Morgunblaðið - 12.03.2005, Side 28

28 LAUGARDAGUR 12. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
FERÐALÖG
www.gisting.dk
sími: 0045 3694 6700
Ódýr og góð gisting
í hjarta Kaupmannahafnar
5-7 daga golfferðir í apríl-maí
Verð aðeins frá 66.900 kr.: Flug - skattar - 4ra
stjörnu gisting - 2 í herb. - 5 golfhringir – íslensk
fararstjórn – bókið fyrir 15. mars!
Gönguferð í Pýreneafjöllin
27/8 – 3/9
Fjórða árið í röð, alltaf jafn vinsælt og vel
heppnað. Fararstjórar „á heimsmælikvarða”,
m.a. Hjördís Hilmarsdóttir.
Knattspyrnuskóli Bobby Charlton
Yfir 1.000 ánægð íslensk ungmenni síðustu
10 árin! Tilvalin fermingargjöf!
Nánari upplýsingar á www.itferdir.is
ÍT ferðir, sími 588 9900, itferdir@itferdir.is
www.itferdir.is
Færð þú MasterCard ferðaávísun
Ferðaávísun VR
Draumurinn rættist síðastliðiðsumar er hún lagði upp í 31klukkustundar langt flug til
að komast að hinu sanna. Eitt er víst
að á Samóaeyjum gengur lífið hægar
en Vesturlandabúar eiga að venjast.
Enginn virðist æsa sig þótt stræt-
isvagninn komi ekki á tilsettum tíma.
Þá er bara farið heim og ferðin
geymd til morguns.
Brynhildur Briem fór með vinkonu
sinni Huldu Sveinbjörnsdóttur til
Samóaeyja. Þær ákváðu að leita til
ferðaskrifstofunnar Úrvals-Útsýnar
sem skipulagði flugferðir og gistingu.
Að öðru leyti voru þær á eigin vegum
í tvær vikur á Samóaeyjum.
Þær flugu frá Keflavík til London,
þaðan til Kuala Lumpur í Malasíu,
síðan til Auckland í Ástralíu og þaðan
til Samóa.
Samóa er rétt austan við daglínu
og fólk þarf að athuga að bóka gist-
ingu tvisvar sinnum sömu nóttina. Á
leiðinni til baka tapar það hins vegar
einum degi.
Búið með skordýrum og eðlum
„Við ákváðum að vera á Samóaeyjum
í svolítinn tíma til að reyna að kynn-
ast daglegu lífi fólksins,“ sagði Bryn-
hildur. „Ég fékk fljótlega svör við
þessum spurningum sem drógu mig
til Samóa. Þar eru sumir svolítið í
holdum, en ég gat ekki séð að fólk
ætti við offitu að stríða. Eins gengur
allt hægar fyrir sig en maður á að
venjast, en fólkið er ekki latt. Aftur á
móti er ekki vinna fyrir alla og al-
gengt að ein fyrirvinna sjái fyrir fjöl-
skyldunni.“
Gistiaðstaðan var frekar óhefð-
bundin. „Við ákváðum að gista á
gistiheimili í hverfi innfæddra frekar
en á hefðbundnu hóteli,“ sagði Bryn-
hildur. „Fyrstu nóttina sváfum við í
strákofa, en fluttum í hús eftir það. Í
húsinu var glerið eins og hansag-
ardínur og var alltaf opið á milli riml-
anna. Þarna voru mörg skordýr, en á
næturnar vorum við með moskítónet
yfir rúmunum. Svo höfðum við einnig
eðlur í húsinu, – þær gerðu manni
ekkert en sáu um að halda skordýr-
unum í skefjum. Klósett og sturta
voru úti í garði og bara kalt vatn í
sturtunni. Mér tókst ekki að venjast
því að fara í ískalda sturtu þennan
hálfa mánuð. Við fengum morg-
unmatinn á tágabökkum og neyttum
hans sitjandi á gólfinu, eins og tíðkast
þarna. Í morgunmat voru aðallega
ávextir sem voru tíndir í garðinum,
svo sem papaja, bananar og kókos.
Þarna er kókosinn notaður eins og
við notum kartöflur og Kínverjar
hrísgrjón. Ég komst ekki upp á lag
með að borða mikið af honum. Ann-
ars var maturinn ekki sérstakur. Ég
held að enginn fari í matarferðir til
Samóa,“ sagði Brynhildur.
Rokkað í strætó
„Við ákváðum strax í upphafi að
passa vel upp á hvað við borðuðum,
enda bakteríuflóran mjög svo ólík
okkar. Við borðuðum til dæmis ekki
hrátt grænmeti og borðuðum reynd-
ar ekki mikið af því sem innfæddir
neyta. Algengt er að sjá fjölskyldurn-
ar elda utandyra á heitum steinum.
Við borðuðum á ýmsum veit-
ingastöðum sem eru margir við
strandlengjuna og prófuðum flest
nema McDonalds, sem því miður er
kominn þangað. Ástæðan fyrir því að
ég segi það er meðal annars sú að
innfæddir hafa borðað sinn skyndi-
bita á bananalaufum. Þeir eru vanir
að henda þessum laufum frá sér því
þeir vita að þau rotna fljótlega í rak-
anum og hitanum. Því miður henda
þeir núorðið plastumbúðunum utan
af matnum hjá McDonalds líka frá
sér og því er nokkurt rusl á götunum.
Reyndar ætla stjórnvöld að fara að
taka á þessum málum. Þarna er lítil
ferðamennska enn sem komið er, en
áhugi er á að koma upp vistvænum
ferðaiðnaði.“
Brynhildur segir að lífið á Samóa
einkennist af rólegheitum, nema þeg-
ar maður ferðast með strætisvagni
því í öllum vögnunum er spiluð hávær
rokktónlist. Sumir virtust taka
strætó til þess eins að hlusta á tón-
listina. Þótt til sé áætlun er lítið farið
eftir henni. Enginn er stressaður þótt
vagninn komi ekki. Engar sérstakar
stoppistöðvar eru, heldur lætur fólkið
bara vita hvar það vill fara út.
Rigndi eins og hellt
væri úr baðkeri
„Við vorum á Samóa á vetrartíma.
Það rigndi mikið þótt þetta ætti að
vera þurrkatími og má líkja því við að
hellt væri úr baðkari frekar en fötu.
Stundum var svo mikið úrhelli að
maður óð vatn upp í kálfa á götunum,
en vatnið sjatnaði um leið og sólin fór
aftur að skína. Það rigndi eitthvað
alla dagana nema einn. Hitinn var yf-
irleitt um 30°C en hann er nánast sá
sami allt árið um kring, jafnt daga
sem nætur. Loftrakinn er mikill og
ég komst að því að þetta er loftslagið
til að ganga í hörflíkum. Maður heng-
ir þær krumpaðar upp og það sléttist
úr þeim á augabragði.“
Vestur-Samóa eru fjórar eyjar og
þar af eru tvær langstærstar. Alls er
landið 2.900 ferkílómetrar að stærð.
Höfuðborgin Apia er á eynni Upolu.
„Það er gaman að sigla hringinn í
kringum hvora eyju fyrir sig og það
er hægt að gera á einum degi. Þetta
eru eldfjallaeyjur og síðast gaus
þarna 1908. Samt ná trén í apal-
hrauninu mannhæð. Húsin eru á súl-
um með þaki og allt opið þannig að
maður sér inn til fólks þar sem það
situr heima hjá sér og horfir á sjón-
varpið. Engum dettur í hug að fara
inn og stela. Ný hús eru þó flest
byggð með veggjum. Mér fannst líka
sérstakt að flestir karlmenn ganga í
pilsum og mjög margir ganga ber-
fættir á heitu malbikinu.
Það eina sem ég sá neikvætt þarna
á Samóa var að mikið er um flækings-
hunda og innfæddir vara mann við
þeim. Þeir slást mikið og á næturnar
er mikill hávaði í þeim. Svo er fólk
auðvitað með hænsni í garðinum og
byrjuðu hanarnir að gala eldsnemma
á morgnana.
En eitt það eftirminnilegasta úr
ferðinni er hve íbúar á Samóa eru
áberandi hlýlegir og vingjarnlegir.
Langflestir heilsuðu manni þegar
maður mætti þeim á götu. Ég tala nú
ekki um ef maður hafði hitt fólkið áð-
ur. Það er lýsandi fyrir íbúana að eitt
sinn þegar við biðum af okkur rign-
ingu fyrir utan skrifstofu í bænum
kallaði á okkur kona sem vann í
byggingunni og bauð okkur að setj-
ast inn á skrifstofuna sína og þiggja
kaffi.“

SAMÓAEYJAR|Einna eftirminnilegast úr ferðinni eru hlýlegir og vingjarnlegir íbúar
Það er enginn
að flýta sér
Það hafði lengi verið draumur Brynhildar Briem að
komast til Samóaeyja í Kyrrahafi og kanna hvort
sögusagnir um að þar þætti fallegt að vera feitur og
að leti væri dyggð væru á rökum reistar.
Ærandi diskótónlist barst úr gluggalausum strætisvögnunum.
Ferðalangarnir Brynhildur Briem og Hulda Sveinbjörnsdóttir.
Úr laufblöðum kókospálmans fléttaði fólk ótrúlega sterkar körfur.
Á kolin settu innfæddir matinn sinn sem þeir pökkuðu fyrst í bananalauf.
Gistiheimilið sem Brynhildur bjó á:
Seipepa Samoan Travel Home
P.O. Box 1465
Sími/fax * 685 25447
LalovaeaApiaSamoaSeip-
epa@samoa-experience.com
Vefur: http://www.samoa-
experience.com/Seipepa.htm
Á þessu fína hóteli kostar gist-
ingin meira:
Aggie Grey’s Hotel & Bungalows
PO Box 67 ·
Apia
Samoa
Sími: (685) 22880
Fax: (685) 23626 eða (685)
23203
aggiegreys@aggiegreys.wshttp://
Vefur: www.aggiegreys.com
asdish@mbl.is