Fréttablaðið - 19.01.2008, Síða 18

19. janúar 2008 LAUGARDAGUR
skrifstofur
FÖSTUDAGUR, 11. JANÚAR
Undir fögru skinni...
Í fréttum var þetta helst:
„Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir,
starfandi forsætisráðherra, styður
þá ákvörðun flokksbróður síns,
Árna M. Mathiesen, að skipa Þor-
stein Davíðsson sem héraðsdómara
og segir óþolandi að menn séu látnir
gjalda þess hverra manna þeir
eru.“
Það er fremur gagnsætt lýð-
skrum að reyna að gera piltinn
sem skipaður var hér-
aðsdómari að fórn-
arlambi í þessu
máli. Enginn
hefur fundið
þeim unga
manni neitt til
foráttu. Öll
umfjöllun bein-
ist að ráðherra
sem að flestra dómi
hefur gert sig sekan
um mjög alvarleg embætt-
isafglöp og ríkisstjórn og Alþingi
sem slær skjaldborg um spillta og
forneskjulega stjórnarhætti.
Orðið „smjörklípa“ hefur öðlast
nýja merkingu í málinu, og á endur-
nýjun lífdaganna að þakka fyrir-
ferðarmiklum stjórnmálamanni
sem hélt því miður að list stjórn-
málanna fælist í að afvegaleiða eða
drepa á dreif umræðu um alvarleg
mál með útúrsnúningum og orð-
hengilshætti.
Slík smjörklípu-framkoma var
kölluð „fals“ hér áður fyrr og þeir
menn sagðir falskir sem þóttust
ekki sjá augljósan mun á réttu og
röngu.
Dæmi um slíkt eru til að mynda
máltæki eins og: Oft er smjörklípa
undir fögru skinni.
SUNNUDAGUR, 13. JANÚAR
Takmarkaðir
námshæfileikar
Ég er orðinn háður námskeiðum.
Besta aðferðin sem ég kann til að
halda heilanum í mér í sæmilegu
formi er að fara með hann á nám-
skeið bæði í tungumálum og öðru
sem ég hef áhuga á svo að hann fái
ný og ný viðfangsefni og viðhaldi
þannig þoli, styrk og skerpu.
Síðan ég uppgötvaði þessa heilsu-
rækt hugans hef ég farið á ýmis
námskeið og nú síðast í morgun
mætti ég á námskeið í kínversku.
Það var stórkostlega skemmtilegt.
Það eru þau merkilega góðu áhrif
sem nudd og nálastungur hjá Kín-
verjum í Heilsudrekanum hafa haft
á gigtina í mér sem valda því að mig
langar til að fræðast meira um Kína
og kínverska menningu. Ef það á
fyrir mér að liggja að ferðast til
Kína með frú Sólveigu einhvern
tímann í framtíðinni langar mig að
geta boðið góðan daginn á máli þar-
lendra.
Kennarinn er frábær. Hún heitir
Qing og heldur því fram að það sé
auðveldara fyrir Íslending að læra
kínversku en fyrir Kínverja að læra
íslensku – burtséð frá því að við
komumst af með fáeina bókstafi
meðan þeir nota fleiri þúsund og
fimmhundruð rittákn.
Í Kínaveldi eru töluð ótal mörg
tungumál og mállýskur en það er
Mandarínska sem Qing vill reyna
að kenna okkur. Námið hefst sem
betur fer ekki á því að læra utan-
bókar nokkur þúsund falleg tákn
heldur látum við rómverska bók-
stafi duga til að byrja með. Slík staf-
setning heitir pinyin og gerir það að
verkum að það virðist ekki alveg
óyfirstíganlegt að læra pínulítið
hrafl í kínversku.
Því miður get ég samt ekki byrj-
að fyrir alvöru á náminu fyrr en
eftir nokkrar vikur, því að núna er
það næst á dagskrá hjá mér að
bregða mér af bæ í rúman mánuð til
að gera enn eina atlöguna að því að
skrifa bók sem hefur sýnt mér mik-
inn mótþróa undanfarin ár.
Námshæfileikar mínir hafa
þróast á athyglisverðan hátt
gegnum tíðina.
Þegar ég var ungur mundi ég allt
en skildi ekkert.
Núna skil ég allt en man ekkert.
MÁNUDAGUR, 14. JANÚAR
Bjögginn og
Baugsmiðlarnir
Fór með Finni vini mínum í versl-
unarleiðangur að kaupa
nýja ofna í Bolholt og
nýja vatnsdælu. Á
þessu hef ég álíka
mikið vit og sumir
stjórnmálamenn á
muninum á réttu og
röngu. Samt þykir
Finni gott að hafa
mig með og gera mig
samábyrgan fyrir
ákvörðunum sem
hann tekur sjálfur.
Öfugt við ríkisstjórn-
ina finnst mér skyn-
samlegt að fara í einu og öllu eftir
tillögum manns sem hefur meira
vit en ég á hlutunum.
„Björgólfur Guðmundsson
ræður nú 50,2% hlut í Árvakri,
útgáfufélagi Morgunblaðsins og
24 Stunda,“ samkvæmt því sem
fram kemur í Viðskiptablaðinu í
morgun.
Það styttist þá væntanlega í að
Mogginn fái gælunafnið Bjögginn
og næsti kaflinn í fjölmiðlasögunni
fjalli um Bjöggann og Baugsmiðl-
ana.
Á dv.is getur að líta athyglis-
verða frétt. Hún er svona:
„Óbeit Davíðs Oddssonar seðla-
bankastjóra á Kaupþingi, Baugi
og tengdum fyrirtækjum er
alkunna og hefur seðlabankastjór-
inn í gegnum tíðina látið ýmis
ummæli falla um aðstandendur
fyrirtækjanna. Nokkrum vikum
fyrir jól voru Davíð og Sigurður
Einarsson, stjórnarformaður
Kaupþings, á meðal þeirra sem
sóttu ársfund Alþjóðabankans í
Washington DC. Meðan á fundin-
um stóð lenti þeim félögum harka-
lega saman vegna þess vilja Kaup-
þings að gera upp í evrum. Davíð
mun þá hafa tekið upp gamla takta
og látið í ljósi vilja til aðgerða
gegn fyrirtækinu verði kröfum
um evruuppgjör haldið til
streitu.“
Eitt sinn skáti, ávallt skáti!
ÞRIÐJUDAGUR, 15. JANÚAR
Helför á Laugavegi
Nú er þingið hafið og steypuvél-
arnar farnar að snúast fyrir
alvöru. Það er ekki skrýtið að
utanríkisráðherrann okkar skuli
vera að verða jafnþjökuð og Hall-
dór Ásgrímsson á svipinn – minnir
helst á manneskju sem hefur stig-
ið ofan í eitthvað sem ekki á að
liggja á gangstéttinni í siðmennt-
uðu samfélagi.
Í dag kom loksins að því að ég
gæti farið út til að moka af tröpp-
unum. Það er gaman að fá snjóinn.
Jólalegt um að litast þótt jóla-
sveinarnir séu farnir úr rauðu ein-
kennisbúningunum og komnir
aftur í dragtir og jakkaföt.
Á Laugavegi 12 í Start Art stend-
ur núna yfir mjög óvenjuleg
myndlistarsýning eftir einhvern
vandaðasta listamann Íslands,
Sigrid Valtingojer. „Ferð án end-
urkomu“ heitir þessi áhrifamikla
sýning og er innblásin af ferðalagi
hennar til að taka þátt í hjálpar-
starfi í Palestínu. Einfaldur og
áhrifamikill texti fylgir myndun-
um, sem fjalla á einlægan hátt um
þá helför sem Ísraelsmenn hafa
búið Palestínumönnum og heimur-
inn stendur hjá og hefst ekki að.
Það ættu allir sem labba Lauga-
veginn að líta við á þessari mögn-
uðu sýningu og rifja upp kunnáttu
sína í kristilegum kærleika við
þessar frásagnir frá Landinu
helga.
FIMMTUDAGUR, 17. JANÚAR
Að stöðva lekann
Í dag var ég að hugsa um hvað
afneitun getur verið hættuleg.
Skipstjórinn á Titanic stóð í
þeirri trú að hið volduga skip gæti
ekki sokkið og áttaði sig ekki á því
fyrr en á hafsbotni að það var mis-
skilningur. Það kostaði 2.000
mannslíf.
Jafnvel þótt ríkisstjórn hafi 70%
stuðning í augnablikinu og haldi að
hún geti flotið yfir hvað sem er þá
hefur hefur ríkisstjórnarfleyið
steytt á ísjaka almenningsálitsins.
Í sporum Alþingis mundi ég taka
fjármálaráðherrann og troða
honum í gatið til að stoppa lekann.
Hann hefur gengið fram af þeim
hluta þjóðarinnar sem hefur sið-
gæðisvitund. Og það er mun stærri
hópur en þessi 70% stuðningur
sem stjórnin státar af!
Frétti í kvöld að borgarráð finni
sér ekkert þarfara að gera en fjalla
enn eina ferðina um delluhug-
myndina um Gröndalshús – sem
einhverjir bírókratar hjá borginni
hafa fengið á heilann að troða inn í
Grjótaþorpið.
Það er merkilegt að borgaryfir-
völd í Reykjavík skuli finna þá
einu aðferð til að heiðra látið skáld
að rífa húsið hans og endurbyggja
í öðru bæjarhverfi og flæma burt
lifandi listamenn í leiðinni! Af
hverju er ekki frekar sett upp
snotur stytta af Benedikt Gröndal
en að rífa húsið sem hann bjó í til
að breyta því í gistiheimili fyrir
útlenda rithöfunda? Meiri stæll
væri á því hjá borgaryfirvöldum
að slá í púkk með Tarantino og
kaupa Vogakastalann af Sverri
Stormsker og útbúa þar kames
undir súð handa erlendum skáld-
um í leit að andagift.
Reyndar hefur borgaryfirvöld-
um verið bent á þá einföldu lausn á
þessu máli að setja Gröndalshúsið
niður á auða lóð á horni Garða-
strætis og Túngötu þar sem það
væri ekki fyrir neinum og ekkert
þyrfti að víkja annað en risastór
steinhnullungur frá Lithaugalandi
sem hvort sem er þyrfti að komast
á betri stað – helst í námunda við
fjörugrjót.
Ef þetta útlenda grjót verður
ekki fjarlægt fyrr en síðar munu
komandi kynslóðir halda að Grjóta-
þorpið dragi nafn sitt af þessum
innfluttu grjót-
hnullungum.
Svo er þó
ekki.
Stöðvum lekann!
Í Dagbók Þráins Bertelssonar er fjallað um smjörklípu, Gröndal, Tarantino
og Stormsker, takmarkaða námshæfileika, heilsurækt fyrir heilabúið og
nauðsyn þess að stöðva lekann sem er kominn að ríkisstjórninni – jafnvel
þótt hún geti ekki sokkið fremur en Titanic.
KÆRA DAGBÓK
Þráinn Bertelsson skrifar