Tíminn - 07.10.1973, Blaðsíða 37

Sunnudagur 7. október 1973.
TÍMINN
37
Bókaskápurinn. klukkan og myndin af æskuheimili Guöborgar — allt
fer þetta vel saman, enda er þvi smekkiega fyrir komiö.
ánægju. Og blóm voru meira að
segja ræktuð i garðinum okkar.
Ég man vel, þegar farið var að
slétta túnið heima, en hvort þar
hefur verið um bein áhrif frá
bændaskólanum á Eiðum að
ræða, þori ég ekkert að fullyrða
um. Þó er það engan veginn ólik-
legt.
— Þú hefur alizt upp við hús-
lestra og kvöldvökur?
— Kvöldvökur að minnsta kosti.
Það var alltaf lesið upphátt á
kvöldum, venjulega einhverjar
skemmtilegar sögur, en húslestur
var ekki lesinn nema á hátiðum.
— Var ekki heimilisiðnaður
stundaður?
— Jú, það var alltaf unnið að tó-
skap, bæði af körlum og konum.
Ég man að faðir minn óf alla
vetur eða flesta, en ekki var það
alltaf allt úr islenzkri ull. Þá var
farið að kaupa tvist og ofið úr
honum i og með. Mér þótti ákaf-
lega gaman að sjá, þegar pabbi
var að vera i jólakjólana okkar,
stelpnanna, en auk hinna betri
klæða, voru ofin vinnuföt, rúmföt
og nærföt — yfirleitt flest, sem
nota þurfti heima fyrir. Vefstóll
var hafður uppi flesta vetur, og
yfirleitt voru það eingöngu karl-
menn sem ófu. Það var ekki talið
kvennaverk, enda er það oft
erfitt. Það var ekki fyrr en
seinna, þegar farið var að vefa
alls konar skrautvefnað, sem
konur fóru að taka þátt i þessari
iðju. Hjá okkur komst ekki sú
tizka á, fyrr en Sigrún Blöndal fór
að kenna vefnað á Eiðum. Eins og
menn vita, þá kenndu þau hjónin
á Eiðum áður en þau stofnuðu
sinn eigin skóla, fyrst i Mjóanesi
en siðar á Hallormsstað.
,,Segi ekkert um það”.
— Nú ert þú sjálf kennari. Hvað
■ finnst þér um lengingu skóla-
skyldunnar?
— Ég veit ekki. Timarnir eru
breyttir. Það er miklu meira
heimtaðaf unglingum nú en áður,
hvað lærdóm snertir. Hann var
ekki langur hjá okkur, barna-
skólinn, enda verður það að
segjast, að við vorum ekki vel
undir búin, þegar við komum i
aðra skóla. Það ástand mátti
sannarlega breytast, enda hefur
það auðvitað gert það.
— Finnst þér þetta ekki vera að
verða nokkuð viðamikið hjá
okkur?
— Ég er orðin of gömul til þess
að fullyrða nokkuð um það. Það
er unga fólkið, sem þar á að hafa
frumkvæði, enda á það mest i
húfi, hversu til tekst.
— Segðu mér þá annað: Hefur
þér þótt gaman að kenna?
— Já, sannarlega. Ég byrjaði á
þvi að kenna við Heyrnleys-
ingjaskólann og kenndi þar i
fjórtán ár. Þegar ég svo hóf aftur
kennslu, eftir það hlé, sem ég gat
um fyrr i þessu spjalli, þá var ég
beðin að taka að mér talkennslu,
af þvi að ég hafði áður kennt
heyrnleysingjum. En einmitt um
það leyti sem ég hóf störf á ný,
var verið að byrja á að hjálpa
sérstaklega þeim börnum, sem
áttu við talgalla að striða.
— Hvort hefur þér fundizt ... já,
ég vil ekki segja ánægjulegra,
segjum heldur, hvort hefur
höfðað sterkara til þin að kenna
börnum með skerta heyrn eða
gallað mál?
— Ég veit ekki. Mér fannst
mjög ánægjulegt að kenna við
Heyrnleysingjaskólann. Maður
kynnist mörgu og leiddi hugann
að ýmsu sem manni hafði aldrei
svo mikið sem hvarflað i hug
áður.
Nú stunda ég eingöngu tal-
æfingar með börnum. Ég geng i
skólana og hjálpa þeim börnum,
sem eiga i einhverjum erfið-
leikum með málfarið. Þau koma
til min á vissum timum, en eru
annars í sinum skólum, hvert á
stnum stað.
— Og þú kannt þessu starfi vel?
— Já, mér lfkar það ágætlega.
— Hvað um árangurinn?
— Hann er auðvitað mjög mis-
jafn, það liggur i hlutarins eðli, en
sem betur fer hefur maður oft
getað lagað það, sem ábótavant
var.
—VS.
CENYC lýsir öfl
ugum stuðningi
við íslendinga
DAGANA 1.-2. október 1973 var
haldinn i Róm framkvæmdaráös-
fundur EvróDusamtaka æsk-
unnar (CENYC), en i þeim eru nú
æskulýðssamtök 15 landa i
Vestur- og Mið-Evrópu. Sendi-
hnefnd brezka æskulýðsráösins
flutti ályktunartillögu um land-
helgismálið á fundinum, með
stuðningi fulltrúa utanrikis-
nefndar. Æskulýðssambands
tslands. Alyktunin, sem var sam-
þykkt mótatkvæöalaust, hljóöar
svo I þýöingu:
,,Um leið og CENYC lýsir
öflugum stuðningi við islenzku
þjóðina i baráttu hennar gegn
Bretlandi og fordæmir ofbeldi
brezka flotans, krefjast samtökin
þess, að hann haldi strax burt af
Islenzku hafsvæði og að 50 mflna
fiskveiðilögsaga Islands verði
viðurkennd þegar i stað”.
Frá utanrikisnefnd Æskulýðs-
sambands Islands.
Gamlar
Arátta manna til fölsunar
kemur viða fram. Meistari
Jón Vidalin talar um að lalsa
guðs steðja og setja hans
mynd og yfirskrift á svikinn
málm. - Fyrirbærið er
alþekkt, þótt það hafi jafnan
notið heldur litillar virðingar.
Þvierá þetta minnzt hér, að
nú birtum við myndir frá Jóni
Halldórssyni, sem bera
greinilega svip fölsunar, að
minnstakosti ein.ef ekki tvær.
Onnur myndin heitir Zeppelin
greifi yfir Reykjavik, og sýnir
loftlar á l lugi yfir bænum. En
er ekki helzl til higt l'logið? Og
hvað um næstu mynd af
Revkjavik? Þar eru allir veg-
larandur á sömu stöðum og i
sömu stellinum og á lol'tlars-
myndinni. Þaðskyldi þó aldrei
vera, að flugvélin hali verið
klippt úl og henni bætt inn á
alþekkta mynd af Keykjavik?
Sá, sem kortið (það hið fals-
aða), gaf út, helúr ekki heldur
lagt út i að segja til nalns sins.
Altan a kortinu stendur aðeins
„Einkarjettur", en ekki orð
um, liver einkaréttinn eigi -
og það er óneitanlega. nokkur
galli

Þiiigvallamynd, ra'kilega stillæi'ð al' liöfimdi siniim, ef iiiin
er þá ekki eingöngu til orðin i liuga lians, án teljandi sam
bands við veruleikanii.
Mynd al Keykjavík, sem áreiðanlega er ekki liilsuð
Zeppelin greifi yfir Iteykjavík. Dálitið verður þessi m
in liefur verið athuguð.
ynd tortryggileg, þegar Reykjavlkurmynd