Morgunblaðið - 16.02.2005, Síða 18

ÞAÐ var rífandi stemning í Sjallanum á Ak-
ureyri þegar Söngkeppi Norðurlands fór þar
fram sl. föstudagskvöld. Þetta var í fyrsta
skipti sem haldin er sameiginleg söngkeppni
allra félagsmiðastöðva á Norðurlandi og mættu
keppendur, á unglingastigi grunnskóla, frá 14
félagsmiðstöðvum til leiks, allt frá Hvamms-
tanga í vestri og austur á Þórshöfn. Krakk-
arnir stóðu sig mjög vel, jafnt tónlistarfólkið
sem áhorfendur, sem voru 550–600 talsins og
troðfylltu Sjallann.
Fulltrúar fimm félagsmiðstöðva komust
áfram í keppninni í Sjallanum og fengu þátt-
tökurétt í Söngkeppni Samfés (Samtaka fé-
lagsmiðstöðva á Íslandi) sem haldin verður í
Reykjavík í næsta mánuði. Þar verða sigurveg-
arar úr öllum landsfjórðungum leiddir saman. Í
dómnefndinni í Sjallanum sátu Pálmi Gunn-
arsson, Þórhildur Örvarsdóttir og Baldvin
Ringsted og nefndin valdi flytjendur frá Keld-
unni á Húsavík, Stjörnuveröld á Akureyri,
Pleizinu á Dalvík, Himnaríki á Akureyri og
Undirheimum á Akureyri til áframhaldandi
þátttöku. Eftir keppnina í Sjallanum var slegið
upp dansleik með hljómsveitinni Sent og
skemmtu krakkarnir sér fram til klukkan hálf-
tólf.
Fulltrúar grunnskóla og félagsmiðstöðva í söngkeppni Norðurlands
Rífandi stemning og troðfullt hús
Morgunblaðið/Kristján
Skólarapp Erla Sif Kristjánsdóttir og Guðrún Gróa Þorsteinsdóttir frá
Óríon á Hvammstanga fluttu lagið Skólarapp með tilþrifum.
Við höldum vörð Guðrún Halla Guðnadóttir og Ingibjörg Signý Aadnegard
frá Skjólinu á Blönduósi fluttu lagið Við höldum vörð og nutu aðstoðar Kar-
olínu Steinadóttur og Ástu Berglindar Jónsdóttur við bakraddasöng.
18 MIÐVIKUDAGUR 16. FEBRÚAR 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNSTAÐUR
LANDIÐ
Kollafjörður | „Jarðaráhugi hefur
alltaf vaknað annað slagið og við
getum kallað það jarðræktar-
áhuga,“ segir Davíð Erlingsson,
dósent við Háskóla Íslands, en
hann festi nýlega kaup á jörðinni
Broddadalsá I í Broddaneshreppi á
Ströndum. Davíð er kominn á eft-
irlaun og ætlar að nýta jörðina til
ýmissa tilrauna eins og að rækta
bygg og koma til æðarvarpi á
staðnum.
„Áhugi á ræktun er líklega sein-
tilkomið hugarsmit frá vissum að-
ilum í upprunanum eins og til dæm-
is Ingólfi föðurbróðir mínum sem
var grasafræðingur og föðurafa,
Davíð Sigurðssyni frá Reistará.
Hann var plöntu- og eggjasafnari
og átti nánast egg allra villtra
fugla.“
Sjálfur er Davíð fæddur að
Laugum í Reykjadal og átti síðan
öll uppvaxtarárin heima í Eyjafirði.
„Ég er kannski eins og hver annar
misheppnaður einstaklingur í þess-
um heimi að hafa haft tilhneigingu
til þess að láta mig langa í vissa
hluti sem ég hef ekki alltaf átt kost
á. Þetta var eiginlega gamall
draumur að eignast jörð.“
Byggtilraunir og
perúsk lamadýr
Davíð segist aðspurður hafa valið
Strandir þar sem hann vildi sjá til
sjávar, þykir sjórinn merkilegur og
þá sérstaklega fjaran.
„Ég ætla mér allt mögulegt
hérna, ég get vel hugsað mér að
nýta þessa jörð til ýmissa tilrauna
en er að vísu skuldbundinn til að
hafa ekki sauðfé næstu tvö árin.
Meðan ég sé líf mitt fyrir mér sem
farandmanns er þó ekki auðvelt að
hafa fé á fóðrum.
Fyrst kom ég á Strandir fyrir
um það bil tuttugu árum og skókst
hérna eftir þessum vegum þar sem
grjótið stóð alls staðar upp úr og
endaði í Norðurfirði. Ég lærði það
þá, að þegar bílar mætast á fáförn-
um vegum þá stoppar fólk bílinn,
skrúfar niður rúðuna og tekur tal
saman og mér líkaði það vel. Mér
þótti svæðið fallegt og alveg sér-
staklega í Trékyllisvík og á fleiri
stöðum hér um slóðir.
Ég gerði tilraunir með byggrækt
hér í fyrrasumar. Á undantekn-
ingasumrum, eins og nú hafa verið
þrjú í röð, er hægt að láta allt vaxa,
þar á meðal bygg. Það mistókst þó
samt hjá mér. Þegar komin voru
hálfgulnuð öx þá skipti plantan um
stefnu og fór að koma með nýja
stofna af rótinni, en hálfgulnuðu öx-
in stóðu í stað og fóru aldrei lengra.
Ef ég hefði strax í upphafi gefið
þeim aðeins meiri áburð hefði þetta
tekist en það gengur bara betur
næst. Þetta er líklega nyrsti og
kaldasti staður á landinu þar sem
slík tilraun hefur verið reynd.
Þá finnst mér til dæmis að við Ís-
lendingar þyrftum að flytja inn per-
úsk lamadýr, ullhærðar skepnur,
því að einhvern tíma kemur að
þeim degi að við þurfum að eiga
öðruvísi hár heldur en eru á sauð-
kindinni. Nú segja menn að reka-
viðurinn sé hættur sem er náttúr-
lega komið undir atvinnurekstri í
öðrum heimshlutum. Þá hef ég
áhuga á að reyna að koma til æðar-
varpi hérna uppi á ströndinni.“
Davíð segir sér líka vel umhverf-
ið og staðurinn og hafa skoðað
nokkuð landsbyggðina áður en
hann festi kaup á þessari jörð. „Ég
var með augun alls staðar, meira að
segja austur á fjörðum. Einhvern
veginn dróst hugur minn hingað að
sjávarsíðunni. Það er tiltölulega
stutt héðan til Reykjavíkur og þar
á ég heimili svo þetta er ágætlega í
sveit sett. Ég er ekki hræddur við
fámenni, ég hef alltaf verið einfari
og maður lærir að verða sjálf-
bjarga. Það getur að vísu verið
hættulegt að líða betur í sínum eig-
in félagsskap en annarra, því mað-
urinn er félagsvera og það er ég
líka í raun og veru.“
Kennsla upptekur hugarfarið
Davíð lauk cand.mag.-prófi í ís-
lenskum fræðum frá Háskóla Ís-
lands árið 1965 og hefur síðan
kennt greinina við háskóla bæði
hérlendis og erlendis, síðustu 20 ár-
in við HÍ. Núna nýtir hann tímann
við lestur ýmissa bóka og greina
sem hann segist ekki hafa haft tíma
til meðan hann stundaði kennslu-
störf.
„Ég hef haft greindarmannslega
afstöðu til hlutanna, en það þýðir
það að viðfang mitt við kennslu í
ýmsum greinum bókmennta og
mennta í íslenskum fræðum hefur
verið algleypandi viðfangsefni og
aldrei hægt að kenna eða fást við
sama hlutinn með sömu nálguninni
tvisvar. Kennsla upptekur hugar-
farið og það hefur valdið því að ég
hef aldrei haft tíma fyrir neitt hjá-
stund fyrr en núna.
Til dæmis um eðli háskólastarfs
lít ég í Skírni frá 1919. Þar skrifar
Sigurður Nordal eftirmæli eftir
Björn M. Ólsen, fyrsta rektor Há-
skóla Íslands. Af því skrifi er alveg
ljóst hvað Sigurður Nordal telur
skipta mestu máli í háskóla. Það er
að halda sífellt áfram að vera mað-
ur sem beitir greind sinni af alefli
til að skilja heiminn. Það er í raun
og veru enginn tími fyrir kennslu
sem slíka heldur er hún aukaatriði.
Það sem er aðalatriðið er að fólk
talist við af alvöru og þurfi ekki að
drepa niður krafta sína í einhverju
striti.“
Davíð Erlingsson, dósent við Háskóla Íslands, fer úr borginni til ystu stranda
Morgunblaðið/Arnheiður Guðlaugsdóttir
Draumur Jarðræktaráhuginn dregur Davíð Erlingsson úr borginni í fá-
mennið norður á Ströndum. Þar hyggst gera ýmsar tilraunir.
„Er ekki
hræddur við
fámenni“
AKUREYRI
Hlíðasmára 11, Kópavogi
sími 517 6460
www.belladonna.is
Réttu stærðirnar