Tíminn - 18.12.1973, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Jólablaö 1973.
Ein er upp til fjalla.... Falleg mynd i stofunni á Vatnsleysu. — Ég vildi
^bara þessa, segir þorsteinn. Þaft voru til margar, en ég vildi bara eina
rjúpu, þvi ein er upp til fjalla. Þessi mynd er ef til vill táknræn fyrir ís-
lenzka bóndann. Kjúpan safnar I sarpinn til vetrarins, og hvert haust
stefnir í tvísýnu, er veftrakaldur vetur gengur i garft meft váskafta og
jarðbanni.
aft teljast. Það hafa oröið svo
miklar framfarir i ræktun, aö
munurinn á hjáieigunum og stór-
býlunum hefur minnkað veru-
lega.
Hvernig munt þú verja jólunum
að þessu sinni?
Jólin á Vatnsleysu
— verð heima
— Nú, ég verö auðvitað heima.
Það eru tvö heimili i þessu húsi.
Sonur okkar býr með fjölskyldu
sinni hér á ioftinu. Við borðum
saman um jólin. Þau hér á að-
fangadagskvöld, og við svo hjá
þeim á gamlárskvöld. Og svo eru
börnin okkar á tveim býlum hér á
Vatnsleysu til viðbótar.
Við reynum að syngja, ef það
tekst þá. Það verður útvarp i
gangi og jólagjafirnar, og stund-
um tekst ekki að ná saman fólki i
söng vegna þess. Biskupsmessan
I útvarpinu verður svo um mið-
nættið. Hún verður ljómandi góö,
ef að likum lætur, og við munum
gera úr henni helgistund. Við
reynum að bjarga okkur sjálf.
A jólunum halda menn sig aö
mestu leyti heima. Það er ekki
mikið um heimsóknir á jólunum.
Mér finnst það ágætt. Heimilin
eiga að vera sjálfum sér nóg um
jólin.
Við förum svo i kirkju i Skál-
holti, þvi Skálholtskórinn syngur
um jólin, og mikið mun verða um
skemmtanir..
Við hjónin erum hætt að fara á
venjulega dansleiki, en við reyn-
um að sækja aðrar skemmtanir i
sveitinni. Allsherjar hátið
sveitarinnar er svo þorrablótið.
Þar verður mikið fjölmenni. Já,
þetta verður mikil hátið.
— Nokkuð sem þú vilt segja aö
lokum?
— Kg vil nota þetta tækifæri til
að senda mönnum kveðju mina.
Ég fæddist i byrjun jólaföstu, og
hef þvi litið á mig sem eins konar
jólabarn. Eg er nýbúinn að halda
upp á KO ára afmælið og hef tekið
á móti kveðjum og höfðinglegum
gjöfum og þegið mikið lof, sem ég
stend ekki undir. En móti þessu
öllu hef ég tekið þakklátum huga,
og nú óskum við hjónin vinum og
vandamönnum gleðilegra jóla,
árs og friðar. JG
Stefán frá Hvítadal:
Jólin nálgast
Rennur um rökkurslóð
rjúkandi hvítafjúk.
Hnípinn ég heima sit
hljóður við daufa glóð.
Lán mitt er sífellt svalt,
svalt eins og rökkrið kalt,
kaldlynt og voðavalt,
valt eins og lífið allt.
Sending er samt í nánd:
sóihvörf og bráðum jól.
Gleði og geislabrot
geymd skulu handa þeint.
Flyt þeim minn æskuóð,
örva mitt kyrra blóð,
skara í gamla glóð,
gleymast þá veðurhljóð.
Jólin mér eru enn
ylur. Ég hlakka til,
kveikt verða kertaljós,
kólgan er burt um jól.
í heiðioftin björt og blá
barnshugir glaðir ná.
Herskarar hæðum frá
himnana opna þá.