Fréttablaðið - 28.06.2003, Page 14

Halldór Einarsson í Val, sem ímunni kunnugra gengur jafn-
an undir nafninu Henson, hefur
ýmsa fjöruna sopið í þau þrjátíu
og fimm ár sem hann hefur fram-
leitt íþróttaföt. Fyrstu íþróttaföt-
in sem saumuð voru af fyrirtæki
hans komu á markað árið 1969 og
voru eingöngu notuð við íþrótta-
iðkun.
Því lyftist brúnin á mörgum
manninum á því herrans sumri
2003 þegar æ fleiri Reykvísk ung-
menni tóku að birtast á götum
borgarinnar, klædd Henson-bún-
ingum allsendis óbreyttum frá því
þeir fyrstu komu á markað. Þegar
betur er að gáð kemur í ljós að
helstu tískuvöruverslanir borgar-
innar hafa gallana góðu til sölu og
þeir renna út eins heitar lummur.
„Við önnum vart eftirspurn, það
er svo mikið að gera, því það er
ekki eins og við gerum ekki annað
en sauma þessa tilteknu galla. Við
framleiðum fyrir íþróttafélög í
kringum allt land og nú er aðal-
annatíminn,“ segir Halldór.
Vantaði íþróttaföt
Fram undan eru einnig pæju-
og pollamót í fótbolta og það er
alltaf mikið að gera við að sauma
galla, merkja og setja á þá auglýs-
ingar áður en mótin hefjast. Hall-
dór segir að öll þessi ár síðan
hann hóf framleiðsluna hafi fyrir-
tækið ekki stöðvast svo mikið sem
einn dag. Það hefur gengið í gegn-
um þrengingar sem íslenskur iðn-
aður hefur átt við að stríða og lif-
að þær af þrátt fyrir að gefið hafi
hraustlega á bátinn hjá honum. En
hvernig hófst þetta ævintýri á sín-
um tíma?
„Þetta hófst þannig að mér
fannst sem knattspyrnumanni að
erfitt væri að fá íþróttaföt. Það
var afskaplega lítið úrval og
Hellas við Skólavörðustíg var
eina íþróttaverslunin á þeim árum
sem kvað eitthvað að. Ég fór því
að hugleiða hvað hægt væri að
gera,“ segir Halldór. Hann fór því
að fikra sig áfram og byrjaði á að
kanna hvar hann fengi efni til að
láta sauma úr. „Það lá ekki á lausu
hér en ég fann fyrirtæki með efni
ekki fjarri Manchester sem var
kannski ekki það besta en ég tók
það eigi að síður. Ég leigði tvö her-
bergi á Lækjargötunni fyrir ofan
Úlfar Þórðarson augnlækni og
lögmannsstofu Birgis Ísleifs, nú
seðlabankastjóra. Inni í Eikjuvogi
fann ég konu sem var til í að
sauma fyrir mig heima. Mig
minnir að þeir fyrstu sem keyptu
af mér búninga hafi verið Akur-
nesingar en þori þó ekki alveg að
fara með það,“ segir Halldór og
hlær við minninguna um baslið
fyrstu árin.
Dramatísk byrjun
Við Lækjargötuna var á þess-
um árum samkomustaður Vals-
manna og hjá Henson, sem þegar
gekk undir því nafni, hittust þeir
og ræddu málin. Hann segir oft
hafa verið mannmargt og lítið
hafi orðið úr verki suma daga.
Halldór heldur áfram að rifja
upp fyrstu árin. Í ljós kom að efn-
ið frá Manchester var ekki nógu
gott og því datt honum í hug að
láta framleiða efnið hérna heima.
„Það var meira brasið. Ég fékk
verksmiðju á Akranesi sem prjón-
aði og saumaði undirföt til að
prjóna fyrir mig efnið. Þá skall á
verkfall og allt sat fast í tolli,“
segir hann og skellihlær að endur-
minningunni. „Loksins þegar ég
náði efninu byrjuðu þeir að prjóna
eins og þeir ættu lífið að leysa og
sendu mér fyrstu strangana. Þá
kom í ljós að það þurfti að hleypa
efnið og ég fór af stað í efnalaug
til að fá það gert. Ég man að litirn-
ir komu þokkalega út og þetta var
ekki svo slæmt. Þessi eina kona
sem ég hafði aðgang að saumaði
og saumaði en það endaði með því
að hún sprakk á liminu. Nú hefði
það verið kallað að fara á líming-
unum því hamagangurinn og læt-
in voru slík,“ rifjar hann upp og
hristir hausinn yfir minningunni
um fyrstu framleiðsluvöruna.
„Á Skaganum var beðið eftir
búningunum því þeir ætluðu að
skera sig úr á stórri íþróttahátíð í
Laugardal í nýjum búningum frá
Henson. Það hafðist hins vegar
ekki að skila nema helmingnum af
pöntuninni á tilskildum tíma.
Þetta var dramatísk byrjun en ég
man að eigi að síður var pöntun-
inni fagnað hressilega í Glaumbæ
þegar hún kom,“ segir Halldór og
hristist af hlátri við tilhugsunina.
„En þetta var í eina skiptið sem ég
reyndi að flytja inn garn til fram-
leiðslu. Ég fann svo ágætis efni í
Danmörku sem ég keypti mjög
lengi þar á eftir.“
Halldór segir að upp frá því
hafi hann ráðið til sín konur og
Henson orðið lítið og huggulegt
fyrirtæki við Lækjargötu 6b. Á
þessum árum var ekki heiglum
hent að útvega fé og þegar kom að
því að fjármagna kaup á nýju hús-
næði við Sólvallagötu 9 fékk Hall-
dór fyrir klíkuskap lán úr Iðnlána-
sjóði sem hjálpaði mikið. „Þannig
var þetta í þá daga, það gekk allt
út á að maður þekkti mann,“ bæt-
ir Halldór við.
Gallarnir slógu í gegn
Um þetta leyti hóf Henson
framleiðslu á göllunum góðu sem
slegið hafa í gegn í sumar. „Þeir
eru nákvæmlega eins og þeir voru
þá. Þegar við byrjuðum að fram-
leiða þá aftur tókum við snið úr
hillum frá þessum tíma og breytt-
um engu,“ segir Halldór. Munur-
inn er aðeins sá að þá voru þessir
gallar notaðir til upphitunar í
íþróttum eins og í handbolta og
fótbolta. Það hefði ekki nokkrum
manni dottið í hug að fara í svona
galla þar fyrir utan. Hann segir
tilefni þess að framleiðslan hófst
14 28. júní 2003 LAUGARDAGUR
GALLARNIR FRÁ HENSON ERU NÁKVÆMLEGA EINS OG ÞEIR VORU FYRIR 34 ÁRUM
Þeir renna út eins og heitar lummur í tískuverslunum borgarinnar.
Árið var 1969 og Henson saumaði íþróttafatnað. Nú, 34 árum síðar, er setið við vélarnar hjá Henson og
saumað af krafti eftir sama sniði. Halldór Einarsson er þekktur undir nafninu Henson. Hann rekur samnefnt
fyrirtæki og hefur meira en nóg að gera við að sauma íþróttagalla sem unga fólkið klæðist þessa dagana.
Fyrstu pöntuninni fagnað
hressilega í Glaumbæ
ERILL ALLAN DAGINN OG LANGT FRAM Á KVÖLD
Halldór er í fyrirtækinu frá því snemma á morgnana og langt fram á kvöld. „Öðruvísi gengur þetta ekki,“ segir hann.
Það líður vart sá
dagur að ég geri það ekki
einhvern tíma yfir daginn
að grípa í vélarnar ef á þarf
að halda. Oft er beðið á
meðan síðasti saumurinn er
tekinn og þá þýðir ekki
annað en að kunna til
verka.“
,,
Við urðum gjald-
þrota 1991 og það var eins
og hvert annað lán að okk-
ur gafst færi á að kaupa
fyrirtækið af þrotabúinu og
halda áfram. Á meðan á því
stóð héldu Esther og krakk-
arnir framleiðslunni gang-
andi þannig að hún stöðv-
aðist aldrei.
,,
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/R
Ó
B
ER
T