Tíminn - 22.01.1978, Blaðsíða 36

*
Sunnudagur 22. janúar 1978
8-300
Auglýsingadeild
Tímans.
HREVFÍLL
Sfmi 8 55 22
■- .
Sýrð eik
er sígild
eign
IIM
// '\ I V/ \\ TRÉSMIDJAN MÍIDUR
U Új SÍÐUMÚLA 30 • SINH: 86822
Óvæntur glaðningur i ellinni:
200 milljónir,
gerið svo vel
— sögðu happdrættis
mennirnir
Það er harla sjaldgæft að fólk
verði fyrir þvi að hreppa tvö
hundruð milljónir alveg fyrir-
varalaust og án þess að eiga i
rauninni von á einum einasta
eyri, hvað þá meira. En þetta
kom fyrir öldruð Islenzk hjón i
bænum Langley I Brezku
Kolumbiu á strönd Kyrrahafs
nú á dögunum.
Hjón þessi Sigurður
Brynjólfsson og Magöalena
kona hans fluttust af tslandi til
Kanada i lok heimsstyrjaldar-
innarsiðari, þá komin á miðjan
aldur og hafa dvalizt vestan
hafs siðan. Þau áttu miða i
fylkishappdrætti og eins og
gengur og gerist hafa þau trú-
lega ekki gert sér háar vonir um
að verða hökufeit af sliku.
En mánudag einn nú fyrir
nokkru var þeim tilkynnt, aö
annar tveggja hæstu vinning-
anna hefðu fallið á miöa þeirra,
ein milljón Kanadadala eöa eitt
hundraö niutiu og sex milljónir
islenzkra króna.
Þau Siguröur og Magðalena
eru bæði komin til aldurs enda
mun það hafa verið um 1920 aö
þau gengu i hjónaband. Að von-
um vafðist þeim tunga um tönn
er eftir þvi var leitað viö þau
hvernig þau hygðust verja þess-
ari fúlgu. Þau voru ekki viö þvi
búin að svara neinu um það
hvaða breytingar það hefði i för
meö sér að þau eru skyndilega
oröin auöug.
Hið eina.sem þau höföu strax
afráöið að láta eftir sér Var ts-
landsferð. En sennilega leggja
þau ekki upp heim á fornar
slóöir fyrr en vora tekur í lofti
og dag að lengja.
— Maður er dálitla stund aö
átta sig.þegar svona fúlga fellur
af himnum ofan sögðu þau.
Magðalena og Siguröur Brynjólfsson þegar tvöhundruð milljónirnar komu fIjúgandi I fangið á þeim.
Fyrsta ættfræðinámskeiðið, sem sögur fara af:
„Hvorki kennari né nemendur
vissu, hvemig átti að byrja”
— segir Ólafur t>. Kristjánsson, sem stjórnaði þessu einstaka námskeiöi
aö standa aö þvi. Þaö varö þó úr
að ég tók þá saman atriöalista
sem gæti komið aö notum á sliku
námskeiði og við hann studdist ég
á þessu námskeiöi sem nú er ný-
lokið. Nú, námskeiðið var auglýst
i vetur og þegar á daginn kom
voru þátttakendur 13, þar af 3
ungar stúlkur 17-18 ára sem út af
fyrir sig er athyglisvert.Allt var
þetta duglegt fólk, þótt þaö hefði
að visu misjafna aöstööu til að
vinna þau verkefni sem lögð voru
fyrir þau.
— Hvernig var nú að skipu-
leggja kennslu á svona ættfræði-
námskeiði þar sem ættfræöi hefur
ekki verið kennd hér áður svo
vitað sé?
Ölafur: Það veröur að segjast
4« J<5hannes Þorgrímsson bj(5 á Suðureyri í Tállaiafiröi á seinni hluta
19. aldar (Selárdalsprestaka.ll). Hvað hét kona hans, hvar og hvenæ]
var hún fædd og hvað hétu foreldrar hennar? (Allsherjarmanntal,
síöan kirkjubék þeirrar sdioiar, sera til er vísað.)
5. Sveinn Auðunsson hét maöur í nafnarfirði á síðari hluta 19. aldar
og nokkuð fram á þessa öld. Hvar og hvenær var Sveinn fæddur og
hvað hétu foreldrar hans? (Allsherjarmanntal og síöan kirkjubók
þeirrar séknar sem til er vísað.)
SST-Reykjavik — Áhugi á ætt-
fræði hérlendis hefur jafnan verið
mikill, og lestur ættfræðirita er
oft á tiöum helzta tómstunda-
gaman fólks á öllum aldri þó mið-
aldra fólk og gamalt sé þar i
meirihluta. Ástæðan fyrir þessum
ættfræöiáhuga getur verið marg-
þætt, þó að liklegast sé að löngun
fólks til að fá vitneskju um for-
feður sina beri þar hæst. Nú lauk
fyrir skömmu fyrsta ættfræöi-
námskeiði sem haldið hefur veriö
hér á landi, og er ekki loku fyrir
það skotiö að það sé fyrsta nám-
skeiö I sinni röö þótt víöar væri
leitað. Námsflokkar Reykjavlkur
fitjuðu upp á þessari nýjung sem
teljast verður allathyglisverð.
Kennari á fyrsta ættfræðinám-
skeiöinu var Ólafur Þ. Kristjáns-
son fyrrum skólastjóri i Flens-
borg, mikill fræðaþulur. Timinn
spjallaði stutta stund viö ólaf á
dögunum um námskeiðið og fer
samtalið við hann hér á eftir.
— Hvernig stóö á þvi aö ráðizt
var I aö halda námskeiö af þessu
tagi, Ólafur?
Ólafur: Ég veit nú ekki ná-
kvæmlega hvernig hugmyndin aö
þvi er tilkomin en Guðrún Hall-
dórsdóttir, forstööumaður Náms-
flokka Reykjavikur impraöi á þvi
viö mig i fyrravetur, hvort ég
væri tilleiðanlegur aö taka að mér
að kenna á sliku námskeiði. Ég
tók vel i þetta þótt ég hefði raunar
ekki hugmynd um hvernig ég ætti
Ólafur Þ. Kristjánsson.
eins og er að ég held það hafi
tekizt vonum framar þótt hins
vegar sé ekki ástæða til að draga
dul á það að þegar 1 fyrsta timann
kom, vissu hvorki kennari né
nemendur hvernig átti að bera sig
aö. Þetta gekk þó prýðilega þegar
við vorum komin i gang.
— Hvað var svo kennt og hvaða
verkefni fengu nemendur?
— ólafur: Ég lagöi töluvert upp
úr, hvernig heimildir væru
notaðar i hvaða bækur ætti að
fara, ef leita átti aö ákveðnum
manni eins heimildamat hvað
bæri að gjalda varhug við, s.s.
misritanir, prentvillur og annað i
þeim dúr. Nú, þaö var lögö
áherzla á aö þjálfa fólk i að not-
færa sér ættfræöirit á sem hag-
kvæmastan hátt. Þegar fór að
liöa á námskeiðið var mestöll
vinna nemendanna fólgin I þvi að
vinna á söfnum, aöallega
þjóöskjalasafninu og þar var
gluggað i prestsþjónustubækur og
aörar heimildir.
— Hvað stóð námskeiðið lengi?
Ólafur: Þaö stóö i ellefu vikur
og var einn timi á viku sem var
jafnlangur og tvær venjulegar
kennslustundir.
Veröur haldið annað ættfræöi-
námskeið að fenginni reynslu af
þvi fyrsta?
Ólafur: Já, það er búiö að aug-
lýsa næsta námskeið og eftir er að
sjá hvort nægileg þátttaka fæst til
aö halda þaö. Ef nægileg þátttaka
fengist væri td. mjög gaman að
geta haldið framhaldsnámskeið
fyrir þessa hópa næsta haust og
upplýst hann meir um þessa al-
þýölegu fræðigrein, sagði ólafur
að lokum.
Sýnishorn af vcrkefnum á ættfræöinámskeiðunum hjá Námsflokkum Rcykjavikur.
SSt