Tíminn - 29.01.1978, Síða 20

Tíminn - 29.01.1978, Síða 20
20 Sunnudagur 29. janúar 1978. SUSANNA LENOX Jón Helgason þaö er fyrir auman afbrotamann i fátækrahverfi aö hugsa sér aö segja lögum og valdi stríð á hendur. Þeir ná settu marki og mynda aðalsstétt framtíðarinnar. Loks eru það glæpamennirnir. Þá brestur ekki kjark — en hjá þeim fer ekki saman kjarkur og kænska. Þeir eru ekki svo forsjálir, að þeir geti gert sér grein fyrir afleiðing- um athafna sinna og heyja vonlaust stríð gegn þjóðfélaginu og verða að afplána heimskupör sín í eymd og volæði. Gideon var úr öðrum flokknum — einn af þeim, sem ota sinum tota, án þess að lenda i fangelsi. Hann var sannur fulltrúi þessarar manngerðar hvorki með þeim beztu né verstu, heldur svo mitt úr hópi þess ara drembilátu, allsráðandi auðmanna og samvizkuiitlu kaupmanna og stjórnmálamanna, sem ekki ganga glæpaveginn, en götuna meðfram honum. ,,Þú býður mér ekki einu sinni sæti", sagði hann glens- f ullur. — En ég er nú ekki svo teprulegur, að ég raki mér það ekki samt". Hann settist á rúmið, þar sem Maria hafði áður setið. Hann leit með fyrirlitningu af einum hlutnum á annan i þessu yf irfyllta, en þó allslausa súðarherbergi. Súsanna hagaði sér eins og hún væri alein. Hún hirti ekki einu sinni um að sveipa náttfötunum að sér. — Ég simaði til þeirra þarna í verzlunarhúsinu, sagði Gideon. Þeir sögðu, að þú hefðir ekki komið i dag og myndir ekki koma f yrr en á morgun. Ég tók þá til bragðs að fara hingað. Hún vinkona þín vísaði mér upp til þín. Förum svo eitthvað út. Við getum borðað einhvers staðar nógu langt i burtu. — Nei, þakka þér fyrir, sagði Súsanna. — Ég get ekki þegið það boð. — Hvað er að heyra? sagði Gideon. — Hvers vegna er ungfrúin svona stúrin? — Ég er ekki stúrin. — Hvers vegna viltu þá ekki koma með mér? — Ég get það ekki. — Þá gætum við þó talað um það, hvað ég á að gera fyrir þig. — Þú hefur efnt loforð þin. — Ekki nema að nokkru leyti. Þar að auki ætlaði ég alltaf að kaupa vörur hjá þeim. Allt i einu birti yfir Súsönnu. — Er það satt? hrópaði hún. — O-já-já — að minnsta kosti eitthvað. Auðvitað ekki svona mikið. Ég læt að minnsta kosti eitthvað. Þeir eiga þér að þakka svona helminginn af því sem þeir græða á mér..... Hvaða peningar eru þarna á borðinu? Er það þín þóknun? — Já. — Tuttugu og fimm dalir? Ha-ha! Gideon skellti upp úr. — Ég hef verið svona álíka rýmilegur í sömu sporum. Maður á að gleðja undirmenn sína en ekki gera þá of heimtufreka — það er góð regla. Ég hef vitað margan efnilgan pilt fara í hundana af þvi, að kaup hans var hækkað...... Já, svo vorum það við! Gideon dró seðla- bunka upp úr buxnavasa sínum og fleygði fimm fimm- dala-seðlum á borðið. — Hana! Einn seðlanna kom við höndina á Súsönnu. Hún kippti henni að sér, eins og seðillinn hefði brennt hana. Svo tók hún þá alla fimm og rétti honum. — Fyrirtækið hefur þegar borgað mér, sagði hún. — Þetta er mjög heiðarlega gert, sagði hann og kinkaði kolli. — Þetta likar mér. En það á samt ekki við í þetta skipti. — Ég veit að ég er búin að fá mín ómakslaun, sagði hún. — Ég gerði þetta vegna fyritækisins — af þvi að ég stóð í þakkarskuld við það. — Bara vegna fyrirtækisins? sagði hann ísmeygilega. Og hann tók utan um framrétta höndina með peningun- um í og þrýsti hana. — Bara vegna fyrirtækisins, endurtók hún dálítið hörkulega. Og hún dró höndina að sér og lét peningana verða eftir í lóf a hans. — Ég held að minnsta kosti, að ég hafi gert það vegna fyrirtækisins, bætti hún við hugs- andi. — Hvers vegna gerði ég það? Ég veit það ekki. Ég gerði það blátt áfram, af því, að mér fannst það einu gilda, hvað ég gerði við sjálfa mig, en þeir vildu umf ram allt njóta viðskiptanna. Svo tók hún allt i einu eftir þvi,, að hann var þarna, og hún sá það var einhver f löktandi ánægjusvipur á andliti hans, eins og honum fyndist hann skilja gátuna til fulls. Setningin, sem hún nú slengdi framan i hann, kom honum úr jafnvægi: — Af hverju, sem ég kann að hafa gert það, þá er alveg víst, að ég gerði það ekki þín vegna. — Heyrðu Lorna mín góð, sagði Gideon og röddin bar þess vitni, að honum rann í skap, — þannig tala ekki þeir sem vilja öðlast fótfestu í lifinu. Hún virti hann fyrir sér með svip, sem vakið hefði hjá manni með ofurlitið minna sálfsálit þann leiða grun, að hann væri henni meira en lítið hvimleiður. — Þó að við minnumst ekki á það, sem ég get gert fyrir þig, þá eru það þó alltaf viðskiptin í f ramtíðinni. Ég kem hingað i viðskiptaerindum tvisvar á ári — og kaupi alltaf mikið. — Ég er hætt að vinna hjá þeim. — A-jæja. Þú hef ur komizt á gott hjá einhverjum öðr- um — ha? Þess vegna ertu svona derrin. — Nei. — Hvers vegna ertu þá hætt að vinna hjá þeim? — Bara, að ég vissi það. Nei, ég skil það ekki sjálf. En — samt er þetta svona. Gideon f urðaði sig á þessu of urlitla stund, en sá svo, að það var ofvaxið skilningi hans, enda skipti það engu máli. Hann þyrlaði út úr sér reykjarmekki, teygði frá sér fæturna og sneri sér að aðal-erindinu. — Ég ætlaði að fara að seg ja þér, að ég er búin að hugsa þér stöðu. Ég er að hugsa um að láta þig fylgja mér til Chicago. — Þú heldur, að ég sé frillan þin? Aldrei á ævi hennar höfðu augu hennar orðið jafn stálgrá — speglað slíka nístandi fyrirlitningu. — Þurfum við að ræða það meira að sinni? Þú þekkir veröldina. Þú ert greind stúlka. Súsanna vöðlaði saman lausu hárinu, stóð á fætur og studdi sig við borðið. — Þú skilur mig ekki. Þú myndir aldrei skilja mig. Ég er ekki ein af þessum dyggðugu konum, sem eru eign mannanna — einsog margar eiginkonur til dæmis. Og ég er ekki heldur ein af þeim, sem selja úr sér sálina með likamanum. Heldurðu, að þú eigir mig? Hún hló lagt og ertnislega og hélt svo áfram. — Ég hata þig ekki. Ég fyrirlit þig ekki einu sinni. Þú vilt vinna gott verk. En mér verður óglatt við að sjá þig. Ég vil gleyma þér eins fljótt og ég get. Augnaráð hennar skaut honum skelt í bringu. Rödd hennar, sem enn var jafnstillileg og fyrr, gerði hann æf- an. — Þú — þú! öskraði hann. — Þú hlýtur að vera gengin af göflunum að tala svona við mig. Hún kinkaði kolli — Já — gengin af göflunum sagði hún með sömu dæmalausu stillingunni. — Því að ég veit, hvers konar dýr þú ert — þokkalegt,gæft dýr, en dýr f hljóðvarp Sunnudagur 29. janúar 8.00 Morgunandakt Séra Pét- ur Sigurgeirsson vlgslu- biskup flytur ritningarorö og bæn. 8.10Fréttir. 8.15. Veöur- fregnir. útdráttur úr for- ustugr. dagbl. 8.35 Morguntónleikar 9.30 Veistu svariö? Jónas Jónasson stjórnar spurningaþætti. Dómari: Ólafur Hansson. 10.10 Veöurfregnir. Fréttir 10.30 Morguntónleikar — framh.a. Svitanr. 1 i G-dúr fyrir einleiksselló eftir Bach. Pablo Casals leikur. 11.00 Messa f Dómkirkjunni Biskup Islands, herra Sigurbjörn Einarsson, messar á hálfrar aldar af- mæli Slysavarnafélags ís- lands. Séra Þórir Stephen- sen þjónar fyrir altari meö biskupi. Organleikari: Ragnar Björnsson. 12.15 Dagskráin. Tónleikar. 12.25 Veöurfregnir og fréttir. Tilkynningar. Tónleikar. 13.30 Heimsmeistacakeppnin i handknattleik Hermann Gunnarsson lýsir siöari hálfleik milli Islendinga og Spánverja. 14.10 Um riddarasögur Dr. Jónas Kristjánsson flytur annaö erindi sitt. 14.50 Miödegistónleikar. Frá ungverska útvarpinu Flytj- endur: Pianóleikararnir András Schiff og Erika Lux, György Pauk fiöluleikari og Lorant Kovacs flautuleik- ari. a. Humoreska I B-dúr op. 20 eftir Schumann. b. Fiölutónleikar eftir Debussy/ Pauk, Katsja- túrjan Sarasate og Ysaye. c. Fantasia eftir Fauré og Sónata eftir Poulenc, fyrir flautu og píanó. 16.00 Birgitte Grimstad syngur og leikur á gitar. 16.15 Veöurfregnir. Fréttir. 16.25 Slysavarnafélag islands 50 áraóli H. Þórðarson tek- ur saman dagskrána. 17.40 Útvarpssaga barnanna: „Upp á líf og dauöa” eftir Ragnar Þorsteinsson Björg Arnadóttir les (4). 18.00 Harmonikulög. John Molinari Johnny Meyer, Svend Tollefsen og Walter ^ Eriksson leika. 18.45 Veöurfregnir. Dagskrá kvöldsins. 19.00 Fréttir. Tilkynningar. 19.25 Flóttamenn frá Chile - Gylfi Páll Hersir, Ragnar Gunnarsson og Einar Hjör- leifssontóku saman þáttinn. 20.00 Frá tónleikum Tónkórs- ins á Fljótsdalshéraöi voriö 1977 Stjórnandi Magnús Magnússon undirleikari Pavel Smid, einsöngvarar Sigrún Valgeröur Gests- dóttir og Sigursveinn Magnússon. 20.30 Útvarpssagan: „Sagan af Dafnis og Klói” eftir Longus Friörik Þórðarson sneri úr grisku. Óskar Hall- dórsson les (5) 21.00 tslensk einsöngslög 1900-1930, IV. þáttur Nlna Björk Elíasson fjallar um lög eftir Jón Laxdal. 21.25 „Heilbrigö sál I hraust- um iikama”: fyrsti þáttur Geir Vilhjálmsson sál- fræðingur sér um þáttinn og ræðir viö Skúla Johnsen borgarlækni og Ólaf Mixa heimilislækni um ýmsa þætti heilsugæslu. 22.20 Sónata nr. 3 eftir Rudolf Straube John Williams leik- ur á gltar, Rafael Puyana á sembal og Jordi Svall á viólu da gamba 22.30 Veðurfregnir. Fréttir. 22.45 Kvöldtónleikar a. Inn- gangurstef ogtilbrigöi fyrir óbó og hljómsveit op. 102 eftir Johann Nepomuk

x

Tíminn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.