðmundsdóttir,
Haukur Viggósson, Sigríður Sigurðardóttir,
Anton Viggó Viggósson, Katrín Stefánsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, bróðir okkar og
tengdasonur,
SIGURÐUR Ó. GUÐMUNDSSON
frá Siglufirði,
Breiðvangi 16,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju föstu-
daginn 28. janúar kl. 15.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Styrktar-
félag lamaðra og fatlaðra.
Þórhalla Guðmundsdóttir,
Leifur Hreggviðsson,
Ragnar Guðmundsson,
Sólborg Guðmundsdóttir,
Kjartan Guðmundsson,
Sævar Guðmundsson,
Freyja Guðmundsdóttir,
Sigrún Guðmundsdóttir,
Heiðrún Guðmundsdóttir,
Þorsteinn Guðmundsson,
Einar Ásgrímur Sigurðsson,
Guðmundur Pálsson
og fjölskyldur.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við andlát
og útför okkar ástkæru eiginkonu, móður,
tengdamóður, systur, ömmu og dóttur,
INGU JÓNASÍNU PÁLMADÓTTUR,
Vestursíðu 2A,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landspítala við
Hringbraut og á Sjúkrahúsinu á Akureyri fyrir
góða umönnun.
Guðmundur L. Blöndal,
Ingólfur F. Guðmundsson, Herdís Ívarsdóttir,
Sunna Guðmundsdóttir,
Hrefna Fönn Blöndal,
Hlín Blöndal,
Snjólfur H. Pálmason, Hreiðar Pálmason,
Magnús Pálmason, Brynja M. Pálmadóttir
og fjölskyldur,
barnabörn,
Sigfús Pálmi Jónasson.