Fréttablaðið - 17.12.2005, Side 20

17. desember 2005 LAUGARDAGUR
BT Skeifan
kl. 15-16
BT Hafnarfjörður
kl. 16-17
BT Smáralind
kl. 17-18
BT Selfoss
kl. 17-18
Hljómar betur!
1.899
2.999
■ LAUGARDAGUR, 10. DES.
Herra Stríð eða Stríðsherr-
ann
Fór í bíó og sá Herra Stríð eða
Stríðsherrann í Háskólabíói.
Mynd um vopnasala. Einstöku
sinnum tekst að smygla hugmynd
handa heilvita fólki gegnum nálar-
auga síðbernskra Hollywoodfram-
leiðenda. Til eru skotvopn handa
tólfta hverjum jarðarbúa, og í
svipinn er fremur útlit fyrir að
það takist að vopna hina ellefu en
að vopnum fækki. Það er umhugs-
unarefni að stærstu vopnasalar
heimsins eru bara peð við hliðina
á þeim ríkisstjórnum sem stunda
þessa arðvænlegu kaupsýslu. Og á
þeim markaði gnæfa vinir okkar,
Bandaríkjamenn, hátt yfir alla
aðra.
■ SUNNUDAGUR, 11. DES.
Bækur sem ekki þarf að
stinga í samband
Í þessari viku lýkur þátttöku minni
í þeirri flúðasiglingu sem rithöf-
undar stunda í jólabókaflóðinu.
Það er dáldið skrýtin reynsla fyrir
rithöfund að vera á vappi inni í
bókabúð reiðu-
búinn til að árita
bækur sínar. Ég
var í Eymundsson
í Austurstræti.
Mér fannst hálf-
partinn eins og
ég væri að trana
mér fram, væri
að trufla fólk frá
því að velja sér
bækur í friði. En ég harkaði af
mér og rifjaði upp þá staðhæf-
ingu að það sé sjálfsögð þjónusta
rithöfundar við lesendur að vera
reiðubúinn að árita bækur handa
þeim sem þess óska. Annars var
tíminn fljótur að líða. Sumir sem
voru þarna gáfu sig á tal við mig,
og altént hafði maður nóg að lesa.
Kosturinn við að vera læs er
að manni þarf aldrei að leiðast.
Bækur eru yndislegar. Í þær getur
maður sótt fróðleik, skemmtun,
hugaró, samkennd, spennu – hvað
sem er. Maður ræður hraðanum
sjálfur og getur gert hlé þegar
manni sýnist. Maður þarf ekki að
stinga bók í samband við rafmagn
eða slá inn aðgangsorð sem maður
er búinn að gleyma. Maður þarf
ekki fjarstýringu eða afruglara.
Maður þarf ekki að flýta sér að
klára að borða til að missa ekki
af byrjuninni, og ef maður skilur
ekki flækjuna getur maður flett til
baka og áttað sig á hlutunum. Ég
elska bækur og get aldrei fengið
nóg af þeim.
■ MÁNUDAGUR, 12. DES.
Skrýtnar ídýfur
„Ég gjörsamlega missti andlitið,“
segir Unnur Birna Vilhjálmsdóttir
um sín fyrstu viðbrögð við sigrin-
um í fegurðarsamkeppninni Ung-
frú heimur í Kína um helgina.
Það er ánægjulegt að íslenskri
stúlku skuli vegna vel, en orða-
lagið á fréttinni er fremur óheppi-
legt. Það yrði uppi fótur og fit ef
nýbakaður heimsmeistari í söng
missti röddina og það hlýtur
að koma sér ákaflega illa fyrir
nýkjörna fegurðardrottningu að
missa skyndilega andlitið.
Annars er það ljótt að
snúa út úr fyrir fólki.
Kannski hefur einhver
fréttamaður umorð-
að þetta og haldið
að „missa andlit-
ið“ þýði að verða
hissa. Blaðamenn
eru viðsjálsgrip-
ir og þegar kemur
að orðnotkun fá þeir
stundum skrýtnar
„ídýfur“, eins og einn
kunningi minn kemst að
orði, en hann er þeirrar skoðunar
að orðið „ídýfa“ sé nákvæm þýð-
ing á útlenda orðinu „ídea“.
■ ÞRIÐJUDAGUR, 13. DES.
Hroðvirkni Skaparans
Eitthvað hefur skaparinn verið að
flýta sér þegar hann raðaði upp í
mig tönnunum. Að minnsta kosti
finnst tannlækninum mínum,
henni Friðgerði, að þar hafi ekki
verið fagmannlega að verki staðið.
Smátt og smátt er hún að
reyna að laga þetta
svo að ég geri ráð
fyrir að það standi
heima að ég verði
orðinn eins og
Hollywoodstjarna til
munnsins þegar ég fer í gröfina.
Mér líður vel í tannlæknastóln-
um. Þarf ekkert að gera annað en
að láta fara vel um mig og gapa.
Friðgerður tekur eina tönn fyrir í
einu og breiðir gúmmímottu yfir
túlann á mér. Á mottunni er gat og
út um gatið gægist tönnin sem á
að lagfæra í dag.
Við hlustum á útvarpið og
spjöllum saman meðan Friðgerð-
ur vinnur. Það er að segja hún
spjallar og ég segi við og við:
„Úggh“ eða „Aggahúggh“.
Talið berst að útvarpsauglýs-
ingum. Við erum sammála um að
sumar auglýsingar séu farnar að
fara ískyggilega mikið í taugarnar
á okkur.
Friðgerður segir að Brimborg-
arauglýsingin „Öruggur staður
til að vera á“ sé heimskulegasta
setning í veröldinni.
Ég reyni að tjá þá skoðun mína
að „SS – Bestir fyrir bragðið“ sé
enn þá sorglegra dæmi um niður-
lægingu mannlegrar hugsunar.
Því miður á ég erfitt með að tjá
mig, en Friðgerður skilur hvað ég
meina þegar ég segi af sannfær-
ingarkrafti: „Aggh Haggh – eggh
hyggt yggh hyggh haggh higgh.“
Það er furðulegt að virðuleg
fyrirtæki skuli láta auglýsinga-
viðundrin pranga inn á sig svona
þvælu.
Í kvöld kom heldur betur í ljós
að bænir geta borgað sig. Við sáum
Ingibjörgu vinkonu okkar í sjón-
varpinu. Hún er nýkomin heim
úr mikilli læknisaðgerð í Svíþjóð
og hefur fengið mikinn bata við
Parkinsonveiki. Aðgerðin var
gerð 28. nóvember og þann dag
söfnuðust vinir hennar saman til
bænastundar í Hallgrímskirkju.
Það er gaman þegar eitthvað
gengur vel.

■ MIÐVIKUDAGUR, 14. DES.
Bein útsending
Skemmtileg tilbreyting. Inga
Lind frá Stöð 2 kom í heimsókn
til að hafa viðtal við
mig. Bein útsending
úr Norska bakaríinu.
Hún segir að Kastljós
í Ríkissjónvarpinu
blakkmeili fólk og
segi: Ef þið farið
í Ísland í dag þá
viljum við ekki fá
ykkur í Kastljós. Hún segir að
það sé óþolandi að ríkisfyrirtæki
noti sér stöðu sína í samkeppni við
sjálfstæða aðila.
Já, ljótt er ef satt er. Einokun er
óþolandi. Og þetta er bara fauta-
skapur. Hvernig þætti
mönnum ef eigendur
Spalar bönnuðu öllum
nema áskrifendum
Moggans að aka gegnum
Hvalfjarðargöng-
in? Eða ef aðeins
opinberir starfs-
menn fengju
afgreiðslu í Bónusverslunum?
Ég er öskureiður. Ég er með
breiðband frá Símanum en get
ekki horft á NFS af því að Síminn
sem á Skjá 1 vill ekki gera fólki
kleift að horfa á NFS.
Þetta er ekki frjáls samkeppni,
heldur dólgakapítalismi af verstu
sort, og dólga á að siða til með
lögum.
Viðtalið tekur sex mínútur og
ég gleymi öllu sem ég ætlaði að
segja af því að Inga Lind er búin
að gera mig svo reiðan út í frekju-
dólgana.

■ FIMMTUDAGUR, 15. DES.
Simpansi og listfræðingur
mætast
Frétt á netinu bjargar þessum
degi:
„Simpansi gabbaði listfræðing.
Þýskur listfræðingur lét telja sér
trú um að málverk eftir simpansa
væri eftir þekkt-
an listamann.
Málverkið var
eftir kvensimp-
ansann Banghi,
sem á heima í
dýragarðinum í
Halle, en doktor
Katja Schneider,
f r a m k v æ md a -
stjóri Ríkislista-
safnsins í Moritzburg í Sachsen-
Anhalt, taldi það vera eftir Ernst
Wilhelm Nay, sem var þýskur list-
málari er m.a. hlaut verðlaun og
sýndi í Guggenheim.
„Þetta lítur út fyrir að vera
Ernst Wilhelm Nay. Hann var
frægur fyrir svona litaslettur,“
sagði doktor Schneider.
Það var dagblaðið Bild sem
gabbaði listfræðinginn, og þegar
henni var sagt hvers kyns var
sagði hún: „Já, mér sýndist [verk-
ið] fremur fljótfærnislega unnið.“
Upplestur á Krákunni í Grund-
arfirði. Frábærar móttökur hjá
Höllu og Finna. Frábærar undir-
tektir. Frábært ferðalag í frábæru
veðri. Var að koma heim. Klukkan
er tuttugu mínútur yfir eitt. Dauð-
þreyttur. Farinn að sofa.
■ FÖSTUDAGUR, 16. DES.
Jólin nálgast
Upp við fyrsta hanagal.
Nei, tóm lygi. Svaf til
10. Þrír upplestrar.
Líf og fjör! Og
smá þreyta.
Skrýtnar ídýfur, simp-
ansi og frekjudólgar
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er að þessu sinni meðal annars fjallað um Holly-
woodkvikmynd handa heilvita áhorfendum. Sagt er frá frábærri ferð til Grund-
arfjarðar, dólgakapítalistum, simpansa og listfræðingi og hroðvirkni Skaparans.
Kæra
Dagbók
Þráinn Bertelsson skrifar