Fréttablaðið - 20.01.2005, Blaðsíða 30

F2 4 20. janúar 2005 FIMMTUDAGUR
Bóndadagurinn er rétti
dagurinn til að vera al-
mennileg við eiginmenn
og kærasta og ekki er úr
vegi að færa þeim ein-
hvern glaðning í tilefni
dagsins. F2 fékk þrjár val-
kyrjur til að upplýsa
hvernig þær koma sínum
mönnum á óvart þennan
dag. En hvernig vill
karlpeningurinn láta
koma sér á óvart?
Rósa Björgvinsdóttir, eigin-
kona Jónsa Í svörtum fötum:
„Ætli ég eldi ekki einhvern góðan mat
handa honum, einhvern mat sem vekur
upp minningar. Við Jónsi höfum mjög
ólíkan matarsmekk en yfirleitt elda ég
eitthvað sem mér finnst gott. Á svona
tyllidögum finnst mér gaman að dekra
við hann og elda hans uppáhalds sem
við köllum Sparipasta. Það inniheldur
hvítlauk, sellerírót, sveppi, rækjur og
pepperóní í piparrjómasósu. Ég eldaði
þennan rétt handa honum þegar við
fórum í fyrsta skipti til Reykjavíkur
saman en þá vorum við búin að vera
saman í mánuð.“
Jón Jósep Snæbjörnsson,
söngvari Í svörtum fötum og
eiginmaður Rósu:
„Það væri örugglega alveg æðislegt að
fá koss á kinnina um leið og við vökn-
um og gott faðmlag. Leiðin að hjarta
mínu liggur samt í gegnum magann. Ef
hún splæsir í Sparipasta fer ég úr
hnjáliðunum. Ef ég fengi úr frá henni
fengi hún bíllyklana til eignar. Svo er
geisladiskur alltaf góð gjöf.“
Gerður Kristný Guðjónsdóttir,
rithöfundur og ritstjóri:
„Þarfir Kristjáns eru einfaldar, ákavíti
og hákarl myndu gleðja hann ósegjan-
lega.“
Kristján B. Jónasson, þróunar-
stjóri hjá Eddu og eiginmaður
Gerðar
Kristnýjar:
„Ég tengi
b ó n d a d a g i n n
eiginlega bara
við þorrann.
Ég slæ
e k k i
hend-
i n n i
á
móti neinu þorratengdu.
En helst vildi ég fá dekur-
dag í Laugum eða Nord-
ica Spa. Ég myndi alveg
vilja nuddtíma því ég æfi í
plebbarækt vestur í bæ þar
sem er bara táfýlusokka-
stemmning.“
Bryndís Ásmundsdóttir
leikona:
„Ég ætla að vera stjarnfræðilega góð við
hann, sem ég er reyndar hvern dag.
Ætli hann fái ekki morgunmat í rúmið,
og svo syng ég fyrir hann frumsamda
lagið sem ég gaf honum í jólagjöf. Eftir
það gef ég
h o n u m
axlanudd.
Þ e g a r
þessu er
lokið ætla
ég að til-
k y n n a
honum að
hann þurfi
ekki að
gera neitt
á heimil-
inu allan
daginn og
megi bara horfa á fótboltann. Bónda-
dagsgjöfin í ár verður síðan mánaðar-
áskrift að Sýn.“
Atli Albertsson, leiklistarnemi
og sambýlismaður Bryndísar:
„Ég er svo rosalega nægjusamur að það
þarf ekki mikið til þess að gleðja mig.
En þar sem
ég er að
f r u m s ý n a
um kvöldið
væri rosa-
lega gott að
fá stuðning
og um-
hyggju um
k v ö l d i ð .
Svo væri
reyndar líka
gott að vakna við kaffiilm um morgun-
inn og fá jafnvel morgunmat líka, þó ég
borði þá máltíð ekki alla jafna.“
Hamingjan í
hommaskap
Ég er ekki hommi! er kolsvart grín-
leikrit sem verður frumsýnt í Loft-
kastalanum á laugardagskvöldið.
Guðmundur Ingi Þorvaldsson
leikstýrir þar þeim Gunnari
Helgasyni, Friðriki Friðrikssyni
og Höskuldi Sæmundssyni í
krassandi farsa sem eflaust á eftir
að verða umdeildur og skapa um-
tal.
Leikritið, sem heitir I’m Not
Gay á frummálinu, er eftir ungan
bandarískan höfund, Daniel Guy-
ton, sem lætur sér fátt fyrir brjósti
brenna. Hann hefur aldrei valið sér
„politically correct“ viðfangsefni
fyrir leikritin sín. Auk I’m not gay!
hefur hann skrifað verk um
náriðil, mann sem skýtur skáta-
stelpu og fellur svo fyrir hendi
móður sinnar og verk um 15 ára
ólétta stelpu sem á þroskaheftan
föður.
Ég er ekki hommi fjallar um afar
„ferkantaðan“ mann sem er óham-
ingjusamlega giftur fjögur hundr-
uð kílóa þunglyndissjúklingi. Þau
búa við hliðina á hommapari sem
allt virðist leika í lyndi hjá. Mað-
urinn ályktar út frá því að lífsham-
ingjan sé fólgin í því að vera
hommi, þvert á eigin fordóma.
Þetta er fyrsta verkið sem nýir
eigendur Loftkastalans framleiða
og þetta er í fyrsta sinn í meira en
tvö ár sem Gunnar Helgason leik-
ur á sviði.
Höfundurinn Daniel Guyton
er ekki nema 27 ára en þó marg-
verðlaunaður, hefur tvívegis unnið
til Kennedy Center-verðlaunanna
fyrir leikritaskrif. Þetta er Evrópu-
frumsýning á verki eftir Guyton,
og í fyrsta sinn sem verk eftir hann
er sýnt utan Ameríku.
Á heimasíðu sinni segist hann
hafa óskaplega gaman af því að fá
fólk til að hlæja að því sem það vill
ekki hlæja að. Samt segist hann
ekki vilja vekja upp hlátur ein-
göngu til þess að skemmta fólki,
heldur vill hann vekja fólk til um-
hugsunar og koma af stað umræð-
um um málefni sem fólk forðast
yfirleitt að leiða hugann að.
Hvað gerir kvenpeningurinn til að koma mönnunum sínum á óvart á bóndadaginn?
Ákavíti, Sýn og Sparipasta
Frá borginni minni Bernhard Valsson ljósmyndari
París er náttúrlega mögnuð borg
fyrir mann í minni vinnu. Ég er bú-
inn að vera hérna í tuttugu ár og
væri löngu farinn ef þetta væri ekki
gott. París er í mannlegri stærð. Hér
er gott samgöngukerfi og borgin er
þægileg yfirferðar. Menningin býr í
hverju horni og það er voðalega
þægilegt að opna blað og sjá hversu
mikið er í boði af sýningum og ýms-
um menningaratburðum.
Frakkar eru frekar hægir og það
tekur tíma að venjast þeim. Þeir
hafa haldið fast í lífsgæði eins og
mat og eru lengi að matreiða hann.
Þegar ég kom hingað fyrst var ég
alveg að gefast upp á þessari skrif-
finnsku sem er ríkjandi en var eigin-
lega laminn til hlýðni. Svo kom líka
á óvart að þegar ég fór á kaffihús í
borginni þá var það þjónninn sem
var stjarnan en ekki kúnninn.
Margir af eldri kynslóðinni kunna
ekki stakt orð í ensku,en unga fólk-
ið hefur gert sér grein fyrir því að
það er nauðsynlegt að kunna hana.
Ef einhver ætlar að flytjast til Parísar
verður hann að muna að þolinmæði
er dyggð því eins og máltækið segir:
„París er eins og hefðarfrú“.
Fyrir þá sem vilja komast inn í
franska menningu og forðast ferða-
mannastaðina er sniðugt að leita
uppi litla veitingastaði með fáum
borðum. Þetta eru fríhafnir frá
heimsvæðingunni og tíminn hjá
þeim hefur algjörlega staðið í stað.
Þegar ég fer út að borða fer ég á
þessa staði enda eru þeir með heim-
ilislegan og góðan mat og gott vín-
úrval. Eigandinn er yfirleitt með
konuna sína í eldhúsinu og rífur
kjaft.
Þeir sem koma til Parísar í fyrsta
skipti fá sjálfsagt margir áfall og
finnst íbúarnir örugglega mjög
ókurteisir. Þetta er samt ekkert per-
sónulegt heldur hafa Frakkar bara
alveg rosalega litla þjónustulund.
Hefðarfrúin París
Katrín Júlíus-dóttir, þing-maður Sam-
fylkingarinnar, er
þessa dagana að búa
sig undir átökin sem
byrja í næstu viku en
þá verður sett þing.
„Á milli þessa reyni
ég að hvíla mig, fara
í ræktina og dúlla mér með syni mínum,“
segir hún. Katrín valdi þrjá ómissandi
hluti.
Trefill sem ég prjónaði í fyrra
þegar ég lá á spítala. Hann er um
það bil þrír og hálfur metri á
lengd, grófprjónaður, langur og
þykkur. Hann heldur vel á manni
hita og er líka eins konar huggari.
Ótrúlega gott að vefja honum um
sig.
Ilmurinn minn. Þetta er body
spray frá Victoria’s Secret sem
heitir Love Spell. Ég er algerlega
háð þessari lykt þessa dagana. Daginn
birtir þegar ég skelli henni á mig og ég
get ekki verið án hennar. Hún frískar
mann allan upp.
Málverk með mynd
af Kristjáni Júlíussyni,
bróður ömmu minn-
ar. Þetta er por-
trett af prófílnum
hans og ég er búin
að eiga það í tíu
ár. Myndin hefur
fylgt mér í allar mínar íbúðir og mér
þykir gríðarlega vænt um hana.
Hún er líka mjög sérstök, lituð með
svörtum lit og málað inn í, mjög
flott. Hún á sennilega alltaf eftir að
vera uppi á vegg hjá mér.
Sigurður KáriKr is t jánsson,þ i n g m a ð u r
Sjálfstæðisflokksins,
er þessa dagana á
fundarferð um allt
landið ásamt fleiri
þingmönnum flokksins. „Þess á milli er ég
á skrifstofu minni að búa mig undir kom-
andi þing,“ segir hann. Sigurður Kári
valdi þrjá ómissandi hluti.
Bindi. Karlkyns alþingismönnum er
óheimilt að sækja þingfundi án þess
að klæðast hálstaui og við megum
búast við því að vera vísað úr
þingsal ef við gerum það ekki.
Ég ætti því afar erfitt með að
sinna starfi mínu bindislaus,
nema ég myndi setja upp þverslaufu, en
ég hef ekki hugsað mér að gera það, að
minnsta kosti ekki í bili.
Ég þráaðist lengi við að fá mér gleraugu
enda taldi ég mig sjá ágætlega. Svo þegar
vinir mínir sem spila með mér golf voru
komnir með nóg af því að horfa á eftir
bo l tanum
fyrir mig á
golfvellin-
um neyddist ég til þess að fá mér gler-
augu. Eftir að ég fékk mér þau áttaði ég
mig loksins á því hvað ég var farinn að sjá
illa og get ekki án þeirra verið í dag.
Kaffikannan. Mér
finnst kaffi afar gott og
finnst fátt betra en að fá
mér gott kaffi á morgn-
ana. Kærastan mín var
síðan svo yndisleg að
gefa mér dýrindis kaffi-
könnu í jólagjöf sem gerir mér
kleift að fá mér expresso og capp-
uccino hvenær sem er.
Trefillinn og kaffikannan
Þingmennirnir Katrín Júlíusdóttir og Sigurður
Kári Kristjánsson völdu þrjá ómissandi hluti.
Hver vill sofa hjá hverjum?
Höskuldur Sæmundsson, Gunnar
Helgason og Friðrik Friðriksson fara
með öll hlutverk verksins.