Tíminn - 14.09.1975, Síða 2

TÍMINN
Sunnudagur 14. september 1975
2
Myndlista- og
Handíðaskóli íslands
NÁMSKEIÐ
fró 1. október 1975 til 20. janúar 1976
I. Teiknun og málun fyrir börn og unglinga
1. n.
5,6 og 7 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 10.40-12.00
Kennari: Sigriöur Jóna Þorvaldsdóttir.
2. fl.
5,6 og 7 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 14.00-15.20.
Kennari: Jóhanna Þórðardóttir.
3. fl.
8,9og lOáraþriðjudaga og föstudaga kl. 9.00-10.20.
Kennari: Jóhanna Þórðardóttir.
4. n.
8,9 og 10 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 15.40-17.00
Kennari: Jóhanna Þórðardóttir
5. fl.
11 og 12 ára mánudaga og fimmtudaga kl. 17.10-18.30
Kennari: Jóhanna Þóröardóttir.
6. fl.
13,14og 15ára þriðjudaga og föstudaga kl. 17.10-18.30
Kennari: Jón Reykdal.
II. Teiknun og málun fyrir fullorðna
1. n.
Byrjendanámskeiö mánudaga og fimmtudaga kl. 17.50-19.50.
Sérstaklega ætlað þeim, er hyggja á nám I dagdeildum skólans.
Kennari: örn Þorsteinsson.
2. fl.
Byrjendanámskeið þriöjudaga og föstudaga kl. 17.50-19.50.
Kennari: Richard Waltingojer.
3. fl.
Framhaldsnámskeiö mánudaga og fimmtudaga kl. 19.50-21.50.
Kennari: örn Þorsteinsson.
4. fl.
Byrjendanámskeið þriðjudaga og föstudaga kl. 19.50-21.50.
Kennari: Þórður Hall.
III. Bókband
1. fl. mánudaga og fimmtudaga kl. 17.10-19.10
2. fl. mánudaga og fimmtudaga kl. 19.50-21.50
3. fl. þriðjudaga og föstudaga kl. 17.10-19.10
4. fl. þriöjudaga og föstudaga kl. 19.50-21.50
5. fl. mánudagaogfimmtudaga kl. 14.00-16.00
Kennari Helgi Tryggvason.
IV. Almennur vefnaður
Byrjendanámskeið þriöjudaga, fimmtudaga og föstudaga kl.
19.10-21.50.
Kennarar: Steinunn Pálsdóttir og Sigurlaug Jóhannsdóttir.
V. Myndvefnaður
1. fi.
Byrjendanámskeið mánudaga og fimmtudaga kl. 19.10-21.50
Kennari: Asa Olafsdóttir
2. fl.
Byrjendanámskeiö þriðjudaga og föstudaga kl. 19.10-21.50
Kennari: Asa ólafsdóttir
Námskeiðin hefjast fimmtudaginn 2. október.
Innritun fer fram daglega kl. 9-12 f.h. á skrif-
stofu skólans, Skipholti 1.
Námskeiðsgjöldin greiðist við innritun, áður en
kennsla hefst.
Skólastjóri.
Skipholti 1 - Sími 19821
Menntamálaráðuneytið.
Fóstra —
Fósturheimili
Fóstra óskast I hálft starf við Blindraskólann sem er til
húsa i Laugarnesskóianum
EnnfremuF óskar ráðuneytiö eftir að koma fötluðu
barni I fóstur 5 daga vikunnar.
Upplýsingar veittar I sima 18048 eftir klukkan 19.
ÞAÐ GERÐIST
KRAFTAVERK
Bunton-tviburarnir eru
þannig stúlkur, að fólk
snýr sér við á götunni og
horfir á eftir þeim. Þær
eru laglegar, glaðlegar
og fjörlegar. En þegar
þær fæddust fyrir 17 ár-
um voru læknarnir
ásáttir um að þær hefðu
enga möguleika á þvi að
halda lifi.
Ginny og Teresa fæddust sem
siamiskir tvihurar og það heldur
af verri gerðinni. Og engir skurð-
læknar höfðu hingað til þorað að
reyna til við slikt. Tviburarnir
voru samvaxnir á höfðunum.
Læknarnir á spitalanum, þar
sem fæðingin átti sér stað, voru
svartsynir frá upphafi. Það var
ómögulegt að aðskilja tvíburana
með uppskurði, af þvi að liklega
hefðu þeir sameiginlegan heila.
Unga móðirin var örvingluð.
Maður hennar, Raymond, hafði
látizt þrem mánuðum áður er
þessi erfiða fæðing átti sér stað.
En hún vildi ekki trúa, að bömin
ættu ekki möguleika á að lifa þó
að þau væru siamiskir tviburar
og væru aðeins 3500 grömm að
þyngd.
Andlit telpnanna þrýstust sam-
an, svo að móðirin gat ekki gefið
þeim brjóst. Þær voru of mátt-
lausar til að geta sogið pela. Svo
að það leit bara út fyrir að þær
hlytu að deyja af fæðuskorti.
— Ég tók nærri mér að
hjúkrunarkonurnar virtust
hræddar við telpurnar. Þær höfðu
ekki hugmynd um hvernig þær
áttu að meðhöndla þær. Þær vildu
helzt ekki snerta þær. Ég varð að
fara af sjúkrahúsinu eins fljótt og
mögulegt var.
Og það skeði 10 dögum eftir
fæðinguna.
— Þá pakkaði ég telpunum
saman, eins og Virginia lýsir þvi.
Móðirin fór heim til foreldra
sinna i Butler, Tennessee, Banda-
rikjunum. Hér fór telpunum að
fara fram. Virginia gerði alls
konar tilraunir og fann að lokum
aðferð til að gefa þeim næringu.
Hún notaði augnsprautu til að
mata þær á mjólk, appelsinusafa
og þvi liku.
— Það hafði mikil áhrif á okkur
öll hvað hún var þolinmóð og
viljasterk. Hún reyndi aldrei að
fela bömin vegna þessarar van-
sköpunar. Flestar mæður hefðu
gert það.
— Alltaf var fjöldi fólks i hús-
inu, af þvi að mikið var skrifað
um tviburana. Fólk kom inn af
götunni og Virginia sýndi þvi
börnin.
En það kom fljótt i ljós, að
börnin myndu ekki lifa áfram
nema þau yrðu aðskilin. Þau
skiptu öllu með sér, gráti, veik-
indum, sársauka. Þau klóruðu
stöðugt hvort i annað til að losna
úr þessu nábýli.
Virginia varð að taka erfiða
ákvörðun. Atti hún að biðja lækn-
ana um að skilja telpurnar að,
þrátt fyrir að liklegast væri að
þær lifðu það ekki af.
Hún leitaði til fjölda lækna og
enginn þeirra var bjartsýnn. Hún
fékk að vita að mjög fáir upp-
skurðir höfðu verið gerðir á
siamiskum tviburum sem vom
samvaxnir á höfði. Og jafnvel
þótt þeir hafi haft hvor sinn heila,
höfðu þeir ekki sloppið við and-
legar skemmdir.
En Virginia varð vonbetri, þeg-
ar hún fékk að vita að dætur
hennar höfðu ekki sameiginlegan
heila. Nótt eina vaknaði hún við
að önnur telpnanna grét sárt. En
hin svaf róleg. Þetta hlaut að
þýða það, að þær hefðu hvor sinn
heila.. Virginia hrópaði upp af
gleði.
Faðir hennar, John McCloud,
baptistaprestur, heyrði hávaðann
og kom hlaupandi. Hann óttaðist
að eitthvað hefði komið fyrir
börnin. En Virginia kallaði bara
afturogaftur: Þærhafa hvor sinn
heila!
John McCloud sagði alvarleg-
ur: — Þaðþýðir að þær geta lifað.
Þetta er Guðsgjöf til okkar!
Stuttu seinna samþykkti skurð-
læknirinn Maitland Baldwin að
framkvæma skurðaðgerð. Hann
undirstrikaði fyrirfram hve mikil
áhætta þetta væri fyrir lif barn-
anna
Uppskurðurinn fór fram i tveim
áföngum. Ekki mátti ofgera þess-
um litlu verum. I fyrra skiptið
vom tviburarnir 3ja mánaða
gamlir.Þetta varaðgerð upp á lif
og dauða. Lækninum létti þegar
hann sannfærðist um að þær
hefðu hvor sinn heila, eins og
móðirin hafði haldið fram. Eng-
inn t imi haf ði verið til að ganga úr
skugga um það með rannsókn.
Mánuði seinna var gerð seinni að-
gerðin, og að henni lokinni mátti
aka litlu telpunum aðskildum i
rúminsin. Nú var bara að biða og
vona. Fáum dögum siðar veiktist
Augtýsitf
í Tímanum