Tíminn - 04.08.1973, Blaðsíða 33

Laugardagur 4. ágúst 1973.
TÍMINN
33
allir gætu séð, hvern
enda slikt hefði.
Gæti hann nú aðeins
komizt til konungsins,
hugsaði hann með sér,
en áður en hann komst
alla leið að einkaher-
bergi konungs, varð
hann að gæða öllum, er
dyranna gættu, á
grautnum, og var hann
þá þrotinn að fullu og
öllu.
Jæja, þá hugsaði hann
með sér, ég verð að taka
annað til bragðs. Hann
fékk þá lánaðan stóra
göltinn konungsins og
bjó hann út með beizli og
söðli og sendi þrjá hina
kátustu sveina konungs
með hann til ömmu
sinnar og bað þá að skila
kveðju frá sér og að þeir
væru sendir með reið-
skjóta handa henni.
Skyldi hún jafnskjótt
tygja sig og halda til
hallar konungs á honum.
Þegar hún fékk slik boð
gagngert frá drengnum
sinum, sem hafði gert
hana svo undur glaða,
áleit hún sér skylt að
verða við boði hans.
Settist hún siðan á bak
geltinumog hannþautá
stað með slikum ógnar
hraða, að eldglæringar
hrutu úr sporum hans.
En kóngssveinarnir,
sem ekki höfðu búizt við
þvilikum hraða, hlupu á
eftir, sem mest þeir
máttu. Hinn fljótasti
þeirra náði taki um hala
galtarins og létti það
honum nokkuð hlaupin.
En einmitt þegar þeir
lentu inn á túnið hjá
kóngsgarði, þa slitnaði
halinn af geltinum og
sveinninn datt kylliflat-
ur.
En strákurinn, sem
hafði hugsað þetta allt
út, kom þvi svo fyrir, að
kóngurinn stóð einmitt á
hallartröppunum, þegar
þau komu þjótandi og
gat hann þá ekki varizt
hlátri, og þeir, sem
höfðu bragðað grautinn,
voru þar hlæjandi fyrir,
svo að nú hló öll
konungshirðin svo hátt
og hvellt, að heyrðist um
allt rikið, og brátt hlógu
allir með, smáir og stór-
ir, rikir og fátækir, ungir
og gamlir.
En hæst hló kóngur-
inn af þeim öllum, og
þegar hann komst að
þvi, hver hefði komið
öllu þessu til leiðar, þá
gerði hann strákinn að
ráðherra. Og strákur
varð hinn snjallasti ráð-
herra, sem nokkru sinni
hafði verið þar i landi,
og það var hann sökum
léttlyndis sins og þess,
að hann hafði ömmu
gömlu alltaf með sér i
ráðum.
SVALUR
eftir
Lyman Young
S Þettaer ungur gíraffi.ungt.
zebradýr og mjög ungt ljón.
„Einhvern veginn hafa þau
orðið aðskila við f jölskyldur sini
ar óghafa ekki miklar~= . '~
von um að lifa hjálp/ nvað,
arlaus. / igetur þú„|
\ gert aieinn?
Það er mikið vatn á /'En er\
svæðinu og það verður það gott
allt i lagi með mig,' vatn?
JErtu bú
-inn að
gleyma
hvers •<
vegna við
komum'