Morgunblaðið - 21.07.2005, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. JÚLÍ 2005 33
MINNINGAR
Helgi var skólafélagi minn við
Menntaskólann á Laugarvatni. Við
vorum fá í bekk og náðum því öll vel
saman. Þetta var á hippatímabilinu
þegar vinátta og frjáls hugsun var í
hámarki.
Helgi var afbragðs félagi. Hann
var ávallt glaðvær og léttur í lund.
Spilaði vel bridge og átti sinn þátt í
því að ML tapaði nánast aldrei
bridgekeppni á þessum árum.
Hann var stærstur í bekknum, en
ég minnstur. Það varð ég áþreifan-
lega var við þegar ég var látinn bera
Helga á háhesti. Leiðin var frá
heimavist ML og niður í Héramöt-
uneyti. Tilefnið var eitthvert fárán-
legt veðmál. Helgi var svo stór knapi
á baki mínu að fætur hans náðu
næstum til jarðar. Það var til bjargar
því þannig gat hann stutt við mig
þegar ég slangraði til hliðar. En við
komumst alla leið …eins og alltaf.
Við vorum einnig meðlimir í félagi
antisportista. Þar var nánast dauða-
synd að laumast í sport. Bridge og
skák voru einu íþróttirnar sem voru
leyfðar.
Að loknu stúdentsprófi sneri Helgi
sér að uppbyggingu fyrirtækis for-
eldra sinna.
Það var ánægjulegt að fylgjast
með því hvernig fyrirtækið blómstr-
aði. Það byrjaði með nokkrum Tra-
böntum, en óx hratt og varð síðan
eitt af stærstu bílaumboðum lands-
ins. Mig grunar að Helgi hafi átt
stóran þátt í velgengni fyrirtækisins.
Hann átti auðvelt með að ná til fólks
og kunni þá list að láta viðskiptavin-
ina fara glaða heim.
Það var ekki slæmt að vera Laug-
vetningur þegar þurfti að kaupa bíl.
En hvað er dýrmætara en ánægðir
viðskiptavinir, þegar þú átt í sam-
keppni? Helgi kunni einnig að gleðja
erlenda umboðsaðila þegar þeir
komu til Íslands í heimsóknir. Fór
með þeim í óteljandi veiði- og land-
kynningarferðir og beitti öllum
brögðum til að gera þá ánægða.
Ég hitti Helga fyrir stuttu. Hann
var þá glaður eins og alltaf. Mig
grunaði ekki þá að það yrði í hinsta
sinn. Ég sendi ættingjum samúðar-
kveðjur. Minningin lifir um góðan
dreng.
Andrés Magnússon.
Við ótímabært fráfall Helga Ingv-
arssonar vinar míns koma ótal minn-
ingabrot upp í hugann honum tengd
eftir hartnær 40 ára vináttu. Það var
haustið 1966 sem ég og Helgi ásamt
fleiri busum settumst í fyrsta bekk
Menntaskólans á Laugarvatni. Það
var þá sem ég, sveitastrákurinn og
Helgi borgarbarnið, hittumst fyrst
og varð það upphaf vináttu okkar
sem æ síðan hefur haldist og dýpkað
þó eðli málsins samkvæmt hafi verið
mislangt á milli samverustundanna.
Á Laugarvatni dvöldum við saman
4 vetur á heimavistarskóla, en á
þessum árum vorum við unglingarn-
ir þá eins og unglingarnir í dag að
þroskast yfir í að verða fullorðið fólk.
Ekkert var okkur ómögulegt og lífið
snerist alfarið í kringum okkur að
okkur fannst og áhyggjur heimsins
voru víðs fjarri.
Mér er í fersku minni ferð sem ég
og Helgi fórum saman til Reykjavík-
ur ásamt skólasystkinum okkar,
Bangsa og Ollý, í janúar 1967, en
Helgi var að sjálfsögðu fararstjórinn
enda vel staðkunnugur í Reykjavík.
Til stóð að halda þorrablót í bekkn-
um og hafði verið pantaður þorra-
matur í Múlakaffi af því tilefni, en
ferðin var farin til að ná í hann. Mikl-
ar vegaskemmdir höfðu orðið sunn-
an- og suðvestanlands vegna mikilla
rigninga þegar lagt var af stað. Ekki
höfðu borist miklar fréttir af þessu
ástandi að Laugarvatni, eða við ekki
mikið hlustað á fréttirnar. Lagt var
að stað á laugardagsmorgni, en við
höfðum fengið frí í skólanum til þess-
arar farar, sem okkur þótti ekki
slæmt. Fljótlega kom í ljós að færið
var ekki upp á það besta, en við Borg
í Grímsnesi var vegurinn farinn í
sundur, en yfir ófæruna var farið
þótt vatnið næði upp á miðjar hliðar
á Volkswagen Valiant skutbílnum
sem ég hafði fengið lánaðan hjá
Tryggva bróður til fararinnar, en
ekki var öðrum bíl til að dreifa.
Ég hafði orð á því við Helga og hin
hvort við ættum að snúa við, en sam-
eiginleg ákvörðun var tekin um að
áfram skyldi haldi því mikið var í húfi
að ná í matinn og annan varning sem
greitt hafði verið tappagjald fyrir.
Okkur sóttist ferðin vel þar til við
vorum komin að Sandskeiðinu, en þá
kom í ljós að vegurinn þar var lok-
aður og svæðið eins og hafsjór yfir að
líta, svo mikið var vatnið eftir leys-
ingarnar. Vegagerðarmenn, sem þar
voru staddir, tjáðu okkur að með öllu
væri ófært til Reykjavíkur. Sand-
skeiðið væri lokað, eins og sjá mætti
og vegurinn einnig farinn í sundur
við brýrnar yfir Elliðaár í Reykjavík.
Það var því svekktur hópur sem
sneri við því allar bjargir virtust
bannaðar og ekki um annað að ræða
en að fara heim aftur við svo búið.
Fer þá Helgi að nefna það hvort ekki
sé hægt að fara Krýsuvíkurleiðina.
Ég hafði að vísu heyrt hana nefnda
en ekkert okkar hafði farið þá leið áð-
ur. Hýrnaði nú heldur betur yfir
hópnum og þóttumst við nú með
þessari snilldarhugmynd Helga hafa
snúið á máttarvöldin og Vegagerðina
sem hamlaði okkur för.
Torsóttur reyndist hins vegar
Krísuvíkurvegurinn, hann víða far-
inn í sundur með djúpum skörðum
sem ekki voru fær nema fuglinum
fljúgandi. Það var því svo að við ók-
um víðast hvar utan vegar, enda jörð
frosin og klakinn þykkur. Til Reykja-
víkur komumst við svo um miðjan
dag og sóttum vistir þær sem við
höfðum verið send eftir.
Strax var hugað að heimferð, en
Helgi taldi rétt að við yrðum sam-
ferða rútum austur yfir fjall og fór-
um við því niður að BSÍ til að fá að
vera í samfloti við þær. Þegar þang-
að kom, og við spurðumst fyrir um
rútuferðir, var okkur tjáð að leiðin
væri kolófær, bæði Hellisheiðin og
Krýsuvíkurleið og engar rútur færu
þennan daginn austur. Ekki fékk
þetta þó stöðvað þessa fífldjörfu
ferðalanga og haldið var af stað sömu
leið til baka á drekkhlöðnum Volks-
vagninum, einbíla eins og áður og
enginn á ferð nema við. Gekk ferðin
hægt en örugglega, en Helgi fór af og
til út til að kanna dýpi verstu álanna
með skóflu sem við höfðum meðferð-
is. Í síðasta hvarfinu, nærri Laugar-
vatni, missti Helgi hins vegar skófl-
una við dýptarkannanir sínar og var
nærri horfinn á eftir henni.
Allt fór þó vel að lokum og um mið-
nætti náðum við svo loks til Laug-
arvatns, þreytt en sæl, og höfðum við
þá verið 14 tíma í ferðalaginu. Skóla-
félagar okkar voru orðnir langeygir
eftir okkur og veisluföngunum sem
gerð voru góð skil við komu okkar til
baka.
Því segi ég þessa sögu sem dæmi
um það að hvað sem á gekk, eða
hversu erfitt sem verkefnið var, sem
Helgi tók að sér í lífinu, þá var aldrei
um annað að ræða en að settu marki
skyldi náð og engin uppgjöf var við
þau verkefni sem hann tók að sér.
Þegar menntaskólaárunum lauk
skildust leiðir okkar Helga um tíma
enda fórum við sinn í hvora áttina.
Eftir að báðir höfðu stofnað til fjöl-
skyldu urðu samverustundirnar þó
tíðari aftur og varð ég meðal annars
þeirrar ánægju aðnjótandi að að-
stoða hann við byggingu einbýlis-
húss hans á Seltjarnarnesinu.
Sala nýrra bifreiða var aðalævist-
arf Helga og naut ég þess síðastliðin
30 árin, fyrst þegar hann seldi bif-
reiðar í Rauðagerðinu í fyrirtæki föð-
ur síns og seinna í fjölskyldufyrir-
tækinu Ingvari Helgasyni við
Sævarhöfða sem hann veitti forstöðu
ásamt stórfjölskyldunni. Þegar pant-
aðir voru bílar í Rauðagerðinu hjá
Helga gat maður yfirleitt verið nokk-
uð öruggur um að fá þá gerð sem
pöntuð var en hvort liturinn passaði
var ekki alltaf eins víst, enda skipti
það ekki svo miklu máli.
Helgi var mikill höfðingi þegar
kom að sölu bíla til vina og kunningja
en oftar en ekki fór maður á nýjum
bíl eftir heimsóknir til hans, þó það
hafi nú ekki verið tilgangur heim-
sóknarinnar. Ég veit að ég var ekki
sá eini sem naut þessa höfðingsskap-
ar Helga, því í gegnum árin hef ég
orðið vitni að því að vinir hans og
kunningjar skipta hundruðum, ef
ekki þúsundum.
Ég er svo lánsamur að hafa verið
einn af þínum vinum í hartnær 40 ár
og fyrir það er ég þér ævinlega þakk-
látur, kæri vinur. Ég er viss um að
þegar við hittumst hinum megin
munum við fara saman í einhverjar
svaðilfarir eins og forðum en vertu
ekkert að kanna leiðirnar áður því
það er svo miklu skemmtilegra að
fara í óvissuferð.
Elsku Sigga, Ingvar og fjölskyld-
ur, ykkar missir er mikill. Sendi ég
og fjölskylda mín ykkur innilegar
samúðarkveðjur. Blessuð sé minning
Helga Ingvarssonar.
Guðni Eiríksson.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, fyrrverandi
sambýlismaður, sonur og bróðir,
GESTUR BJARNASON
frá Fremri-Hvestu
í Arnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 10. júlí.
Minningarathöfn fer fram frá Bíldudalskirkju laug-
ardaginn 23. júlí kl. 13.30.
Jarðsett verður í Bíldudalskirkjugarði.
Elvar Geir Gestsson, Linda Ström,
Ásdís Gestsdóttir, Ævar Örn Ómarsson,
Arnar Geir Gestsson,
Guðrún Geirsdóttir,
Ragnhildur Finnbogadóttir,
Sigríður Bjarnadóttir,
Guðbjartur Ingi Bjarnason,
Margrét Bjarnadóttir,
Guðbjörg Bjarnadóttir,
Kristófer Bjarnason,
Marinó Bjarnason,
Jón Bjarnason,
Ingibjörg Bjarnadóttir,
Elín Bjarnadóttir,
Gestný Bjarnadóttir,
Katrín Bjarnadóttir,
Dagur Bjarnason,
Ragnar Gísli Bjarnason
og aðrir aðstandendur.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir, fósturfaðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN SÆMUNDSSON
bryti,
Ljósheimum 8a,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 17. júlí.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 25. júlí kl. 13.00.
Margrét Kr. Sigurpálsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
HALLDÓR JÓNSSON
frá Sunnutúni, Eyrarbakka,
Baugstjörn 6,
Selfossi,
verður jarðsunginn frá Eyrarbakkakirkju laugar-
daginn 23. júlí nk. kl. 13.30.
Valgerður Jóna Pálsdóttir,
Ingunn Hinriksdóttir, Sigurður Ingólfsson,
Jón Halldórsson, Svana Pétursdóttir,
Stefán Anton Halldórsson, Erna Friðriksdóttir,
Páll Halldórsson, Ingibjörg Eiríksdóttir,
Anna Oddný Halldórsdóttir, Jón Arnar Sigurðsson,
afabörn og langafabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
GUÐRÚN TORFADÓTTIR,
Miðtúni 12,
Tálknafirði,
andaðist á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudaginn
20. júlí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Fyrir hönd aðstandenda,
Björgvin Sigurbjörnsson.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÞORGERÐUR SVEINSDÓTTIR
kennari,
frá Kolsstöðum í Miðdölum,
síðast til heimilis að Droplaugarstöðum,
Snorrabraut 58,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 19. júlí sl.
Helga Sveinsdóttir, Valdimar Guðnason,
Jón R. Sveinsson, Guðrún Óskarsdóttir,
Sigríður Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minningarathöfn um föður okkar, tengda-
föður, afa, langafa og langalangafa,
GEIRMUND GUÐMUNDSSON,
Bexhill on Sea,
Englandi,
áður til heimilis að Laugarnesvegi 51,
Reykjavík,
sem andaðist í Englandi 25. júní, verður haldin
í Árbæjarkirkju föstudaginn 22. júlí kl. 11.00.
Jarðsetning verður sama dag kl. 15.30 í Setbergskirkjugarði, Grundarfirði.
Guðmundur H. Guðjónsson,
Sigurrós Geirmundsdóttir, Vilhjálmur Pétursson,
Móses Geirmundsson, Dóra Haraldsdóttir,
Ingibjörg Geirmundsdóttir, Sigurpáll Grímsson,
Sædís Geirmundsdóttir, Snæþór Aðalsteinsson,
Torfi Geirmundsson,
Númi Geirmundsson, Björg Jóhannesdóttir,
Rúnar Geirmundsson, Kristín Sigurðardóttir,
Elínborg Geirmundsdóttir, Sigfús Halldórs,
afabörn, langafabörn
og langalangafabörn.