Fréttablaðið - 22.12.2005, Page 76

76 28. janúar 2005 FÖSTUDAGUR
Nýjasta kynlífstækið úti í hinum
stóra heimi heitir i-Buzz, og teng-
ist beint inn í i-Podinn þinn. Lítil
silfurkúla er tengd í tækið og hún
titrar í takt við uppáhalds tón-
listina þína. Eins og þeir segja
á vefsíðunni, „You can get off
while you get down“, sem ætti að
útskýra ýmislegt. Ef Barry White
eða Birgitta koma þér til þá er
þetta akkúrat rétta leikfangið. Svo
eru líka fylgihlutir sem er hægt
að smeygja yfir kúluna, gúmmí-
hringur og gúmmísokkur sem
auka fjölbreytnina. Auk þess
eru sjö stillingar á titringnum
þannig að það ætti að vera auð-
velt að finna það sem hentar
hverjum og einum. Það er að
segja, ef þetta hentar
einhverjum yfir-
leitt. Frekari
u p p l ý s -
ingar eru
að finna á
www.ibuzz.
co.uk
Rokkarinn og eiturlyfjasjúklingur-
inn Pete Doherty, forsprakki hljóm-
sveitarinnar The Babyshambles og
áður The Libertines, var handtek-
inn á fimmtudag grunaður um að
aka undir áhrifum lyfja og áfengis.
Var Doherty stoppaður af lögreglu í
London rétt fyrir miðnætti og hand-
tekinn á staðnum. Lögreglan leitaði
í bíl söngvarans og fann lítið magn
af heróíni í bílnum. Reyndist það
þó ekki vera nægjanlegt til þess að
kæra hann. Var Doherty síðan flutt-
ur á lögreglustöð í nágrenninu þar
sem hann var yfirheyrður í um sex
klukkustundir. Á meðan leituðu lög-
reglumenn að fíkniefnum á heimili
hans en fundu engin. Honum var þá
sleppt gegn tryggingu eftir að hafa
gengist undir blóðprufu. Þegar
Pete yfirgaf lögreglustöðina á hann
að sögn að hafa sagt: „Gleðileg
jól, ég mun án efa sjá ykkur aftur
í nánustu framtíð.“ Þetta er ekki í
fyrsta skipti sem Doherty hefur
verið handekinn. Þann 30. nóvem-
ber var hann handtekinn í London
vegna þess að hann var fullur undir
stýri. Þá komst hann aftur í kast við
lögin viku seinna einnig vegna ölv-
unaraksturs. Ljóst er að söngvarinn
verður að taka sig á ef ekki á illa að
fara.
Doherty
handtekinn
Í HLUTVERKI RAY CHARLES Leikarinn Jamie
Foxx, sem sló í gegn í myndinni Ray, hefur
snúið sér að tónlistinni.
Leikarinn Jamie Foxx, sem vann
óskarsverðlaunin fyrir hlutverk
sitt í Ray, hefur gefið út sólóplötuna
Unpredictable.
Þetta er önnur plata Foxx en
hann gaf frumburð sinn út fyrir
ellefu árum. Foxx var tilnefndur til
Grammy-verðlaunanna fyrir lagið
Slow Jamz sem hann syngur með
Kanye West og Twista. Hann söng
einnig hið vinsæla lag Gold Digger
sem er að finna á plötu West, Late
Registration.
Á plötu Foxx syngur West sem
gestur ásamt Mary J. Blige, Ludac-
ris og fleiri þekktum listamönnum.
Foxx gefur
út plötu
Bob Dylan hefur í meira en fjörutíu ár verið einhver dul-arfyllsta mýta rokksins. Á
upphafsárunum var hann duglegur
við að segja blaðamönnum gróu-
sögur af sjálfum sér, meðal annars
átti hann að hafa hlaupist á brott
með sirkus og ferðast um gjörv-
öll Bandaríkin. Þó að hinum fjöl-
mörgu ævisöguriturum hafi tekist
að púsla saman nokkuð heildstæða
mynd af ferli hans er þó eins og öll
sagan sé ekki sögð. Á undanförnum
árum hafa þó fleiri og fleiri púslbit-
ar birst eftir því sem Dylan sjálfur
hefur opnað flóðgáttirnar. Á síðasta
ári kom út sjálfsævisagan Chronic-
les, sem er merkilega heiðarlegt og
einlægt verk frá stórstjörnu. Þar
fer hann þó þá leið að velja aðeins
ákveðna kafla úr lífi sínu þannig
að enn er margt óljóst. Í haust kom
út bókin Bob Dylan Scrapbook,
sem hefur að geyma ýmis gögn frá
árunum 1956-66. Og ekki nóg með
það, heldur hefur einhver mesti
kvikmyndagerðarmaður samtím-
ans, Martin Scorsese, gert fjögurra
klukkutíma heimildarmynd um
Dylan. Nefnist myndin No Direct-
ion Home og var fyrri hluti hennar
sýndur á RÚV í gærkvöld og verður
seinni hluti hennar sýndur á sama
tíma að viku liðinni. Í myndinni er
sjónum beint að árunum 1961-66.
Tími táranna
Á þessu fimm ára skeiði skapaði
hann þau mót sem rokktextinn
hefur meira og minna verið að
vinna innan síðan. Fyrsta plata
Dylans innihélt aðeins eitt frum-
samið lag og var það tileinkað þjóð-
lagasöngvaranum Woody Guthrie.
Platan vakti litla athygli en á þeirri
næstu, The Freewheelin‘ Bob
Dylan, sprettur hann fram fullmót-
aður með lög eins og Blowin‘ in the
Wind, sem varð þjóðlag heillar kyn-
slóðar, Masters of War og A Hard
Rain‘s Gonna Fall. Þessi lög fjalla
öll um hernaðarhyggju þá er brátt
myndi leiða til Víetnamstríðsins.
Með næstu plötu, The Times They
Are a Changing, hélt hann áfram
stríði sínu gegn stríði með With
God on Our Side, gegn kynþátta-
hatri með The Lonesome Death of
Hattie Carroll, og gegn stéttaskipt-
ingu á Only a Pawn in Their Game.
En ungi maðurinn á umslaginu var
þreytulegur að sjá, aðeins 22 ára en
gamall og vitur og við það að fá nóg
af baráttunni við hin illu öfl heims-
ins. Næsta plata bar heitið Anoth-
er Side of Bob Dylan, sem eins
og titillinn gefur til kynna sýndi
nýja hlið á lagahöfundinum. Hún
innihélt stöku baráttusöngva, svo
sem Chimes of Freedom, en einnig
húmorísk lög eins og Motorpsycho
Nitemare og ástarlög á borð við
All I Want to Do og I Don‘t Believe
You. Í laginu My Back Pages segist
hann vera yngri en hann hafi áður
verið og í laginu It Ain‘t Me Babe
segist hann ekki vera sá sem hlust-
andinn er að leita að. Vissulega er
lagið sett upp eins og ástarlag en
hann gæti verið að segja að hann
væri ekki lengur í fylkingarbroddi
baráttunnar.
Tímarnir breytast
Baráttusöngvar Dylans á árun-
um 1962-63 hafa ekki verið betr-
umbættir af neinum síðan. Fáum
hefur tekist að nota tungumálið
til að tjá jafn mikið í dægurlaga-
formi. Svo virðist sem hann hafi
orðið leiður á boðskapnum, eins og
hann hefði þegar sagt allt sem hann
hefði að segja og náð jafn mikilli
færni með tjáningarmátanum og
mögulegt var. Orðin höfðu hingað
til miðlað málstað, en hvað annað
gátu þau gert? Dylan hætti nú að
nota þau til að útskýra umheiminn
og beindi þeim þess í stað inn á við.
Það var stundum eins og hann henti
orðunum upp í loftið af handahófi
og léti þau lenda þar sem þau vildu.
Afraksturinn var oft á tíðum átak-
anlega fallegur: „Ain‘t it just like
the night to play tricks when you‘re
trying to be so quiet,“ stundum súr-
realískur og nánast merkingarlaus:
„He just smoked my eyelids and
punched my cigarette.“
Tími byltingar
Samfara textunum breyttist tónlist-
in. Í stað þess að koma einn fram
með kassagítar og munnhörpu var
hann nú með hljómsveit að baki
sér sem mörgum fannst minna um
of á bítlahljómsveitir vinsældalist-
anna. Aðdáendur hans kölluðu hann
Júdas og að nokkru leyti með réttu.
Dylan steig niður af krossinum,
kveikti sér í sígarettu og hélt niður
þjóðveg 61. John Lennon hljómaði
alltaf hálf kjánalega í samanburð-
inum og erfitt var að taka Jagger
alvarlega, jafnvel þá. Ef einhver
hefði orðið talsmaður kynslóðar-
innar hefði enginn annar til greina
komið, ef bylting var í aðsigi var
hann náttúrulegur leiðtogi henn-
ar. En Dylan hafnaði byltingunni.
Eftir 1966 þegar gagnmenningin
sem hann hafði átt svo ríkan þátt í
að skapa óx fiskur um hrygg fluttist
hann til Woodstock með konu sinni
Söruh, lokaði sig af í niðri í kjallara
með hljómsveit sinni og spilaði kán-
trílög á milli þess sem hann keyrði
börnin í skólann. Blómabörnin urðu
að komast af án hans.
Tími til að halda heim á leið
Blómabörnin fylgdu þó í kjölfarið
og þegar þau veltu sér um í drull-
unni í nokkra kílómetra fjarlægð
árið 1969 lét hann þau sig litlu
varða. Við og við klifraði fólk upp á
þak hjá honum og heimtaði að hann
segði þeim allan sannleikann um
lífið og tilveruna. Ágangurinn var
að lokum svo mikill að hann fluttist
aftur til New York um 1970, enda
búinn að fá nóg.
Á næstu árum gaf hann út plöt-
ur eins og Dylan og Self Portrait,
sem stefndu markvisst að því að
brjóta niður þá ímynd óskeikul-
leika sem hann hafði öðlast. Hann
lokaði sig af frá umheiminum og
fór ekki í tónleikaferðalög. Það var
ekki fyrr en að slitnaði upp úr sam-
bandi hans við Söru 1974 að hann
náði sér á strik aftur tónlistarlega,
fór að spila opinberlega og gaf út
meistaraverk eins og Blood on the
Tracks og Desire.
Engin leið heim
Þó að margar bækur hafi verið
skrifaðar um manninn er samt
enn óljóst hvað leiddi til þess að
hann dró sig í hlé á þessum miklu
umbrotstímum, hann gaf út ágætar
en metnaðarlitlar plötur og spilaði
næstum aldrei á tónleikum. Myndin
No Direction Home varpar nokkru
ljósi á þessi týndu ár. Dylan var
greinilega orðinn útkeyrður haustið
1966, hann hafði haldið sér gangandi
á sköpunarkraftinum og amfetam-
íni í tvö og hálft ár. Mótórhjólaslys
sem hann lenti í seinna það ár batt
enda á þetta tímabil sem á sér enga
hliðstæðu í rokksögunni. Mögulega
varð það honum til happs að vera
neyddur til að halda kyrru fyrir.
Ef til vill bjargaði það geðheils-
unni að binda enda á keyrsluna en
lögin áttu aldrei eftir að flæða jafn
áreynslulaust og áður.
valurg@frettabladid.is
Dylan
afhjúpaður
Titraðu í takt við tónlistina
i-væðingin nær til kynlífsins.
Poppprinsessan Britney Spears
hefur höfðað mál gegn banda-
ríska tímaritinu US Weekly fyrir
að hafa birt grein um að Kevin
Federline, eiginmaður Britney,
hafi búið til kynlífsmyndband og
óttist útbreiðslu þess. Krefst Brit-
ney tæplega 1,3 milljarða króna í
skaðabætur, meðal annars fyrir að
misnota nafn sitt og ímynd til að
auka sölu blaðsins.
Britney lenti einnig í deilum
við US Weekly í febrúar á þessu
ári eftir að tímaritið birti myndir
af henni í brúðkaupsferð á Fiji-
eyjum. Gagnrýndi hún tímaritið
harðlega fyrir að birta myndirnar,
sem voru teknar af fólki sem vann
á staðnum. Tímaritið brást við
með því að segja að Britney hefði
þegar selt fjölmiðlum ljósmyndir
frá brúðkaupinu og af stjúpdótt-
ur sinni. „Britney Spears á bara
að stofna sitt eigið tímarit ef hún
vill stjórna því hvernig fjallað er
um hana,“ sagði í yfirlýsingu US
Weekly.
Krefst hárra skaðabóta
BRITNEY OG KEVIN Britney krefst hárra
skaðabóta vegna fregna um meint
kynlífsmyndband.