Morgunblaðið - 04.04.2005, Blaðsíða 22

22 MÁNUDAGUR 4. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Erna Sigurðar-dóttir fæddist í
Reykjavík 26. sept-
ember 1948. Hún lést
á Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut hinn 30.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Sigurður Jóns-
son, sjómaður, f.
1911, d. 1981, og Sig-
ríður Þórðardóttir,
húsmóðir, f. 1919, d.
1996. Systkini Ernu
eru Bergljót, f. 1946,
Jón Þór, f. 1950, og
Sæunn, f. 1954.
Hinn 30. nóvember 1968 giftist
Erna Jóni Ívarssyni, bankamanni,
f. 1944. Foreldrar hans eru Ívar
Þór Þórarinsson, hljóðfærasmið-
ur, f. 1916, d. 1985, og Ragna
Ágústsdóttir, húsmóðir, f. 1921.
Jón og Erna eiga þrjú börn. Þau
eru: 1) Ívar Þór, krabbameins-
læknir, f. 1968, kvæntur Þóru
Sigríði Karlsdóttur geðhjúkrun-
arfræðingi, f. 1969. Dætur þeirra
eru Sóley, f. 1993, og Birta Rós, f.
1996. Þau eru búsett í Noregi. 2)
Eva Rut, skólaliði, f. 1971. Dætur
hennar eru Erna
Sigríður, f. 1989,
Eydís Sara, f. 1996,
og Ragna Sól, f.
1998, Ágústsdætur.
Þær eru búsettar í
Hafnarfirði. 3) Óm-
ar Örn viðskipta-
fræðingur, f. 1971,
kvæntur Elfu Dögg
S. Leifsdóttur, verk-
efnisstjóra hjá R-
RKÍ, f. 1975. Börn
þeirra eru Dagur
Steinn, f. 1999, og
Arna Ösp, f. 2002.
Þau eru búsett í
Reykjavík.
Erna ólst upp í Bústaðahverf-
inu í Reykjavík og á ættir að
rekja til Skagafjarðar og Vopna-
fjarðar.
Hún starfaði hjá Alþýðubank-
anum á Laugavegi og síðar Ís-
landsbanka frá stofnun hans.
Lengst starfaði hún sem þjón-
ustufulltrúi í útibúum Íslands-
banka en síðast í þjónustuveri
bankans.
Erna verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Þú mikla kona. Þú mikli mann-
vinur. Minn yndislegi ástvinur og
lífsförunautur. Engin orð fá lýst að-
dáun minni á þér. Ég mun ætíð
geyma minninguna um þig í hjarta
mínu.
Þinn
Jón.
Er sorgin djúpa hugann hrýs
og hellist yfir myrkur,
þá veginn vísar þökk og prís
þinn væni hugarstyrkur.
Mér örlæti og hreina ást
og aðrar dyggðir kenndir.
Er þörf var á þú aldrei brást
þá yl og samúð sendir.
Ávallt mun ég minnast þín
um margar góðar stundir.
Nú ertu, elsku móðir mín,
loks mætt á drottins grundir.
Ívar Þór Jónsson.
Elsku amma og mamma okkar.
Nú ertu dáin og við söknum þín svo
mikið. Þú ert örugglega fallegasti
bleiki engillinn á himnum.
Við skrifuðum þér bréf þegar þú
varst á spítalanum og hér er það:
Elsku mamma/amma þú ert best
af öllum í heiminum! Takk fyrir allar
frábæru stundirnar og takk fyrir að
vera alltaf svona góð við okkur. Við
elskum þig rosalega mikið. Vonandi
verður þú alltaf stolt af okkur og
fylgist vel með.
Guð geymi þig, elsku amma og
mamma.
Jesús, bróðir vor og frelsari.
Þú þekkir dánarheiminn.
Fylgdu vini vorum, þegar vér get-
um ekki fylgst með honum lengur.
Miskunnsami faðir, tak á móti
henni.
Heilagi andi, huggarinn, vertu
með oss.
Amen.
Þín elskandi dóttir og ömmustelp-
ur,
Eva Rut, Erna Sigríður,
Eydís Sara og Ragna Sól.
Elsku mamma. Takk fyrir að vera
svona yndisleg móðir. Takk fyrir að
styðja mig ávallt, nokkurn veginn
sama hversu vitlausar hugdettur ég
fékk. Takk fyrir að halda utan um
það yndislega heimili sem við systk-
inin bjuggum á í uppvexti okkar.
Takk fyrir að vera svona frábær fyr-
irmynd. Takk fyrir að kenna mér
hvað er rétt og hvað er rangt. Takk
fyrir að taka öllum mínum vinum
jafn opnum örmum og þú gerðir.
Takk fyrir að vera frábær tengda-
móðir. Takk fyrir að vera án nokk-
urs vafa besta amma í heimi. Takk
fyrir að veita mér ómetanlegan
styrk þegar á hefur bjátað. Takk
fyrir að reynast öflugasti bandamað-
ur elskulegs Dags Steins okkar.
Takk fyrir að kenna mér auðmýkt
og lítillæti.
Takk fyrir allt, elsku mamma mín.
Þín verður ávallt minnst.
Þinn vinur og sonur,
Ómar Örn.
Elsku Erna, þú varst einstök
kona. Þú varst ekki nein venjuleg
tengdamamma heldur svo miklu
meira en það. Þú varst svo mikil vin-
kona okkar og við gátum alltaf leitað
til þín. Samband okkar einkenndist
af trausti, virðingu og ást. Þú tókst
okkur með opnum örmum frá fyrstu
stundu, alltaf svo opin og hlý. Við
lærðum af þér að gera það besta úr
öllum aðstæðum og þú hjálpaðir
okkur að sjá björtu hliðarnar.
Það er erfitt að lýsa þér með fáum
orðum, en það sem kemur upp í hug-
ann er sú mikla orka og dugnaður
sem smitaði út frá sér. Ávallt svo
glæsileg, natin og áhugasöm um að
hafa fallegt í kringum þig. Réttsýni
var þér í blóð borin og alltaf stóðst
þú með þeim sem þér fannst brotið
á. Þú hugsaðir ætíð til þeirra sem
minna mega sín, gjafmild og næm.
Hafðir góðan skilning á ólíkum að-
stæðum hjá fólki og gast gefið af
þeim mikla styrk sem þú bjóst yfir.
Þú varst ákveðin og fylgin þér og
hikaðir ekki við að láta okkur vita ef
eitthvað mátti betur fara. Hrein-
gerningarstuðullinn fannst þér nú
stundum fremur lágur hjá okkur
enda var erfitt að ná þeim mark-
miðum sem þú settir í þessu sam-
bandi.
Við munum eftir ófáum kósístund-
um með nammiskálina fulla og kók-
ósbollur innan seilingar.
Elsku Erna, hvað það var gott að
setjast niður með þér yfir kaffibolla
og ræða um allt milli himins og jarð-
ar. Einnig var oft farið í verslunar-
ferðir sem voru eitt af þínum áhuga-
málum og erum við sannfærðar um
að nokkrar verslanir munu sakna
nærveru þinnar. Við nutum svo öll
góðs af gjafmildi þinni og útsjónar-
semi um hvað passaði hverjum og
einum.
Börnin okkar og gullmolarnir þín-
ir sakna þín mikið. Þér tókst að
mynda sérstakt samband við hvert
og eitt þeirra og mættir þeim á
þeirra forsendum.
Við munum passa upp á afa
Nonna fyrir þig og hann mun passa
upp á okkur. Við munum standa
saman og vera sterk og þannig
heiðra minningu þína.
Elsku Erna, þú verður alltaf í
hjörtum okkar.
Þínar tengdadætur,
Þóra og Elfa Dögg.
Amma Erna mín. Takk fyrir allar
róluferðirnar og fyrir að gefa mér
alltaf ís. Það getur enginn rólað með
mig eins hátt og þú.
Það var alltaf svo gaman hjá okk-
ur og líka að tala saman í símann.
Takk fyrir að vera svona góð við
mig.
Ég skil ekki alveg hvar þú ert en
mamma og pabbi segja mér að þú
sért á himnum hjá Guði, stjörnunum
og mömmu hennar Línu Langsokks.
Ég bið afa Nonna að halda áfram
að segja mér spennandi sögur af
Króki skipstjóra.
Ég ætla að reyna að vera svolítið
duglegur og passa upp á litlu systur,
Örnu Ösp.
Ég elska þig.
Þinn
Dagur Steinn.
Elsku Erna mín. Það er sárt fyrir
mig og fjölskyldu mína að þurfa að
kveðja þig með svo snöggum hætti.
Ég dáðist að þér fyrir dugnaðinn í
þínum erfiðu veikindum, æðruleysið
og þá ró sem þú sýndir, en ég hugga
mig við að nú ertu orðin að bleikum
engli eins og ein litla ömmustúlkan
þín sagði. Ég og fjölskylda mín
kveðjum þig með þakklæti fyrir allt.
Elsku Jón og fjölskylda, megi guð
vera með ykkur og styðja.
Vor ævi stuttrar stund
er stefnd til drottins fundar,
að heyra lífs og liðins dóm.
En mannsins sonar mildi
skal máttug standa í gildi.
Hún boðast oss í engils róm.
Svo helgist hjartans varðar.
Ei hrynur tár til jarðar
í trú, að ekki talið sé.
Í aldarstormsins straumi
og stundarbarnsins draumi
oss veita himnar vernd og hlé.
(Einar Ben.)
Þín systir
Bergljót.
Elsku Erna frænka, mér finnst
svo skrítið að vera að skrifa til þín
hinstu kveðju. Þú varst ein af þeim
persónum sem ég hlakkaði til að
hitta aftur þegar ég kæmi heim til
Íslands. Þú varst mikill gleðigjafi og
umfram allt hlý og hvetjandi per-
sóna. Erum við sannarlega þakklát
fyrir allar þær góðu stundir sem við
áttum með þér, Nonna og fjölskyld-
um ykkar. Í augum okkar eruð þið
hetjur sem við berum mikla virðingu
fyrir. Enda hafið þið alltaf staðið
saman í einu og öllu. Það var ykkar
aðalsmerki.
Elsku Nonni, það er fallegt að sjá
hvað þið Erna studduð hvort annað
vel í gegnum lífið og hversu mikinn
kærleika og styrk þið hafið gefið
börnunum ykkar, tengdabörnum og
barnabörnum. Ég gæti skrifað svo
miklu meira, Erna mín, því að af
nógu er að taka, þú varst svo mörg-
um góðum eiginleikum gædd. Heim-
ili ykkar Nonna geislaði af hreinlæti,
myndarskap og ekki má gleyma
gestrisninni og hlýjunni sem þið
bæði eruð svo rík af.
Elsku Erna mín, við Gummi og
stelpurnar viljum þakka þér allt sem
þú varst okkur. Megi englar Guðs
vaka yfir þér. Við kveðjum þig með
söknuði og varðveitum fallega minn-
ingu þína.
Elsku Nonni frændi, Ívar Þór og
fjölskylda, Ómar Örn og fjölskylda
og Eva Rut og fjölskylda og allir
aðrir aðstandendur, mikið er lagt á
ykkur á þessum erfiðu stundum. Við
biðjum Guð að styrkja ykkur og
sendum ykkur okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ragna, Guðmundur,
Erla Ósk, Anna Sif
og Svanhildur Ragna.
Það er sárt til þess að hugsa að
Erna frænka hefur yfirgefið þetta
jarðneska líf eftir erfiða baráttu við
krabbamein. Við gerðum okkur ekki
grein fyrir að svona gæti farið á svo
skömmum tíma. Erna var einstak-
lega sterk og dugleg. Það er ekki
langt síðan við töluðum saman á
tölvunni síðast, það var svo gaman
að geta séð Nonna frænda og Ernu í
vefmyndavélinni. Ég (Anna) man að
ég skrifaði hvað þið væruð ungleg og
sæt og það hafið þið alltaf verið.
Erna leit svo vel út þrátt fyrir veik-
indin og bar sig alltaf vel. Okkur eru
minnisstæð barnaafmælin hjá ykkur
þegar við vorum yngri, það var alltaf
svo mikil gleði í kringum ykkur öll.
Alltaf var Erna brosandi og geisl-
andi falleg og gerði allt til þess að af-
mælin yrðu eftirminnileg og
skemmtileg. Kökur og kræsingar
svo borð svignuðu, allt listilega
skreytt og við systurnar nutum
sannarlega góðs af öllu þessu, enda
gestrisnin alveg sérstök hjá ykkur
fjölskyldunni.
Það var einstakt að sjá hversu
samhent þið voruð í einu og öllu, sem
hjón, vinir og vinnufélagar. Fjöl-
skyldan skipti öllu máli og þið Nonni
frændi lögðuð ykkur svo sannarlega
fram við að létta undir með börn-
unum og passa barnabörnin. Þau
búa að þessari miklu umhyggju og
óskilyrtu ást og geyma allar ynd-
islegu minningarnar um ömmu
Ernu.
Ég veit ekki hvort þú hefur
huga þinn við það fest
að fegursta gjöf sem þú gefur
er gjöfin sem varla sést,
ástúð í andartaki,
augað sem glaðlegt hlær
hlýja í handartaki,
hjarta sem slær,
allt sem þú hugsar í hljóði
heiminum breytir til
gef þú úr sálarsjóði
sakleysi, fegurð og yl.
Elsku Nonni frændi, Ívar Þór,
Eva Rut, Ómar Örn og fjölskyldur.
Missir ykkar er mikill, það eru
erfiðir tímar framundan. Við óskum
þess að góður Guð veiti ykkur og að-
standendum öllum þann styrk sem
þið þurfið á að halda á erfiðum
stundum. Hugur okkar er hjá ykkur.
Við kveðjum Ernu okkar elskulegu
með söknuð í hjarta og yndislegar
minningar til að ylja okkur við.
Anna Þóra, Stefán og börn,
Erla, Bjarki og börn.
Lífi hennar er lokið. Fjölmargar
minningar um Ernu flugu gegnum
huga minn er ég frétti af andláti
hennar. Hún átti viðburðaríka ævi
og fannst mér er ég hitti hana fyrst
að hún væri búin að lifa helmingi
lengur en ég þrátt fyrir að við vær-
um á sama aldri. Við kynntumst er
við hófum störf á skrifstofu Slipp-
félagsins í Reykjavík 15 ára gamlar
og alvara lífsins var að hefjast. Ég
laðaðist að þessari líflegu og fjörugu
manneskju sem hafði yndi af að
segja sögur og gerði það á ógleym-
anlegan hátt.
Hún kynntist Jóni sínum ung og
fluttist til hans í litlu íbúðina á
Flókagötunni. Þá og alltaf síðan var
notalegt að koma á heimili þeirra.
Þau höfðu bæði einstaklega elsku-
legt viðmót. Ég fór í skóla úti á landi
og um stund var sambandið ekki
eins mikið. En af og til hittumst við
og ræddum um lífið og framtíðina.
Er þau fluttu á Rauðalækinn voru
heimili okkar á nálægum slóðum
þannig að við heimsóttum hvor aðra
með litlu börnin okkar sem fæddust
hvert af öðru. Áfram fylgdumst við
með hvor hjá annarri hvernig gengi
með börn og bú er við fluttum í
Breiðholtið. Öllum störfum sinnti
hún af samviskusemi og var sama
hvort það var á vinnustað eða heim-
ilinu. Börnin uxu úr grasi og sam-
bandið varð minna þegar önnur
verkefni tóku við hjá okkur báðum.
Eitt er víst að börnin þeirra Jóns og
Ernu fengu gott veganesti að heim-
an því umhyggjan var slík. Enn lágu
leiðir okkar saman er við fórum báð-
ar að vinna í banka og þótt við ynn-
um ekki í sama banka hittumst við
oft á ýmsum viðburðum þeim tengd-
um. Það var alltaf gaman að hitta
Ernu og heyra hvað á daga hennar
hafði drifið.
Þegar Jón og Erna fluttu til Nor-
egs lá sambandið niðri um hríð og
við hittumst af og til eftir það á förn-
um vegi og það var alltaf eins og við
hefðum hist í gær. Er hún sagði mér
af alvarlegum veikindum sínum brá
enn fyrir sömu bjartsýninni og forð-
um. Allt myndi fara vel. Nú hefur
hún fengið hvíld frá baráttu við erf-
iðan sjúkdóm. Megi minning hennar
lifa. Ég kveð góða vinkonu og votta
Jóni og fjölskyldunni allri innilega
samúð.
Eva.
Í dag er kvödd frá Fossvogskirkju
kær samstarfskona okkar í Þjón-
ustuveri Íslandsbanka, Erna Sig-
urðardóttir, en hún lést aðfaranótt
30. mars sl. aðeins 56 ára að aldri.
Þótt fregnin um lát hennar kæmi
okkur ekki með öllu á óvart, þar sem
hún hafði átt við erfið veikindi að
stríða allt frá síðastliðnu sumri, vor-
um við samt ekki við því búnar að sjá
á bak henni. Margar höfðum við
starfað við hlið hennar um langt ára-
bil, en hún hafði verið starfsmaður
bankans í rúm tuttugu ár og í deild-
ina okkar í þjónustuverinu kom hún
vorið 2004. Við vonuðum í lengstu
lög að hún sigraðist á sjúkdómnum
og við fengjum að njóta samvistanna
mörg ár enn. En svo átti ekki að fara
og þegar hún nú er farin frá okkur
verður umhverfið ekki lengur það
sama. Með henni er horfinn hluti af
því sem gefur daglega lífinu birtuna
og ylinn og söknuður okkar er sár.
Erna var einstaklega glaðvær og
skemmtilegur starfsfélagi, stál-
greind og úrræðagóð, og saman
stuðluðu þessir eiginleikar að því að
hin óteljandi og oft erfiðustu við-
fangsefni í starfinu leystust líkt og
af sjálfu sér, urðu næstum eins og
leikur, og dagarnir liðu eins og ör-
skot. Henni var lagið að gera gott úr
öllu – allt mótdrægt var samstundis
gleymt – og stefnt áfram í sólarátt!
En hversu gott sem lífið annars
oftast er býr alvara þess jafnan und-
ir niðri og í áralöngu samstarfi
hljóta að koma þær stundir að á
innri mannkostina reynir. Þá kom
skýrast í ljóst hver Erna var.
Tryggð og rík réttlætiskennd var
henni í blóð borin og það er okkur
best ljóst sem eignuðumst vináttu
hennar, hún var heil og sönn. Sam-
viskusemi hennar var slík að þótt
hún væri sárlasin þráði hún ekkert
meir en að geta komið til okkar í
vinnuna og þótti hún vera að „svíkj-
ast um“ að vera veik heima.
Ef til vill verður fáum til þess
hugsað hve mjög reynir á mannleg
samskipti í þjónustustarfi í stórri
viðskiptastofnun. Viðkvæm og nær-
göngul persónuleg mál viðskipta-
manna ber að höndum, margur býr
við þröngan hag og á undir högg að
sækja. Erna var sérlega lagin að fást
við slík mál – og af eðlislægri samúð.
Sjálfsagt var ýmsum, sem gengu –
léttari í spori – af fundi hennar,
ókunnugt um að hún hafði teygt sig
næstum lengra en verksvið hennar
leyfði til að greiða úr fyrir þeim.
Þannig var Erna.
Viðhorf hennar einkenndust því –
eins og ljóst má vera af þessum fáu
kveðjuorðum – af örvandi bjartsýni
og góðvild í garð allra sem hún átti
samskipti við, svo okkar samstarfs-
manna sinna sem annarra. En sér í
lagi var það heimilið og fjölskyldan
sem átti hug hennar, það var okkur
öllum ljóst sem með henni störfuð-
um. Heimilis- og fjölskyldulífið var
hennar heila líf, ef svo má að orði
komast, en það var með afbrigðum
farsælt og það átti hún sannarlega
skilið.
Missir ástvina hennar er því mikill
og Jón eiginmann hennar og fjöl-
skylduna alla biðjum við Guð að
styrkja og vottum þeim dýpstu sam-
úð í sorg þeirra.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Héðan skal halda,
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni,
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
(V. Briem.)
Vinkonur í Þjónustuveri
Íslandsbanka.
ERNA
SIGURÐARDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar
um Ernu Sigurðardóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Hildur;
Helga Möller.