Fréttablaðið - 17.12.2005, Side 51

[ ]
Systurnar Ásthildur og Erna
Skúladætur fóru í þriggja mán-
aða reisu um Asíu síðasta sum-
ar ásamt Hrafnhildi Magnús-
dóttur vinkonu sinni. Samtals
heimsóttu stöllurnar níu lönd
og lá leiðin frá Istanbul í Tyrk-
landi til Katmandú í Nepal.
„Við fórum á vegum Ferðaskrif-
stofu stúdenta og með ferðaskrif-
stofu sem heitir Dragoman,“ segir
Ásthildur. „Við hittum hópinn sem
við ferðuðumst með í Istanbul og
í honum var fólk frá öllum heims-
hornum.“ Frá Tyrklandi lá svo leiðin
til Georgíu. „Í Georgíu er rosalega
mikið af kirkjum,“ segir Ásthildur.
„Og rosalega mikið af osti,“ bætir
Erna við. „Þar kom allur matur með
osti eða á osti. Maður varð sold-
ið þreyttur á að skoða kirkjur og
borða ost,“ segir Erna og hlær. „Já,
ég held ég sé búin að skoða georg-
ískar kirkjur fyrir lífstíð,“ segir
Ásthildur.
Gullinn forsetinn á spíral
Frá Georgíu lá leiðin til Aser-
baídsjan og þaðan var siglt yfir
Kaspíahaf til Túrkmenistan. „Þegar
við komum að landamærum Túrk-
menistan fengum við túrkmenskan
leiðsögumann sem fylgdi okkur
allan tímann,“ segir Ásthildur.
„Þeir hleypa ekki hverjum sem er
inn í landið og fá rétt í kringum
2.500 ferðamenn á ári. Svo fengum
við kort sem búið var að teikna inn
á hvaða leiðir við máttum keyra,“
segir Ásthildur og hristir hausinn.
„Og svo eru vegatálmar á hundr-
að kílómetra fresti til að tryggja
að maður sé á réttum vegi,“ bætir
Erna við. „Það er rosalega passað
upp á að ferðamennirnir sjái ekkert
sem þeir mega ekki sjá.“
Túrkmenistan er talið eitt af
spilltustu löndum heims. Forseti
landsins, Saparmurat Niyazov, er
alræmdur einræðisherra og ber
land og þjóð merki þess. Stelpurnar
segja að á einu torginu í Askabad sé
gríðarstór gullin stytta af forsetan-
um sem snýst á spíral. „Spírallinn
snýst svo að sólin skíni alltaf á and-
lit styttunnar,“ segir Ásthildur. „Svo
voru verðir úti um allt,“ segir Erna.
„Vopnaðir verðir, sem reyndar voru
meira forvitnir um ferðamennina
en ógnandi, en þeir gættu þess að
maður tæki ekki myndir af því sem
ekki mátti taka myndir af. Maður
mátti bara mynda í ákveðnar áttir
svo það færi ekkert inn á mynd-
ina sem ekki mátti sjást,“ segir
Erna og hlær. „En ég hef aldrei séð
svona hreina borg,“ bætir hún við.
„Maður hefði getað borðað af göt-
unum. Svo voru konur úti um allt
að moppa gangstéttirnar, bara að
skúra göturnar.“ Stelpunum fannst
einnig skrítið að heyra að öll hótel
borgarinnar voru hleruð. „Forset-
inn er stórskrítinn,“ segir Ásthildur
hlæjandi.
Borgin Askabad fór illa út úr
jarðskjálfta árið 1948 og eftir að
Niyazov komst til valda hefur hann
byggt upp borgina næstum alger-
lega eftir sínu eigin höfði. „Í Ask-
abad er til dæmis risastórt breið-
stræti sem er skreytt gosbrunnum
á miðju götunnar upp og niður
strætið. Sitt hvoru megin eru svo
fimm stjörnu hótel sem ná upp alla
götuna,“ segir Ásthildur og baðar
út höndunum til að leggja áherslu
á víðfeðmi hótelanna. „Og öll þessi
hótel eru fyrir þessa 2.500 túrista
sem koma til landsins á ári,“ bætir
Erna við og þær hlæja dátt. „En
Túrkmenar höfðu ekkert slæmt um
forsetann að segja,“ segir Ásthildur.
„Að minnsta kosti ekki við okkur,“
bætir Erna við.
Fólk er bara fólk
Eftir áhugaverða dvöl í einu spillt-
asta ríki heims var haldið til Úsbek-
istan. Stelpurnar lentu í því að
villast í Bukhara og þurftu að leita
sér hjálpar hjá innfæddum. „Við
mundum bara helminginn af hótel-
nafninu,“ segir Erna. „Við reynd-
um að tala við einhvern mann en
hann talaði bara úsbeksku. Hann
náði hinsvegar í annan mann og sá
maður leiddi okkur út um allan bæ
þar til hann bankaði upp á hjá ein-
hverri fjölskyldu. Þar bjó strákur
sem talaði nokkur orð í ensku og
strákurinn fylgdi okkur svo upp á
hótel.“ Erna segir óþarfa að hræð-
ast fólk þó maður sé staddur í fram-
andi landi. „Fólkið í Úsbekistan var
æðislegt. Og maður lærði að fólk er
bara fólk hvert sem maður kemur.“
Frá Úsbekistan lá leiðin til Kirgisi-
stan og þaðan til Kína. Við komuna
til Kína missti hópurinn trukkinn
sinn í klær skrifræðis yfirvald-
anna. „Maðurinn sem átti að sjá
um pappírsvinnuna í Kína hafði
farið í sumarfrí án þess að ganga
frá leyfinu sem þurfti fyrir trukk-
inn,“ segir Erna. „Við þurftum því
bara að gjöra svo vel að bíða þar
til hann kæmi úr fríi.“ Hópurinn
missti trukkinn góða í níu daga og
þurfti að ferðast í lítilli gulri rútu í
staðinn.
Í grunnbúðum Everest
Næst lá leiðin til Tíbet og voru þá
stelpurnar búnar að sjá og upplifa
margt. Þær voru hættar að kippa
sér upp við að sjá menn á gangi í
miðbænum með kindur í eftirdragi
en í borginni Lhasa í Tíbet sáu þær
margar skemmtilegar andstæður.
Á götunum tuldraði fólk bænir í
tíma og ótíma. Væri litið til hægri
sáust menn á hnjánum að biðja og
til vinstri hljóp jakkafataklæddur
maður með skjalatösku. „Þó þetta
væri gamaldags að einhverju leyti
þá sá maður líka búddamunkana
kaupa sér snakk og tala í farsíma,“
segir Erna og Ásthildur bætir við
að einnig hafi verið skrítið að sjá
búddistana hlaupandi um borgina
í strigaskóm með North Face bak-
poka að tala í gemmsann.
Lokaáfangastaður ferðarinn-
ar var Nepal þar sem Everest-
fjall blasti við í allri sinni dýrð.
Hópurinn keyrði á trukknum í átt
að grunnbúðunum og var geng-
ið síðustu átta kílómetrana. „Það
var ekkert búið að sjást í Everest
í marga daga,“ segir Erna. „En
þegar við vorum að ganga síðasta
spölin og tókum síðustu beygjuna
í grunnbúðirnar birti til og fjallið
blasti við okkur.“ Stelpurnar létu
þó grunnbúðirnar nægja, þær létu
það vera að príla á topp Everest og
fannst fjallið nógu tignarlegt þaðan
sem þær stóðu.
Ásthildur og Erna segjast
reynslunni ríkari og landakortið
virki meira lifandi fyrir þeim eftir
ferðina. „Við vorum strax farnar að
plana næstu ferð í flugvélinni á leið-
inni heim,“ segir Ásthildur. Báðar
eru þær sammála um að gott hafi
verið að fara fyrstu heimsreisuna í
hópi. Það hafi veitt þeim dýrmæta
reynslu til að ferðast í framtíðinni
á eigin ferðafótum, sem án nokkurs
vafa verða nokkuð fráir.
johannas@frettabladid.is
Jólafríin eru að byrja og margir þurfa að ferðast landshorna
á milli til þess að geta verið heima hjá sér á jólunum. Þeir sem
ætla að fljúga innanlands fyrir jólin og eru ekki búnir að panta
flug ættu að kynna sér hið snarasta hvort einhver sæti eru laus.
Á ferð í Tíbet. Bænahjól í skarði Himalaya-
fjalla. Bænahjólin dreifa bænum með
vindinum.
Trukkurinn Tonka sem ferðast var í um alla
Asíu.
Á toppi veraldar með Everest í baksýn. Ásthildur og Erna Skúladætur og Hrafnhildur
Magnúsdóttir í grunnbúðum fjallgöngugarpa Tíbet-megin.
Níu landa Asíuferð
Júrt í Úsbekistan, hirðingjabústaður í eyði-
mörkinni sem stelpurnar gistu í. Í ferðinni
var gist á ýmsum stöðum; fjögurra stjörnu
hleruðu hóteli í Túrkmenistan, í tjaldi
undir berum himni og við opinn eld undir
stjörnuhimni á hásléttum Tíbet.
Hér má sjá menn stunda þjóðaríþrótt Kirgisistan. Geit er slátrað og höfuð og fætur skorin
af. Svo er spilað póló með skrokkinn. Tveir menn á hestbaki eru í hvoru liði og markmiðið
er að koma geitaskrokknum á litla pjötlu sem liggur á jörðinni.
Fjölskyldumoska forsetans í Túrkmenistan.
Moskan er öll úr gulli.