Tíminn - 09.06.1973, Page 33

Laugardagur 9. júni 1973,
TÍMINN
33
eru ákallega móttækileg tyrir
hvers konar áhrifum.
— Telur þú æskilegt, að sami
kennarinn fylgi börnunum fram
eftir námsbrautinni?
— Um þetta eru mjög skiptar
skoðanir, og þar vil ég ekki gerast
neinn dómari. Liklega er það
öryggi fyrir börnin að hafa sama
kennarann eins og tvö eða þrjú ár
i röð, en hitt getur líka verið þeim
hollt, að kynnast fleiri kennurum,
en verða ekki of háð þeim sama.
— Hafa ekki verið teknar upp
ýmsar nýjungar i kennslu sex ára
barna?
— Jú, en þær má ekki einskorða
við þann aldur, heldur þarf að
halda þeim áfram i efri bekkjun-
um.
— Ef þú mættir velja þér verk-
efni, segjum næstu tiu árin, hvort
myndir þú þá heldur vilja kenna
litlum börnum, stálpuðum eða
hvorum tveggja?
— Ég held,að ég myndi velja litlu
börnin.
Hér lýkur heimsókn okkar i
Kársnesskóla i Kópavogi.
Áreiðanlega verða þar margir
fegnir frelsinu, nú sem önnur vor,
en hins ber að óska, engu að
siður, að bæði kennarar og
nemendur hlakki til þess að
hittast aftur að hausti.
Horft á sjónvarp. Athyglin og áhuginn leyna sér ekki i þessum ungu andiitum. Það sem hér var sýnt, var bæöi skemmtilegt og fræðandi, og
kennararnir spurðu börnin um sumt sem fram kom f myndinni. — En er það allt hollt, sem þessir sakleysingjar fá að horfa á heima hjá sér á
kvöldin?
Sigrún Björnsdóttir og Sigurbjörg
J. Þórðardóttir reiða fram
veitingar.
Ólöf Rafnsdóttir stjórnar hér fjöldasöng af lifi og sál, enda hlýtur hún
verðskuldaðar undirtektir.
Sigurbjörg J. Þórðardóttir, kennari spyr ungan herra, hvers hann óski
Timamyndir: Róbert.
Ungar, vinnufúsar hendur hjálpa
til að raða stólum.
Ólöf Rafnsdóttir, kennari heliir úr ölflösku f glas ungs nemanda