Tíminn - 22.01.1978, Blaðsíða 21

Sunnudagur 22. jataiiar 1978
21
22.10 íþróttirHermann Gunn-
arsson sér um þáttinn.
22.30 Veþurfregnir. Fréttir.
22.45 Kvöldtónleikar: Frá út-
varpinu i Varsjá a. Konsert
i' d-moll fyrir tvær fiölur og
strengjasveit eftir Johann
Sebastian Bach. Julia
Jakimowicz, Krzysztof
Jakowicz og kammersveit
Pólsku filharmoniusveitar-
innar leika. Stjórnandi:
Karol Teutsch. b. Trió i
G-dúr eftir Joseph Haydn.
Varsjártrióið leikur. c. Sin-
fónlsk tilbrigði eftir César
Franck. Maria Korecka
pianóleikari og Utvarps-
hljómsveitin i Kraká leika.
Stjórnandi: Tadeusz Strug-
ala.
23.30 Fréttir. Dagskrárlok.
sjónvarp
Sunnudagur
22. janúar 1978
16.00 Húsbændur og hjú (L)
Breskur myndaflokkur. A
nýjum vettvangi Þýðandi
Kirstmann Eiösson.
17.00 Kristmenn (L) Breskur
fræöslumyndafiokkur. 5.
þattur. Orðsins makt Þrenn
meiri háttar trúarbrögð
hafa oröið til I Austuclönd-
um nær, gyöingadómur,
kristni og múhameöstrú.
Margt er sameiginlegt með
þessum trúarbrögðum og
menning I þessum löndum
að mörgu leyti af sömu rót
sprottin. En undanfarin
þúsund ár, eða frá dögum
krossfaranna, hafa kristnir
og múhameðstrúarmenn
borist á banaspjót. Þýðandi
Guðbjartur Gunnarsson.
18.00 Stundin okkar (Laðhl.)
Umsjónarmaður Asdis
Emilsdóttir. Kynnir ásamt
henni Jóhanna Kristin Jóns-
dóttir. Stjórn upptöku
Andrés Indriðason.
19.00 Skákfræðsla (L) Leiö-
beinandi Friðrik Ólafsson.
Hlé
20.00 Fréttir og veður
20.25 Auglýsingar og dagskrá
20.30 Eldeyjan Fyrir réttum
fimm árum, eöa aöfaranótt
23. janúar 1973, hófst eldgos
í Heimaey. Mynd þessa
tóku Asgeir Long, Ernst
Kettler, Páll Steingrimsson
o.fl., og lýsir hún eynni, gos-
inu og afleiðingum þess.
Myndin hlaut gullverölaun á
kvikmyndahátið i Atlanta i
Georgiu.
20.55 Röskir sveinar (L)
Sænskur sjónvarpsmynda-
flokkur i átta þáttum,
byggöur á sögu eftir Vil-
helm Moberg. 2. þáttur.
Efni fyrsta þáttai;: Gústaf
er vinnumaður á bæ i Smá-
löndum. Eftir erfiða vinnu-
viku er upplifgandi að
bregða sér á ball á laugar-
dagskvöldi. Gústaf kemur
heim einn morguninn eftir
viðburöarika nðtt og sinnast
þá við húsbóndann og slær
hann niður. Siðan flýr hann
til skógar. Hann er hungr-
aður og illa haldinn, en hitt-
ir vinnustúlku, sem gefur
honum aö boröa. Skömmu
siðar fréttir hann, að Já'ger-
schiöld kaptein vanti nýliða
I herinn. Hann sýnir, hvers
hann er megnugur, og kap-
teinninn tekur honum
tveimur höndum. Þýðandi
Óskar Ingimarsson. (Nord-
vision — Sænska sjónvarp-
iö)
21.55 Nýárskonsert i Vinar-
borg (L) Filharmoniu-
hljómsveit Vinarborgar
leikur einkum dansa eftir
Strauss-feðga. Stjórnandi
Willi Boskovsky.
(Evróvision — Austurriska
sjónvarpið)
23.05 Aö kvöldi dags (L) Séra
Skirnir Garöarsson, sóknar-
prestur i Búðardal, flytur'
hugvekju.
23.15 Dagskrárlok
r
David Graham PhiIIips:
j
121
SUSANNA LENOX
JánHélgason
ná sér, og eftir stutta stund var engan lasleika að sjá á
henni. Henni leið meira að segja betur en áður. Og nú sá
hún hlutina í nýju Ijósi.
AAaría Hinkle sat hjá henni meðan hún drakk teið.
,,Bauð Gideon þér ekki til sín?" Hún heyrði á öllu, að
Jef f ries hafði lagt henni þessa spurningu í munn.
— Hann spurði hvort ég vildi ekki borða með sér
kvöldverð, og ég þekktist það".
— Áttu fallegan kjól — kjól, sem þú getur verið í hjá
honum?"
— Þessi léreftskjóll er eini kjollinn, sem ég get verið í.
Hitt er vetrarkjóll".
— Ég skal útvega þér kjól hérna — ég á við, að þú
skulir fá lánaðan kjól. Þetta er í þágu fyrirtækisins, eins
og þú skilur. Það ríður á, að Gideon kaupi. Það er um
þúsundir að tefla".
— Þaðer áreiðanlega ekki hægtað finna neinn, sem er
mátulegur mér, í svona skyndingu", sagði Súsanna, sem
vildi komast hjá því að ganga í f líkum, sem hún átti ekki.
— Ojú-jú. Þú ert einmitt þannig vaxin. Ég skal finna
hvítan kjól handa þér — og hvítan og svartan hatt. Ég
þekki þetta og man eftir einum, sem myndi fara þér
framúrskarandi vel.
Súsanna hreyfði engum andmælum. Henni var
nákvæmlega sama, hvað gert yrði við hana. Henni
fannst þetta allt vera eins og sýning, sem hún tæki engan
þátt í, og þarna sæti hún eins og gersamlega skeytingar-
laus áhorfandi. Eftir fáeinar mínútur kom Jeffries
másandi og blásandi, hvimandi og skimandi eins og
hæna, sem er nýbúin að unga út.
,, Nú líður yður betur, er það ekki?" sagði hann áður en
hann hafði gef ið sér tima til þess að lita á hana. ,,Já, já-
já. Þetta líður auðvitað f rá. Og þér munið skemmta yður
vel með Gideon . Hann er prúðmenni — hann veit,
hvernig hann á að haga sér í návist kvenfólks .... Ég
sagði við sjálfan mig undir eins og ég sá yður:
,,Jeffries", sagði ég, „Jeffries! Þetta er happastúlka".
Og það eruð þér líka, vina mín. Kaupin takast áreiðan-
lega. En þér megið auðvitað ekki minnast einu orði á við-
skipti, þér skiljið það?"
„Já", sagði Súsanna þreytulega.
„Hann er prúðmenni, það vitið þér, og það nær ekki
neinni átt að spilla skemmtilegri kvöldstund með við-
skiptaþref i. Þér skuluð bara snúa honum í kringum yður
eins og það væru hvorki til kápur né kjólar. Það metur
hann við yður. Ef þér stjórnið honum fallega, skal ég sjá
um, að yður verði launað það fallega. Fallegan kjól —
þennan, sem við lánum yður — ef hann kaupir eitthvað
hjá okkur. Kjólinn og tuttugu og fimm dali að auki, ef
hann kaupir allt hjá okkur. Hvernig líztyðurá það?"
„Þakka yður fyrir", sagði Súsanna.,, Ég geri það, sem
ég get".
„Þér vinnið hann, þér vinnið hann. Ég er eins viss um
það og þótt ég hefði pöntunina hans hérna fyrir f raman
mig".
Það fór hrollur um Súsönnu. „Þér skuluð — þér skuluð
ekki treysta allt of mikið á mig", sagði hún hægt. „Því
miður liggur ekkert vel á mér".
„Það eru kannski peningakröggur?" Jeffries hugsaði
sig um og tók svo af skarið. Þetta var auðvitað mikið
örlæti af harðsvíruðum kaupsýslumanni. „Þér getið litið
til gjaldkerans um leið og þér farið. Hann borgar yður
vikukaupiðfyrirfram". Jeffries hugsaði sig betur um og
þótti þá vissara að gera ekki neitt, sem gæti gef ið hættu-
legt fordæmi.,, Ekki tíu, en segjum sex, skiljið þér? Þér
eruð ekki búin að vera vikuna hjá okkur". Og svo f lýtti
hann sér burt, hálfsmeikur við tilhliðrunarsemi sina —
þetta augnabliks-ístöðuleysi sem hafði fengið hann til
þess að víkja frá öllum heilbrigðum viðskiptareglum.
„Það er eins og Jónas segir, ég á það til að vera hreinasti
ráðleysingi — alveg þreklaus", tautaði hann. „Ég verð
einhvern tíma rúinn inn að skyrtunni".
Jeffries lét AAaríu Hinkle fara heim með Súsönnu,
bera fyrir hana kjólinn og hattinn og hjálpa henni að búa
sig og „koma henni almennilega af stað. Allir voru orðn-
irsnortnir af hugaræsingi Jeffries, og Súsanna að sjálf-
sögðu líka, jafn næmgeðja og hún var. Hún var mjög
kvíðafull við tilhugsunina um þá ábyrgð, sem hvíldi á
henni, algerlega reynslulausri í þessum efnum. Hana
sundlaði við þá tilhugsun, að ef til vill myndi sér mistak-
ast að gera það, sem hún átti að gera, fyrir þá, sem
höfðu verið henni svo góðir.
„Áttu langa, hvíta hanzka?" spurði AAaria Hinkle, er
þær voru komnar spölkorn út í Breiðstræti — hún með
kjólinn, Súsanna með hattinn.
„Bara tvenna stutta".
„Þú verður að vera með langa, hvíta hanzka — og i
hvítum sokkum".
„Ég hef ekki efni á því".
„O-o, Jef f ries sagði, að ég skyldi spyrja þig að þessu —
og kaupa þetta bara, ef þú ættir það ekki".
Þær fóru inn i eina búðina. Súsanna ætlaði að borga en
AAaría tók f ram f yrir hendurnar á henni. „Það getur ver-
ið, að þú fáir peningana aftur, þó að þú borgir, en það
getur líka brugðizt til beggja vona", sagði hún. „En
borgi ég, fæ ég peningana orðalaust".
Kjóllinn, sem AAaría hafði valið handa henni, var hvít-
ur, fínlegur og fallega f leginn í hálsmálið og með hálf-
ermar, eins og þá var tízka. „Þú hef ur svo fallega hand-
leggi og háls", sagði AAaría. „Og hendurnar á þér eru
líka yndislegar —þess vegna trúi ég þvi ekki, að þú hafir
nokkurn tíma unnið, ekki að minnsta kosti lengi. Þegar
þú kemur inn í salinn og sezt og dregur hanzkana af þér
— svona, hægt og kæruleysislega — og styður svo olbog-
anum á borðið — hugsaðu þér, hvernig hann iðar þá í
sætinu". AAaría virti hana fyrir sér með óblandinni öf-
und, en þó fullri vinsemd. „Ef þú kemst það ekki, þá er
það af því, að þú ert bleyða. Og það ertu ekki".
„Jú, ég held, að ég sé það", svaraði Súsanna. „Ég
held, að ég sé það, sem fólk kallar bleyða — og sjálfsagt
er ég það líka".
„Þá ríður á að gæta sín", sagði AAaría í viðvörunartón.
„Þú verður að berja þannig tilhneigingar niður. Fegurð-
in er vitagagnslaus stúlku, sem ekki er nógu skynsöm.
Göturnar mora af fallegum stúlkum, sem selja sig til
þess að draga fram lífið. Það hefur alltaf bagað mig,
hvað ég er bljúglynd og veik á svellinu, ef mér er klapp-
að lof í lófa. Ég var of lagleg, og mér veittist allt of létt
að bjarga mér einhvern veginn. Þú — ég gæti trúað, að
þú — að þú vrir nógu skynsöm, ef þú þyrðir að beita vit-
inu. En hvaða gagn er þá að því? Þá er eins gott að vera
eins og hinir kjánarnir. Og svo er það þetta, að þú verður
að vara þig á því að vera ekki of sýtin á smámuni . Þær
fara alltaf flatast, sem eru of viðkvæmar og pempíuleg-
ar. Berðu mig fyrir því. Ég hef svamlað í gegnum þetta
allt".
Súsanna varð ennþá kvíðnari. Þessi miður skemmti-
legu sannindi gerðu hana örvilnaða. Hvernig var þetta
lif? Ef hún átti að velja á milli þeirrar siðfræði, sem
henni haf ði verið innrætt í æsku, og þeirrar siðf ræði, sem
lif að var eftir í heiminum — hvort var rétta leiðin?
AAaria Hinkle féll alveg í stafi, er hún sá herbergis-