Tíminn - 11.02.1979, Blaðsíða 27

-WP-
Sunnudagur 11. febrúar 1979
27
Núllminn
leikari i iélegum breskum „bfl-
skúraböndum” og má segja ab
þaö sé nokkuft kaldhæftnislegt
aft hann, sem var fremur fá-
kunnandi sem hljóftfæraleikari,
skyldi verfta bassaleikari
„Súper punkhljómsveitarinnar
„Sex pistol”, og aft hann oftar
en einu sinni skyldi vera valinn i
hóp bestu bassaleikara Bret-
lands.
ógeðsleg sviðsframkoma
Sem meftlimur i Sex Pistols
mátti Vicious sin litils i upphafi.
Hljómsveitinni var stjórnað i
einu og öllu af Johnny Rotten
(nú J. Lydon) og einu tækifærin
sem Vicious haffti til þess aft
láta bera á sér var á hljómleik-
um, en þar var hann i essinu
sinu, og vakti hann og hin ógefts-
lega sviftsframkoma hans veru-
lega athygli.
Þaft er kunnara en frá þurfi að
segja a&Sex Pistols slógu I gegn
á skömmum tima og hafði engin
hljómsveit náð viftlika vinsæld-
um og hún á eins skömmum
tima, ef frá eru taldir Bitlarnir.
Magnaðar deilur
Allt virtist vera i lukkunnar
velstandi eftir vel heppnaða
hljómleikaferð um Bandarikin i
byrjun siftasta árs — Banda-
rikjamarkaðurinn, prófsteinn
bresku hljómsveitanna lá opinn
fyrir fótum hljómsveitarinnar
— en þá hætti Rotten.
Svo virftist sem magnaftar
deilur hafi komift upp innan
hljómsveitarinnar, aöallega á
milli Rotten og Vicious og urftu
lyktir þær aft Vicious varft ofan
á I baráttunni um völdin, en
Rotten hrökklaftist i burtu.
Framhaldið þekkja allir.
Nancy Spungen
Vicious hætti siftan I Pistols
skömmu eftir hinar miklu hrær-
ingar, þó aft af og til hafi hann
komið fram með hinum meft-
limunum siftan. óreglan var
farin að taka sinn toll og eftir aft
hann kynntist hinni tvitugu
Nancy Spungen, forföllnum eit-
urlyfjaneytanda og vændiskonu
frá 13 ára aldri — velþekktri
„groupie” (hljómsveitarmellu)
varð ekki aftur snúift.
Mun Spungen hafa kennt
Vicious aft nota heróin á
skömmum tima og var sam-
band þeirra stormasamt.
Þaft var siftan I október I fyrra
aft Spungen fannst látin á
hótelherbergi þeirra Vicious á
Chelsea Hotel I New York og
þótti einsýnt aö Vicious heffti
ráftift stúlkunni bana.
Hér á eftir fer vifttal sem
breskt blaft átti vift Sid Vicious
fáum dögum áftur en hann var
látinn iaus úr fangelsinu og
einnig ræddi blaftift við
vinstúlku hans Michelle
Robinson og móöur hans frú
Anne Beverley, sem búift hefur I
New York siftan daufta Nancy
Spungen bar aft höndum.
Veislustjóri o
ill og þaö veldur þvi aö þarna er
komin stemmning, þótt inni séu
ekki nema svo sem 50 manns
gagnstætt stóru stööunum, þótt
þeir þurfi auövitaö aö vera til
lika. Okkur eru lika settar
skoröur, þar sem viö erum land-
setar i húsinu,en ég mundi hugsa
mig vel um áöur en ég tæki þá
ákvöröun aö stækka staöinn, þótt
ég gæti þaö. Mér hefur lika hald-
ist vel á starfsliöi og haft gott
fólk, — þú mátt setja þaö á prent.
— En þótt vinnudagurinn sé
langur, — einhvern tlma hlýtur
þú aft eiga fri? Hvaft gerir þú helst
i tómstundum?
— Ég held aö ég geti sagt.aö ég
sé ákafur aödáandi allra iþrótta,
þótt ég sjálfur stundi ekki nema
badminton svona mér til
hressingar, eins og gengur. Ja, og
hvaö fleira? Jú, ég var um tima
meö hesta og þótti ákaflega vænt
um þá, en sá skjótlega aö mér
mundi ekki gefast timi til aö sinna
þeim eins og skyldi og þegar ég
fékk mann.sem ég treysti.lét ég
þá af hendi. Mér var þaö mikil
ánægja þegar ég sá þá aftur ári
siöar og komst aö raun um aö
nýja eigandanum haföi tekist aö
laöa fram i þeim marga eigin-
leika og kosti sem ég haföi ekki
vitaö aft þeir byggju yfir. Þetta
annriki lagöi lika aö mestu aö
velli þá tilbreytingu sem ég haföi
af laxveiöum, fyrir nú utan þaö
hvaö þetta er oröiö dýrt. Um þaö
gaman má segja, aö ég lifi aöal-
lega á gömlum draumum.
Ferðalög og bridge
— Ferftastu mikið?
— Innanlands eöa utanlands?
Ég fer oft til útlanda til þess aö
sjá hvaö um er aö vera í þessu þar
og ná samningum viö skemmti-
krafta sem mér list á aö erindi
ættu hingaö til okkar. Ég hef lika
fariö talsvert um ísland, og veit
ekki haö ég gæti sagt þér frá-
sagnarvert af þeim feröalögum.
Einu sinni fórum viö tveir á
„canoe” eöa indíánabáti niöur
Hvitá frá Gullfossi og niöur undir
Olfusárbrú. Þaö var nokkuö
glæfraleg ferö en skemmtileg
eftir á. Ég held aö ég eigi mynd af
þessu sem velkomiö er aö lána
þér.
— Nú ert þú þekktur bridge-
spilari Jón, — hefur þrivegis orftift
tslandsmeistari og um þessar
mundir er sveit óftals áberandi I
bridgefréttunum.
— Viö byrjuöum meö þessa
sveit I haust, en sjálfur hef ég
spilaö i mörg ár. Tilgangurinn
meö þessari sveit er sú,aö viö
reynum aö styrkja spilara okkur
til æfinga en þetta er mjög tima-
frekt og án æfinga næst varla um-
talsveröur árangur, frekar en I
öörum Iþróttum. Nú eru fram-
undan tvö mót, Islandsmótiö óg
Reykjavikurmótiö og eins gott aö
halda vel á spööunum. Iþróttinni
hefur hins vegar háö þaö hér,hve
litiö fé hefur veriö til hennar lagt
og hún kannski þess vegna ekki
notiö þeirrar viröingar sem
skyldi, þvi þetta er mjög þrosk-
andi og krefst bæfti aga og ein-
beitingar, gagnstætt þvi sem
margur viröist halda, aö þarna sé
bæöi peningar og áfengi meö I
spilinu. Hvaöa spilara sem væri
undir áhrifum, væri umsvifalaust
visaö af mótsstaö. Þetta er líka
félagsiþrótt og þvi ólik skákinni,
sem er dæmigeröur einherjaleik-
uryen bridge byggist á þvi aö eng-
in keöja er sterkari en veikasti
hlekkurinn.
Vonandi eigum viö Islendingar
eftir aö sjá þessa Iþrótt eflast
meir en nú, þótt ég geti sagt, aö
þegar litiö er á frammistööu okk-
ar á erlendum vettvangi, aö is-
lenskir bridgespilarar standi sig
sistver þar, en keppnismenn ann-
arra Iþróttagreina eftir aö blóma-
timanum eftir strlöiö lauk, þegar
Islendingar voru meö þeim bestu
i flestu, þar sem hinir höföu haft
öörum hnöppum aö hneppa.
Hluti af þjóðfélags-
mynstrinu
— óftal hefur styrkt félags-
málastarfsemi um áfengismál
eins og frægt er.
— Já, ýmsum þótti vist skörin
vera farin aö færast upp I bekk-
inn, þegar „sprúttsali” fór aö
leggja slikum málum liö, og
sögöu aö þannig hlytum viö aö
vera aö grafa undan okkur sjálf-
um. En þaö er mikill mis-
skilningur, aö einhver áfengis-
austur sé okkar hagur. Langt frá
þvi. Hins vegar litum viö svo á,aö
veitingahúsin og áfengiö þar meö
sé aöeins hluti af okkar þjóö-
félagsmynstri. sem ekki þýöir
annaö en kannast viö. I SÁÁ þótt-
umst viö sjá vísi aö réttum vinnu-
brögöum, þar sem ekki átti aö
beita tómum höröum
„prinsipum” og hindurvitnum.
Þarna var um hóp manna aft ræöa
sem sögöu á þá leiö, aö þótt viö
ráöum ekki viö aö smakka áfengi
og veröum aö láta þaö vera, höf-
um viö ekkert á móti þeim, sem
meö þaö kunna aö fara. Þetta er
aö viöurkenna þjóöfélagslegar
staöreyndir.
Mér finnst viöa bera á,aö menn
ætli aö leysa málin meö þvl aö
taka sér stjórnina fyrir aöra, bæöi
meö boöum og bönnum og
kannski vegna þess aö þeir halda
aö engir geti betur gert en þeir
sjálfir. Lítum á Hallærisplaniö, •
Tónabæ og fleiri staöi, þar sem
unglingarnii koma viö sögu.
Þetta er ái angurúin af þvi aö ætla
aö leggja hlutinn upp I hendurnar
á þeim og hugsa fyrir þá. Þeir eru
sjálfir sviptir allri ábyrgö og þar
meö þeirri leikgleöi, sem ekki
veröur keypt. Miklu betra væri til
árangurs aö lofa unglingum aö
berjast dálltiö fyrir hlutunum
sjálfir. Tilvaliö vævi aö lána þeim
Tónabæ, kannski eínum skóla I
senn, sem upp á eigin spýtur gæti
undirbúiö heila viku og haft
vanda, vee op ábyrgö á öllu sem
fram fer.Skólarnir mættu keppa
um hverjum tækist best aö veita
verölaun þeim sem sköruöu fram
úr.
Góðir gestir
— Óftal hefur gengist fyrir
nokkrum skemmtunum fyrir
vangefna, hvernig hefur ykkur
þótt takast til?
— Mjög vel — kannski má
minna á þaö hér, aö nú er barnaár
og þau börn, sem hér um ræöir
eru þau sem sist af öllum mega
gleymast. Ég held aö engum
börnum sé eins létt aö gera til
hæfis.og þaö koma Hka I ljós.aö
þau skemmtu sér ákaflega vel og
okkur var sagt aö sum þeirra
heföu faliö fötin sin undir koddan-
um nóttina fyrir skemmtunina
vegna ótta um aö þau kynnu ekki
aö komast. Á skemmtununum
uröu engin vandræöi og allt fór
eins vel fram og hægt heföi veriö
aö óska sér af bestu gestum.
Plötusnúöurinn okkar núna hefur
sem kunnugt er veriö aö reyna aö
setja met I plötuleik og sá ágóöi
sem af þvi veröur. er ætlaö aö
renni til aö styrkja þetta fólk á
barnaári. Viö lltum þannig á okk-
ur sem eina af gefendum og von-
um aö þaö veröi öörum hvatning.
— Eins og vift höfum áftur rætt
um, þá hefur þú riftift á vaftift með
ýmsar nýjungar I veitingahúsa-
rekstri, Jón. Svo virftist sem þessi
áhugi hafi smitað út frá sér á
þann hátt aft einn samstarfs-
manna þinna hefur kvatt þig og
byrjaft sjálfur að reka staft i
svipuðum dúr?
— Já, þú átt viö Óla Laufdal.
Mér finnst sjálfsagt aö menn
reyni aö klifa ný fjöll, og honum
fylgdu allar mlnar bestu óskir,
þegar hann fór, og þetta hefur
allt veriö i miklu bróöerni á milli
okkar, þrátt fyrir hinar alkunnu
auglýsingar staöanna sem sumir
hafa kallaö „bleika striöiö”. En
einnig þar er allt i besta vinskap
og allt tal um annaö er eintóm
óskhyggja. Mönnum er hér yfir-
leitt i blóö boriö aö vilja fara sfnar
eigin götur og spreyta sig sjálfir
eins og Bjarti karlinum I Sumar-
húsum, og sist hef ég neitt á móti
þvi. Mér veröur stundum litiö til
uglunnar minnar þarna I horninu,
hún er minn uppáhaldsfugl og
kannski einmitt vegna þessara
kosta, aö hún vill sjáf ráöa sinum
vegum. Og ekki er verra aö hún
er talin hyggin og kunna aö hugsa
sitt ráö. An þess má ekki heldur
vera!