Morgunblaðið - 12.03.2005, Qupperneq 42

✝ Guðrún Júlía Elí-asdóttir fæddist í
Hólshúsum í Gaul-
verjabæjarhreppi 2.
júlí 1918. Hún lést á
Sjúkrahúsi Suður-
lands 4. mars síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Elías
Árnason bóndi í Hóls-
húsum, f. 1884, d.
1966, og kona hans
Guðrún Þórðardóttir
húsfreyja, f. 1885, d.
1969. Systkini Guð-
rúnar Júlíu eru: Mar-
grét Ingibjörg, f.
1915, d. 2003, Þórður, f. 1915, d.
2003, Árni, f. 1917, d. 1995, Elín, f.
1920, d. 1992, Júlía Svava, f. 1922,
Guðrún, f. 1923, d. 1991, Bjarni, f.
1926, d. 1927, og Guðlaug Bjarney,
f. 1928, d. 2000.
Guðrún Júlía giftist 21.12. 1941
Gunnari Sigurði Gestssyni listmál-
ara, f. 12.10. 1913, d. 24.6. 1982.
Hann var sonur Gests Sigurðsson-
ar sjómanns á
Stokkseyri og Guð-
rúnar Guðlaugsdótt-
ur. Börn Guðrúnar
Júlíu og Gunnars
Sigurðar eru: Sævar,
f. 1939, kvæntur
Kristbjörgu Eðvalds-
dóttur og eru börn
þeirra tvö og einnig á
Sævar tvö börn frá
fyrra hjónabandi.
Barnabörn hans eru
sex. Auður Þórunn, f.
1941, gift Geir Val-
geirssyni og eru börn
þeirra fimm, barna-
börn tólf og barnabarnabörn tvö.
Andrea, f. 1946, gift Borgari Bene-
diktssyni og eru börn þeirra þrjú
og barnabörn sex. Gunnar Elías, f.
1953, kvæntur Valgerði Gísladótt-
ur og eru dætur þeirra tvær og
barnabörn þrjú.
Útför Guðrúnar Júlíu fer fram
frá Stokkseyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Í dag verður hún móðir mín til
moldar borin en hún lést á Sjúkra-
húsi Suðurlands að morgni 4. mars
sl. eftir skamma en erfiða sjúkra-
legu.
Móðir mín var ekki nema rúmlega
tvítug og nýgift þegar eiginmaður
hennar veiktist af berklum og áttu
þau veikindi eftir að hafa áhrif á alla
hennar ævi bæði tilfinningalega og
afkomulega. Þau hjón gengu sinn
æviveg og báru sínar byrðar án þess
að kvarta eða bera sín mál á torg. Þó
ólík væru um marga hluti voru þau
samstiga í því að eiga þolanlega ævi
og lifa sem eðlilegustu lífi.
Eftir að faðir minn lést árið 1982
bjó móðir mín ein í húsi sínu á
Stokkseyri í nágrenni við þrjú af
börnum sínum og naut þess að sjá
barnabörnin vaxa úr grasi. Samvist-
ir við þau glöddu hana og léttu henni
lund. Ófáar voru ferðir barna-
barnanna á hennar fund. Ævinlega
átti hún eitthvað sem gladdi bæði
munn og maga og ekki síður um-
hyggjuna sem hún bar fyrir sínum
og laðaði alla að henni. Hún naut
þess að vera nærri sínu fólki og fór
daglega til barna sinna. Urðu þessar
gönguferðir henni áreiðanlega hin
besta heilsubót því hún var létt á
fæti fram á níræðisaldur.
Þar kom að heilsu hennar fór að
hraka og fór hún á Dvalarheimili
aldraðra á Eyrarbakka á miðju ári
2004 en flutti síðan á Elliheimilið
Kumbaravog á Stokkseyri síðla
sama ár.
Hér skal starfsfólki þessara stofn-
ana færðar þakkir fyrir þá umönnun
sem hún varð þar aðnjótandi.
Ég tel að það sé ekki á neinn hall-
að þó minnst sé á samband móður
minnar við son sinn Gunnar sem var
mjög náið. Hafði hann samband við
hana á hverju kvöldi áður en hún
gekk til náða og var henni stoð og
stytta á allan þann hátt sem honum
var mögulegt.
Ég kveð þig nú, móðir mín, og
þakka þér fyrir allt. Ég trúi því að
þú hafir nú hitt „karlinn“ þinn og þið
leiðist nú um grænar grundir þar
sem þið megið næðis njóta og horfið
saman á sólarlagið.
Þinn sonur,
Sævar.
Mig langar að skrifa nokkur orð
um elsku ömmu mína.
Þegar ég var lítil passaði hún oft
okkur systurnar. Það voru skemmti-
legir tímar.
Stundum spiluðum við saman og
amma var alltaf svo kát. Þegar
mamma og pabbi voru að vinna
fengum við stundum að borða hjá
ömmu. Ég minnist þess að hjá henni
fékk ég Neskaffi og setti matarkex
útí. Svona flottheit voru bara hjá
ömmu.
Ég man þegar amma fór á hest-
bak á Orra mínum og var þá komin
vel yfir sjötugt.
Þegar hún fór af baki lyfti hún
fætinum yfir hálsinn á hestinum. Ég
hélt að ég þyrfti að grípa hana en
hún sagði mér bara að fara frá,
svona hafi hún gert þetta þegar hún
var ung og reið um móana.
Það var svo gaman að hafa ömmu
með í brúðkaupinu okkar Friðriks
og þegar við eignuðumst litla strák-
inn okkar var amma montin og sagði
mér hve fallegur henni þótti hann
vera.
Síðustu vikurnar hafa verið mjög
erfiðar fyrir okkur öll. Það var svo
erfitt að vita ömmu svona veika.
Daginn áður en amma dó kom ég til
hennar með Michael minn. Hún opn-
aði augun og ég hvíslaði að henni
hvað okkur þætti vænt um hana.
Ég bið Guð að geyma elsku ömmu
mína og kveð hana með versinu sem
hún kenndi mér:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Hulda Ósk Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín.
Það er með miklum söknuði sem
ég kveð þig.
Þegar ég lít til baka á ég svo
margar góðar minningar um þig og
ég mun geyma þær og varðveita í
hjarta mínu um ókomna tíð.
Ég veit að núna líður þér vel og að
hann afi tók á móti þér.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem.)
Þú varst alltaf í svo góðu skapi og
alltaf til í að spjalla um allt milli him-
ins og jarðar.
Ég veit að þú munt ávallt fylgjast
með mér og lifir áfram í hjarta mínu.
Ég mun sakna þín, elsku amma.
Þín,
Guðrún Jóna Borgarsdóttir.
Í dag kveð ég elsku ömmu mína í
hinsta sinn með sorg og söknuð í
hjarta.
Ég minnist hennar, sem var hluti
af lífi mínu alveg frá fæðingu, vernd-
ari minn þegar ég var lítil og vin-
kona mín þegar ég varð eldri.
Ótal minningar koma fram í hug-
ann. Þegar foreldrar mínir eignuð-
ust hús á Stokkseyri var það rétt
handan götunnar við Aðalstein. Það
var því alltaf stutt að hlaupa yfir til
ömmu. Fyrsta símanúmer sem mér
var kennt var númer ömmu og afa.
Ef eitthvað bjátaði á, eins og í veik-
indum mömmu þegar pabbi var á
sjó, gat ég alltaf náð strax í ömmu.
Hún huggaði mig þegar ég var
hrædd og gat alltaf látið mér líða
betur þegar eitthvað amaði að.
Amma hafði yndi af ferðalögum
og eru margar minningar um hana
tengdar þeim.
Hún lét ekki bíða eftir sér þegar
leggja átti af stað. Það var henni
gleðiefni þegar hún fór með okkur
Steina og krökkunum upp í Borg-
arfjörð og við sýndum henni landið
sem við eigum þar. Hún var létt í
spori þegar hún skoðaði sig um og
naut þess vel að koma í sveitina.
Samband ömmu við afkomendur
sína og tengdabörn var einstakt.
Hún fylgdist með okkur öllum,
gladdist þegar vel gekk og kenndi
okkur þolinmæði þegar hana skorti.
Gunnar Bjarki, sonur minn, átti
sérstakan sess í hjarta ömmu. Þau
voru vinir og ekki leið svo dagur að
þau hittust ekki. Fyrstu árin í lífi
hans leit amma stundum eftir hon-
um en seinna var ekki alveg ljóst
hver var að passa hvern, en það
skipti heldur ekki máli, þau voru
saman. Nú er erfitt fyrir ungan
dreng að sætta sig við að það verður
ekki oftar og skilja að öllu er af-
markaður tími.
Þrátt fyrir að líf ömmu hafi oft
ekki verið auðvelt var hún alltaf svo
glöð og góð.
Hún naut þess að vera með fjöl-
skyldu sinni sem elskaði hana og
dáði.
Amma hafði gaman af því að vera
innan um fólk, ræddi við alla eins og
jafningja og dæmdi aldrei neinn.
Ég þakka elsku ömmu minni fyrir
allt það sem hún gaf mér og gerði
fyrir mig og bið Guð að vaka yfir
henni.
Gegnum Jesú helgast hjarta
í himininn upp ég líta má,
Guðs míns ástar birtu bjarta
bæði fæ ég að reyna’ og sjá,
hryggðar myrkrið sorgar svarta
sálu minni hverfur þá.
(Hallgrímur Pétursson.)
Anna Margrét Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín, ég er varla búin
að átta mig á því að þú sért dáin. En
svona endum við víst öll. Þú hefðir
getað átt nokkur ár í viðbót að mínu
mati. En þetta gerðist bara allt svo
hratt. Það var erfitt að útskýra fyrir
börnunum að nú væri langamma dá-
in. Þú varst alltaf svo hress og kát
og gott að vera með þér. Þú komst í
allar veislur sem haldnar voru og
hafðir gaman af. Þú varst oft að tala
um myndirnar sem Karen Thelma
teiknaði. Þú sást alltaf út úr þeim en
það voru bara litlar hendur sem
voru að teikna þarna.
Þegar ég var lítil og kom til ykkar
afa þá fengum við Anna að leika
okkur uppi á lofti. Þar bjuggum við
til okkar heimili og vorum í svaka
stuði. Við fengum að nota inniskóna
þína sem voru raðaðir par fyrir par
tröppurnar upp stigann. Allir litir,
rosalega flottir. – Sennilega hef ég
erft skódelluna frá þér, amma mín.
Svo þegar leiknum lauk fórum við
niður í eldhús þar sem okkar beið
súkkulaðisnúðar og kleinur. Var að-
al sportið að ná sætinu í horninu.
Elsku amma, þín verður sárt
saknað og munt þú eiga stóran stað í
hjarta mínu.
Þín
Nína Björg.
Elsku langamma.
Ég vil þakka þér allar góðu stund-
irnar sem við áttum saman. Ég veit
að þér líður vel og að þú ert komin til
hans langafa.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson.)
Ég kveð þig með söknuði og veit
að þú munt fylgjast með mér.
Guð geymi þig, elsku langamma
mín.
Þinn,
Bjarkar Þór Sigurfinnsson.
Elsku langamma.
Það er svo vont að missa þig úr
þessum heimi en ég á allar góðu
minningarnar um þig.
Það var svo gaman að koma til þín
að Aðalsteini, fá kökur og fara upp á
loft og glamra á orgelið. Við horfð-
um saman á málverkin sem afi gamli
málaði og þú varst svo ánægð með.
Ég fór stundum með þér í kirkju-
garðinn og við krossuðum yfir leiðið
hjá afa gamla. Þú prjónaðir heilan
helling af vettlingum og sokkum
handa okkur Andreu Rún sem
ennþá eru í fullu gildi og verða
kannski notaðir af börnunum okkar.
Blessuð sé minning þín, elsku
langamma.
Þinn
Axel Ingi.
Þegar litið er til baka virðist lið-
inn tími hafa verið svo stuttur.
Það eru um 30 ár síðan ég kynnt-
ist Guðrúnu í Aðalsteini. Tildrög
þeirra kynna voru þau að yngri son-
ur hennar og manns hennar, Gunn-
ars Gestssonar, hafði komið auga á
Reykjavíkurstúlku sem honum leist
mæta vel á. Stúlkan er dóttir þeirrar
sem þetta ritar. Þegar stofnað var
til sambúðar og svo hjónabands
leiddi það af sjálfu sér að kynni tók-
ust með foreldrum beggja. Ungu
hjónin hófu búskap á Stokkseyri og
Guðrún og Gunnar tóku tengdadótt-
urinni opnum örmum, rétt eins og
þau hefðu eignast aðra dóttur.
Guðrún var einstaklega ljúf kona
og skapgóð. Hún var ekkert að gera
mál út af smámunum. Lífið hafði
kennt henni hvað það var sem skipti
máli. Margra ára heilsuleysi eigin-
mannsins og dvöl hans á berklahæli
var vissulega skuggi á þeirra ham-
ingju. Þau höfðu kynnst þegar bæði
leituðu vinnu til Vestmannaeyja, en
hófu búskapinn á Stokkseyri og
bjuggu þar æ síðan. Húsakosturinn
var ekki veglegur og fjögur börn að
fæða og klæða. Á heimilinu var einn-
ig tengdamóðir Guðrúnar sem
hjálpaði til við að annast börnin, en
þau voru einstaklega hænd að
ömmu sinni og eiga góðar minningar
um hana.
Eftir að Gunnar lést, árið 1982,
bjó Guðrún áfram í Aðalsteini, en
var daglega hjá börnum sínum
þremur sem búsett eru á Stokks-
eyri. Hún var mikill göngugarpur og
gekk á milli heimila þeirra nema í
verstu veðrum og á dimmum kvöld-
um. Hún var í nánu sambandi við af-
komendur sína og fjölskylduna alla
sem umvafði hana umhyggju og ást-
úð.
Í fjölskyldunni var ekki hugsað
um kynslóðabil. Barnabörnin áttu
ömmu að trúnaðarvini sem þau gátu
treyst. Hún kom eins fram við alla, á
hvaða aldri sem þeir voru.
Guðrún hafði gaman af samveru
og starfi eldri borgara í Árborg og
fór oft í ferðir með þeim. Einnig
voru margar ferðir með börnunum
þegar farið var vítt og breitt um
landið fyrst í tjaldferðum, síðar með
fellihýsi í eftirdragi og í sumarbú-
staði á hinum ýmsu stöðum. Heim-
sóknir að Minna-Núpi í Gnúpverja-
hreppi voru henni til mikillar
ánægju.
Á þeim slóðum hafði hún verið
ung og var sveitin henni kær. Eins
og hún sjálf forðum höfðu tvær son-
ardætur hennar ráðið sig í vist á
Minna-Núpi á unglingsárum og
voru tengslin við staðinn því enn
meiri.
Á kveðjustundu þakka ég Guð-
rúnu kynni sem aldrei bar skugga á
og bið henni Guðs blessunar á nýj-
um vegum.
Ástvinum hennar öllum sendi ég
samúðarkveðjur.
Hulda Ó. Perry.
GUÐRÚN JÚLÍA
ELÍASDÓTTIR
42 LAUGARDAGUR 12. MARS 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Andrea Rún og
Karen Thelma.
HINSTA KVEÐJA
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Elskuleg móðir okkar og dóttir,
SIGURLÍNA SNORRADÓTTIR,
Vestursíðu 38c,
Akureyri,
lést á heimili sínu föstudaginn 25. febrúar.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Sérstakar þakkir til samstarfsfólks hennar á Fjórðungssjúkrahúsinu á
Akureyri fyrir veittan stuðning og hlýhug.
Bjarki Heiðar Ingason,
Helga Þórey Ingadóttir,
Snorri Arinbjarnarson, Guðrún Guðmundsdóttir.