Morgunblaðið - 03.10.2005, Blaðsíða 22

22 MÁNUDAGUR 3. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Þuríður Mar-grét Georgs-
dóttir fæddist í
Reykjavík, nánar
tiltekið á Berg-
staðastæti 17, hinn
6. mars 1948. Hún
lést á Landspítal-
anum við Hring-
braut 19. septem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Árný Fjóla
Stefánsdóttir (f.
1923, d. 1996)
verkakona og
Georg Bergfors, uppeldisfaðir
var Stefán Agnar Magnússon (f.
1916, d. 1974). Systkini Þuríðar
sammæðra eru Vigdís (f. 1956),
Ósk (f. 1950), Jósúa Steinar (f.
1952). Börn Þuríðar og Róberts
eru 1) Fjóla Margrét (f. 1973)
gift Ingólfi Jóhannessyni (f.
1976), synir þeirra eru Jóhann-
es Esra (f. 2002) og Róbert Elí
(f. 2005). 2) Jósef Agnar (f.
1978) í sambúð með Ethel
Orongan (f. 1981), dóttir þeirra
er Margrét Ísabel (f. 2004),
dóttir Jósefs af fyrra hjóna-
bandi er Tanya Rós (f. 2000),
móðir hennar er Kristina Gore-
mykina (f. 1979).
Þuríður fluttist til Vest-
mannaeyja 1972, þar sem hún
kynntist eftirlifandi eiginmanni
sínum. Þar bjuggu þau til ársins
2003 og fluttu síðan í Kópavog-
inn. Þuríður vann við fisk-
vinnslu mestallt sitt líf, og síð-
ustu sex ár vann hún sem
verkstjóri.
Þuríður verður jarðsungin
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Gunnar Héðinn (f.
1957), Ríkharður
Jón (f. 1959), Hild-
ur Hrönn (f. 1962),
Hreiðar Örn (f.
1962), Kai August
(f. 1964).
Þuríður giftist
30. september Páli
Róbert Óskarsyni
(f. 1946). Foreldrar
Róberts voru Óskar
Jósúason (f. 1915,
d. 1987) trésmíða-
meistari og Jóseb-
ína Grímsdóttir (f.
1921, d.1993) húsfreyja. Systk-
ini Róberts eru Elías Fannar (f.
1939, d. 1998), Ester (f. 1941),
Hallgrímur (f. 1943), Steinunn
Síðustu dagar hafa verið mjög
óraunverulegir, það er svo skrítið að
þú sért dáin, þetta gerðist allt svo
snöggt. Þú gekkst í gegnum svo mik-
ið á þessu ári, margir hefðu bugast,
en þú varst jákvæð og sterk fram á
síðasta dag, ég var svo stolt af þér.
Þú varst ein sterkasta manneskja
sem ég veit um, en það skiptir víst
ekki miklu máli þegar krabbamein
knýr dyra. Það er svo skrítið að geta
ekki hringt í þig og kjaftað, við gát-
um talað endalaust og ég sem þoli
ekki að tala í síma, nema við þig. Þú
fannst alltaf á þér hvenær ég var að
hringja, sagðir alltaf: Ég vissi að
þetta værir þú eða, ég var að fara að
hringja í þig. Ég er svo þakklát fyrir
að þú náðir að sjá hann Róbert Elí,
þér fannst hann alveg eins og Esra,
sem þér fannst sko ekki slæmt, því
þú sagðir alltaf að Esra væri eins og
engill, svona ljós yfirlitum og blíður.
Einnig er ég þakklát fyrir að þú
varst viðstödd brúðkaup okkar Ingó
í fyrra. Maður verður að þakka fyrir
þá tíma sem maður átti með þér.
Elsku mamma mín, ég vona svo
innilega að þér líði vel þar sem þú ert
núna og sért búin að finna friðinn.
Við hugsum vel um pabba, þú þarft
ekki að hafa áhyggjur af því. Ég
elska þig alltaf.
Þín dóttir,
Fjóla.
Í rökkurró hún sefur
með rós að hjartastað.
Sjá haustið andað hefur
í hljóði á liljublað.
Við bólið blómum þakið
er blækyrr helgiró.
Og lágstillt lóukvakið
er liðið burt úr mó.
Í haustblæ lengi, lengi
um lyngmó titrar kvein.
Við sólhvörf silfrin strengi
þar sorgin bærir ein.
(Guðm. Guðm.)
Yndisleg systir hefur kvatt þenn-
an heim og eftir er mikið tómarúm
sem svo erfitt er að fylla. Þegar horft
er til baka leitar hugurinn til þeirra
fjölmörgu stunda sem við áttum
saman, allt frá erfiðleikum í kringum
gosið í Heimaey til gleðistunda í eld-
húsinu. Það má með sanni segja að
áhugi okkar Þurýjar á matargerð
hafi alltaf verið mikill. Það er eins og
allt hafi snúist um mat. Það var sama
hvenær maður heimsótti hana,
fyrsta hugsunin hennar var alltaf að
setja á borð góðan mat, já, allt frá
ósoðnum lunda til veglegra hlað-
borða. Það voru ekki fáar veislurnar
í Eyjum sem hún var fengin til að sjá
um. Ég held að þessi áhugi hennar á
mat og matargerð hafi komið með
móðurmjólkinni. Ég minnist stunda
úr eldhúsinu heima þegar ég,
mamma og Þurý vorum að fletja út
flatkökur og smyrja smurbrauð fyr-
ir einhverja fermingarveislu. Þar
var mikið hlegið og sungið. Þessar
stundir voru okkur mikilvægar þá
og einnig nú í minningunni. Eitt
sumarið, að mig minnir 1976, sá
Þurý um sjoppuna inni í Friðarhöfn
vegna sumarleyfis eiganda. Þar fékk
stráklingurinn ég að vera með. Það
þurfti að laga samlokur og salöt
ásamt meiru. Það var þá sem ég vissi
að ég hafði fengið sömu bakteríuna
og hún Þurý systir. Ég minnist góðr-
ar systur sem var bæði vinur og fé-
lagi og kveð hana með sorg í hjarta.
Kæra fjölskylda, við biðjum algóð-
an guð að styrkja ykkur og leiða, í
ykkar miklu sorg. Minningarnar um
afar kæra eiginkonu, móður,
tengdamóður og ömmu mun lýsa
ykkur veginn um hinn dimma dal
uns það birtir að nýju. Guð veri með
þér, systir. Blessuð sé minning þín.
Hreiðar Örn, Sólveig og
Ragnar Bjarni.
Mánudaginn 19. september sl. lést
systir mín hún Þurý. Enginn veit
hvað átt hefur fyrr en misst hefur.
Þurý var laus við allt pjall og prjál.
Duglegri konu hef ég ekki kynnst.
Hún var vinamörg og skemmtileg
kona. Hún hafði allt frá mömmu,
fljótfærnina, þrjóskuna og óþolin-
mæðina, ég sá oft mömmu fyrir mér.
Ekki það að það hafi verið leiðinlegt
heldur þvert á móti æðislegt.
Ýmsar myndir áranna koma upp í
hugann þegar ég sit og hugsa um
þig. Það er bara af svo miklu að taka
og hugurinn fer bara í hringi,
kannski að ég vilji bara eiga þessar
myndir fyrir mig eins og er. Þú varst
svo gjafmild að eiginlega fannst mér
þú stundum of gjafmild. En þú sagð-
ir að það væri sælla að gefa en að
þiggja. Þú varst einstök systir. Þú
varst strákunum mínum, Hreiðari
og Óskari, alltaf svo góð. Ef ég ætti
eina ósk mundi sú ósk vera þú heil á
ný. Núna ertu komin til mömmu og
pabba og allra hinna sem eru farnir.
Ég ímynda mér að þar sé stór og
mikil veisla hjá ykkur núna og þú
laus frá erfiðum sjúkdómi sem
krabbamein er. Ég talaði mikið við
þig þegar ég sat hjá þér síðustu nótt-
ina þína og ég veit að þú heyrðir og
skildir mig. Ég bið Guð að varðveita
þig og minningu þína og veita fjöl-
skyldunni styrk í sorg og söknuði.
Þín elskandi systir,
Hildur.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir;
svo mæt og góð, svo trygg og trú,
svo tállaus, falslaus reyndist þú.
Ég veit þú látin lifir.
(Steinn Sigurðsson.)
Ástkær svil- og mágkona hefur
kvatt þetta jarðneska líf. Við viljum
á þessari stundu þakka henni sam-
fylgdina, og það að hafa fengið að
kynnast henni. Þurý, eða Dudda,
eins og við fengum að kalla hana, var
einstök, hún átti svo gott með að
vera í samskiptum við aðra og hún
var góð og hlý við alla, enda var hún
vinamörg, og mikill gestagangur á
hennar heimili. Í manngreinarálit
fór hún ekki, hún bauð heim til veislu
jafnt háum sem lágum, henni var
ekkert eðlilegra. Hún var meistara-
kokkur og nutum við þess ekki svo
sjaldan. Eitt matarboð er sérstak-
lega minnisstætt. Við höfum líklega
verið um átta manns þetta kvöld hjá
þeim hjónum. Þessi elska eldaði
lambakótilettur, þá var ekkert verið
að fara léttustu leiðina til að flýta
fyrir elduninni, það var aldrei henn-
ar hugsun. Þessi kjarnorkukven-
maður kenndi okkur hjónum að
borða skötu. Á Þorláksmessu bauð
hún til matar, þar átti hver sitt Þor-
láksmessusæti og þá var yfirleitt
mjög fjölmennt hjá þeim Robba.
Þegar eitthvað mikið stóð til, af-
mæli, útskrift, ferming eða aðrar
stórveislur, þá var hún tilbúin að
leggja undir sig eldhúsið sitt og
mikla vinnu. Þegar svo dagurinn
rann upp, þá komu heilu kassarnir af
góðu og fallegu snittunum hennar
heim á bæ. Svona var Dudda, alltaf
tilbúin að rétta hjálparhönd þegar
hennar var þörf. Hún hafði svo
marga kosti, einn þó alveg einstak-
an, hún átti svo gott með að sam-
gleðjast öðrum, og það gerði hún af
heilindum.
Margar góðar stundir áttum við
saman með þeim hjónum, og þá sér-
staklega þegar Dudda hafði það í
gegn að kenna okkur fyrstu skrefin í
bridge.
Elsku Þurý, hafðu þökk fyrir allar
stundirnar sem við áttum saman.
Hittumst við í landinu þangað sem
fuglasöngurinn fer þegar hann hljóðnar.
(J. J.)
Elsku Róbert, Fjóla, Jósep og
fjölsk.
Við biðjum Guð að vera með ykk-
ur.
Kristín og Jósúa Steinar.
Það haustar að, laufblöð falla, það
kular í hjartað að þú skulir vera far-
in, elsku Þurí mín. Ég óskaði þess
svo innilega að þú myndir hafa betur
gegn krabbameininu, þú varst ótrú-
leg hetja í allt sumar – endalausar
meðferðir en uppgjöf var ekki inni í
myndinni.
En lífið er ekki alltaf eins og við
vildum að það væri, þú þurftir að líða
og láta undan, elskan mín.
Ég mun aldrei gleyma dugnaði
þínum og bjartsýni. Tilveran verður
tómleg og skrýtin án þín, þessi vika
hefur verið stanslaus upprifjun frá
því við sáumst fyrst er þú komst
heim með Robba bróður mínum, þú
komin heim eftir mörg ár í Köben.
Glæsipía og þvílíkur karakter, og
svo ótrúlega skemmtileg.
Þú sættir þig við það sem þú vissir
að þú fengir ekki breytt og sýndir
æðruleysi og kjark. Þetta allt mun
ég muna, hetjan mín stóra. Takk fyr-
ir að hafa verið öll þessi ár í minni til-
veru – alltaf.
Þín
Steinunn Ósk.
Þurý var alltaf mér svo góð. Alltaf
þegar ég kom í heimsókn gaf hún
mér nammi. Hún átti heima á
Heimaey í 30 ár og svo í Kópavogi í
tvö ár.
Ég vona að henni líði vel hjá Guði
og Jesú. Amen.
Þinn elskandi frændi
Hreiðar Örn.
Þegar Þurý fór til útlanda gaf hún
mér píluspjald og nammi. Þegar ég
kom til hennar gaf hún mér nammi.
Og þegar ég fór til útlanda þá gaf
hún mér 150 evrur og þá átti ég 900
evrur. Hún var alltaf svo góð við alla
og hún var mjög skemmtileg.
Guð blessi hana og geymi hana
alltaf.
Þinn frændi
Óskar Elías.
Aldrei hefði mér dottið í hug að ég
ætti eftir að skrifa minningargrein
um þig, elsku Þurý mín. Mitt hlut-
verk í skrifum var frekar þegar
skemmtanir voru í vinnunni hjá okk-
ur.
Ég kynntist Þurý þegar við unn-
um saman hjá Íslenskum matvælum
og byrjuðum við sjö við vinnslu á
síldinni en sameinuðumst svo laxa-
vinnslunni.
Ég man þegar við fórum á sæl-
kerakvöldið til Jónu og ég mætti
með hárkollu og þú hélst að ég hefði
verið í klippingu, en við gátum nú
hlegið að því eftir á.
Ég man þegar við sátum alltaf á
móti hvor annarri í kaffistofunni og
Bossý var með Lu-kexið sem við
borðuðum alltaf frá henni.
Man ég þegar ég keypti mér glæ-
nýjan bíl og þú vissir að hann væri
silfurgrár. Svo bentir þú á eldgaml-
an bíl og sagðir: ,,Vá, hvað hann er
flottur.“ En ég var fljót að fyrirgefa
þér.
Ég man þegar við vorum búin í
pásu og þú fórst alltaf í vitlausan
slopp þar sem þú mundir aldrei eftir
hvar þú hefðir farið úr þínum, en
varst svo farin að bíða eftir að við hin
klæddum okkur og þá hékk þinn
sloppur eftir.
Ég man að þú þoldir ekki þegar
Liverpool var með leiki því þá varð
Jobbi svo æstur eða sagði ekki orð
eftir leikinn.
Ég man þegar þú fórst að kaupa
veggklukkur og þær voru alltaf bil-
aðar þannig að við græddum nú oft
lengri pásu en við áttum að fá.
Ég get endalaust haldið áfram að
rifja upp eins og pakkaskiptin á jól-
unum, þú að láta leggja á hnífana
uppi í Ísfélagi fyrir okkur, marblett-
urinn sem ég fékk þegar ég datt í
tröppunum, crepes-pönnukökurnar
ÞURÍÐUR MARGRÉT
GEORGSDÓTTIR
✝ AðalheiðurHalldórsdóttir
fæddist í Reykjavík
20. maí 1927. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi hinn 17.
september síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Hall-
dór Oddsson, f. 30.
ágúst 1886, d. 9.
október 1982, og
Sigríður Stefáns-
dóttir, f. 31. október
1891, d. 16. maí
1964. Þau skildu. Systkini Aðal-
heiðar eru Stefán Valberg, f. 22.
ágúst 1920, d. 4. október 1994,
Oddrún Sigríður, f. 9. febrúar
1923, Óskar Hafsteinn, f. 2. októ-
ber 1925, d. 8. febrúar 1985, Ingi-
mar Þorsteinn, f. 19. júní 1929, d.
25. febrúar 1980, Hanna, f. 23.
október 1931, Oddgeir, f. 18. októ-
ber 1933. Samfeðra eru einnig
systkinin Guðrún Erla, f. 31. jan-
úar 1942, og Oddur Kristinn, f. 8.
febrúar 1946.
Aðalheiður giftist Eiríki Guð-
laugssyni, f. 27. apríl 1926, d. 19.
október 1978. Börn þeirra eru: 1)
Hafdís, f. 19. nóvember 1952, d. 15.
maí 1953, 2) Guðrún Hafdís, f. 7.
júní 1957, maki Gunnar M. Gunn-
arsson, f. 24. október 1956. Börn
þeirra eru: a) Gunnhildur Sara, f.
30. janúar 1978, og b) Daði, f. 19.
f. 21. nóvember 1976, maki Gustav
Pétursson, f. 7. júlí 1979. Dóttir
þeirra er Katrín Valgerður, f. 17.
apríl 2003. b) Valgerður Björg, f.
29. september 1980, maki Ólafur
B. Bjarkason, f. 28 desember 1977.
Dóttir þeirra er Matthildur Agla, f.
20. ágúst 2005. Seinni kona Haf-
steins er Berglind María, f. 12.
febrúar 1963. Börn þeirra eru: c)
Hrefna Björg, f. 10. ágúst 1987, d.
16. janúar 1995, d) Kristján Númi,
f. 7. október 1990, d. 16. janúar
1995, e) Aðalsteinn Rafn, f. 20.
september 1992, d. 16. janúar
1995, f) Íris Hrefna, f. 13. desem-
ber 1996, g) Birta Hlín, f. 25. júní
1998.
Sambýlismaður Aðalheiðar frá
1984 var Kristinn Hannesson, f. 14.
janúar 1927, d. 26. maí 2000.
Aðalheiður fæddist við Lauga-
veginn í Reykjavík. Hún lauk
gagnfræðaprófi frá Gagnfræða-
skóla Austurbæjar og fór þá að
vinna við heimilisstörf og fram-
reiðslu á veitingastöðum. Hún
flutti að Meiðastöðum í Garði árið
1952 ásamt Eiríki manni sínum, og
vann hún þar hjá tengdaforeldrum
sínum við saltfiskverkun fyrstu ár-
in. Aðalheiður og Eiríkur reistu
síðan frystihús að Meiðastöðum
1966. Aðalheiður öðlaðist réttindi
sem fiskmatsmaður og starfaði
sem verkstjóri í eigin frystihúsi til
ársins 1972. Þá seldu þau rekst-
urinn og fluttu að Hagaflöt 3 í
Garðabæ. Þá hóf Aðalheiður störf
á Vífilsstöðum og Landspítalanum
þar til hún hætti að vinna sökum
heilsubrests.
Útför Aðalheiðar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
ágúst 1983. Dóttir
Gunnhildar Söru er
Júlía Sara, f. 24. maí
2004. 3) Guðlaugur, f.
16. apríl 1959, maki
Dagmar Hallgríms-
dóttir, f. 23. janúar
1955. Börn þeirra
eru: a) Ellen Svava, f.
9. júlí 1973, maki
Magnús Guðlaugs-
son, f. 12. júní 1973.
Dætur þeirra eru Íris
Eva, f. 9. júlí 2000, og
Karen Ósk, f. 10. apr-
íl 2002, b) Aðalheiður
Ósk, f. 5. október 1986, og c) Eirík-
ur, f. 9. september 1989. 4) Ásta
Ellen, f. 14. september 1963, maki
Ólafur Einar Júlíusson, f. 22. júní
1967. Börn þeirra eru: a) Heið-
mundur Einar, f. 1. desember
1992, b) Margrét Eydís, f. 10. jan-
úar 1995, c) Ragnar Eiríkur, f. 6.
desember 1996, d) Charlotta Elín,
f. 27. september 2001. Fyrir átti
Aðalheiður synina: 5) Sigurð Lár-
usson, f. 10. apríl 1944, maki Guð-
rún Óla Pétursdóttir, f. 10. maí
1947. Þau skildu. Þeirra börn eru:
a) Pétur, f. 16. desember 1966, og
b) Elín, f. 16. janúar 1973. Sam-
býliskona Sigurðar er Guðrún
Greipsdóttir, f. 8. október 1944. 6)
Hafstein Númason, f. 22. mars
1951, maki Salvör Jóhannesdóttir,
f. 30. október 1957. Þau skildu.
Þeirra börn eru a) Jóhanna Helga,
Nú er hún Alla, tengdamóðir
mín, dáin. Hún hafði verið ansi veik
frá því í vor og var, held ég, hvíld-
inni fegin þegar dauðinn vitjaði
hennar.
Ég var bara átján ára þegar við
Alla kynntumst og hún bauð mig
velkominn á heimili sitt þegar ég
var að biðla til Guðrúnar, dóttur
hennar. Húsið á Hagaflötinni í
Garðabænum var alltaf opið og allt-
af var pláss, matur og notalegt
spjall til reiðu. Eiríkur, eiginmaður
Öllu, lést aðeins rúmlega fimmtug-
ur og ég fékk bara þrjú ár til að
AÐALHEIÐUR
HALLDÓRSDÓTTIR
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er
á mánudegi eða þriðjudegi).
Minningar-
greinar