Tíminn - 20.04.1980, Qupperneq 31

Sunnudagur 30. mars 1980
39
Skrípaleikur
Tónabló:
Revenge Of The Pink
Panther/Bleiki pardusinn hefn-
ir sin.
Leikstjóri: Blake Edwards
Aöalhlutverk : Peter Seliers,
Herbert Lom og Dyan Cannon.
Góöur kunningi sagöi eitt sinn
viB mig, aö fólk skiptist i tvo
hópa þegar þaB sæi Pink
Panther-myndirnar, annaö
hvort fyndist því gaman aö
þeim eBa ekki. Þessi fullyröing
hefur aö minu viti gengiö alveg
þangaö til mlna. Niina held ég
aö flokkurinn sem hefur ekki
gaman af Pink Panther-mynd-
unum muni stækka gifurlega.
Pink Panther-myndirnar geta
rakiö sögu sina til 1963 þegar
Blake Edwards geröi fyrstu
myndina í þessum flokki. Sú
mynd var á köflum bráö-
skemmtileg, en þvi miöur hafa
myndirnar sem fylgt hafa á eft-
irekki veriö I sama gæöaflokki.
Nýjasta afkvæmiö i þessum
myndaflokki er þaö allra léleg-
asta.Núhefur góöurhúmor vik-
iö fyrir algjörum skripaleik
(slapstick á ensku máli). Þaö er
sosum allt í lagi aö horfa á
góöan skripaleik (sjónvarps-
glápendur hafa upp á siökastiö
notiö góöra mynda með Harold
Lloyd og fleirum), en þvi miöur
er Bleiki Pardusinn hefnir sin
ekki góöur skripaleikur. Sögu-
þráöur skiptir litlu máli i.
skripaleikjum og er þaö eitt af
fáum boðoröum sem aöstanden-
dur Pink Panther-myndanna
fara dyggilega eftir. Hraöi i at-
buröarásinni er hins vegar eitt
af boöorðum sem er dyggilega
brotiö.
Sfgild lokaatriöi eins og flug-
eldaverksmiöjusprenging mis-
tekst.
Jafnvel eltingarleikur um alla
Hong Kong veröur álíka fyndinn
og lestur dánartilkynninga.
Nú er komiö nóg. Þaö er min
heitasta ósk aö aöstandendur
Pink Panther-myndanna fari nú
aö flauta leikinn af, þennan leik
sem hefur staöiö frá 1963 og til
vorra daga, þvf varla vilja þeir,
aö houm ljílki meö sigri áhorf-
enda. Þaö vita allir aö Blake
Edwards getur gert betur og
einnig Sellers, nú er bara aö
sýna þaö.
örn Þórisson
Miög góð veisla
Nýja BIó
A Wedding/Brúökaupsveisla
Leikstjóri: Robert Altman
Aöalhlutverk: Carol Burnett,
Mia Farrow, Lillian Gish, Nina
Van Pallandt og margir fleiri
kunnir.
Altman og handritahöfundur-
innhans, John Considine (leikur
öryggisvöröinn) eru hér á ferð-
inni meö ansi smellna mynd,
sem á köflum er frábær.Hér er
hin sigilda brúökaupsveisla aö
hætti Bandarikjamanna tekin
fyrir og skoöaö undir yfirborö
sýndarmennskunnar. Þaö má
eiginlega segja aö kvikmynda-
vélin sé óboöinn gestur i veisl-
unni.
Gifurlega margar persónur
koma fram i myndinni, og er
þaö stundum galli hve litiö viö
kynnumst sumum þeirra. Mest
rými I myndinni fá ættingjar
brúöhjónanna og eru þar marg-
ir furöufuglar. Ættingjar brúö-
gumans eru allir vel auöugir, en
ættingjar brúðarinnar eru flest-
ir miöstéttarfólk. Þessar and-
stæöur koma aö minu mati vel
fram i samræöum, en aðeins
unga fólkiö viröist geta veriö
saman án teljandi erfiöleika.
Sérstaklega er minnisstæö
millistéttarpersónan sem Carol
Burnett leikur, en eftir þessa
mynd er mér efst I huga hversu
litiö þessi ágæta leikkona hefur
sést i kvikmyndum.
Um miöbik myndarinnar
detturmyndin svolitiö niöur. Ég
kann ekki aöra skýringu á þessu
envinnubrögð Altmans, enhann
hefur veriö lengi kunnur fyrir
alllosaraleg vinnubrögö. T.d.
eru flest atriöi myndarinnar
skrifuö tveim til þrem tfmum
fyrirupptöku. Einnig er Altman
kunnur fyrir aö leikstýra litiö,
hann gefur leikurunum mjög
mikiö frjálsræöi, sem getur
stundum veriö gott, en yfirleitt
slæmt. Nashville er gott dæmi
um alla galla Altmans.
Annaö sem Altman er kunnur
fyrir og viröist aldrei eldast af
(★ ★ ★)
honum er áhugaleysi hans fyrir
kvikmyndatöku. 1 Brúökaups-
veislunni er aldrei gerö tilraun
til merkilegrar kvikmyndatöku,
heldur er sjónarhorniö alltaf
haft þaö sama. Meira er lagt
upp úr þvi aö stllfæra útlit
myndarinnar t.d. meö deyfingu
á litum.
Þegar öllu er á botninn hvolft
þá er Brúökaupsveislan mjög
góö mynd þar sem griniö er
sterkara alvörunni (áreksturinn
i lokin). Leikararnir, sem allir
sjást frekar sjaldan i kvik-
myndum hérlendis, standa sig
frábærlega og gaman er aö sjá
hina frægu drottningu þöglú
myndanna, Lillian Gish, ung-
lega og samt áttræöa.
örn Þórisson
Kvikmyndahornið
Peter Seliers i elnu af sinum mörgu hlutverkum i Bleiki
pardusinn hefnir sfn. Sá Bleiki hefur oft veriö miklu betri.
Regnboginn:
Klassískar myndir
íslenska kvikmyndafélagiö
hefur nú I heila vjku staöiö fyrir
kvikmyndasýningum I Regn-
boganum. A dagskrá hafa veriö
nokkrar frábærar kvikmyndir,
sem enginn kvikmyndaunnandi
ættiaöláta framhjá sér fara, en
þvl miöur alltof margir hafa
gert. Þvi miöur veit ég ekki
hvaöa myndir veröa sýndar en
heyrst hefur aö ætlunin sé aö
sýna nokkrar myndir eftir
meistara Bunuel og Kamellu-
frúna, meö Grétu Garbo
(kannski ekki svo sigild).
Nú þegar er búiö aö sýna ein-
hverja bestu kvikmynd sem
gerö hefur veriö, Citizen Kane
eftir Orson Welles (sagt veröur
nánar frá þeirri mynd innan
tiöar hér á siöunni). Einnig er
búiö aö sýna Rashomon eftir
japanska meistarann Akira
Kurosawa. Þaö er óhætt aö
segja aö þessar sýningar eru
hvalreki á fjörur kvikmynda-
áhugafólks i annars daufu kvik-
myndalífi.
örnÞórisson