Tíminn - 31.08.1975, Blaðsíða 31

Sunnudagur 31. ágúst 1975.
TÍMINN
31
HLJOMPLOTUDOMAR
NÚ-TÍMÁNS
The Very Best of Poco-
Poco PEG 33537 — Epic
Þegar litiö er á sögu Poco
mætti halda að einhver álög
hvildu á hljónísveitknni. Það er
sama hve góðar plötur þeir
gera, aldrei kemur frægðin
mikla.
Black Giants — Black
Giants PG 33402Columbia
Biack Giants — eða svartir
snillingar nefnist tvöfalt albúm,
sem Columbia hefur nýlega sent
frá sér meö úrvalsjassverkum
blakkra tónlistarsnillinga, en
þekktustu jasssnillingar þess-
arar aldar eru veiflestir
blökkumenn. Meðal jassleikara
á þessari plötu má nefna Louis
Armstrong, Count Basie, Miles
Davis, Duke Ellington, Erroll
Garner, Dizzy Gillespie,
Ramsey Lewis, Charles
Jones og fleiri og fleiri.
Eins og Nú-tímalesendur sjá
glöggt, eru hér saman komnir
mestu snillingar jassins —
nokkurs konar heimslið þess-
arar tónlistarstefnu, og eru gæði
plötunnar i samræmi við það.
Það vill oft brenna við, að
hljómplötufyrirtæki gefi út á
svona fjölbrcyttu albúmi, —
,,hit”-lög viðkomandi lista-
manna til að selja fram-
leiösluna frekar en ella. CBS
velur þó ekki þennan kostinn við
efnisval á þessa plötu, þvl að
nokkur laga plötunnar hafa
aldrei verið gefin út á plötu
áður, og allmörg lög eru Iftið
sem ekkert þekkt. En þótt
Poco eru að visu þekktir og
virtir, en það er ekki nóg. Þeir
eiga skilið miklu meira og mun
veglegri sess i sögu rokksins.
Poco eru búnir að gera níu
stórar plötur, og tíu — með
þeirri sem hér er til umsagnar,
en sú heitir „The Very Best Of
Poco”. Platan, sem er tvöföid,
inniheldur eins og nafnið bendir
til úrval af lögum þeirra félaga,
og eru þau valin af átta fyrstu
plötunum (Ekkert lag af þeirri
nýjustu, enda gefin út af öðru
fyrirtæki)
Tónlist Poco er náskyld
Eagles eða réttara væri að
segja, að tónlist Eagles væri ná-
skyld Poco, þvi að Poco voru
búnir að gefa út 3 plötur þegar
sú fyrsta kom út frá Eagles. i
fyrstu Poco útgáfunni, sem var
stofnuð 1908 af þeim Richie
Furay og Jim Messina, er báðir
léku saman i Buffalo Springfield
— voru auk þeirra þeir Rusty
plöturnar séu fjölbreyttar að
efni til og á þeim komi við sögu
fleiri tugir blakkra jasssnill-
inga, er platan afar heilsteypt
og þar eru engar hrópandi and-
stæður.
Að minum dómi er hér afar
ákjósanleg plata fyrir allan
þann stóra hóp tónlistar-
unncnda, sem enn hefur ekki
gefið sér tækifæri eða tfma til að
hlusta á góðan jass. Hér er að
finna mestu snillinga jassins, —
saman og sitt i hvoru lagi — og
jasstimabii það, sem plöturnar
spanna yfir, er hvorki meira né
minna en 45 ár — og á þeim ár-
um breyttist. Elzta lag-
ið er Karltöfluhausablús
Armstrongs (Potato Head
Blues) sem hljóðritaöur var
árið 1927. Yngsta jassverkið er
hins vegar Kufanya Mapenzki
(Making Love( eftir Ramsey
Lewis sem hljóðritað var 1972.
Þessari mjög svo ágætu plötu
fylgja skýringar við hvert lag á
plötuumsiagi og eru þær ritaðar
af Sy Johnson. Skýringarnar
eru fróðlegar og segja m.a. frá
bakgrunni verkanna og hvar
þau voru flutt o.s. frv.
Plötu sem þessa er vart hægt
að gagnrýna — alltént treysti ég
mér ekki til þess. Ég er hins
vegar mjög hrifinn af jasstónlist
og þessi plata gefur mér enn
cinu sinni þá staðreynd, að
jassinn er góður — óendanlega
góður.
Það er með þessa plötu, eins
og svo margar aðrar yfirlits-
plötur, að það er tilfinnanlegur
skortur á öðrum plötum til
viðmiðunar. Okkur vantar eitt-
hvað til að miða viö — en þar
sem ekkert slikt er fyrir hendi
er þess enginn kostur að viöhafa
stjörnugjöf I þetta sinn.
Ég vona bara að þið haldið
ekki að platan hafi fengið eina
stjörnu — þvi að hún ætti heldur
heima á hinum endanum. G.S.
Young George Granthan og
Randy Meisner.
Með árunum hafa orðið
nokkrar manna-breytingar á
Poco. Fyrst yfirgaf Randy
Meisner þá um sumarið 1970 og
gekk yfir i Eagles — i hans stað
kom Tim Schmith. Jim Messina
yfirgaf þá um haustið 1970, er
hann gekk i lið með Kenny
Loggins (Loggins and Messina)
og i hans staö kom Paul Cotton.
Næstu þrjú árin urðu engar
mannabreytingar á Poco en
ljóst var að Richie Furay myndi
yfirgefa skútuna, ef rétta tæki-
færið byðist. Það bauðst 1974, er
hann gekk i lið með J. H.
Souther og Chris Hillman, og úr
varð „The Souther Hillman
Furay Band”.
Eftir þetta hafa cngar manna-
breytingar orðið hjá Poko og
liefur vegur þeirra vaxið
töluvert að undanförnu.
Columbia
★ ★ ★
MAC DAVK
B l U \ I \' T II I \
Mac Davis er iðinn við að gera
plötur og er engu likara en að
þær komi á færibandi frá hon-
um. Sú nýjasta heitir „Burning
Thing”, og sver hún sig mjög i
ætt við fyrri plötur hans.
Sem fyrr syngur hann um
ástina, sveitina og fjölskyldu-
lifið, og er boðskapurinn yfir-
leitt jákvæöur (Happy ending)
Tónlistin er country, þó ekki
þetta hreina country, og þvi
siður country-rokk, heldur
einhvers staðar þar á milli. Eitt
hefur þó þessi plata fram yfir
aðrar, sem ég hef heyrt meö
honum, en þaö er hljóðfæra-
leikurinn. Honum til aöstoöar
eru margir afburða góðir
kappar eins og James Burton og
Jesse Ed Davis á gitara, A1
Perkins stálgitar, Ron Tutt
trommur, David Lindley slide-
og bottle neck-gitar og kempan
Lee Sklar á bassa.
Þó svo að þetta sé ekki beint
plata, sem er sniðin að minum
smekk og renni átakalaust i
gegn, verð ég þó að viðurkenna
að hún er ósköp notaleg, falleg
og reglulega vel flutt og gerð i
alla st-aði, fyrir utan umslagið —
sem er hörmung. -G.G.
Jasmine-Nightdreams
— Edgar Winter
PZ 33483 — Blue Sky
★ ★ ★
Þeir bræður Edgar og Johnny
Winter hafa verið sæmilega af-
kastamiklir i tónlistinni um aII-
langt skeið og báðir hafa þeir
skipað sér á bekk með beztu
hljóðfæraleikurum, — Johnny,
sem gitarleikari og Edgar sem
hljómborðsleikari. En þrátt
fyrir mikla hæfileika hafa þeir
bræður þó aldrei áunnið sér um-
talsvcrða frægð, en virtir eru
þeir og dáðir af mörgum engu
að siður.
Edgar Winter hóf tónlistar-
feril sinn i hljómsveit bróður
sins, og vakti strax hrifningu
fyrir leik sin á saxafón og orgel
— svo og fyrir mikla söngrödd.
Siðar gaf Edgar út LP-plötu
sjálfur og árið 1971 stofnaði
hann sina eigin hljómsveit,
White Trash og árið eftir
stofnaði hann aðra hljómsveit:
Edgar Winter Group.
Nú er Edgar Winter aftur
orðinn sólólistam aður og
nýjasta plata hans er Jasmine
Nightdreams — og þótt hann
sýni nú á sér nýja hlið, er platan
þvi miður langt frá þvi að teljast
mjög góð. Hún er mjög fjöl-
breytt og þar er að finna ýmsar
helztu tónlistarstefnur okkar
tima — jass, soul og rokk.
Edgar Winter hefur ekki i
annan tima sent frá sér
plötii með jafn miklum soul-
og jassáhrifum. Hins veg-
ar fatast honum verulega
flugið, sérstaklega hvað soul-
tónlistina áhrærir, en hvað
hana snertir er nær eingöngu
um að ræða neina eftiröpun af
tónlist Steve Wonders fyrir u..b.
4-5 árum. Bæði er uppbygging
laganna svipuð svo og söngstill
— og er þá litið af frumleg-
hcitunum eftir.
i sumum rokklögunum á
plötunni blandar hann bæði
: soul-og jassáhrifum saman, og
oft er þar að finna ágæta út-
komu.
Siðari hluti plötunnar — B-
hliöin að undanskildum tveimur
fyrstu lögunum er einvörðungu
instrumental jass — og Edgar
skilar því hlutverki sinu með
ágætum og sannar að hann er
enginn aukvisi á hljómborðs-
hljóðfæri. Er þessi jasskafli að
minum dómi það bezta á
plötunni.
Hljóðfæraleikur er allur með
ágætum enda valinkunnir
hljóðfæraleikarar meö Edgar,
s.s. Johnny bróðir hans og Rick
Dcrringer. Hins vegar er platan
alltof misgóð til að teljast af-
burðaplata — og það, að Edgar
skuli dirfast að stæla Wonder
jafn augljóslega, er stór mínus á
plötunni. _q g
Spilaverksplata væntar ileg og
all lir 1 júka upp einum munni... |
SPILVERK ÞJÓÐANNA, sem vakti mikla
hrifningu landslýðs fyrr I sumar með nokkrum
hljómleikum, hefur undanfarið unnið kapp-
samlega að gerð LP-plötu, sem væntanleg er
innan skamms. Platan, sem tekin var upp í
Hljóöriti hf. I Hafnarfirði, inniheldur eingöngu
frumsamin lög Stuðverksins (?) — nei, Spil-
verksins og getur Nú-timinn um það fullyrt, að
hér veröur á ferðinni afburðaplata, enda er
tónlistarstill þeirra „orginal”.
Spilverk þjóðanna dvaldi óvenjulengi i húsa-
kynnum stúdiósins og tók hljóðritun plötunnar
um 150 klukkutfma, og er þá ekki meðtalinn sá
timi, er varinn var til hljóðblöndunar, en það
var gert fyrir örfáum dögum i Bretlandi, — og
tók það eitt um 40 klukkutima. Þeir, sem hafa
heyrt i Spilverkinu á þessari plötu, virðast
ljúka upp einum munni um það, að platan sé
stórmerkileg, — og heyrzt hefur, að upptaka af
plötunni hafi verið send nokkrum erlendum
hljómplötufyrirtækjum til umsagnar.
Innan skamms er að vænta viðtals við Spil-
verksmenn.
Spilverkinu til aðstoðar á plötúnni var
Riverbandiö, sem hér dvaldi eigi alls fyrir
löngu. Heyrzt hefur að Spilverkið hyggi á
hljómleikahald þegar platan kemur á markað-
inn.

Mest seldu plöturnar
vikuna 18.-23. ágúst
Stórar plötur:
1. Sumar á Sýrlandi — Stuömenn
2. Basement Tapes — Bob Dylan Band
3. One of These Nights — Eagles
4. Ninth — Procol Harum
5. Stuð, Stuð, Stuð — Lónlí Blú Bojs
6. American Graffity — Ýmsir listamenn
7. One Size Fits All — Zappa & Mothers
8. Biood On the Track — Bob Dylan
9. Captain Fantastic — Elton John
10. Stills — Stephen Stills
Litlar plötur:
1. Black Superman — Johnny Wakelyn
Muhamed Ali
2. El Bimbo — Bimbo Jet
3. Love Will Keep Us Together — Captain &
Tenille
4. The Hustle — Van McCoy
5. Misty — Ray Stevens
6. Get Down Tonight — K. C. & Sunshine
Band
Hljómdeild FACO — Laugaveg 89,
Hljómdeild FACO — Hafnarstræti 17
SENDUM I PÓSTKROFU
-G.G.
nnar — The Very Best Of Poco — Poco
Burning Thing — Mac
Davis PC 33551 —