Fréttablaðið - 05.06.2005, Blaðsíða 60

5. júní 2005 SUNNUDAGUR36
Kæti Katalóníumanna yfir sigri Bör-
sunga í hinni spænsku Primera Liga á
sér lítil takmörk. Þorsteinn vinur minn
Stephensen athafnamaður í Madrid og
áhugamaður um spænska boltann seg-
ist aldrei nokkurn tímann hafa vitað
önnur eins fagnaðarlæti og í Barcelona
er liðið tók á móti titlinum. Ekki einu
sinni Evrópumeistaratitlinum 1992 né
neinum af ofursigrum Draumaliðs Cru-
yff hafi verið mætt með viðlíka hætti.
Þetta staðfesti elstu menn í Madrid
með viðeigandi vandlætingu, þyki oflát-
ungsbragur á hátíðarhöldunum yfir
einni dollu, enda Börsungar vart hálf-
drættingar á við Madrídinga í titlum
talið. En kannski á fýlan í „Madrilenos”
stuðningsmönnum Real, sér dýpri
skýringar. Máski gera þeir sér grein fyrir
því að á tveimur árum hafa orðið pól-
skipti í spænska boltanum og Barca er
nú flaggskipið sem Real Madrid, með
sína öldnu ofurbolta eða „galacticos”, á
töluvert í land með að ná.
Katalónska hjartað
Á síðasta áratug náði Barcelona undir
stjórn Johans Cruyff lengsta yfirburða-
tímabili sínum í spænska boltanum. Og
þótt á Hollendingatímabilinu síðara
undir stjórn Van Gaal hafi ýmislegt
áunnist var sjaldnast glæsibragur á og
endaði valdatími Van Gaals í upplausn.
Fyrir tveimur árum var svo Juan Laporta
kosinn forseti og töldu fæstir að hann
væri neitt nema loftið enda mikill pop-
ulista-bragur á kosningu hans sem var
aðallega knúin áfram af því loforði
Laporta að hann myndi semja við David
Beckham um að ganga til liðs við félag-
ið. Laporta náði samningum við
Manchester United en ekki leikmanninn
sjálfan, enda taldi Beckham Börsunga
standa Madrídingum langt að baki í
getu og framtíðarmöguleikum. Víst er
að Barca stóð ekki vel, síðustu sex ár
hafa verið félag-
inu erfið og
mátti það
sætta sig
við að
auk
fornu fjendanna í
Madrid skutust bæði
Valencia og Deportivo
langt fram úr þeim. En
undir stjórn Frank Rikja-
ard hafa orðið stöðugar
framfarir, liðið lék gríðar-
lega vel síðari hluta
tímabilsins í fyrra og
leiddi deildina örugg-
lega frá upphafi í allan
vetur. Fótboltinn sem lið-
ið lék var á köflum sér-
lega glæsilegur en brot-
hættur að sama skapi og víst er að fé-
lagið þarf að bæta við sig leikmönnum,
sérstaklega varnarmönnum, eigi það að
eiga möguleika á að verja titilinn og
gera atlögu að Evrópumeistaratitlinum
á næsta ári. Rikjaard virðist hafa tekist
sérlega vel upp með að byggja upp
góðan anda hjá félaginu og erlendu
stórstjörnurnar sýna félaginu mikla holl-
ustu sem er mikilvægt á tímum þar
sem samningar telja oft lítið. Þetta sást
vel er Samuel Etoío var sektaður á dög-
unum fyrir að hafa sýnt Real Madrid
vanvirðingu með látbragði
og ummmælum ófögr-
um en Etoío telur sig
hafa sannað ýmislegt í
vetur fyrir Madrídingum sem
hann var keyptur til á unga aldri
en ævinlega lánaður til annarra
liða. Etoío kyssti katalónska
hjartað í skildi Barcelona jafn-
an eftir að hann hafði skorað
mark en það hefur löngum
verið háttur katalónskra leik-
manna Barca og vakti þetta
mikla athygli.
Villarreal undrið
Etoío lék manna best hjá
Börsungum ásamt Ron-
aldinho og Deco en
mörkin hans 24 dugðu
ekki til markakóngstitils
því hann hrifsaði
óvæntasta stjarna deildarinnar þetta
árið, Úrugvæmaðurinn Diego Forlan
sem skoraði tvennu í síðasta leiknum
og varð markakóngur Spánar auk þess
að hreppa gullskó Evrópu ásamt Thierry
Henry. Forlan small eins og flís við rass
þess frjálsa bolta sem Juan Riquelme
stýrði á miðjunni hjá smáklúbbnum Vill-
arreal sem endaði í þriðja sæti deildar-
innar og gaf dýrmætt
Meistaradeildarsæti. Vill-
arreal hefur unnið hug
og hjörtu knattspyrnuá-
huga-
manna,
enda
ótrúlegt
að lið frá
þorpi minna
en Reykjavík
nái svo langt og
ekki verra að liðið
lék hreint út sagt glimrandi
knattspyrnu. Vonandi er að Vill-
arreal haldist á bestu mönnum
sínum þótt líklegt sé að
Barcelona heimti Riquelme
heim á ný eða selji hann
áfram. Hann var nánast und-
antekingalaust í hópi efstu
manna hjá spænsku
blöðunum í einkunnagjöf
tímabilsins og náði loks
að fullnýta ótvíræða hæfi-
leika sína sem aldrei fengu
að skína þegar hann dvaldi
hjá Barca.
Sevilla liðin tvö börðust um Meistara-
deildarsæti við Villarreal og fór svo að
Real Betis náði fjórða sætinu. Bæði lið-
in búa yfir miklum framtíðarmöguleik-
um, vel studdir klúbbar með góðan
mannskap og verða bæði í toppbarátt-
unni áfram ef vel er á málum haldið. Er
það gleðilegt því alltaf er gríðarleg
stemming í kringum liðin og óvíða
meiri rígur milli félaga en í höfuðborg
hinnar blóðheitu Andalúsíu.
Valencia var vonbrigði ársins, eins og
margir voru reyndar búnir að spá fyrir
um, t.d. við hér á Fréttablaðinu í spá
okkar fyrir tímabilið. Claudio Ranieri
eyðilagði nánast liðið og ljóst er að
breyta þarf miklu á þeim bæn-
um. Rauðhvítu frændurnir At-
letico Madrid og Athletic
Bilbao gerðu líka mun
minna en efni stóðu til,
sérstaklega Bilbæingar sem
skarta tveimur af bestu
mönnum deildarinnar, mið-
vallarleikmanninum Yesti og
bakverðinum Asiar del
Horno. Smáliðið Getafe
gladdi marga og
sömuleiðis Levante í
byrjun leiktíðar þótt
þar skorti dampinn
á, Bernd Schuster
látinn taka pokann
sinn og fall varð örlögin á
vordögum.
Ofurkæti Börsunga br‡st út og á sér lítil takmörk
EINAR LOGI VIGNISSON SKRIFAR UM BOLTANN Í SUÐUR-EVRÓPU: RENNT YFIR SPÆNSKU DEILDINA Í VETIUR
HEFUR BEÐIÐ
LENGI EFTIR
TÆKIFÆRINU
FÓTBOLTI „Ég er búinn að bíða lengi
og ég er feginn því að hafa fengið
mitt tækifæri,“ segir Grétar Rafn
Steinsson landsliðsmaður í knatt-
spyrnu. Það er engum ofsögum
sagt að þessi 23 ára Skagamaður
sé með mikinn metnað og skýr
markmið. Það er langt síðan að
hann ákvað að hann myni gerast
atvinnumaður í knattspyrnu og
landsliðsmaður.
Það leit ágætlega út með það fyrir
fáeinum árum þegar hann var bú-
inn að vinna sér fast sæti í byrjun-
arliði ÍA, þrátt fyrir ungan aldur,
og farinn að vekja athygli á sér.
Þá var hann valinn í hálfgert B-
landslið Íslands sem árið 2001 hélt
utan til Brasilíu til að leika við
heimamenn. Þar skoraði hann
eina mark Íslands í 6-1 tapi. Ekki
slæmt að skora mark í sínum
fyrsta landsleik, hvað þá gegn
bestu knattspyrnuþjóð í heimi.
„Það var mjög skemmtilegt en
það er langt síðan og maður lifir
ekki endalaust á því,“ segir Grét-
ar.
En þá kom áfallið. Í leik gegn
Þrótti á Laugardalsvelli þann 24.
júlí 2003 sleit Grétar Rafn kross-
bönd í hné. „Það voru teknar
nokkrar kvöldstundir í að gráta í
koddann. En ég ákvað að leggja
allt undir, ég ætlaði að ná mér
fljótt og verða betri en ég var fyr-
ir. Það tókst.“
Þegar þetta átti sér stað hafði
Grétar þegar vakið athygli er-
lendra liða, þeirra á meðal Young
Boys í Sviss.
„Það átti eftir að stíga skrefið
til fulls en þá gerist þetta, því
miður. Ég ákveð því að taka málin
í mínar hendur og gera þetta eins
vel og mögulegt er. Ég dvel í
Hollandi í tvo mánuði hjá mjög
færum læknum og sjúkraþjálfur-
um til að allt sé fagmannlegt og
gert almennilega. Þá er ég einnig
hjá þeim sjúkraþjálfurum sem
eru í landsliðinu og hjá ÍA. Maður
þarf að vera nett geggjaður til að
gera þetta almennilega og sem
betur fer er nóg af því til staðar
hjá mér.“
Grétar bjó á hóteli í Hollandi
og naut að eigin sögn aðgangs að
bestu æfingaaðstöðunni og lækn-
unum sem völ er á.
„Ég vildi bara það besta og það
gekk eftir. Þetta var dýrt en ég
fékk góðan stuðning. Ég gerði
mér grein fyrir því að ef ég hefði
ekki gert þetta myndi ég alltaf sjá
eftir því,“ segir Grétar. Aðgerðin
sjálf fór fram hér heima hjá ís-
lenskum lækni. „Það var einróma
álit úti að aðgerðin hafi verið
mjög vel heppnuð og allt gengið
að óskum.“
Hann kom sér síðan aftur af
stað í boltanum síðastliðið vor
og var í raun kominn aftur á
byrjunarreit.
„Ég þurfti að sanna mig upp á
nýtt og vekja áhuga erlendra liða
aftur. En þetta gekk ágætlega þó
svo að ég hafi verið með verki í
hnénu þegar mótið byrjaði. En líð-
anin er líka að miklum hluta til í
kollinum, hvernig þú ákveður að
lifa með þessu. Ég leit á það
þannig að ég hafði ekki margra
annarra kosta völ.“
Um haustið fór Grétar aftur út
til Sviss til reynslu hjá Young
Boys.
„Það var í raun ótrúlegt hvað
þeir voru í raun þolinmóðir. Á sín-
um tíma datt þetta alveg út af
borðinu hjá þeim og höfðu þeir
ekki samband fyrr en allt hafði
gengið yfir. Þetta í raun reddaðist
fyrir horn, þjálfarinn vildi fá mig
og það gerði útslagið.“
Honum líkar vel vistin í Sviss
þó svo að það hafi tekið sinn tíma
að aðlagast nýjum aðstæðum, eins
og hjá öllum.
„Ég bý í Bern sem er í raun
eins og alþjóðlegur flugvöllur, þar
eru allra þjóða kvikindi. En ég hef
stimplað mig vel inn í liðið, ég er
talsvert öðruvísi leikmaður en
flestir eru þarna og hef öðlast
mikið sjálfstraust.“
Grétar hefur spilað allar stöð-
ur á vellinum nema í sókn og
marki en þó mest sem hægri bak-
vörður. „Það fylgir því oft bölvun
að geta spilað allar söður en svo
lengi sem maður fær að spila er
ég sáttur. Og þó svo að ég sé mik-
ið í vörninni hef ég þó náð að
skora fleiri mörk en á síðustu
tímabilum mínum með ÍA.“
Young Boys varð í fjórða sæti í
svissnesku deildinni sem lauk um
síðustu helgi.
„Það var ekki nógu góður ár-
angur. Við eigum að vera að berj-
ast um eitt af efstu tveimur sæt-
unum en þau veita þátttökurétt í
forkeppni Meistaradeildarinnar.
En mér líkar vistin vel í Sviss,
þetta er fínn fótbolti enda hefur
það sýnt sig að svissneska lands-
liðið hefur verið að gera góða
hluti og leika flestir landsliðs-
mannanna í sínu heimalandi. Það
segir sitt um styrkleika deildar-
innar.“ eiríkurst@frettabladid.is
SUNNUDAGSVIÐTALIÐ > GRÉTAR RAFN STEINSSON
fiegar Skagama›urinn Grétar Rafn Steinsson sleit
krossbönd fyrir nærri tveimur árum ákva› hann a›
taka málin í eigin hendur. Hann vildi bestu mögu-
legu læknisme›fer›ina og stó› flví sjálfur straum af
kostna›i vi› tveggja mána›a endurhæfingarfer› til
Hollands. Hann haf›i löngu ætla› sér a› komast út í
atvinnumennskuna og vinna sér sæti í íslenska lands-
li›inu sem nú hefur tekist. „Ég grét fyrst í koddann
en ákva› svo a› leggja allt undir,“ sag›i hann í vi›-
tali vi› Eirík Stefán Ásgeirsson.
FJÖLHÆFUR LEIKMAÐUR Grétar Rafn Steinsson hefur byrjað atvinnumannaferilinn vel í Sviss og hefur leikið allar stöður í liði Young Boys
nema í sókn og í marki. Grétar Rafn hefur þó mest spilað í stöðu hægri bakvarðar. FRÉTTABLAÐIÐ/E.ÓL.