Tíminn - 21.05.1977, Blaðsíða 29

Laugardagur 21. mal 1977
LSÍÍJMi
29
9.
Fjögra ára hegningar-
vinna! Hvernig gæti
Árni þolað slikt? Og
hvað ætli að yrði um
hana? Berit var alveg
yfirbuguð og örvilnuð.
Hún tók varla eftir þvi
að lögregluþjónn kom til
hennar og losaði af
henni hlekkina. Nú var
hún frjáls. Já, nú var
hún frjáls eins og
konurnar á áheyrenda-
plöllunum. Nú gat hún
gengið um, teygt sig og
hreyft fæturna og þetta
hafði hún lengi þráð. En
hvaða gleði hafði hún af
þessu, úr þvi að Árni var
dómfelldur? Fjögra ára
hegningarvinna! Skyldu
þessir menn, sem
dæmdu ungmenni i slika
hegningu, kalt og ró-
lega, án umhugsunar,
ekki skilja hvað frelsis-
skerðing þýðir fyrir
uppvaxandi æskumann?
Fjögur beztu ár ævi
sinnar átti Arni að þræla
i rússneskum fanga-
búðum. „Hegninguna
skal hann „afplána” á
þeim stað sem dóm-
stólarnir telja heppileg-
astan”. Þannig hljóðaði
lokaorð dómsins. Gátu
dómararnir þá ekki skil-
ið það, að þessi hegning
snerti ekki einungis
Árna heldur lika systur
hans, Berit. Ekki gat
hún haldið fram ferðinni
til Ameriku og skilið
Árna einan eftir i þessu
hræðilega landi. Það
væri jafnhræðilegt fyrir
þau bæði. Hún myndi
aldrei lita glaðan dag i
öðru landi, ef hún vissi
Árna þjást i fanga-
búðum Rússlands. Hvað
sem framtiðin bæri i
skauti sinu, — þá væri
það þó eina vonin. fyrir
þau að halda saman.
10
Lögfræðingurinn,
verjandi þeirra, kom nú
til hennar. Hann spurði
hana mjög kurteislega,
hvort hún vildi ekki
koma með honum heim
og dvelja hjá þeim hjón-
unum, þar til hún gæti
tekið ákvörðun um
framtiðina. Ef hún vildi
þiggja boð hans, væri
hún hjartanlega vel-
komin. Hann sagði, að
heimili sitt væri ekki
„neitt lúxusheimili”, en
það væri þó betra en
klefinn sem hún hefði
orðið að kúldast i undan-
famar nætur, bætti hann
við brosandi.
Berit sem þekkti eng-
an þarna i Tomsk og
vissi heldur ekkert um
hvernig gistihúsin voru,
tók boði hans með þökk-
um.
Varla hafði hún gefið
þetta svar, er hún tók til
fótanna þvert yfir
réttarsalinn, en lög-
fræðingurinn horfði
undrandi á eftir henni.
Hún hafði séð, að Árni
var leiddur út úr réttar-
salnum. Hann hafði
hlotið sinn dóm og hafði
þar ekki meira að gera.
„Árni” hrópaði hún á
hlaupunum. „Ég kem
með þér. Allt mun fara
vel eins og áður”.
Árni varð náfölur i
framan.
„Nei, Berit. Ertu ekki
með öllu viti? Þetta er
fjarstæða. Þú færð ekki
leyfi til að fylgja mér
eftir. Þú skalt biðja
verjanda okkar að út-
vega þér farmiða til
Wladivostock. Siðan
reynir þú að ná i skips-
ferð til frænda okkar á
Hawaii eins fljótt og þú
getur. Þú þarfnast
sannarlega hvildar og
heimilis. Siðan kem ég á
eftir þér. Berit! Þetta
eru aðeins fjögur ár, —
og svo kem ég”.
Hann ætlaði að segja
eitthvað meira, en þá
drógu verðirnir hann ut
og hrintu honum rudda-
lega inn i bilinn. Rétt i
þessu tók Berit eftir þvi,
að hann var með hand-
járn. Árni hlekkjaður,
en hún frjáls! Berit
stirnaði upp af angist.
Handjárnin höfðu verið
sett á hann meðan
hann sat hlekkjaður á
bekknum. Rússneska
lögreglan vildi ekkert
eiga i áhættu. Þessi
handjárn sýndu það
bezt, hvilik ævi beið
Arna i fangavistinni.
„Það er alveg sama,
þótt þú segir nei”, kall-
aði Berit hágrátandi.
„Ég kem á eftir þér,
hvort sem þú vilt eða
ekki”.
Þetta voru siðustu
orðin, sem Árni heyrði.
Þá small hurðin i lás og
billinn ók i burtu.
Þá kom lögfræðingur-
inn verjandi þeirra, til
hennar og hún var sam-
ferða honum heim til
hans. Húsmóðirin ung
kona, varla meira en 25
ára tók hlýlega á móti
henni með innilegri
samúð. Seinna um dag-
inn létu þu nálgast
farangur hennar sem
var geymdur i lögreglu
stöðinni. Frúin sýndi
henni herbergið, sem
hún átti að sofa i. Var
það bjart og hlýtt. Það
var yndislegt að fá her-
bergi út af fyrir sig, geta
baðað sig og snyrt sig
eftir vild og fá að sofa i
hlýju, hreinu rúmi. Það
var langt siðan hún hafði
getað hagað sér eins og
siðuð, frjáls manneskja.
En nú hafði hún
áhyggjur af Árna. Ein-
mitt af þvi, að henni leið
svo vel, þá þjáðist hún
vegna bróður sins. Hún
sá Árna fyrir sér i
huganum með handjárn
um úlnliðina. Hvað
skyldi verða um hann i
öllum þessum
óþrifnaði? Að slik
óhamingja skuli geta
hent saklausa menn.
Voru engin lög og ekkert
réttlæti til? Siðan hún
mundi eftir sér hafði hún
treyst á lög, reglur og
réttlæti. Nú var öllum
hlutum snúið öfugt.
Berit treysti engu fram-
ar.

I
s
I
b/
Þéttum allt sem lekur
Morter-Plas/n þakklæðningarefni
fyrir slétt þök. 300% teygjuþol.Sér-
lega gott fyrir islenzka veðráttu.
Bæði fyrir nýlagnir og viðgerðir.
/
ÞÉTTITÆKNI H.F.
Tryggvagötu 4 — Simi 2-76-
20.
Verð
aðeins
kr. 2.750
pr. ferm
ákomið.
!
undrabíllinn
Hún grét sig i svefn-
inn, þrátt fyrir hreint og
mjúkt rúmið og sofnaði
með nafn Árna á vörum
sér.
11.
Árna leið illa. Hann
var dæmdur maður.
Hann var að taka út sina
hegningu, og þess vegna
án allra mannréttinda i
næstu fjögur ár. Hann
átti bara að biða, hlusta
og hlýða skipunum. ósk-
ir hans og þrár, vilji
hans og skynsemi átti
engan rétt lengur. Hann
átti engar eignir og ekk-
ert einkalif, alla þá
stund sem hann var
fangi. Bifreiðin ók ekki
frá réttarsalnum að
fangahúsinu aftur, held-
ur til fangabúða
skammt fyrir utan borg-
ina. Þetta var bragga-
hverfi fyrir glæpamenn
úr Vestur-Siberiu.
Þarna voru fangarnir
flokkaðir,^færðir i sér-
stakan f&ngVbúning og
siðan dreii\ lXngað og
þangað um viiXjriu, þar
sem þeir voru látnir
vinna nauðungarvinnu.
Fangabúðirnar voru
girtar með þrefaldri
gaddavirsgirðinu, og á
með drifi á
öllum hjólum
INGVAR HELGASON
Vonarlandi v/Sogaveg — Simar 84510 og 8451 1
Sólaöir
hjólbarðar
Allar stærðir á fólksbíla
Fyrsta flokks dekkjaþjónusta
Sendum gegn póstkröfu
Ármúla 7 — Sími 30-501
AUGLÝSIÐ í TÍMANUM
Ný verzlun í
HAFNARFIRÐI
l!=L/EHiAmior
Lækjargötu 32
SELJUM:
Málningu — Málningarvörur — Fittings — Rör» svört og galv.
Danfoss stillitæki — Allt til hitaveitutenginga
Opiö i hádeginu og laugardaga kl. 9-12— Næg bílastæði
Verið velkomin — Reynið viðskiptin
Lækjargötu 32 — Simi 50-449
Pósthólf 53 — Hafnarfirði